Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Director's cut


Απογευματινός καφές στην αυλή. Ελληνικός σκέτος. Παγωμένο νερό δίπλα, χωρίς γλυκό του κουταλιού. Τα τζιτζίκια έχουν κατεβάσει ένταση αλλά δε λένε να σταματήσουν. Για δυο τσιγάρα χαζεύω τον κίτρινο ιβίσκο -όχι κίτρινο, στο χρώμα του κρόκου τα πέταλα κι ο στήμονας βαθύ κόκκινο- που βρίσκεται σε ακατάπαυστη ανθοφορία.

Χαζεύω τόσο με τις δόξες του ιβίσκου που δεν παίρνω είδηση την αγωνιώδη προσπάθεια που διαδραματίζεται ακριβώς δίπλα μου στο χείλος του τραπεζιού, παρά στο πιο κρίσιμο σημείο της. Ένας μεγαλόσωμος μέρμηγκας κρατάει με κίνδυνο να πέσει κι ο ίδιος, ένα μικρότερο που φαίνεται ότι το έχουν εγκαταλείψει οι δυνάμεις του. Κρατάει και τραβάει συγχρόνως. Κάποιες στιγμές νομίζω ότι θα χαθεί η μάχη και θα βρεθούν και τα δυο, δίπλα στα πόδια μου στο μωσαϊκό της αυλής.

Τελικά μετά από ώρα και τρομερή προσπάθεια, σχεδόν τα έχει καταφέρει ο μεγάλος και έχει τραβήξει το μικρό μέχρι αυτό το οριακό σημείο, την καμπύλη που ενώνονται οριζόντια και κάθετη επιφάνεια του τραπεζιού. Σκέφτομαι ότι το μάρμαρο, τραχύ και αγυάλιστο όπως είναι, κάπως διευκολύνει τον διασώστη που δε γλιστρά όπως θα γλιστρούσε σε κάποια άλλη λεία επιφάνεια. Ωστόσο και σε αυτό ακόμα το σημείο που έχουν φτάσει, κάθε έκβαση είναι πιθανή.

Όταν όμως πέρασαν την καμπύλη και βρέθηκαν και οι δύο στην οριζόντια επιφάνεια του τραπεζιού, φάνηκε ότι η επικίνδυνη επιχείρηση διάσωσης του μικρού είχε ολοκληρωθεί επιτυχώς. Με πολύ κόπο όμως. Κι αυτό φάνηκε από το χρόνο που πέρασαν ακίνητα σε αυτό το σημείο, λίγα μόλις χιλιοστά από την άβυσσο.

Στη συνέχεια -κι αυτό ίσως σου φανεί περίεργο- ο μέρμηγκας, θεώρησε απαραίτητο να σύρει ακόμα πιο μέσα, σε πιο ασφαλές σημείο τον μικρό. Δε σταμάτησε παρά όταν έφτασαν στο μέσον περίπου του τραπεζιού, δίπλα στο πακέτο με τα τσιγάρα μου.


Ωραία ιστορία ε; Καταπληκτική αφορμή για να μιλήσεις για την αλληλεγγύη, τη φιλία, την αυταπάρνηση, την αυτοθυσία, την επιμονή, την....Κατάλαβες τι λέω; Έχεις τους ήρωες -ο δυνατός κι ο αδύνατος- έχεις το σενάριο με το απαραίτητο σασπένς, το αίσιο, σχεδόν χολιγουντιανό τέλος και κυρίως το ηθικό δίδαγμα, ή έστω ένα προφανές συμπέρασμα. Ή ακόμα καλύτερα, δε λες τίποτα μια που έτσι όπως πάει το σενάριο οι οκτώ στους δέκα, ήδη από την πρώτη σκηνή σκέφτονται έννοιες όπως αλληλεγγύη, φιλία, αυταπάρνηση, αυτοθυσία, επιμονή...




Λυπάμαι. Εδώ θα σου χαλάσω το παραμύθι. Οι εικόνες έχουν μπει με την ακριβώς αντίθετη σειρά από την οποία τραβήχτηκαν. Τα δυο μυρμήγκια ήταν αρχικά, δίπλα στο πακέτο με τα τσιγάρα. Το μεγαλύτερο επιτέθηκε στο μικρότερο, πάλεψαν, ο μικρός βγήκε γρήγορα νοκ άουτ και τότε ο μεγάλος άρχισε να τον σέρνει προς την άκρη του τραπεζιού. Όταν έφτασαν στο χείλος κι ενώ ήταν εμφανής η προσπάθειά του να ξεφορτωθεί κυριολεκτικά το μικρό, φάνηκε ότι είχαν μπλεχτεί τα πόδια τους -δεν μπορώ να πω ότι ο μικρός “κρατιόταν” ώστε αν τελικά έπεφτε να παράσυρε στην πτώση και το θύτη του- κι έτσι η πρώτη σκηνή είχε μεγάλη διάρκεια.


Μη με ρωτήσεις τι έγινε τελικά. Αν έπεσε μόνο το μικρό μυρμήγκι, ή και τα δύο μαζί. Ή αν σώθηκαν. Δεν θα πω το τέλος της ιστορίας. Δεν έχει άλλωστε καμία σημασία. Όσο για ηθικό δίδαγμα, δεν έχω. Ούτε  συμπεράσματα.  

34 σχόλια:

john savvopoulos είπε...

Εξαιρετικό.

Σελιτσάνος είπε...

Με κοψοχολιάσατε!Για μια στιγμή νόμισα ότι χάλασε ο κόσμος!

Τσαλαπετεινός είπε...

John Black : ;-)


Σελιτσάνος: Μα γιατί τρομάζετε τόσο εύκολα; Και να χαλούσε, εμείς είμαστε εδώ για να τον φτιάξουμε πάλι. ;Ρ

kovo voltes... είπε...

Είσαι απίστευτος...
Οι δύο όψεις του νομίσματος ε? Έχεις φτιάξει ήδη μια ταινιούλα, την οποία με ακριβώς αυτή την αφήγηση θα μπορούσες να την πας κανονικά και ανάποδα...Τι λες? Στείλτην στο Φεστιβάλ Δράμας του χρόνου...Θα κερδίσει πολλά, είμαι βέβαιη...;)))

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Επομένως για να έχουμε μια ιστορία με ωραίο τέλος θα πρέπει να την γυρίσουμε ανάποδα τα πίσω-μπρος ή τα πάνω-κάτω και αυτό είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο συμπέρασμα και δεν κάνω καθόλου πλάκα και ερωτώ: έχουμε δικαίωμα να αλλοιώνουμε τη σειρά μιας ιστορίας προκειμένου να καταλήξουμε στο καλό τέλος που εξαρχής επιδιώκαμε; Και απαντώ: σαφώς όχι.

Κατά τα άλλα θα ήθελα να επισημάνω πως με εκνεύρισε επαρκώς η σκέψη πως κοπροσκυλιάζεις αμέριμνος κάπου (δίπλα σε ένα λουλούδι) θεωρώντας πως το πιο αξιόλογο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να παρακολουθείς την πορεία ενάμιση μυρμηγκιού.

The Thieving Magpie είπε...

Μάλιστα.... μέχρι την προτελευταία παράγραφο θα θεωρούσα το κείμενο εντελώς ουτοπικό και μη εφαρμόσιμο υπό τις σημερινές συνθήκες, στον κόσμο των 'ανθρώπων' φυσικά.
Βέβαια στο τέλος δόθηκε η απαραίτητη διευκρίνηση.... :)

Θα πρότεινα,να κάνετε κάτι αντίστοιχο και με το "διαίρει και βασίλευε" το οποίως επίσης εφαρμόζεται έντονα τελευταία.

Τα συγχαρητήριά μου!

agrampelli είπε...

Είσαι απίστευτος...και εντελώς επίκαιρος... Κάργα πολιτικό σχόλιο το ποστ σου:))
("Όταν έφτασαν στο χείλος κι ενώ ήταν εμφανής η προσπάθειά του να ξεφορτωθεί κυριολεκτικά το μικρό, φάνηκε ότι είχαν μπλεχτεί τα πόδια τους -δεν μπορώ να πω ότι ο μικρός “κρατιόταν” ώστε αν τελικά έπεφτε να παράσυρε στην πτώση και το θύτη του...")

ρισπεκτ φίλε μου,τα χώνεις όμορφα...!

Σταυρούλα είπε...

Έποπα, εξαιρετικό!Έχει δίκιο η kovovoltes.

@Γιώργο, συμφωνώ με την παρατήρηση σου και συμπληρώνω. Να πιάσουμε την ιστορία απ΄το τέλος και να την παλέψουμε για να φτάσουμε σε μια καλή αρχή στην πράξη! ;)

@La Gazza Ladra Μα αυτό έκανε ήδη, όπως το είδα εγώ.

Ανώνυμος είπε...

Με κάλυψε ΑΠΟΛΥΤΩΣ η agrampelli!!!

Respect

Μόνο εσύ θα μπορούσες να δώσεις ένα έντονο πολιτικό σχόλιο με τόση μαεστρία.

Είναι εκεί... μπορστά σου αλλά θέλει να ανοίξεις λίγο περισσότερο το νου για να το δείς.

Επιμένω οτι αυτές οι αναρτήσεις πρέπει να μαζευτούν σε ένα καλαίσθητο τόμο....

Σκέψου το και πές μου

xtina είπε...

το ωραιότερο με τις ιστορίες της ζωής, είναι οτι δεν ξέρεις από ποιό σημείο τις "πιάνεις"-ο προπροπάππος jazzτζικας έδωσε μια σοφή λύση στο πρόβλημα, αναδεικνύοντάς το:in media res

καλησπερούδια
χ

Ανώνυμος είπε...

Και πάνω που πήγαινα να γράψω...να ένας όμορφος διαφορετικός κόσμος από τον δικό μας.
Τελικά αναγνώρισα στο τέλος το κόσμο των ζώων και των "ζώων".

Ρε παιδί μου, πας παραπέρα τη σκέψη, πως να μη μου αρέσεις;;;;;

antinetrino είπε...

Ένας φυσιολογικός άνθρωπος στη θέση σου απλά θα έσπρωχνε και τα δυο μυρμήγκια από το τραπέζι για να πιεί ήσυχα ήσυχα το καφεδάκι του.

elger είπε...

Την ώρα που το διάβαζα σκεφτόμουν, κάπως έτσι πρέπει να μας παρατηρεί ο θεός (αν υπάρχει).

Margo είπε...

Πάντως είναι γεγονός πως στη φύση οι σχέσεις των ζώων δεν είναι ιδιαίτερα φιλικές. Μόνο η σχέση της μάνας με τα μικρά της είναι ιδιαίτερη.
Κάποια στιγμή είχα γράψει για ένα γατάκι που το έφαγε αρσενικός γάτος για να μην υπάρχει κι άλλο αρσενικό στην περιοχή. Μάλιστα πρέπει να το κάνει συστηματικά, γιατί κανένα αρσενικό γατάκι δεν επιβιώνει.

Πολύ αριστοτεχνικά το παρουσίασες.. ξεγελάστηκα.

Yannis Tsal είπε...

Μου θύμησε το "Κόσμος ανάποδα" (El mundo al reves) του δον Γκαλεάνο!

apos είπε...

Για να «διορθώσω» ελαφρώς τον antinetrino, ένας «φυσιολογικός» άνθρωπος θα τα είχε πατήσει κάτω τα φουκαριάρικα για να πιεί τον καφέ του.

Τσαλαπετεινός είπε...

kovo voltes...: Με τέσσερεις μόνο εικόνες- άντε κι άλλες δύο που κόπηκαν στο μοντάζ- δεν γίνεται μικρού μήκους, αλλά πάρα πολύ μικρού μήκους ταινιάκι. Πρέπει να βρω νέους “ηθοποιούς”, να τους εκπαιδεύσω και να κάνουμε γυρίσματα από την αρχή. Με δίχτυ προστασίας...

Γιώργος Κατσαμάκης: Τι να σου πω βρε Γιώργο; Θα το πιστέψεις οτι τη στιγμή που άρχισα να γράφω την απάντηση στο σχόλιό σου, παρατήρησα ένα άλλο μυρμήγκι να βολτάρει μόνο του δίπλα στο ποντίκι μου και ξεχάστηκα για ένα τρίλεπτο; Μετά βέβαια συνήλθα και είπα στον εαυτό μου: ''τσαλαπετεινέ, μην κοπροσκυλιάζεις βλέποντας μυρμήγκια, θα περάσει ο Κατσαμάκης και θα εκνευριστεί πάλι και θα έχει δίκαιο”
Σημείωση: το σημερινό ήταν πιο μικρό κι από το μικρό του ποστ.

Υ.Γ. Με το πρώτο μέρος του σχολίου σου δεν καταπιάνομαι καθόλου – απλώς δηλώνω: δεν θα αλλοιώσω ποτέ ξανά τη σειρά μια ιστορίας!

Τσαλαπετεινός είπε...

La Gazza Ladra: Καλώς ήρθες!
Θα μπορούσε να ήταν αληθινό. Άρκετές φορές έχουμε δει ανάλογες συμπεριφορές στο ζωικό βασίλειο. Πρόσφατα είχα παρακολουθήσει στο you tube ένα βιντεάκι με ένα σκύλο που προσπαθούσε να απομακρύνει από αυτοκινητόδρομο έναν άλλο σκύλο που είχε τραυματιστεί από διερχόμενο αυτοκίνητο. Κι η 'εξαπάτηση” στο πρώτο μέρος του ποστ σε αυτό ακριβώς βασίστηκε: ότι υπάρχουν παραδείγματα, αλληλεγγύης και αυτοθυσίας στα ζώα.



agrampelli: Μετά το σχόλιό σου, λέω να προσθέσω και το “πολιτική” στις ετικέτες του ποστ. Πριν δεν τολμούσα. ;-)

Να σαι καλά!

Τσαλαπετεινός είπε...

renata : Κρατάω ως πολύτιμη κουβέντα το :"Να πιάσουμε την ιστορία απ΄το τέλος και να την παλέψουμε για να φτάσουμε σε μια καλή αρχή στην πράξη!" Αισιόδοξη, αποφασιστική και δναμική!

Σε ευχαριστώ Ρενάτα. ;-)

Άνεργοι Δημοσιογράφοι : Εντάξει! Τώρα, μετά και το δικό σας σχόλιο θα προσθέσω οπωσδήποτε την ετικέτα “πολιτική” στο ποστ!

Αν είναι να τυπωθούν αυτές οι αναρτήσεις, σκέφτηκα -μέρες που είναι- ότι θα ήθελα τελικά να είναι σε φωτοτυπίες κι όχι σε βιβλίο. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

xtina: Δεν είναι μόνο το σημείο που πιάνεις τις ιστορίες, η χρονική στιγμή, μα και η οπτική γωνία που έχεις, το αν είσαι παρατηρητής ή εμπλέκεσαι άμεσα...γι αυτό κάθε ιστορία είναι στην πραγματικότητα πολλές.

Καλό σου ξημέρωμα.

Coula : Αναγκαστικά βγήκε έτσι το ποστ! Η αληθινή ιστορία δεν είχε καποια εξήγηση – η τουλάχιστον εγώ δεν έβρισκα- η αντιστροφή των εικόνων έβγαζε μια κλασσική “διδακτική” ιστορία – και τέτοιες υπάρχουν πολλές και σαφώς καλύτερα γραμμένες- οπότε οδηγήθηκα στη μίξη των δύο που έχει κάποιο ενδιαφέρον. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

antinetrino : Από παιδί έχω ιδιαιτερη αδυναμία στα μυρμήγκια οπότε δεν υπήρχε καμία περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο! Άσε που είχε ενδιαφέρον η σκηνή και φυσικά περιττό να σου πω ότι ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί ο μεγάλος ήθελε να ρίξει το μικρό...

 elger: Μας παρακολουθεί χαϊδεύοντας την κατάλευκη γενιάδα του, πίνοντας ελληνικό σκέτο και καπνίζοντας βαριά τσιγάρα, χωρίς ούτε ένα πιατάκι γλυκό του κουταλιού; Ωραία εικόνα!
;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Στη φύση υπάρχουν παραδείγματα και “θετικά” και “αρνητικά”. Μην ξεχνάμε όμως ότι όλα τα ερμηνεύουμε με την ανθρώπινη λογική, με βάση τις ανθρώπινες αξίες και δεν υπολογίζουμε το ένστικτο.
Καλό σου βράδυ Margo!


tsalapeteinos: Σταμάτα να μου θυμίζεις τη βιβλιογραφία που μου έχεις δώσει και δεν έχω διαβάσει ακόμα!!!

Τσαλαπετεινός είπε...

apos: Μα τότε πάει και τελειώσε: Δεν είμαι φυσιολογικός!
Στη φύση πάντως οι επιθέσεις στην πλειονότητά τους γίνονται είτε για άμυνα είτε για τροφή. Με λίγα λόγια για την επιβίωση. Ποτέ για τον καφέ. ;-)

The Thieving Magpie είπε...

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.
Μάλλον όμως δεν έγινα κατανοητή.
Ασφαλώς και συμβαίνουν στον κόσμο των ζώων αυτά, όμως εγώ το είδα σαν μια πολύ επιτυχημένη μεταφορά των όσων συμβαίνουν και διαδραματίζονται στην πολιτική αυτό το διάστημα και όχι μόνο.
Και φυσικά, η ανάποδη σειρά θεώρησ πως είχε καθαρά εμφατικό χαρακτήρα.
Anyway... καλημέρα :)

Τσαλαπετεινός είπε...

La Gazza Ladra: Έφταιγε η δική μου ανάγνωση που στάθηκε φρενάροντας στην ουτοπία με αποτέλεσμα να θωρήσω ότι ήταν για την πρώτη εκδοχή της ανάποδης σειράς. Και βέβαια το προχωρημένο της ώρας. Σήμερα που το ξαναδιάβασα όμως...

Καλό μεσημέρι

Theorema είπε...

Σας αφιερώνω τον θαυμασμό μου ολάκερο, απλώς και μόνο επειδή καθίσατε και παρατηρήσατε τι συνέβαινε στη ζωή δύο μυρμηγκιών.
Ρισπέκτ, εξωτικό πουλάκι μου!
And a nice weekend ;)

Pompeia είπε...

Αχ αυτές οι αλληγορίες σου, καλλιτέχνη μου... Αριστοτεχνική και η "ανάποδη" πλοκή, μόνο που για μια δεινή παρατηρήτρια (στα παιδικά της χρόνια) των μυρμηγκιών είναι δεδομένη η σκληρότητα που δείχνουν μεταξύ τους...
Φαντάζομαι πάντως ότι στο τέλος το απαγκίστρωσε και μαζεύτηκαν μερικά ακόμα κανιβαλομέρμηγκα και το μεζεδιάσανε το πιτσιρίκι... Ακόμη πιο ενδεικτικό της κοινωνίας μας.

Πολλά φιλιά

Τσαλαπετεινός είπε...

Theorema: Έχω αδυναμία στα μυρμήγκια και δεν κρύβεται. ;-)
Καλό σαββατοκύριακο και σε σας!

Τσαλαπετεινός είπε...

Pompeia : Καλώς την!
Η εκδοχή που αναφέρεις είναι η πιο πιθανή, όμως ακόμα και σε σένα με τη μεγάλη προϋπηρεσία στην παρατήρηση μυρμηγκιών, δε θα αποκαλύψω το τέλος της ιστορίας...

Καλό Σαββατοκύριακο!
Να είσαι καλά ;-)

Osonnenstrahlo είπε...

χαριτωμένο :)

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασα να το πω και εδώ:
Για να φτάσουμε σε μια απορία που ψάχνω να λύσω καιρό στο δίκτυο-όποιος ξέρει με βιβλιογραφική αναφορά μου λέει- αν τα μυρμήγκια θάβουν ή κανιβαλίζουν το ένα το άλλο. Πετριά.

gasireu

Τσαλαπετεινός είπε...

Osonnenstrahlo: ;-)
Καλώς ήρθες.

gasireu: Είδα την απορία σου στο μπαζ αλλά για την ώρα δεν μπορώ να βοηθήσω. ίσως σε λίγες μέρες που επιστρέφει φίλος με περισσότερες γνώσεις να μας διαφωτίσει.

Καλό μεσημέρι

Ανώνυμος είπε...

Σωστό θρίλερ! Ο David Lynch θα χειροκροτούσε τώρα από καμιά γωνία και μετά θα έκανε τράκα από τα τσιγάρα σου!

xristina είπε...

εγώ τις προάλλες είδα πολλά μυρμήγκια μαζεμένα να κουβαλάνε μια νεκρή κατσαρίδα χαχαχχχα στην αρχή είδα την κατσαρίδα ανάσκελα να μετακινείτε και γι'αυτό μου έκανε εντύπωση και το παρατήρησα...όχι ότι είμαι καμιά τεμπέλα που παρατηρώ μυρμήγκια...πίσω από τα μυρμήγκια με την κατσαρίδα ήταν κάποια λιγότερα και κουβαλούσαν ένα κομματάκι από αφρολέξ :-)) πάω να το κάνω πόστ...δεν είναι κακή ιδέα, έτσι για να περάσει η ώρα...