Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Νυχτερινή διαδρομή




Ομόνοια μία το βράδυ. Κρύο του Μάρτη τσουχτερό. Στα πεζοδρόμια διακρίνεις ακόμα ίχνη της κίτρινης βροχής. Κίτρινη ουρά στην πιάτσα κι οι ταξιτζήδες στην αναμονή έχουν πιάσει κουβέντα και τσιγάρο. Κατευθύνομαι στο πρώτο, η πόρτα δεν ανοίγει.
-Περίμενε φίλε, έρχομαι! μου φωνάζει ο οδηγός που αποχαιρετά βιαστικά τους συναδέλφους, πλησιάζει και ξεκλειδώνει. Είναι ευτραφής, στο σκοτάδι φαντάζει μελαχροινός και η προφορά του θυμίζει απροσδιόριστα Μέση Ανατολή.

-Εδώ βλέπεις είναι Ομόνοια.Κλειδώνουμε... μου λέει χαμογελώντας με νόημα ενώ βάζει πρώτη.
-Ενώ στην Αίγυπτο; Διακινδυνεύω τη εικασία για τη χώρα προέλευσης.
-Α! Όχι. Έπεσες μακριά. Για προσπάθησε πάλι.
-Πακιστάν! Επιμένω στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής κι είμαι έτοιμος να τον αιφνιδιάσω μόλις ακούσω καταφατική απάντηση με ένα “Hamdu lila“ * - την ωραιότερη φράση που μπορείς να πεις σε μουσουλμάνο.

-Α! Τώρα πήγες ακόμα πιο μακριά. Άντε κάνε μια προσπάθεια ακόμα.
-Μπα! Μετά από δύο αποτυχίες έχω απογοητευτεί.

Εκείνη τη στιγμή προσέχω κάτι που έπρεπε να είχα παρατηρήσει εξ αρχής: ένας μικρός ξύλινος σταυρός αιωρείται κρεμασμένος από τον κεντρικό καθρέφτη. Έτσι από το Πακιστάν στρέφομαι ακάθεκτος προς δυσμάς και καταλήγω θριαμβευτικά στο Λίβανο.

Δε δίνει καμία σημασία στην νέα μου προσπάθεια. Έχουμε σταματήσει στο φανάρι της Πεσματζόγλου και μας έχει πλησιάσει ένας ρακένδυτος επαίτης. Υπολογίζω ότι χωρίς να τον κοιτάξει καν θα του κάνει κοφτό νόημα να απομακρυνθεί. Για άλλη μια φορά πέφτω έξω στις προβλέψεις μου. Ανοίγει το παράθυρο και χαιρετάει εγκάρδια τον ζητιάνο, με σχεδόν πατρικό ύφος τον ρωτάει τί κάνει ενώ με το δεξί του χέρι αναζητά στα τυφλά το μεταλλικό κουτάκι με τα κέρματα που βρίσκεται ως συνήθως δίπλα στο λεβιέ ταχυτήτων. Ξεχωρίζει ένα ευρώ και του το δίνει.

-Άντε, καληνύχτα και να προσέχεις, του λέει καθώς ανάβει πράσινο.
-Δεν είναι πρεζάκι, βιάζεται να διευκρινήσει ενώ ανηφορίζουμε την Ιπποκράτους. Τον ξέρω χρόνια. Πάντα τον πετυχαίνω σε αυτό το φανάρι. Άστεγος είναι...Δεν ξέρεις ποτέ πώς τα φέρνει η ζωή.

Αυτό το τετριμένο “δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή” μας βαραίνει ξαφνικά και μας παρασύρει σε παρατεταμένη σιωπή. Τελικά όμως δεν την αντέχει και επανέρχεται στο 'παιχνίδι' μας.

-Δε βρήκες όμως από που είμαι...
Δε θέλω να τον απογοητεύσω παραιτούμενος της προσπάθειας και τον παρατηρώ προσεκτικά από τη θέση του συνοδηγού. Τα φώτα στη Βασιλίσσης Σοφίας μου αποκαλύπτουν ότι μου απέκρυψε το σκοτάδι στην Ομόνοια. Αν εξαιρέσεις τους άσπρους κροτάφους, τα μαλλιά του είναι ξανθά και τα μάτια του γαλανά.

-Κάπου από την πρώην Σοβιετική Ένωση, λέω με δισταγμό. Η ύστατη απόπειρα που περιλαμβάνει ένα τόσο ευρύ γεωγραφικό χώρο αποδεικνύεται επιτέλους σωστή και με επιβραβεύει με ένα ηχηρό “Μπράβο! Το βρήκες!!!” που συνοδεύεται από πλατύ χαμόγελο.



Μέχρι το σπίτι, θα μου μιλήσει για την πόλη του στη χερσόνησο της Κριμαίας την Σεβαστούπολη, για το 'χοντρό' κρύο που “το αντέχεις με ένα μπουφάν” και για τους 47 βαθμούς υπό το μηδέν που συνάντησε σε μια εκδρομή πριν από χρόνια στη Σιβηρία... Την ώρα που τον πληρώνω μου είναι αδύνατον να θυμηθώ το
“καληνύχτα” στα ρωσικά και περιορίζομαι σε ένα “σπασίμπα” ** γιατί ήταν αφορμή για μια μεγάλη βόλτα από τη Μέση Ανατολή ως τη Μαύρη Θάλασσα στη διάρκεια μιας μικρής διαδρομής στη νυχτερινή Αθήνα.



Οι φωτογραφίες είναι του φίλου Alex Cabot.
Απόκρημνη Ακτή στη Χερσόνησο της Κριμαίας
και το Λιμάνι της Σεβαστούπολης.



* Hamdu lila= Δόξα τω Θεώ

**Спасибо, Σπασίμπα= Ευχαριστώ


Μουσική: Το μουσικό θέμα της ταινίας Taxi Driver σε σκηνοθεσία Martin Scorsese σύνθεση του Bernard Herrmann


31 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κι έτσι (πολύ σπάνια συμβαίνει με τους ταρίφες) θες να κρατήσει η διαδρομή λίγο περισσότερο.

vague είπε...

"Δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή."
(Γι' αυτό να είσαι πάντα έτοιμος για το χειρότερο.)
Ποιος θα μπορούσε να το ξέρει καλύτερα από έναν μετανάστη;

(Βρε, καλώς τον. Έτοιμο το εργαλείο;
Και με την ευκαιρία, ν' αλλάξεις συνεργείο. Αυτοί είναι βεντέτες.)

Prokopis Doukas είπε...

Ο άστεγος ήταν μάλλον αυτός...

Τσαλαπετεινός είπε...

Dytistonniptiron: Hoş geldiniz!
Δεν ξέρω...ίσως είμαι τυχερός αλλά τις περισσότερες φορές η κουβέντα με ταρίφες έχει ενδιαφέρον. Πολλές ευχές κι από δω για τον ένα χρόνο στις επάλξεις!

Τσαλαπετεινός είπε...

Riski: Είσαι πάντοτε έτοιμος για το χειρότερο, αλλά παλεύεις για το καλύτερο- θεωρώ απαραίτητο το συμπλήρωμα της φράσης σου- κάπως έτσι το λέει και μια ηρωίδα του Τ. Ουίλιαμς.

(Το εργαλείο έτοιμο για βόλτες στο ιντερνέτ, έλα ομως που εγώ στο μεταξύ συνήθισα τις βόλτες έξω. )

Τσαλαπετεινός είπε...

Prokopis Doukas: Όχι! Δεν ήταν ο δικός σου άστεγος. Μα την αλήθεια σε θυμήθηκα εκείνη τη στιγμή που μας πλησίασε. ;-)

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Αυτό το να είσαι έτοιμος για τα χειρότερα φοβιστικό μου ακούγεται.
Και οι άστεγοι ακόμα περισσότερο...

b|a|s|n\i/a είπε...

доброе утро (dobroe utro) τώρα πώς ακριβώς να ακούγεται ντόμπρο ούτρο; αυτό είναι το καλημέρα! καθότι μέρα τώρα.
και спокойной ночи (spokoĭnoĭ nochi σποκόινόι νόχι; νότσι;) έτσι για το καληνύχτα.
(με την ευγενικη χορηγία του γκούγκλ μεταφτραστή).
η πλειοψηφία των ντόπιων ταξιτζήδων πάντως από ποδόσφαιρο και σεξ και από σεξ σε ποδόσφαιρο το ρεπερτόριό τους.
καλημέρα σου! :)

Σελιτσάνος είπε...

Αυτούς τους ανθρώπους θέλουν να διώξουν οι διάφοροι "ελληνόφρονες";Μα αυτοί είναι το άλας της γης για την κοινωνία μας!

navarino-s είπε...

Nα είσαι καλά! Μας έδωσες ένα κείμενο εκπληκτικής λογοτεχνικής ομορφιάς και είναι σαν να πήρες μαζί σου και εμάς στη μικρή-μεγάλη αυτή διαδρομή σου!
Έξοχο!

DonnaBella είπε...

kalws ton, epitelous!
autes oi pollaples diadromes, me gohteuoun..

μ είπε...

χαχα το ίδιο έπαθα εγώ με οδηγό ταξί στην Αγγλία, αλλά το αντίστροφο. Τι Ισπανό, τι Ιταλό, τι Πορτογάλο με είπε, το Έλληνας δεν του'ρχόταν!

καλημέρα Τσαλ!

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιαγιά Αντιγόνη : Καλησπέρα Γιαγιά.

Ναι! Δεν έχετε άδικο. Ακούγεται πολύ ανησυχητικό. Αποφεύγω να το ξεστομίζω. Καλύτερα το “φύλαγε τα ρούχα σου...” ή το “ έσο έτοιμος”.

Τσαλαπετεινός είπε...

b|a|s|n\i/a: Το καλημέρα προφέρεται σίγουρα ντόμπε ούτρο, στο καληνύχτα δυσκολεύομαι.
Πάντως επειδή η κουβέντα είναι κάτι σαν επιτραπέζια αντισφαίριση- κοινώς πινγκ πονγκ- μπορείς αν έχεις διάθεση να αλλάξεις το θέμα με τις πάσες σου και να αναγκάσεις τον 'αντίπαλο' ταρίφα να σε ακολουθήσει. Ή έστω να συνδυάσεις τις αγαπημένες του κατηγορίες. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Αυτούς και πολλούς άλλους...Αλλά ως γνωστόν φαγητό χωρίς αλάτι και καρυκεύματα είναι άνοστο.

Τσαλαπετεινός είπε...

navarino-s: Καλησπέρα!
Συχνά η καθημερινότητα γράφει μόνη της ιδιαιτερες ιστορίες, τις σκηνοθετεί δεόντως οπότε το μόνο που μένει- αν τις προσέξουμε βέβαια - είναι να τις καταγράψουμε.

Τσαλαπετεινός είπε...

DonnaBella: Να σαι καλά! Κι έλεγα όλες αυτές τις μέρες “θα με σκέφτονται άραγε οι φίλοι μου εκεί έξω...”
Αυτές οι πολλάπλές διαδρομές που λες, μερικές φορές αποδεικνύονται το άλας της ζωής όπως θα έλεγε κι ο σεβαστός κύριος Σελιτσιάνος.

Τσαλαπετεινός είπε...

Μανος: Καλησπέρα φίλε μου!
Πού να δεις τους οδηγούς ταξί της Νέας Υόρκης! Σε ρωτάνε από πού είσαι, τους λέες επίτηδες ένα γενικό “Ευρώπη” και περιχαρείς αναφωνούν: “Α! Το κατάλαβα! Είσαι από τη Βραζιλία”. Όποτε αναγκάζεσαι να τους κάνεις ένα σύντομο μάθημα γεωγραφίας. Ξέρεις τώρα τα βασικά...

latecomer είπε...

Την καλημέρα μου :)
Πολύ ωραίο κείμενο και καλώς μας γύρισες. Ωστε απ' την Κριμαία ε; Κάτι σε 'ντόμπρι βέτσερ' νομίζω θα έκανε την δουλειά (βέτσερ=βράδυ)

Τσαλαπετεινός είπε...

latecomer: Σε ευχαριστώ!
Θα προτιμούσα βέβαια να είχα γυρίσει από την Κριμαία κι όχι από ρεκτιφιέ.

Καλή σου νύχτα ή καλύτερα Спокойной ночи !!!

Yannis Tsal είπε...

Ευχάριστη η συνάντηση με τον ταβάριτς από την Κριμαία. Η ακριβής προέλευση βέβαια μικρή σημασία έχει, αφού στο τέλος όλη η γη θα γίνει κόκκινη. Μέχρι τότε, οι κεντρικοί δρόμοι παραμένουν... κίτρινοι. Με εξαίρεση τις μέρες απεργίας των "Βιετκόνγκ". Όσα κι αν προσάπτουμε όμως τη μέρα στην συμπαθή επαγγελματική τάξη, οι νυχτερινές κούρσες συχνά κρύβουν ενδιαφέρουσες εκπλήξεις.

xomeritis είπε...

εύθρυπτος ασβεστόλιθος; παλιά τέφρα;

ELvA είπε...

Σε ειχαμε χασει βρε Τσαλ!
(Που ησουν;) ;)
Ταξιδιαρης και με εφεση στις κοινωνικες σχεσεις, βλεπω... :)

Πολυ καλα κανεις και καλη σου βολτα, στον ανοιξιατικο καιρο της Αθηνας, οπως μαθαινω απο τη φιλη Roadartist! ;)

theorema είπε...

Καλωσόρισες Τσαλαπετεινέ μας!Και με τι ιστορια!...
Η σκηνή με το κέρμα μ έστειλε εντελώς...

Ανώνυμος είπε...

Εργάζομαι σε ένα σχολείο στην Ακαδημία Πλάτωνος. Το ένα παιδί σχεδόν από κάθε τμήμα είναι Έλληνας, τα άλλα από διάφορα μέρη του κόσμου. Προχθές μου εξέφρασαν κάποια παράπονα για τη συμπεριφορά ορισμένων συναδέλφων που τα αποκαλούν με διάφορα ακατονόμαστα επίθετα, αν και αποφεύγω τέτοια σχόλια στην τάξη. Ο Έλλην είπε μαινόμενος ότι την "έχουν βάψει" γιατί ο πατέρας του ξέρει τη Διαμαντοπόλου και "θα τους δείξει αυτή". Ένα παιδί από την Αλβανία, σηκώθηκε τότε και κατευνάζοντας τα πνεύματα είπε σε ήρεμο τόνο: "απλώς μας αποθαρρύνουν, κυρία"... Άραγε μήπως σε λίγα χρόνια γίνουν αυτά τα παιδιά οι θεματοφύλακες της γλώσσας και του Ελληνισμού που τείνει ολοένα και περισσότερο στη βαρβαρότητα; Απλώς αναρωτιέμαι..
"Δρούτσουλας"
ΥΓ Μας λείψατε...

Τσαλαπετεινός είπε...

Tsalapeteinos: Hermanito, στην παλέτα που άπλωσες -τι γίνεται σε έπιασε η άνοιξη; - ξέχασες να προσθέσεις την ευχή να βαφτεί το ΟΑΚΑ πράσινο. Αντε να μην ξεχνάμε την ομάδα μας!

Τσαλαπετεινός είπε...

Thomas Xomeritis: Αν δεν είναι σίγουρος ένας γεωλόγος τί να σου κάνει ένας μικρός τσαλαπετεινός που δεν έχει πετάξει (ακόμα) μέχρι τη χερσόνησο της Κριμαίας!

Εύθρυπτος!!! Καταπληκτική λέξη.

Τσαλαπετεινός είπε...

Elva: Δεν το κούνησα ρούπι από τη φωλιά μου! Μόνο στο συνεργείο πήγαινα πότε πότε για το ρεκτιφιέ. Άσε που άφησα πλήρη αναφορά για τα τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπιζα.

Η άνοιξη ήρθε όπως έμαθες και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μας πάρει το μυαλό. Αντιστέκομαι όσο μπορώ. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

theorema: Να σαι καλά!
Μα αυτή η σκηνή ήταν η αφορμή για να γράψω γι αυτή τη διαδρομή! Ήμουνα απόλυτα βέβαιος ότι θα τον έδιωχνε όπως κάνουν πάντα οι οδηγοί ταξί, οπότε η έκλπηξή μου ήταν πολύ μεγάλη.

Τσαλαπετεινός είπε...

"Δρούτσουλας" : Τι μου θυμήσατε! Πριν από χρόνια φίλος Αιγύπτιος
είπε μπροστά σε γιορτινό τραπέζι: “Μα αυτό είναι ευωχία!” Οι περισσότεροι συνδαιτυμόνες που ήταν έλληνες τον κοίταξαν με απορία και του ζήτησαν να εξηγήσει τι σημαίνει η λέξη.

Υ.Γ. Σας ευχαριστώ πολύ!

Freedom είπε...

Καλημερούδια καλλιτέχνη μου

Πιθανόν να έχουμε μπει στο ίδιο ταξί, γιατί θυμάμαι τον οδηγό, μόνο που εμείς μιλούσαμε για τη Σοβιετική Ένωση και το κοινωνικο-οικονομικό της status πριν και μετά την περεστρόικα (θέματα που συζητάνε μερικοί μέσα σε ταξί..)
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι κακομοίρηδες φτωχοδιάβολοι, αλλά, όπως λέει μια ψυχή "μην πιστεύεις τα δελτία ειδήσεων" (βλ. και ρωσικά πανεπιστήμια, τύπου Λομονόσωφ)

Welcome back! Καλά πήγε το ρεκτιφιέ...

(Πρέπει, πάντως, να ανεβήκατε την Ασκληπιού ή τη Χαρ.Τρικούπη, αν ανέβεις με αμάξι την Ιπποκράτους, κάνεις ζμπαμ)