Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Θητεία ΙΙ.


συνέχεια από το Θητεία Ι.

Κοίτα αυτή! Ωραία ε; Ανατολή από τη μονάδα! Από την τελευταία σκοπιά, έβλεπες μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι σου θάλασσα. Ζορίστηκα όταν είδα τη μετάθεση στο νησί. Μέχρι να φτάσω με το καράβι της γραμμής, Γενάρη μήνα με φουρτούνα, με είχε πιάσει απελπισία. Ήμουν όμως τυχερός. Μικρή μονάδα κοντά στην πόλη, καλή παρέα και ένας διοικητής μάλαμα. Όταν άλλαξε, λέγαμε για αυτόν “ο Άγιος”. Ελάχιστες υπηρεσίες, καθόλου αγγαρείες. Χαλαρά και ήρεμα. Κολλέγιο. Εφάρμοσα τη σοφή ρήση “όσο περισσότερο κοιμάσαι τόσο λιγότερο υπηρετείς”, ξεκουράστηκα, διάβασα αρκετά, με τα παιδιά κάναμε μικρές εκδρομές στο νησί και το παίζαμε τουρίστες εκτός σαιζόν. Τότε ήταν που αρχίσαμε την παθιασμένη αλληλογραφία με την Ελένη. Χαρτί, μολύβι, σελίδες επί σελίδων και φάκελοι χωρίς γραμματόσημα.  Κανονίζαμε να έρθει με δει αρχές καλοκαιριού. Με τις πρώτες ζέστες αντί της Ελένης ήρθε νέος διοικητής. Οι ευτυχισμένες μέρες στη μονάδα έλαβαν οριστικά τέλος. Μέχρι τότε νόμιζα ότι είχα ζοριστεί, μα στην πραγματικότητα δεν είχα καταλάβει τι θα πει στρατός. Και οι πιο άγριες ιστορίες που είχα ακούσει από ανθρώπους που υπηρέτησαν άλλες εποχές, δύσκολες, δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτά που ζήσαμε στη συνέχεια. Δεν σου μιλάω για στέρηση εξόδου με το παραμικρό, για εξαντλητικές αγγαρείες και για καμπάνες που έπεφταν για ψύλλου πήδημα. Σου μιλάω για... αλλά άστο καλύτερα. Ούτε τον Διάβολο θέλω να θυμάμαι ούτε εκείνες τις μέρες που το Κολλέγιο έγινε Κόλαση. Παρακάτω. Πάμε παρακάτω...

Εδώ, στέκομαι πάνω στη σκάλα δίπλα στη ανθισμένη σωβρακιά και κρατάω την άδεια λεκάνη. Δεν ξέρω τι δέντρο ήταν, καρπούς  πάντως τους μήνες που πέρασα στην μονάδα δεν έδωσε εκτός από αυτά τα μποξεράκια που βλέπεις απλωμένα. Στις καλές μέρες, επί Αγίου, κατεβαίναμε με τα άπλυτα στην πόλη -τουριστική βλέπεις, είχε laundry- παίζαμε τάβλι μέχρι να πλυθούν και να στεγνώσουν τα ρούχα, όποιος έχανε τα ανέβαζε όλα στη μονάδα και ερχόταν πίσω να μας βρει. Συνήθως χαμένος ήταν ο Λευτέρης. Επί Διαβόλου όμως οι έξοδοι ελαττώθηκαν τόσο, που οι λίγες που απέμειναν δεν ήταν να τις χαραμίζεις. Εκείνο το μεσημέρι Κυριακής είδα ότι στο λουκάνικο δεν είχε μείνει ρούχο καθαρό, πήρα λεκάνη από τα μαγειρεία κι έβαλα μπουγάδα. Στο χέρι. Όταν τέλειωσα μετά από ώρες, έψαχνα πού να τα απλώσω. Δε θυμάμαι πως κατέληξα  στο δέντρο πίσω από το θάλαμο, πάντως το έκανα με πολύ μεράκι. Σιγά- σιγά μαζεύτηκαν τα παιδιά και μερικοί κι άρχισαν το δούλεμα και τις φωτογραφίες, εγώ όμως απτόητος άπλωνα μεθοδικά: στα κάτω κλαδιά, φανέλες και φόρμες αγγαρείας, πιό ψηλά τα μποξεράκια και τέλος βλέποντας τον ενθουσιασμό του κοινού, πήρα σκάλα κι άπλωσα ψηλά τις κάλτσες. Τότε ήταν που ο Βασίλης άρχισε να τραγουδάει με την αγριοφωνάρα του: Oh laundry tree, oh laundry tree, μ` αρέσεις πώς μ` αρέσεις”. Δεν ήθελαν πολύ κι οι άλλοι για να αρχίσουν να τον σιγοντάρουν κι έτσι με τα γέλια και τις κορώνες ούτε πήραμε είδηση ότι είχε ανέβει στη μονάδα -για πρώτη φορά στα χρονικά Κυριακή απόγευμα- ο Διάολος. Για να μας πάρει και να μας σηκώσει. Δέκα μέρες φυλακή εγώ, μια βδομάδα στέρηση εξόδου τα παιδιά της χορωδίας.


το τελευταίο μέρος, στο επόμενο ποστ


Ηθικός αυτουργός του ποστ και του πρώτου μέρους του είναι ο Βιβλιοθηκάριος που παρέσυρε επίσης τον κύριο Σελιτσάνο, τον Δύτη των Νιπτήρων , τον Γρηγόρη Στ, το Ερυθρό Καγκουρό, τον SilentCrossing,  τονOldboy και τον Μεταπαράλογο


Ακολούθησαν, με ποστ από τις δικιές τους παράλληλες θητείες, η Σταυρούλα η Silia , η RoubinakiM, η nefosis , η Ιφιμέδεια, το ξωτικό  η Πολυάννα και η Κ. που δεν έχει δικό της μπλογκ και κατέλαβε με έφοδο το μπλογκ του βιβλιοθηκάριου




16 σχόλια:

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Την ψυχή θα μας βγάλεις.... την ψυχή.... τελικά τι έγινε με την Ελένη; (να δεις που δεν θα έρθει τελικά...).

υγ: άκου τα "παιδιά της χορωδίας", χαχαχα, είσαι άπαιχτος φίλε.

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Θες να σου στείλω την συνέχεια; Θες να διαβάσεις τι έγινε με την Ελένη πριν από όλους τους άλλους; Αν ναι, τάξε μου!

υ.γ. Στο μοντάζ, έκοψα το άλλο τραγούδι αυτό που ξεκίνησε ο Γιώργος, "Ετίναξε την ανθισμένη μποξεριααα, με τα χεράκια της, λα λα λα..."
Ξέρεις, για να μη μη βγει πολύ μεγάλο το κείμενο.

Σταυρούλα είπε...

Αχ, καημένα παιδιά της χορωδίας :)

Έχω την υποψία πως με μιμήθηκες στα της συνέχειας! ;) Σε μια βδομάδα που θα φύγω διακοπές ελπίζω να προλάβω την αφιέρωση ;)

Σελιτσάνος είπε...

Μην το κάνετε αυτό.Η προβολή είναι για φανατικούς σινεφίλ.Δεν θέλουμε την κομέρσιαλ εκδοχή.Το νταϊρέκτορς κατ θέλουμε.

Τσαλαπετεινός είπε...

Σταυρούλα: Με κορόιδευαν πολύ ώρα και καλά να πάθουν τα παιδιά της χορωδίας.

Για τη συνέχεια δε λέω τίποτα σε κανένα, εκτός από τον Κατσαμάκη, αλλά και σε κείνον μόνο αν μου τάξει.

Για την αφιέρωση κάτι έχω στο νου μου, αλλά άσε με λίγο να το σκεφτώ...

Σταυρούλα είπε...

Μη ζορίζεσαι. Έλαβα χτες από κει που δεν το περίμενα σε ποστ της hyperfo ;)

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Τι τα θέλετε; Αν πάμε και βγάζουμε το Έπος του Έποπος καλοκαιριάτικα, σε θερινό, μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα νομίζετε; Μπορώ να αφήσω το νταϊρέκτορς κατ να διώξει οριστικά το γυναικείο κοινό;

Κομέρσιαλ δυστυχώς, κομέρσιαλ αγαπητέ μου. Είναι και η κρίση και δε βγαίνουμε αλλιώς...

Τσαλαπετεινός είπε...

Σταυρούλα: Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε, δε ζορίζομαι!

γρηγόρης στ. είπε...

Φαντάζομαι πως ό,τι μαγειρεύτηκε κατόπιν στη λεκάνη από τα μαγειρεία θα είχε μια ιδιαίτερη νοστιμιά....

Τσαλαπετεινός είπε...

γρηγόρης στ. :Δε μαγειρεύαμε ποτέ σε πλαστικές λεκάνες. Μόνο σε καζάνια, κατσαρόλες, τηγάνια, ταψιά.

;-Ρ

xristina είπε...

το καλύτερο σημείο του ποστ είναι από εκεί που λες "Ηθικός αυτουργός του...μπλα μπλα μπλα" έως εκεί που λέει "μπλα μπλα μπλα...με έφοδο το μπλόγκ του βιβλιοθηκάριου"

η αλήθεια είναι ότι το πόστ το μισοδιάβασα (λόγο περιορισμένου χρόνου θα έλεγα (?) ) και θα επιστρέψω πάλι...για να κοιτάξω τα λίνκ με τα ιστολόγια που προτείνεις

Yannis Tsal είπε...

Πάλιωσε στο μέρος ΙΙ ο φαντάρος... Άντε και καλός πολίτης στο ΙΙΙ γιατί αν περάσει και τον Αύγουστο στη μονάδα θα είναι πολλή πίκρα!

xristina είπε...

το διάβασα πάλι, πολύ ωραία ιστορία!!!

Τσαλαπετεινός είπε...

melissa lli: Το σημείο που σου άρεσε ήταν ομολογουμένως το καλύτερο. Παιδεύτηκα πολύ για να βγει έτσι όπως βγήκε.

Τσαλαπετεινός είπε...

Yannis Tsal: Στο τρίτο μέρος να δεις τι έγινε!
Ευτυχώς μάζεψα τις χύμα φωτογραφίες και τις έκρυψα γιατί θα έβγαινε κι ο Αύγουστος με τη χακί ταπετσαρία*.

(* Σάιλεντ, θεϊκό σχόλιο στο πρώτο ποστ)

Τσαλαπετεινός είπε...

melissa lli : Έτσι. Να τα διαβάζεις πάντα δύο φορές.