Ἒστω καὶ μία φορά

Ἐσεῖς ποὺ βρίσκεστε παρά θῖν' ἁλὸς
κι ἔχετε μια θάλασσα στα μάτια σας,

μια παραλία ν᾿ ἀκουμπᾶτε το σῶμα σας,

ἓνα ἡλιοβασίλεμα νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

μία σελήνη να τρελαίνει τις νύχτες σας,
κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;

Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους τῶν ἄστεων;

Πειράζοντας το ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου, “Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή”