Eτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί...
Nα τες τώρα που σιγά σιγάEπιστρέφουν οι στεριές.
Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό
Μουσική: Un Rayo De Sol, του Alberto Iglesias από την ταινία του Julio Medem, Lucia Y El Sexo
30 σχόλια:
Τσαλαπετεινέ μου, πόσα ταξίδια μου θύμησες!!!!Καλημέρα!!!!
Ποίημα η ανάρτηση στο΄σύνολό της, όχι μόνο οι παραπομπές της. Οι φωτογραφίες, οι στίχοι, η μουσική.
Ευχαριστώ για το όμορφο πρωϊνό που ξεκίνησε εξ'αιτίας της.
Καλά απίστευτα ταξίδια ταξιδιάρη Τσαλαπετεινέ.
Υ.Γ Τα τελευταία χρόνια, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω το γιατί, μάλλον γιατί ήθελα να είμαι πιο γήϊνη, "εγκατέλειψα"την ποίηση. Ηρθε η ανάρτησή σου να μου ξαναδείξει το δρόμο της επιστροφής
από ψηλά δια μέσου μιας ομορφιάς καθηλωτικής.
καλημέρα σου!
Μας χάρισες τους ουρανούς και κυριολεκτικά και μεταφορικά με τις επιλογές σου.
Έκλεψα τη δεύτερη ίσως και τη πέμπτη για να τις βάλω στο φόντο εργασίας.. για να πετώ νοερά..:)
Καλημέρα!
Παράδεισος είναι το νησί που άφησες πίσω σου, Τσαλ!
χοχο τελείως αντικειμενικό το σχόλιο
Μακάρι να μπορούσε κανείς να μείνει για πάντα εκεί, πάνω από τα σύννεφα, που είναι σαν βαμβάκι.
Και η Σαντορίνη, όμως, ωραία φαίνεται από "πάνω".
Καλημέρα από Θεσσαλονίκη.
Α! τι ωραία πέταξα κι εγώ ψηλά. Πάνω από τη βαριά συννεφιά της μέρας σήμερα!
Πολυ ωραιες οι φωτο, Τσαλ και μας κανουν να νοσταλγουμε ταξιδια, που πολλες φορες ειναι καλυτερα μεσα στο μυαλο μας, απ οτι στη πραγματικοτητα....
Nα περνας καλα :)
Γιαγιά Αντιγόνη : Καλημέρα και σιδερένια και κεφάτη γιαγιά Αντιγόνη! Τα ωραιότερα πάντως ταξίδια είναι μπροστά μας και μας περιμένουν…
ippoliti_ippoliti : Ακουσα δελτίο καιρού χθες και σκέφτηκα ότι με τις καταιγίδες που θα ερχόταν, καλό θα ήταν να είχαμε λίγη λιακάδα στο μπλογκ τουλάχιστον.
Μη σε ανησυχεί πάντως η απομάκρυνσή σου από την ποίηση… εδώ ποιητές την εγκατέλειψαν κάποια στιγμή- ευτυχώς όμως για μας, ξαναβρήκαν το δρόμο τους.
b|a|s|n\i/a : Καλησπέρα! Το πιο όμορφο νομίζω ότι είναι η σκιά που ρίχνουν τα σύννεφα στη θάλασσα και νομίζεις ότι είναι νησιά που πλέουν. (τέταρτη φωτο)
Τελικά θα βγείτε βόλτα σήμερα με το Μόμπυ;
Margo : Παρακάλεσα τον κυβερνήτη να περάσει πάνω από το νησί σου να έχω να σου στείλω μια εικόνα από ψηλά – μια μικρή παράκαμψη θα ήταν, αλλά αυτός τίποτα…ανένδοτος. Αυτά παθαίνει όποιος μπορεί και δεν πετάει μόνος του!
Μανος: Αντικειμενικά το νησί είναι Παράδεισος, με τους ανθρώπους, τις γεύσεις, τα τοπία του…όμως ο Χάνδακας δεν είναι μια παραφωνία στον κήπο της Εδέμ;
ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ : Για πάντα ίσως όχι, αλλά μια βόλτα στα σύννεφα και ένας περίπατος πάνω στη θάλασσα, παραμένει ανεκπλήρωτη επιθυμία από τα παιδικά μας χρόνια. Είδες την Σαντορίνη; Αυτό το νησί έχει τόσο χαρακτηριστικό σχήμα που είναι αδύνατον να μην το αναγνωρίσεις από ψηλά!
Μια φορα κι εναν τρελο... : Μα επίτηδες ανέβηκαν σήμερα αυτές οι εικόνες! Για να μας θυμίσουν ότι πάνω ή πίσω από τα σύννεφα κρύβεται πάντα το φως. Καλό απόγευμα. ;-)
Elva : Όλα τα ταξίδια ωραία και τα πραγματικά και τα ταξίδια τη φαντασίας. Τα μεν τροφοδοτούν τα δε και όλα το μπλογκ! Καλό απόγευμα…εδώ σήμερα είχαμε πολύ δυνατή βροχή, αλλά τώρα πάει να ανοίξει λίγο ο καιρός.
Πολύ όμορφες φωτογραφίες, Τσαλαπετεινέ. Εκεί πάνω εγώ νιώθω να έχω αφήσει τα περισσότερα προβλήματά μου πίσω.
Καλή σου εβδομάδα
Ω! τι όμορφη πτήση!
Νοιώθω να πετάω μαζί σου
την καλησπέρα μου
Maria Jose Αυτή η βροχερή Κυριακή τελικά ήταν ημέρα φωτογραφίας για αρκετούς από μας. ;-) Να έχουμε όλοι μια καλή εβδομάδα, με λιακάδα εντός μας.
logia: Καλησπέρα κι από μένα! Αυτή η πτήση τελικά με τις συνεχείς μετακινήσεις από πλευρά σε πλευρά, για να προλάβω όλα τα νησιά κι όλα τα σύννεφα κράτησε ελάχιστα…η πιο σύντομη πτήση.
Πριν διακρίνω το περίγραμμα των ελληνικών νησιών, είχα φευγαλέα την εντύπωση ότι περνούσες πάνω από τη Σιέρρα Μαέστρα και τη Σιέρρα ντε Εσκαμπράι, και ένιωσα προδομένος που με άφησες πίσω! Ευτυχώς η εντύπωση ήταν λανθασμένη. Εξαιρετικές όπως πάντα οι μουσικές επιλογές σου.
m'aresei akoma pio poly h poihsh epilegmenh, synarmologhmenh kai eikonografhmenh apo enan euaisthito istorhth :-) kalh vdomada!
ο μόμπυ, ένα ανεξήγητο πράγμα, δεν πτοείται ούτε με βροχή ούτε με χιόνια. καλά με χιόνια το καταλαβαίνω κάπως. μα με βροχή; :)
δύο φορές που σταμάτησε βγήκαμε και τις δύο μας έπιασε η βροχή στην επιστροφή.
Ουάου! Μπορώ να έχω την τελευταία σε κάδρο; :-)
"....μοιάζει η γη με ζωγραφιά"
tsalapeteinos: Πώς μπόρεσες να σκεφτείς κάτι τέτοιο! Να σε αφήσω εδώ και να φύγω μόνος;
Ησύχασε αδελφέ μου! Μαζί θα μπούμε στην Αβάνα και θα είναι πρωτοχρονιά- στο λέω από τώρα για να κανονίσεις τις υποχρεώσεις σου.
Πρέπει όμως να το κάνουμε εγκαίρως πριν μας πάρουν τα χρόνια και γίνουμε σαν τις αδελφές του Άντον που τελικά δεν είδαν ποτέ ούτε τα περίχωρα της Μόσχας.
DonnaBella: Ο τεμπέλης μπλόγκερ αντί να στρωθεί να γράψει το κάτι τις του, καταφεύγει στα εύκολα επιλέγοντας λεζάντες από την ποίηση του Ελύτη. Στο κάτω- κάτω εκείνος τα είπε καλύτερα για το Αιγαίο. Καλή βδομάδα και σε σένα!
b|a|s|n\i/a : Σας φαντάζομαι να τραγουδάτε και ο δύο στη βροχή και θα επιδίδεστε σε χορευτικές φιγούρες…
Prokopis Doukas : Σκεφτόμουνα να προκηρύξω διαγωνισμό αναγνώρισης του νησιού της τελευταίας φωτογραφίας αλλά έπρεπε να αποκλείσω τη δικιά σου συμμετοχή για ευνόητους λόγους! Πες μου τις διαστάσεις που θέλεις και θα λάβεις το κάδρο στα γενέθλια του μπλογκ σου ή το αργότερο στα δικά σου. ;-)
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ : Όσο απομακρυνόμαστε από τη γη τόσο πιο ωραία φαντάζει.
"Αεροπόρος θα γενώ
στη γη να μην πατάω..."
(Η ποιητική μου παιδεία θέλει λίγο κοίταγμα...)
Βρε καλώς τον! Ωραίες φωτο. Πολύ ψηλά πετάς όμως και θα μου κρυολογήσεις!
ωραία που μιμήθηκε ο Γλαύκος τα κύματα του ουρανού...
μέχρι και τη μορφή νησιου ντυθηκε, αυτός ο πιο θαλασσινός Πρωτέας.
καλά έκαμες και τον φωτογράφησες, Πετεινότατε.
μεχρι και τους έρωτές του, θαρρω πως ακροείδα.
Δεν έχω παρά να ΄προσυπογράψω το σχόλιο της ippoliti και να υποκλιθώ και εγώ!
That's why a simple flight is never simple. Leaving us always with an awe...
Την ώρα που πετούσες.
Δεν ήταν δυστυχώς μια μόνο σταγόνα και δεν σκοτώθηκε δυστυχώς μόνο το καλοκαίρι.
Και ούτε θα μείνουμε στην πρώτη και ούτε θα είναι η τελευταία.
Σε "προσ-γείωσα";
( - Με αφορμή το τελευταίο απόσπασμα - )
Σελιτσάνος :Να σας βοηθήσω; Το άσμα συνεχίζεται ως εξής: Αεροπόρος θα γενώ
στην γη να μην αγγίζω
να μαι ψηλά στον ουρανό
τα σύννεφα να σκίζω
Ψυχή και σώμα δυνατός
σαν πιάνω το τιμόνι
να γίνομαι πότε αετός
και πότε χελιδόνι
Αλλά μπορούμε να αυτοσχεδιάσουμε λιγάκι και να ξεφύγουμε από το πατριωτικό και να οδηγηθούμε σε ένα πόνημα ερωτικής χροιάς…
Αεροπόρος θα γενώ
στη γη να μην πατάω
Από ψηλά να σε θωρώ
Πιο λίγο να πονάω.
(εμφανής η επίδραση της Κρήτης ε;)
Theodota : Με τις δικές μου δυνάμεις δε φτάνω σε τέτοια ύψη! Άσε που θα έπρεπε να κάνω στάση σε κάθε νησί για να ξαποστάσω.
sikofagos : Ναι! Ο Γλαύκος συνεχίζει να τριγυρίζει σε αυτά τα λημέρια και επειδή μυαλό δεν έβαλε, μπλέκει ακόμα και σήμερα σε άτυχους έρωτες…
Αν πάντως φαίνονται πολύ τα σαλιαρίσματα του γέρο ξεκούτη πες το μου να βάλω σήμα «ακατάλληλο- απαραίτητη η γονική συναίνεση».
navarino-s : Η μέρα κι ώρα της πτήσης πάντως βοήθησε πολύ στο αποτέλεσμα. Υπήρχαν όσα σύννεφα χρειαζόταν !
masquerade : Μα τα πιο απλά δεν είναι αυτά που σε γεμίζουν με δέος;
Thomas Xomeritis: Στην ηχώ της νοσταλγίας σου- γιατί δεν είναι άλλο από νοσταλγία- αντιγυρίζω από το πιο ψηλό κατάρτι το φλόκο της ελπίδας μου.
Δημοσίευση σχολίου