Summer`s tales- 2. Σαπφώ Σαρίφ

Συνέχεια από το Summer`s tales-1. Το ξύπνημα.

Από το υπαίθριο κονάκι μου μέχρι την ωραιότερη παραλία του Νησιού, ήταν χρονομετρημένος επτά λεπτά δρόμος. Με κλειστά μάτια αν μού ζητούσες να πήγαινα ως εκεί, μια χαρά θα τα κατάφερνα. Εκείνη τη μέρα με μισόκλειστα προχωρούσα αργά. Άμα φυσάει επί μέρες λυσσασμένος βοριάς και ύστερα ξημερώσει η μέρα της Άγιας Μπουνάτσας, δε χορταίνεις να αφουγκράζεσαι την απόλυτη ησυχία μετά το βουητό, να βλέπεις την απέραντη λαδιά μετά τα κύματα. Και βέβαια δε χορταίνεις να νιώθεις ότι μόνος εσύ που ξύπνησες νωρίς, απολαμβάνεις τη γαλήνη και τον ήλιο που αφού είχε ξεμυτίσει από τη θάλασσα, συνέχιζε γοργά την ανοδική  πορεία του.

Εκεί που στένευε το μονοπάτι, πάνω από τη σπηλιά και λίγο πριν τον προορισμό μου, είδα ένα γλάρο αραγμένο πάνω στην ταμπέλα. “Χέσ` την ρε!” του φώναξα. Τρόμαξε τόσο από την παρουσία όσο κι απ` τη φωνή μου και πέταξε μακριά χωρίς να μού κάνει το χατήρι, αφήνοντας όμως ένα αποδοκιμαστικό κρώξιμο που υπέθεσα ότι πήγαινε στην ταμπέλα. “ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Ο ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΜΠΙΝΓΚ” έγραφε, με αυστηρά κεφαλαία και είχε τοποθετηθεί εκεί από την αρχή του καλοκαιριού, κατ` εντολή του πρόσφατα εκλεγμένου κοινοτάρχη, απτή απόδειξη της αποφασιστικότητάς του να εκδιώξει τους γυμνιστές από την επικράτειά του. Ή έστω να τους ντύσει.

Όσοι έφτασαν για πρώτη φορά εκείνη τη χρονιά στο Νησί, υπάκουσαν. Αλλά όταν αποβιβαστήκαμε εμείς, οι τακτικοί θαμώνες, όχι μόνο τα πετάξαμε κανονικά όπως πάντα, παρασέρνοντας και τους άλλους, μα συγκεντρωθήκαμε όλοι γύρω από την πινακίδα με την εξωφρενική απαγόρευση και βγάλαμε μια ηρωική φωτογραφία. Φυσικά με αδαμιαία περιβολή αλλά χωρίς φύλλο συκής. Ήμασταν καμιά πενηνταριά, μικροί μεγάλοι, κατάμαυροι και επιδεικνύαμε όχι τη γύμνια μας, μα τα πιο αστραφτερά χαμόγελα, ουσιαστική αντίσταση κατά της συντηρητικής Αρχής που επιχειρούσε να φέρει τα πάνω κάτω στο καλοκαίρι μας. Αριστερά στο φόντο της φωτογραφίας, διακρινόταν πέντε- έξι σκηνές στημένες στο πίσω μέρος της παραλίας.

Ο κοινοτάρχης έμαθε για τη φωτογραφία -το διαφημίζαμε άλλωστε εμείς οι ίδιοι τα βράδια στις ταβέρνες του Νησιού- και έκανε συνεχείς εφόδους, σέρνοντας μαζί του με το ζόρι τον Μανούσο, το μοναδικό όργανο της τάξης στο Νησί. Λίγες μέρες πριν, τον είχε διατάξει να συλλάβει από όλους τους γυμνούς της παραλίας, μόνο ένα ζευγάρι πιτσιρικάδων που καθόταν διακριτικά στην άκρη, στα βραχάκια και που μάλιστα ήταν μισοσκεπασμένοι με τις πετσέτες τους· ασπουλιάρηδες Άγγλοι, άμαθοι στα σκυλόδοντα του κυκλαδίτικου καλοκαιριού.

Ο κακομοίρης ο Μανούσος, ένας αμούστακος Κρητικός, λιανό, μαζεμένο και καλό παιδί, μια κοίταζε εμάς που είχαμε σηκωθεί οργισμένοι και απειλούσαμε να κάνουμε γυμνοί πορεία διαμαρτυρίας στα σοκάκια της Χώρας ανεμίζοντας αντί για σημαίες, πετσέτες και παρεό και μια τον κοινοτάρχη που φώναζε έξαλλος: “Σόδομα και Γόμορα!”. Οι Άγγλοι που φυσικά δεν καταλάβαιναν τί συνέβαινε, είχαν  φοβηθεί   και ειδικά η κοπέλα ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.  

Εδώ που τα λέμε, ο κοινοτάρχης ήταν τρομακτικός τουλάχιστον σε μέγεθος: πανύψηλος, μαυριδερός, και πολύ γεροδεμένος. Σωστό θηρίο, με παχύ μουστάκι και κάτι χέρια σα κουπιά· γνήσιος απόγονος του προπάππου του του φοβερού πειρατή που αλώνιζε σε αυτά τα νερά εκατό και βάλε χρόνια πριν. Εκτός του μεγέθους, από τον πρόγονό του είχε πάρει και την όψη. “Όμορφο που` το κάτεργο κι όμορφα π` αρμενίζει/ κι όμορφοι πουν` οι ναύτες του και αυτός που το ορίζει” έλεγε ένα δίστιχο για τον πειρατή κι ο δισέγγονός του -για να πούμε και του στραβού το δίκιο- ήταν κι αυτός ωραίος. Έμοιαζε μάλιστα πολύ με τον Σαρίφ στα νιάτα του κι οι ντόπιοι πριν αναλάβει τα ηνία της κοινότητας, για να τον ξεχωρίζουν από τον συνονόματο ξάδελφό του, Ομάρ τον φώναζαν.

Η απειλή για τη γυμνή πορεία διαμαρτυρίας, τελικά έπιασε τόπο και η σύλληψη του ζεύγους των Άγγλων αποφεύχθηκε. Έμεινε όμως η κινηματογραφική ατάκα που ο κοινοτάρχης είχε επαναλάβει πολλές φορές σε άκρως δραματικούς τόνους. Αυτή η ατάκα έγινε αφορμή να τον μετονομάσουμε υποτιμητικά, “Σαπφώ”. Κι έδεσε μια χαρά το όνομα από την εγχώρια, με το επίθετο από τη διεθνή σκηνή της έβδομης τέχνης: Σαπφώ Σαρίφ. Πέρα από τα αστεία όμως, εκείνες τις μέρες, αντί να χαιρόμαστε ανέμελοι τις διακοπές μας, ήμασταν διαρκώς σε επιφυλακή γιατί είχαμε μάθει ότι η Σαπφώ είχε κινήσει γη και ουρανό να πατάξει το γυμνισμό· μέχρι τον νομάρχη έλεγε ότι θα φέρει από τη Σύρο.

Η παραλία ήταν άδεια. Οι σκηνές μόνο...

(συνεχίζεται με την Πρωινή Κουστωδία και το "Καλημέρα Βρασίδα")