Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μην ξεχάσει κανείς ποτέ τη χθεσινή μέρα. Υπάρχουν άπειροι λόγοι για να οργίζεται κανείς για τα της χθεσινής μέρας. Ο κάθε ένας από αυτούς έχει το δικό του ειδικό βάρος και η οργή που προκαλεί, τη δική της υφή. Δεν τους ξεχωρίζω. Δεν αφήνω κάποιους στην άκρη, επιλέγοντας να θυμάμαι μόνο τους υπόλοιπους. Τους κρατάω όλους στη μνήμη μου και τις εικόνες τους -ή τουλάχιστον κάποιες από αυτές- τις ανεβάζω εδώ.
15 σχόλια:
..........
politispittas : Έτσι ακριβώς. Σήμερα.
Nτροπή...
Μόνο αυτό...
H οργή έγινε δάκρυα Τσαλαπετεινέ μου... :-(
μετά την οργή βουερή σιωπή...
Συμφωνώ απολύτως. Ίδια συναισθήματα.
Σκεφτόμουν ότι είναι ένα γεγονός που θα θυμάμαι, όπως οι γονείς μου τα σημαντικά πολιτικά γεγονότα της γενιάς τους. Θεωρώ ότι τώρα διαγράφεται ιστορία στην μεταπολεμική Ελλάδα....με μελανά γράμματα.
Εύχομαι καληνύχτα εδώ, όχι στις ψυχές μας.
Χτες οργή.Αίσθηση ήττας. Σήμερα οργή και αίσθηση "Είμαστε με το δίκιο, θα νικήσουμε γμτ".
Theorema : Τρεις μέρες τώρα κι ακόμα δεν λέει να καταλαγιάσει...
Margo : Γιατί απ΄ όλα να πρωτοκλάψει κανείς;
γρηγόρης στ.: Εκκωφαντική σιωπή...
Roadartist : Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο σις μέρες μας...
Thalassenia : Παλιότερα ζήλευα τους μεγάλους που έζησαν συγκλονιστικά γεγονότα και μεγάλες ιστρικές στιγμές. Πού να ήξερα τι μας περίμενε...
renata : Σήμερα, ανάσα και ανασύνταξη...
Ευχαριστώ τους φίλους που επισήμαναν ότι η φωτογραφία του Μανώλη Γλέζου είναι από παλιότερη διαδήλωση και όχι από την περασμένη Κυριακή. Έπρεπε να ερευνήσω προσεκτικότερα πριν την ανεβάσω. Ωστόσο δεν την αντικαθιστώ γιατί αφ` ενός δεν θέλω να κρύψω το λάθος μου, αφ` ετέρου η βία που ασκήθηκε με τα δακρυγόνα στον Γλέζο την περασμένη Κυριακή δεν ήταν μικρότερη από αυτή που αποτυπώνεται σε αυτήν την παλιότερη φωτογραφία.
Δημοσίευση σχολίου