Τριανταφυλλένια

Άμα ήταν καλός ο καιρός και δεν είχε σχολείο την έπαιρνε μαζί του. «Για να μάθει πως βγαίνει το ψωμί», έλεγε σ` όσους τον ρωτούσαν γιατί το ταλαιπωρεί 'κορίτσι πράμα' στα πηγαινέλα με το καραβάκι η ‘Ορεστίς’ στη διαδρομή Μαύροβο -Καστοριά με τους ξένους. Τους ξένους που φαίνεται ότι βαρέθηκαν πια τα νησιά και τώρα θέλουν να γνωρίσουν την άλλη Ελλάδα, την ξεχασμένη κι απ` το Θεό.

Έρχονται για δύο τρεις μέρες, γυρίζουν στα βυζαντινά, ψωνίζουν καμιά γούνινη παντόφλα για δώρο και κάνουν απαραιτήτως την ‘κρουαζιέρα΄ -όπως τη διαφημίζουν τα τουριστικά γραφεία-στη λίμνη. Με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι, δεν σταματάνε να βγάζουν, για να γυρίσουν στην Αθήνα -ένα περίεργο όλοι τους από την Αθήνα είναι- να δείχνουν τις ομορφιές που είδαν, μη τυχόν και δεν τους πιστέψουν.

«Για να μάθει πως βγαίνει το ψωμί», σκέφτηκε τα λόγια του και χαμογέλασε. Νόμιζε ότι μ` αυτό το ψέμα τους ξεγελούσε. Όμως όλοι ξέρανε στο χωριό την αδυναμία του καπετάν Νικόλα στη μοναχοκόρη του. Κι ας περίμενε γιο όταν γεννήθηκε η Τριανταφυλλένια. Κι ας έγινε τύφλα όταν έφτασε το μαντάτο. Δυο μέρες λεχώνα η γυναίκα του στην Κοζάνη κι αυτός ούτε τηλέφωνο δε πήρε, όχι να πάει -που με τον καινούριο δρόμο ήταν ζήτημα μιας ώρας. «Να πας να φέρεις την εγγόνα μου!» του είπε αυστηρά η μάνα του την τρίτη μέρα κι αυτός ξεκίνησε σαν να έκανε αγγαρεία.

Δε ρώτησε που είχαν τη γυναίκα του. Μπήκε και γύριζε χωρίς να ξέρει που πάει. Δυο μέτρα άντρας και πάταγε στις μύτες-πρώτη φορά έμπαινε σε κλινική. Στην επιγραφή ‘νεογνά’ σταμάτησε. Κοίταξε από το τζάμι. Όλα ίδια, κοιμισμένα. Μόνο ένα έτριβε με μανία τα μάτια του κι όταν σταμάτησε σαν ν` αναστέναξε, όπως ακριβώς έκανε κι αυτός από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Το μωρό άρχισε ξαφνικά να κλαίει κι αυτός δίχως να το καταλάβει μπήκε και το πήρε στην αγκαλιά του αδέξια.

Στο χεράκι του η ταυτότητα έγραφε το όνομα του. «Τριανταφυλλάκι μου» ψιθύρισε πολλές φορές με μια φωνή που ο ίδιος δεν αναγνώριζε για δικιά του. Το μωρό σταμάτησε να κλαίει και τον κοίταξε στα μάτια. Όταν έθαψε τον πατέρα του δεν είχε καν βουρκώσει και τώρα έτρεχαν ποτάμια. Σκουπίστηκε βιαστικά με την ανάστροφη της παλάμης του όταν άκουσε τα βήματα της νοσοκόμας που ερχότανε με ένα επαγγελματικό «να σας ζήσει» που περίμενε το καθυστερημένο φιλοδώρημα.

Την βάζει στο τιμόνι και της κρατάει τα χέρια στη σωστή ρότα. Της εξηγεί πως λειτουργεί το βυθόμετρο, η πυξίδα...Την ακούει να τιτιβίζει και τρελαίνεται. «Καπετάνισσα μου ούτε με δέκα γιους δεν σ` αλλάζω...» της λέει κι αυτή όπως πάντα απαντάει : «Γιατί μπαμπά;»



Φωτογραφία από: photo.net

Μουσική: Naval, του Yann Tiersen από το άλμπουμ Tabarly 2008

Στο Γιώργο Β. που απέκτησε κόρη.