Έβλεπα
χθες για πολλή ώρα την πρόσφατη φωτογραφία
του Γιάννη Μπεχράκη που εικονίζει
τουρίστες ξαπλωμένους σε παραλία στην
Κω ενώ στην ακτή πλησιάζει ένα μικρό
φουσκωτό με πρόσφυγες από τη Συρία και
την Αφρική. Παρ' όλο που δεν με εξέπληξε η στάση τους,
μού φάνηκε αδιανόητη η αδιαφορία τους. Αφόρητη.
Έκλεισα την οθόνη, αλλά συνέχισα να
σκέφτομαι αυτή την εικόνα όλη μέρα χθες
αλλά και σήμερα. Πριν λίγο, την κατέβασα
και την έκοψα στη μέση. Στο ένα τμήμα
της, αυτό με τους πρόσφυγες, φαντάζομαι
τώρα που το βλέπω, ότι στην ακτή που δε
φαίνεται πλέον, υπάρχουν άνθρωποι
έτοιμοι να συνδράμουν, όπως ξέρω ότι
συμβαίνει καθημερινά σε όλα τα νησιά
που προσεγγίζουν οι κατατρεγμένοι. Στο
δε άλλο τμήμα της φωτογραφίας, στη
θάλασσα που δε φαίνεται, δεν υπάρχει
τίποτα που να χαλάει τις διακοπές των
τουριστών. Τίποτα που να τους κάνει ανάλγητα να
στρέψουν το βλέμμα αλλού.
Μπορεί
να είναι κάπως παρήγορο το αποτέλεσμα
του crop
και η αφελής ομολογουμένως σκέψη ότι
αυτές οι δυο ομάδες ανθρώπων δεν
συναντήθηκαν ποτέ, ωστόσο
πρέπει να ζητήσω συγνώμη από τον Γιάννη
Μπεχράκη που έκανα τέτοια επέμβαση στη
φωτογραφία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου