Ο
Χρόνος είπε, «Ας φτιάξουμε ένα μικρόκοσμο».
Το
σενάριο απλό, ο ήρωας γεμίζει συναισθήματα.
Ο
ίδιος νιώθει να πετάει, μα οι άλλοι τον
βλέπουν να πέφτει από ύψος. Ο ίδιος
νιώθει ελεύθερος, μα οι άλλοι τον βλέπουν
να κρατιέται από σχοινιά. Ο ίδιος
βλέπει γύρω του σύμβολα, γιατί μερικές
φορές δεν υπάρχουν λέξεις να εκφράσουν
τον κόσμο των συναισθημάτων. Οι άλλοι
βλέπουν μουτζούρες.Ο ίδιος κοιτάει
ψηλά και νιώθει την αύρα γύρω του. Οι
άλλοι βλέπουν το μαύρο άγνωστο κάτω από
τα πόδια του.
Ξαφνικά ο ήρωας ρίχνει
το βλέμμα του πάνω στους άλλους. Αυτοί
εκπλήσσονται με το άγνωστο χρώμα των
ματιών του. Οι άλλοι δεν είναι από εδώ,
απέχουν άπειρες στιγμές από τον κόσμο
του. Τώρα γνωρίζουν ότι αυτοί είναι
μόνο σκέψεις, ενώ ο ήρωας είναι αληθινός.
Κι
αν κάποτε ο μικρόκοσμος σβήσει και ο
ήρωας βρει στο σκοτάδι αυτή την φωτογραφία,
θα ερωτευτεί το χρώμα της, θα αιωρηθεί
ψηλά και για μια στιγμή όλο το σύμπαν
θα γίνει ο μικρόκοσμος του, αγκαλιάζοντας
όσα έζησε.
Το κείμενο που διαβάσατε είναι του George Kant και δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του πέρυσι στις 5 Απριλίου. Ο George Kant, πέθανε σήμερα το πρωι.
3 σχόλια:
Κατάφερες αδελφέ να εξασφαλίσεις απόσπασμα από το νέο βιβλίο του δον Γκαλεάνο; :)
Καλό Πασχάλιον!
Καλό του ταξίδι. Πόσο άδικος πάντως ένας τέτοιος θάνατος, πόσο ανεξήγητο κι άδικο να πεθαίνουν παιδιά και νέοι. Καλό σου βράδυ Τσαλαπετεινέ
Αν μη τι άλλο, αγκάλιασε όσα έζησε...Και όποιος δεν έχει αντιληφθεί ότι ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος χάνει όσα ζει...
Δημοσίευση σχολίου