Δευτέρα, πρώτο δίωρο Έκθεση, πρώτη Λυκείου. Άνετο ξεκίνημα της βδομάδας αφού τουλάχιστον αυτό το μάθημα όπως και η γυμναστική δεν απαιτούσε καμία προετοιμασία. Η φιλόλογός μας, έγραφε το θέμα στον πίνακα, μερικές φορές έδινε κάποιες διευκρινήσεις, έπεφταν δυο- τρεις ερωτήσεις και μετά ησυχία μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι. Ο καθένας μπροστά του. Λίγη αμηχανία στην αρχή δαγκώνοντας το στυλό, οργάνωση της σκέψης, ο σκελετός στα γρήγορα στο πρόχειρο, πρόλογος, ιστορική αναδρομή, ανάλυση, σύνθεση, επίλογος. Λίγες σημειώσεις και μετά γράψιμο. Απλά πράγματα.
Εκείνη τη μέρα όμως που είδαμε να γράφει στον πίνακα: « Τα ταξίδια καταστρέφουν τις προλήψεις» πριν καλά- καλά κλείσει τα εισαγωγικά είχαν αρχίσει να πέφτουν βροχή οι απορίες. Δε θυμάμαι πια ούτε τις ερωτήσεις μας ούτε τις απαντήσεις της. Θυμάμαι όμως πολύ καλά ότι πέρασα όλη την πρώτη ώρα κοιτάζοντας μια τον πίνακα και μια τη λευκή σελίδα.
Από όλα τα ταξίδια στέλνω μια κάρτα στη φιλόλογο που είχαμε στην πρώτη Λυκείου. Ψάχνω αρκετά για κάποια αντιπροσωπευτική, όχι πολύ τουριστική- αποφεύγω μνημεία ή γνωστά κτίρια-μια κάρτα οπωσδήποτε με κόσμο και με έντονα χρώματα. Ει δυνατόν σύγχρονη. Στην πίσω πλευρά γράφω μόνο και πάντα μέσα σε εισαγωγικά, "τα ταξίδια καταστρέφουν τις προλήψεις". Τίποτα άλλο, ούτε καν το όνομα μου. Αν τις μαζεύει σίγουρα θα έχει μια μεγάλη συλλογή, ομοιόμορφη -πλην των γραμματοσήμων- από τη λευκή πλευρά, αλλά αρκετά ενδιαφέρουσα από την άλλη.
στη Μ. Σ.
Μουσική: Mazad, σύνθεση του Τυνήσιου Anouar Brahem από το άλμπουμ Thimar, 1998 (bonus track, για καλή βδομάδα Bahia)
Στην κάρτα, η οδός Heredia στο Santiago de Cuba, από φωτογραφία του Giuseppe Lo Bartolo. Μου την έστειλαν ο Θ και η Π, το 2007
*Ομήρου Οδύσσεια, 3 και 4 στίχος της πρώτης Ραψωδίας.
30 σχόλια:
Η ξεχωριστή καθηγήτριά σου (τι θέμα έκθεσης!) μάλλον άξιζε την κάρτα, έστω και ανώνυμη.
(έχω συναντήσει κάποιες, πολύ βαριές βέβαια, περιπτώσεις που επέστρεψαν από τα ταξίδια, φορτωμένοι ΚΑΙ με όσες ξένες προλήψεις συνάντησαν στο δρόμο)
;)
Στις εκθέσεις μου δεν έκανα ποτέ προσχέδια. Όταν μου ερχόταν έγραφα τα πάντα σε 10 λεπτά και παρέδιδα την κόλλα χωρίς να κοιτάξω πίσω. Καρτ ποστάλ όμως δεν άγορα παρά 2 φορές και τις κοιτάζω που και που προσπαθώντας να διαβάσω κάποια κρυμμλενη αφιέρωση. Μάταια. Δεν έχει και σημασία. Τα μάταια είναι που μας κρατάνε.
Αντίθετα με την δικιά σας έκφραση που δεν έχει ψήγμα ματαιότητας.
Τσαλαπετεινε μας
Μια μεγαλη ταξιδιαρα ψυχη εισαι τελικα! :)
Διαβαζοντας το κειμενο σου απο τα χρονια του σχολειου θυμηθηκα δικες μου σκεψεις και βιωματα...
Ποσο καλα καταλαβαινεις καποιους απο εμας που φυγαμε...
Απ την αλλη, να πω οτι ξερω ατομα που ταξιδευουν συχνα, αλλα, πως γινεται βρε Τσαλ., να εχουν να πουν πιο πολλα για το πρωινο, τη..
πισινα, & τη τιμη του ξενοδοχειου, απο την ιδια την εμπειρια του ταξιδιου; Περιττο να πουμε οτι οι συναναστροφες πολλων τετοιων ατομων περιοριζονται σε συμπατριωτες-τουριστες, απο φοβο/ανασφαλεια; :(
Κριμα να χει κανεις μπροστα του ενα γνωστικο(και γευστικο)παραδεισο
και να συμβιβαζεται με μια εμπειρια στα....McDonald's! ;(
Krammis :)
τι είναι αυτό που καταστρέφει τα ταξίδια; ατυχής ερώτηση, η απαντηση είναι μάλλον η αυτονόητη: αρκεί το να θελεις να βλέπεις τα παντα σαν να μην αλλάξες γεωγραφικές συντεταγμενες.
για το αδόκιμο του σχολίου μου, θα αποζημιώσω με Καβάφη:
Η ΠΟΛΙΣ
Είπες "θα πάγω σ' αλλη γη, θα πάγω σ΄αλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή,
κι είν' η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι κι αν γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαυρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα".
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θα 'βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φτάνεις. Για τα αλλού -μην ελπίζεις-
δεν εχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη τη χάλασες.
.............
χαιρομαι που είναι στον αντίποδά σου αυτό το ποίημα, αγαπητέ φίλε.
Ωραίο θέμα!!!
Μπράβο στην καθηγήτρια. Κάτι μου λέει ότι το θέμα σας το έβαλε εκτός του επίσημου προγράμματος σπουδών της τάξης.
Δύσκολο για ένα 16χρονο, αλλά σίγουρα μπαίνει στη διαδικασία να το σκεφτεί.
ωραιότατο !
(αν ήμουν δάσκαλός σας θα έψαχνα να σας βρω για να καταστρέψω τις προκαταλήψεις για τα 16χρονα )
Κ.Κ.Μ.
Είναι η ίδια, η από άλλη καθηγήτρια έμαθες ότι το αξίωμα λειτουργεί και αντίστροφα. Ότι και οι προλήψεις καταστρέφουν τα σημαντικότερα "ταξίδια". Όλα εκείνα τα "ταξίδια" που δεν τολμήσαμε ποτέ....
Αναρωτιέμαι πόσοι μαθητές της κατάλαβαν τελικά τι έπρεπε να είχαν γράψει σε ένα τόσο ιδιαίτερο θέμα; Και πόσο διαφορετική προσέγγιση θα είχαν; Και κάποιος που δε ταξίδεψε ποτέ; Αυτός μένει με τις προλήψεις του μέχρι το τέλος; Ίσως μονολογώ..
Καλή βδομάδα ταξιδευτή..:)
Ευτυχώς όλοι έχουμε να θυμόμαστε μια τέτοια δασκάλα! Ποιος δεν έχει; Να σηκώσει το χέρι να του στείλουμε μία πακέτο!
Σιγά που δεν είχες κάτι να γράψεις! Μη μου λες εμένα κουραφέξαλα! Ναι καλά... Ναι σίγά (κλείνω τ'αυτιά μου και τραγουδάω δυνατά)! Τί; Δε σ'ακούω! Αν βρεις το μπλε τετράδιο με τις εκθέσεις σου είμαι όλη αυτιάααααααα!
Καλησπέρα μαθητούδι! :D
Με την περιγραφή της φιλολόγου σου μου θύμησες τον δικό μου φιλόλογοόταν που συνήθιζε όταν είχαμε μάθημα απογευματινές ώρες να σβήνει τα φώτα απο την αίθουσα και να μας καλεί -ανωνύμως- στο σκοτάδι να συζητήσουμε όποιο θέμα θέλαμε γιατί όπως συνήθιζε να μας λέει ,όταν τον ρωτούσαμε γιατί σβήνει τα φώτα: "οι μεγάλες αλήθειες λέγονται σχεδόν πάντα στο σκοτάδι" Αυτή η φράση του μου έχει μείνει ζωντανή στη μνήμη παρόλο που απο τότε έχουν περάσει 3 δεκαετίες!!!
Πρέπει να ταξιδέψεις για να δεις πύργους.Γιατί,όπως λέει ο λαός:"Όποιος δεν έχει δει πύργο βλέπει φούρνο και θαυμάζει".
Είναι απλά υπέροχο αυτό το μικρό κειμενο με τις χιλιάδες εικόνες που φτιάχνει.
Να σαι καλά tsalapeteine!
Ελπίζω να μην υπέστη διώξεις η φιλόλογός σου με την κατηγορία ότι... σπέρνει καινά δαιμόνια, ούτε ότι μυεί τους μαθητές σε αναρχοκομμουνιστικές ιδέες! Τέτοιοι άξιοι εκπαιδευτικοί χρειάζονται στις επαναστάσεις για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού (σε χώρες του Τρίτου Κόσμου) και του ανθρωπιστικού και πολιτιστικού αναλφαβητισμού σε χώρες όπως η δική μας!
Ωραία και η καρτ ποστάλ σου. Το ψηλό κίτρινο κτίριο θυμίζει τον καθεδρικό της Λίμας, αλλά τα σπιτάκια στο προσκήνιο θα μπορούσε να είναι σε προάστιο της Κων/πολης. Αραβική γειτονιά της Σεβίλλης ίσως;
Συνοδοιπορος : Αξίζει με παραπάνω όλες τα κάρτες που έχω στείλει- και ξέρω ότι χαίρεται αυτό το ‘παιχνίδι’ που συνεχίζεται χρόνια τώρα.
(στην παρένθεσή σου, ταιριάζει γάντι: αν το χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες…)
island : Οι κρυμμένες αφιερώσεις μπορεί να είναι στα γραμματόσημα ή κάτω από αυτά. Σας το λέω γιατί πριν κολλήσω γραμματόσημο σε φάκελο γράφω κάτι. Αυτό κι αν δεν είναι ματαιότητα!
Elva : Μη μου δίνεις θάρρος γιατί έχω πολλές ιστορίες και από το νηπιαγωγείο!
Καμιά φορά είναι πειρασμός να βρεθείς με τουρίστες ειδικά στο εξωτερικό μόνο και μόνο για να παρατηρείς τη συμπεριφορά τους. Με έχει ταράξει σμήνος συμπατριωτών μας που είχε πέσει σαν τις ακρίδες σε ράφια duty free και τα έχουν αδειάσει κανονικά. Ή τα απίστευτα σουβενίρ που επιμένουν να αγοράζουν και να προσφέρουν σε φίλους και συγγενείς μέχρι και από τις καλοκαιρινές διακοπές.
συκοφαγος: Να συμπληρώσω την αυτονόητη απάντηση : ένα ταξίδι μπορεί να το καταστρέψει η ατυχής επιλογή των συνοδοιπόρων- συγνώμη Συνοδοιπόρε για τη χρήση του ονόματός σου- μιλάω εκ πείρας όπως καταλαβαίνετε γι αυτό και είμαι ασυνήθιστα κατηγορηματικός. Γι αυτό θα αλλάξω τόμο και ποιητή και θα σας αφιερώσω το:
« Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
Κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσείς τσιγάρα ‘Κάμελ’ να καπνίζετε,
Κ` εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ.»
(τα δύο τελευταία-αλκοόλ και ταμπάκο- αν θέλετε τα ανταλλάσουμε)
Μάνος : Σωστή παρατήρηση! Αν θυμάμαι καλά τα περισσότερα θέματα ήταν περιγραφή χαρακτήρων: ο φιλάργυρος, ο υπερφίαλος…επομένως ήταν σίγουρα εκτός προγράμματος. Αντικειμενικά είναι δύσκολο, κυρίως γιατί ακόμα κι αν έχει εμπειρίες από ταξίδια είναι σίγουρα ταξίδια με τους γονείς.
Κ.Κ.Μ.: Αν ήσασταν από τους καλούς δασκάλους θα χρειαζόταν να με ψάξετε. Θα ξέρατε που είμαι, γιατί στους καλούς δασκάλους γίνομαι τσιμπούρι. Πάντως νομίζω ότι περισσότερες προκαταλήψεις έχουν οι μικρότεροι για τους μεγαλύτερους παρά το αντίθετο.
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ : Αυτό δε μαθαίνεται στο σχολείο, ούτε μια κι έξω. Αυτό το εμπεδώνεις σιγά- σιγά. Και τελικά επιλέγεις αν θα προσπαθήσεις έστω και με καθυστέρηση και καταστρέψεις τις προλήψεις που σου καταστρέφουν ταξίδια εντός και εκτός εισαγωγικών.
Margo: Μάλλον κανένας. Η ουσία το μαθήματος ήταν ότι μπορεί κάποιοι να κουβαλάνε μέσα τους αυτό το θέμα και να δίνουν με τα χρόνια διαφορετικές ή πιο πλήρεις απαντήσεις. Όσο για το «Και κάποιος που δε ταξίδεψε ποτέ; Αυτός μένει με τις προλήψεις του μέχρι το τέλος;» νομίζω ότι θέλει αρκετή σκέψη. Κι αυτή η σκέψη είναι από μόνη της ένα ταξίδι.
kayadesigner : Το τετράδιο υπάρχει! Μαζί με μερικά παλιότερα- τετράδια αντιγραφής του δημοτικού. Με ζωγραφιές και τα λοιπά. Όπως και αυτό της γεωμετρίας που ήταν η αδυναμία μου. Από αυτό ίσως μπω στον πειρασμό να σκανάρω καμιά άσκηση για ανάρτηση. Οπότε στα σχόλια θα περιμένω τη λύση.
Άνεργοι Δημοσιογράφοι: Όταν ο δάσκαλος μπορεί να σκηνοθετεί, το μάθημα απογειώνεται και είναι φυσικό να σου μένει όσες δεκαετίες και να περάσουν.
Πέρα από τις γνώσεις αν οι δάσκαλοι σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, είχαν λίγο μεράκι λίγη φαντασία θα παρακινούσαν και τους πιο αδιάφορους μαθητές. Αλλά αυτό, για το μεράκι ισχύει για όλες τις δουλειές. ;-)
Σελιτσάνος : Έχω πρώτης τάξεως απάντηση στο σχόλιο σας-μετά βίας κρατιέμαι - αλλά θα την λάβετε υπό μορφή ανάρτησης με αφιέρωση και τα συναφή, αν έχετε υπομονή, σε κανένα δίμηνο!
John Black : Tο μικρό κείμενο που σωστά επεσήμανες είναι αποτέλεσμα της διάθεσής μου να πατάξω την φλυαρία που με διακρίνει και πολύ συχνά με παρασύρει σε αναρτήσεις που έχουν μήκος σεντονιού. Καλό ξημέρωμα John…
tsalapeteinos : Να σε καθησυχάσω: δεν υπέστη κανένα διωγμό! Όσο για την κάρτα ελπίζω ότι κατάλαβες ότι την επέλεξα εξ αιτίας σου, ανάμεσα σε ένα Πεκίνο που είχα πρόχειρο και σε ένα Μπενίν. (Και ο ίδιος φίλος που έστειλε την κάρτα από την Κούβα έστειλε και αυτή από το Μπενίν. ) Σωστές οι παρατηρήσεις σου- το καθεδρικό ναό στη Λίμα δεν τον ξέρω θα τον ψάξω τώρα- ειδικά αυτό για την Κωνσταντινούπολη κι έτσι οδηγήθηκα και στον Anouar Brahem που ούτως ή άλλως είναι αγαπημένος.
Όταν σας έδωσα,καλέ μου Τσαλαπετεινέ, ένα τέτοιο θέμα δεν εννοούσα και να το πραγματώσετε βιωματικά όπως εσύ που γύρισες όλο τον κόσμο για να επιβεβαιώσεις τη φράση!
Με τις αναρτήσεις σου, βέβαια, δίνεις νόημα σε μιαν άλλη φράση αρχαία "πολλώ κάρρονες" ότι δηλ, οι μαθητές γίνονται πολύ καλύτεροι από τους δασκάλους τους.
Η φιλόλογος Μ. Σ.
Το αποτέλεσμα όταν διαθέτεις μεράκι και φαντασία τα βλέπουμε στο παρόν ιστολογιο οπου οπως φαινεται ο "διαχειριστης" εχει πλεονασμα τοσο απο φαντασια οσο και απο μερακι!!!
Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο!
ετσι θα επρεπε να ειναι οι εκπαιδευτικοι ...
ενα μικρο σπερμα να αφηνουν μεσα μας
και να καρπιζει με τα χρονια
εστω και με μια λεξη..
-να μενει κατι.
(και κατι στη συναδελφο...
Οι μαθητες γινονται πολυ καλυτεροι
οταν εχουν ευαισθητοποιημενους δασκαλους , κοντα στα παιδια ..και οχι απεναντι..οχι με οικειοτητες και αστεισμους αλλα με κεινη τη τοσο λεπταισθητο καλλιεργεια να μπορουν να αφηνουν μικρα ερεθιστικα σημαδια που το παιδι απο μονο θα σκαλιζει για ολη του τη ζωη..)
-ΚΑΛΗ ΩΡΑ ..
Όλα τα ταξίδια σκοτώνουν τις προλήψεις... και το μεγάλο ταξίδι της ζωής που περιέχει όλα τα μικρά ταξίδια είναι εκείνο που μας κάνει να αναθεωρούμε όλα όσα ξέραμε...
"Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα.
Ευτυχισμένος αν στο ξεκίνημα, ένιωθε γερή την αρματωσιά μιας αγάπης, απλωμένη μέσα στο κορμί του, σαν τις φλέβες όπου βουίζει το αίμα." λέει ο λατρεμένος μου Σεφέρης.
Κι εγώ βλέπω σε σένα έναν άνθρωπο που ταξίδεψε όμορφα σε μέρη, σε συναισθήματα, στη ζωή την ίδια και τώρα χαμογελά και μοιράζεται...
Αρμονία... όπως στις μουσικές σου (που σε ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό είναι και δικές μου αγαπημένες επιλογές).
Η καθηγήτρια έριξε το σπόρο... δεν ξέρω σε πόσους "έπιασε" αλλά είμαι σίγουρη ότι θα χαμογέλασε πλατιά κι εκείνη μόλις θα είδε την κάρτα... και σε έναν να έπιασε, χαλάλι...
keep feeding our addiction, καλλιτέχνη μου
Δεν ξέρω γι άλλη μία φορά τι να πρωτοπω Τσαλαπετεινέ.
Για την εμπνευσμένη καθηγήτριά σου (τυχεροί στη ζωή όσοι συναντήσαμε τέτοιους Δασκάλους), μου ανέσυρες πολλές μνήμες,
για τη δυνατότητά σου να καλλιεργήσεις ...το σπόρο,
για την επιλογή των καρτών σου (με κόσμο και χρώματα.
Για τη δυνατότητα των ταξιδιών να καταστρέφουν τις προλήψεις;
Εγώ πιστεύω όμως, ότι μόνο με ανοιχτή ψυχή,καρδιά και μυαλό τα ταξίδια είτε είνάι στα πέρατα του κόσμου είτε στα βάθη της ψυχής είτε σε μία αγκαλιά (που τραγούδαγε κι η Μπάλτσα εχθές)μπορούν να καταστρέφουν τις προλήψεις.
Δροσερή καλησπέρα σου στέλνω
να μην ξεχνάς και ένα χαμόγελο. κάτω από τα εισαγωγικά. καθώς καταστρέφουν τους φόβους. των ταξιδιών των άγνωστων.
και καλησπέρα σου και καλημέρα σου! ;)
τι χειρονομία!!!
(περιστοιχίζομουν για καιρό από ανθρώπους που όταν τους είπα ετοιμάζω ένα μεγάλο ταξίδι μου αντέτειναν: δεν πα να πάρεις ένα καινούριο αυτοκίνητο που κυκλοφορείς με αυτόν τον κουβά ... αυτό το είδος των ανθρώπων και ταξίδι να πάνε χαμένοι είναι!!!)
ευχομαι τα καλύτερα ταξίδια!!!
Φιλόλογε Μ. Σ:
Το πέρασμά σου από τη φωλιά του παλιού σου μαθητή που μεταμορφώθηκε σε τσαλαπετεινό- γύρευε τώρα ποιών θεών απόφαση ήταν αυτή η μεταμόρφωση κι αν είναι τελικά τιμωρία ή ευλογία- και η μαρτυρία σου αποδεικνύουν ότι λέω την αλήθεια. Όπως στο κύκλο των χαμένων ποιητών θα φωνάξω: Captain, my Captain!
Άνεργοι Δημοσιογράφοι : Πίστεψα στη μαντινάδα που λέει:
Όποιος δεν είναι μερακλής του πρέπει να πεθάνει,
γιατί σε τούτο το ντουνιά άδικα τόπο πιάνει..
Talisker : Τι ωραία που το διατύπωσες : «να αφήνουν μικρά ερεθιστικά σημάδια που το παιδί θα σκαλίζει…» ! Μου θύμισες άλλο δάσκαλο που ήταν καταλύτης και τα σημάδια που άφησε ήταν πολύ βαθειά κι επώδυνα…
Freedom : Και στο τέλος μάλλον του μεγάλου ταξιδιού που περικλείει όλα τα μικρότερα έχουμε ξεφορτωθεί ένα σωρό προλήψεις- αν βέβαια έχουμε την απαραίτητη αρματωσιά που λέει κι ο ποιητή μας- και κουβαλάμε πλέον όση αρμονία κατακτήσαμε, τις εικόνες του κόσμου, τις μουσικές του κι ένα σωρό ανθρώπους που μένουν στην ίδια ηλικία που τους συναντήσαμε, ενώ σε μας μετρά κανονικά ο χρόνος. (Αν βάρυνε λίγο το πράγμα είναι γιατί άρχισε πάλι να βρέχει-καλησπέρα!)
ippoliti_ippoliti : Το σχόλιο σου απαντάει κατά κάποιο τρόπο στην Margo πιο πάνω που είπε : «Και κάποιος που δε ταξίδεψε ποτέ; Αυτός μένει με τις προλήψεις του μέχρι το τέλος;» Έτσι πρέπει να είναι με ανοιχτή καρδιά, βλέμμα ανοιχτό, νου ανοιχτό μπορεί να αφήσεις πίσω σου τις προλήψεις. Αλλά μήπως γεννάται στη συνέχεια κι άλλο ερώτημα. Πώς δηλαδή ανοίγει το μυαλό κι η καρδιά;
b|a|s|n\i/a : Το χαμόγελο πάντα μακριά από εισαγωγικά. Για να το χαίρεται κι αυτός που το δίνει κι αυτός που το εισπράττει. ;-)
u-hoo / gianniskafatos : Αυτή η ευχή όταν προέρχεται από άνθρωπο που κρατάει τον κουβά του αντί να πάρει καινούριο αυτοκίνητο –ελπίζω να τον συντηρείς όμως τον κουβά - και ετοιμάζει μεγάλα ταξίδια είναι πολύ ουσιαστική και σίγουρα θα πιάσει. Για αυτό σε ευχαριστώ διπλά. Και για την πρώτη επίσημη επίσκεψή σου και για την ευχή.
Εχεις δίκηο Τσαλαπετεινέ. Το ερώτημα γεννάται και δεν ξέρω εάν έχει απάντηση. Τουλάχιστον εγώ διαψεύσθηκα όσες φορές νόμιζα ότι βρήκα μία απάντηση.
Κάποτε πίστευα ότι όποιος είναι χριστιανός ή εμπάσει περίπτωση πιστεύει σε ένα Θεό, δεν μπορεί σέβεται κι αγαπά όλα τα πλάσματα, δεν έχει προκαταλήψεις και στερεότυπα. Μύθος.
Ομοίως για όσους πίστευαν στο σοσιαλισμό. Ομοίως. Συνάντησα ανθρώπους που "έδειχναν" να σέβονται και να μην έχουν συλλογικές προκαταλήψεις και στον ατομικό τους χώρο ήταν τόσο προκατηλειμμένοι.
Κάποια στιγμή πίστεψα στη δύναμη της τέχνης. Ομοίως διαψεύστηκα. Μου έμεινε η παιδεία. Οχι αυτή της διαβαθμισμένής εκπαίδευσης αλλά η παιδεία με την ευρεία της έννοια. Δεν ξέρω. Βρίσκω πως ναι μεν απαντά ΄δεν είναι αρκετή από μόνη της. Τι γίνεται με τον ατομικό σπόρο; δεν ξέρω. Εκεί απαντά η αγάπη που δέχθηκε κάποιος, συνδυασμένα με την παιδεία; δεν ξέρω. Αγνωστη η ψυχή, ο νούς, η καρδιά.
Καλό Σαββατοκύριακο
Τι όμορφη ιστορία. Πόσο μου άρεσε, πόσο μου άρεσαν και τα σχόλια κι οι απαντήσεις σου. Το απόσπασμα προς τις Cynical και Margo.΄(όπως φαντάζομαι σε όλους, δεν αποτελώ εξαίρεση)
Eπειδή πολλά αναδύονται, θα σταθώ κι εγώ σε μερικά μόνο.
Το χιούμορ σώζει. Κι ο αυτοσαρκασμός επίσης. Οσο για τις γυναίκες της τρίτης ηλικίας; Πολλές είναι οι φορές που σκέφτηκα γιατί να μην μπορούν οι άνθρωποι να "ταξιδεύουν" εκεί που η ψυχή τους ποθεί; μόνοι τους και μαζί με τον άλλο/η. γνωρίζω μία κυρία στα 70 που το μόνο που επιθυμεί είνάι στις διακοπές της να βρίσκεται στη φύση. Δεν της το επιτρέπει ο "ανασφαλής"σύζυγος. Μα γιατί καλέ μου τον ρωτώ; γιατί; γιατί τόσο καταπίεση; γιατί η εκπλήρωση του "δικού της μικρού ή μεγάλου ονείρου" να συνεπάγεται τη δική σου "απόδειξη" ή μη αγάπης;
Χαίρομαι τόσο όταν βλέπω γυναίκες καιζευγάρια αυτής της ηλικίας να χαίρονται τη ζωή.
Κι εκεί αναρωτιέμαι γι αυτές και γι αυτούς που δεν μπορούν, είτε γιατί βάζουν οι ίδιοι φραγμούς είτε γιατί δεν τους το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Καλή σου ημέρα και καλό πέταγμα και σήμερα
ΥΓ.Αφησα ένα σχόλιο στην προηγούμενή σου ανάρτηση.
Δημοσίευση σχολίου