Πλατεία Βικτωρίας

Για την πλατεία Βικτωρίας και τους ανθρώπους που βρίσκουν εκεί υπαίθριο καταφύγιο αν αρχίσει να γράφει κανείς, είναι δύσκολο να σταματήσει. 

 Κάτω και γύρω από το γλυπτό σύμπλεγμα, έργο του Γερμανού καλλιτέχνη Johannes Pfuhl -”ΘΗΣΕΥΣ ΣΩΖΩΝ ΤΗΝ ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΑΝ”, όπως αναγράφεται στην μαρμάρινη οκταγωνική βάση- εκατοντάδες κατατρεγμένοι βρίσκονται με απίστευτη καρτερία σε αναμονή· αναμονή μιας καλύτερης και ασφαλούς ζωής που όλοι ανεξαιρέτως την χωροθετούν στη Γερμανία.

 Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τα καταφέρουν με τα σύνορα κλειστά ακόμα και για τους Σύριους πρόσφυγες. Η πλειονότητα των ανθρώπων της πλατείας προέρχεται από το Αφγανιστάν. Μια χώρα που από το 1839 που άρχισε ο πρώτος Αγγλοαφγανικός πόλεμος -μια πράξη του “Μεγάλου Παιχνιδιού” όπως αποκαλείται η αγγλορωσική διαμάχη για τη δημιουργία αυτοκρατορίας στην Ασία- ελάχιστα διαστήματα ειρήνης έχει γνωρίσει. Αλλά αν κανείς δεν έχει χρόνο ή διάθεση να ανατρέξει στην ιστορία αυτής της πολύπαθης χώρας, αρκεί η διαδικτυακή αναζήτηση με λέξεις κλειδιά “explosion” και “Αfghanistan” που αποφέρει σε ελάχιστα δευτερόλεπτα γύρω στα 15 εκατομμύρια αποτελέσματα. Ωστόσο, οι Αφγανοί, δεν θεωρούνται πρόσφυγες.

 

Το ίδιο και οι Σομαλοί που φτάνουν και εκείνοι στην Ευρώπη από μια ρημαγμένη χώρα. Από μια χώρα που το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2015, μόλις τα 52 χρόνια .

 Η Σομαλία παρέμεινε αυτάρκης σε τρόφιμα μέχρι τα τέλη του 1970 παρά τις επαναλαμβανόμενες ξηρασίες. Από τις αρχές του 1980, η εθνική της οικονομία αποσταθεροποιήθηκε και η γεωργία της έχει καταστραφεί. Η διαδικασία της οικονομικής αποδιάρθρωσης άρχισε πριν την έναρξη του εμφυλίου πολέμου το 1991. Το οικονομικό και κοινωνικό χάος που προέκυψε ως αποτέλεσμα της “οικονομικής θεραπείας” του ΔΝΤ, έθεσε τις βάσεις για την έναρξη “εμφύλιου πόλεμου” υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Μια ολόκληρη χώρα με πλούσια ιστορία εμπορίου και οικονομικής ανάπτυξης, μετατράπηκε σε μια“περιοχή”. Κατά πικρή ειρωνεία, αυτή η περιοχή περιλαμβάνει σημαντικό πετρελαϊκό πλούτο. Τέσσερις πετρελαϊκοί κολοσσοί των ΗΠΑ είχαν λάβει ήδη θέση πριν από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου το 1991. (1)

 

 Στην πλατεία Βικτωρίας εκατοντάδες πρόσφυγες -η πλειονότητα των οποίων είναι παιδιά και έφηβοι- επιβιώνουν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Κάτω από τον ήλιο και τη βροχή. Χωρίς πρόσβαση σε στοιχειώδεις χώρους υγιεινής. Επιβιώνουν αποκλειστικά και μόνο λόγω της βοήθειας που προσφέρουν καθημερινά εκατοντάδες πολίτες που φτάνουν διαρκώς φορτωμένοι τρόφιμα και είδη ρουχισμού. Επιβιώνουν λόγω της βοήθειας του Ερυθρού Σταυρού που μοιράζει σάντουιτς και νερό και των εθελοντών γιατρών που είναι έτοιμοι να ανακουφίσουν τους άρρωστους και τους τραυματισμένους, εξετάζοντάς τους στα παγκάκια της πλατείας.

 

 Η απουσία του κράτους κραυγαλέα και εδώ. Ωστόσο, σήμερα έκανε αναπάντεχα την εμφάνισή του ο Δήμαρχος της Αθήνας, κύριος Γιώργος Καμίνης που με πλήρη άγνοια των δεδομένων, ως άλλη Μαρία Αντουανέτα, με πλήρη έλλειψη στοιχειώδους ανθρωπιάς, δήλωσε ευθαρσώς: "Ο Δήμος Αθηναίων -και το δηλώνω κατηγορηματικά- θα παραχωρήσει κι άλλο χώρο υπό μια προϋπόθεση: να αδειάσει η Πλατεία Βικτορίας...Αυτό το αίσχος στην πλατεία Βικτορίας πρέπει να εκλείψει." Στη συνέχεια μάλιστα πρόσθεσε: "Δε θέλουμε να μοιράζονται τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Δε θέλουμε να γίνει ατύπως (ένας καταυλισμός)" (2)

1.Απόσπασμα από το άρθρο του Καναδού οικονομολόγου και συγγραφέα Michel Chossudovsky

2. Συνέντευξη του δημάρχου σήμερα στον ΣΚΑΙ

(οι φωτογραφίες από την Πλατεία Βικτωρίας, από το μεσημέρι της Δευτέρας 29/2 και από την Τετάρτη 2/3)