Άμα έχεις κέφια...

... θα βρεις ένα τρόπο να στεγνώσει γρήγορα ο μαϊντανός και ο άνηθος, έξω στον αέρα. Μα μην τυχόν και ξεχαστείς: πρέπει να τα μαζέψεις γρήγορα πριν παγώσουν απ` το χιονιά.

Το κρύο, ζητάει σούπα για αρχή. Χορτόσουπα. Ζαρζαβάτια διάφορα, φρέσκα, ψιλοκομμένα, μπόλικο κρεμμύδι, καρότα, σέλινο, μαϊντανό, πιπεριά, μανιτάρια. Εξωτική πινελιά τα ολοστρόγγυλα κολοκυθάκια φερμένα από το Μεξικό και οι ντόπιες πατάτες από το Αϊντάχο. 

Μόλις τσιγαριστούν όλα μαζί, να τα σβήσεις με λευκό κρασί. Μόνο να κοιτάξεις να το ρίξεις αργά από ψηλά, γιατί κι η διαδικασία του μαγειρέματος μπορεί να είναι θέαμα.

Από ψηλά να ρίξεις και την κρέμα γάλακτος στο μείγμα της γέμισης για την πίτα. Κι όταν σε ρωτήσουν “τί πίτα είναι αυτή;” να πεις σοβαρά, με ύφος σεφ “free style cheese pie” και ας αναρωτιέσαι μετά πόσα ήταν τα είδη των τυριών που ανακάτεψες με τα αυγά και τον άνηθο. 

Το φύλλο -τί τύχη κι αυτή να βρεις έτοιμο, ωραίο χωριάτικο φύλλο- να το στρώσεις με μπόλικες ζάρες όπως το έκανε η γιαγιά σου η μακαρίτισσα και να τη μνημονεύεις καθώς θα διπλώνεις τις άκρες με βρεγμένα δάχτυλα.

 

Σαλάτα να κάνεις πράσινη και να βάλεις της Παναγιάς τα μάτια. Κι αν οι Λατίνοι της παρέας σε ρωτήσουν, τί έχει μέσα, πάλι με σοβαρό ύφος να τους πεις: “los ojos de Virgen”. Κι ας σε πουν “loco cocinero”.

Αν βρεις και Agrino -το μπλε όμως- να ετοιμάσεις ριζότο με θαλασσινά για κύριο πιάτο. Τσιγάρισέ το λίγο μαζί με φρέσκα κρεμμυδάκια, ρίξε μετά και την καβουρόψιχα, το καλαμάρι σε ροδέλες και τις γαριδούλες.

 

Κι αν είσαι πολύ τυχερός και βρεις ούζο από το Πλωμάρι, με αυτό να τα σβήσεις. Να ρίξεις μπόλικο, να μυρίσει Αιγαίο όλο το Queens από ένα τηγάνι πάνω σε ένα τόσο δα κουζινάκι με δυο μάτια. 

Τραπεζομάντιλο δεν υπάρχει, αλλά κάπου θα βρεις ένα ρολό άσπρο χαρτί να στρώσεις το τραπέζι. Πέτα και μερικές ψαλιδιές γύρω- γύρω για να στρώσει καλά και να έχει την τσαχπινιά του.

Κι επειδή όπως είπαμε από την αρχή, έχεις κέφια, πιάσε ένα μαρκαδόρο και σκάρωσε στα γρήγορα ένα Ποσειδώνα λεβέντη στη μια γωνιά, με την τρίαινά του, έτοιμη να τσιμπήσει από την πίτα που ψήθηκε και μοσχοβολάει.

 

Στη μέση σκίτσαρε ένα γελαστό καβούρι, πιο πέρα ένα χταπόδι αραχτό, ένα σεντούκι γεμάτο με πειρατικούς θησαυρούς, ένα καράβι στα ανοιχτά και δίπλα του μια γυμνόστηθη γοργόνα έτοιμη να απευθύνει την κλασσική ερώτηση στον καπετάνιο. 

Στο τέλος, όταν φτάσει η ώρα του γλυκού, να εύχεσαι στο γύρισμα η κρέμα καραμελέ να βγει ολόκληρη από τη φόρμα χωρίς απώλειες. Και θα βγει γιατί όταν έχεις κέφια και καλή παρέα, όλα πάνε καλά. Και τότε, να τη στολίσεις  με μπόλικη αμυγδαλόψιχα. Να ρίχνεις από ψηλά και να κοιτάς έξω την ίδια στιγμή, για να πέφτει απαλά η αμυγδαλόψιχα παντού, όπως το χιόνι.