Κάτι θα βρω...

-Πού είναι;
-Τι;
-Η σημερινή ανάρτηση!
-Ε...δεν έχει.
- Δεν έγραψες;
-Όχι!
-Γιατί παρακαλώ;

-Δεν πρόλαβα...

-Τι έκανες χθες όλη μέρα;
-Η αλήθεια είναι ότι άρχισα το μεσημέρι να γράφω κάτι με θέμα τον καιρό που ήταν βροχερός δυο βδομάδες συνέχεια…
-Ανώδυνα πράγματα!
- Όχι! Υπήρχαν υπόγειες, πλην όμως σαφείς αναφορές την πολιτική επικαιρότητα.
-Μασκαρεμένη προεκλογική ανάρτηση δηλαδή.
- Με συγχωρείς, αλλά ήταν μια πολιτική ανάρτηση προορισμένη να προβληματίσει.
-Και τι έγινε;
- Είχα βρει μουσική που έδενε καταπληκτικά, μια καλή φωτογραφία, αλλά ευτυχώς με φρέναρε ένα απόσπασμα από ένα παλιό χρονογράφημα...
-Γιατί;
-Να έλεγε : «Γράφεις αποβραδίς για το θαυμάσιο ανοιξιάτικο καιρό. Το πρωί σε ρεζιλεύει ο άστατος αττικός ουρανός. Βρέχει με το τουλούμι. Παλεύεις να είναι ωραίο, δυνατό, νευρώδες κι εκείνο βγαίνει λειψό και αξιολύπητο…»* Κατάλαβες τώρα τι με φρέναρε;
- Όχι…
-Είδα πρόγνωση του καιρού...δε θα έχει βροχές αυτή τη βδομάδα. Δε μπορούσα να ανεβάσω τέτοιο θέμα κι έξω να είναι χαρά Θεού.
-Τέλος πάντων. Γιατί δεν έγραψες κάτι άλλο;
- Ξεκίνησα δύο. Ένα για περιστέρια- μια παλιά ιστορία ετικέτας logbook -και ένα ακόμα για πλυντήρια. Αυτό με τα πλυντήρια το προχώρησα αρκετά.
-Γιατί δεν το τελείωσες;
-Είχε πάει 7:30 κι άρχιζε ο ημιτελικός!
-Να, θα μπορούσες να γράψεις για την νίκη της Εθνικής.
-Αυτό ήθελα και κράτησα σημειώσεις. Δες εδώ!
-Δε βγάζω άκρη με αυτά τα ορνιθοσκαλίσματα.
- Εγώ πάντως τα βγάζω. Κοίτα: πρώτο δεκάλεπτο 16-13, δεύτερο δεκάλεπτο… Πρίντεζης εκπληκτικό κάρφωμα και φάουλ… τρυφερή σκηνή με τους Σλοβένους τεχνικούς 31- 24… τρίτο δεκάλεπτο ασίστ του Καλάθη στο Φώτση και κάρφωμα, 42-37… τέταρτο δεκάλπτο..
-Ωραία! Γιατί δεν κάθισες μετά τον αγώνα να γράψεις;
-Άκου κι αυτό! Είναι καλό το έγραψα στο τέλος: «Ο Ζήσης παίρνει θέση για ελεύθερες βολές. Δεκαέξι δευτερόλεπτα και πέντε δέκατα πριν από το τέλος ενώ το σκορ είναι 55-53. Φαίνεται ψύχραιμος. Φιλάει τη μπάλα, λυγίζει τα γόνατα και σουτάρει. Η μπάλα φεύγει από τα χέρια του και περιστρεφόμενη γύρω από τον εαυτό της διαγράφει μια γλυκιά καμπύλη για να καταλήξει στο καλάθι…»
-Μπερδεύεις την ποίηση με το μπάσκετ!
-Μα το μπάσκετ είναι ποίηση.
-Εντάξει! Ξαναρωτάω, γιατί δεν έγραψες μετά τον αγώνα;
- Δεν ήξερα αν έπρεπε να γράψω για τον αγώνα ή μόνο για τον Σοφοκλή.
-Μπορούσες να γράψεις για τον αγώνα και να αφιερώσεις μια παράγραφο στο Σχορτσανίτη.
-Δεν έφτανε μια…έβαλε 23 πόντους. Ήταν ο καλύτερος αγώνας του.
-Ας ήταν δύο, ας ήταν τρεις, αλλά να έγραφες!
-Ξεκίνησα αλλά είχα το ένα αυτί στη συνέντευξη και δε μπορούσα να συγκεντρωθώ.
-Ωραία. Ας την έβλεπες κανονικά και ας έγραφες για συνέντευξη.
-Προσπάθησα να την παρακολουθήσω αλλά δεν τα κατάφερα. Άσε που σκέφτηκα ότι ακολουθεί το debate των έξι μετά των δύο…στο μεταξύ άρχισε κι ο τελικός Ισπανία- Σερβία και ήθελα να τον δω.
-Λοιπόν! Τα πολλά λόγια είναι φτώχια! Έχει πάει πέντε. Στρώσου και γράψε. Τώρα!
-Τι να γράψω;
-Δε με ενδιαφέρει. Ας είναι για περιστέρια, ας είναι για το χρυσό του 2005, ας είναι για τον Γκάλη, ας είναι για το γέρο Καραμανλή, για το Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, για το Παρίσι -Τέξας…
-Δε με βοηθάς καθόλου έτσι.
-Ένα σου λέω: θα περάσω πάλι στις επτά. Αν δεν έχει ανάρτηση, απολύεσαι!
-…
-Τι σκέφτεσαι;
-Να γράψω την κουβέντα μας;
-Τη θυμάσαι;
-Μέσες άκρες.
- Δεν είναι άσχημη ιδέα. Μη βάλεις μόνο αυτό το τελευταίο- για την απόλυση…Για τίτλο, τί σκέφτεσαι;
-Κάτι θα βρω...

Μουσική : Rio Ancho, Paco de Lucía, από το δίσκο Entre Dos Aquas 1986 (αφιερωμένο στους Ισπανούς νικητές του Eurobasket 2009)

Η εικόνα του Σοφοκλή από εδώ


*Από το χρονογράφημα του Νίκου Παπαπερικλή (1908-1988) Ένας κόσμος