Ο δάσκαλος στάθηκε στη διασταύρωση και λες και είχε χρηματίσει τροχονόμος σε μια προηγούμενη ζωή, έκοψε αποφασιστικά την κυκλοφορία των οχημάτων. Μετά φώναξε δυνατά: "Τώρα τρέχουμε!"
Δε χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα. Άρχισαν να τρέχουν λες και δε θα προλάβαιναν την παρέλαση. Ξαφνικά κάποια έχασε το γοβάκι της. Μέσα στο πλήθος των μαθητών δεν μπόρεσα να διακρίνω αμέσως τη Σταχτοπούτα.
Όμως τελικά δεν ήταν Σταχτοπούτα, αφού σταμάτησε, έσκυψε και μάζεψε μόνη της το γοβάκι. Πίστευα ότι θα το φορούσε αμέσως.
Αλλά λάθεψα. Κρατώντάς το στο δεξί της χέρι σαν σκυτάλη, συνέχισε απτόητη για να προλάβει τα άλλα κορίτσια που είχαν αρχίσει να απομακρύνονται.
Κι ας γελούσαν τα αγόρια που την ακολουθούσαν.
Μόνο αφού διέσχισαν τη διάβαση -κι ενώ ο δάσκαλος προσπαθούσε να ανασυντάξει τους μαθητές-το κορίτσι, σταμάτησε και φόρεσε το γοβάκι της.
Ακριβώς από πάνω, σε ένα μπαλκόνι, βρίσκονταν περίεργα ακουμπισμένη μια μουσκεμένη σημαία.
Αναδημοσιεύτηκε στο Our Athens
8 σχόλια:
Μα.... πώς τα κατάφερες??? Ο πρίγκηπας κρατούσε φωτογραφική τελικά..... Μακάρι η Σταχτοπούτα να είχε αυτές τις φωτογραφίες.... Σε μερικά χρόνια από τώρα θα ένιωθε πολύ περήφανη για το στυλ της.
<3
marimar : Να σου πω. Εγώ ήμουν στην αυλή και καθάριζα τα χρυσάνθεμα του προηγούμενου ποστ από τα ξερά λουλούδια, όταν άρχισαν να περνούν τα παιδιά. Άφησα το ψαλίδι πήρα τη φωτογραφική μηχανή και έτρεξα να τα προλάβω.
Εδώ κοντά είναι το σχολείο, οπότε, μπορώ να τυπώσω τις εικόνες και να τις πάω. Δεν είναι κακή ιδέα...
silentcrossing : Κι εγώ σ` αγαπάω
όντως υπέροχο φωτορεπορτάζ :-)
roubinakiM : Άμα είσαι τυχερός..
;-)
Πάω στοίχημα, πως αν ήσουν κι εσύ ένα μικρό αγόρι ίδιο μ΄ εκείνα που έτρεχαν πίσω της, θα γελούσες δυνατά και θα το διασκέδαζες...
Τι καλά, που μεγάλωσες Τσαλαπετεινέ μου... Τι καλά, που μεγάλωσες κι έγραψες τόσο τρυφερά για τις στιγμές της μικρής Σταχτοπούτας...
Να΄σαι καλά...♥
**Αννιώ**
Tis Annios: Την σκηνή αυτή πάντως τη χάρηκα όσο και τα παιδιά. Όλη μέρα ήμουν με χαμόγελο πλατύ
;-)
Δημοσίευση σχολίου