Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Ζήλια.

Ο Άγιος Βασίλης ήρθε με 9 μέρες καθυστέρηση. Δεν έχω καμινάδα κι έτσι αναγκάστηκε να χτυπήσει το κουδούνι. Ήταν μεταμφιεσμένος σε κούριερ, αλλά εγώ τον κατάλαβα αμέσως. Προφανώς επειδή είχε αργήσει πολύ να μου φέρει τα δώρα μου, δε με ρώτησε αν ήμουν καλό παιδί τη χρονιά που πέρασε. Ή μπορεί να το ήξερε και να μην ήθελε να χάσει χρόνο με περιττές ερωτήσεις. Άλλωστε φαινόταν βιαστικός -προφανώς γιατί είχε καθυστερήσει και άλλες παραδόσεις. Μου έδωσε το πακέτο και -αν είναι δυνατόν- μού ζήτησε να υπογράψω ότι παρέλαβα το δώρο, πράγμα που όπως καταλαβαίνετε δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Υποψιάστηκα ότι το έκανε, όχι γιατί έχει αλλάξει το σύστημα αλλά μόνο και μόνο για να με μπερδέψει. Όπως είπα όμως από την αρχή εγώ τον είχα καταλάβει· έστω και έτσι μεταμφιεσμένος όπως ήρθε με τα μπλε αντιανεμικά. Με μηχανάκι αντί για έλκηθρο. Υπέγραψα, του είπα ενθουσιασμένος “ευχαριστώ” και την ώρα που γύρισε να φύγει συμπλήρωσα με νόημα: “και του χρόνου”. 

Άνοιξα ανυπόμονα το δέμα και τσέκαρα τα βιβλία. Έλειπε η τρίτομη Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους του G. Ostrogorsky που του είχα ζητήσει. Στο γράμμα μάλιστα που του είχα στείλει είχα τονίσει: “την χρειάζομαι οπωσδήποτε γιατί ετοιμάζω μια ανάρτηση για το ιστολόγιο μου”. Δεν τη βρήκε; Έγιναν περικοπές και στα δώρα του; Είχα ξεπεράσει το όριο; Ποιος ξέρει...Δεν είχα πάντως δικαίωμα να παραπονιέμαι. Τα βιβλία που μού είχε έφερε ήταν αρκετά. Τα άπλωσα στο γραφείο, τα ξεφύλλισα ένα ένα κι ύστερα τα έβαλα και πάλι σε στοίβα. Έτσι τα φωτογράφησα και όπως κάνουν όλα τα άλλα παιδιά με τα δώρα τους, ανέβασα τη φωτογραφία στο facebook. 

Ήμουν πολύ ευτυχισμένος. Με το ένα μάτι κοίταζα τα καινούρια μου βιβλία κι αναρωτιόμουν με ποιο θα αρχίσω ενώ με το άλλο έβλεπα τα likes που έπεφταν βροχή. Δεν είχε περάσει μισή ώρα όταν ο φίλος μου ο βιβλιοθηκάριος ανέβασε κι εκείνος τη φωτογραφία που βλέπετε παρακάτω, με το σχόλιο: “Τρόπαια των γιορτών με τον τρόπο του Έποπα”. 


Ένοιωσα αμέσως ένα τσίμπημα. Ένα έντονο, σαφές τσίμπημα. Δεν ήταν παρά καθαρή ζήλια. Αυτό το παιδάκι, όχι μόνο ανέβασε πιο ωραία φωτογραφία, αλλά είχε πάρει στις γιορτές περισσότερα δώρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό μετά από λίγο ανέβασε και μια εξαιρετική ανάρτηση για την έκθεση τουΧουλιαρά στο Μουσείο Μπενάκη. Το τσίμπημα έγινε αφόρητο. Έσπασα χωρίς δισταγμό τον κουμπαρά μου. Τα μέτρησα και αποφάσισα ότι έπρεπε να προσθέσω σε αυτό το ποσό και τα λεφτά που είχα μαζέψει από τα κάλαντα. 


Χθες μετά από το Μουσείο Μπενάκη, κατέβηκα στο σταθμό Πανεπιστήμιο, βγήκα στην Κοραή και ανηφόρισα προς την Ασκληπιού. Πρώτη μου δουλειά ήταν να αναζητήσω την Ιστορία του Ostrogorsky. Δεν υπήρχε – άρα δεν την βρήκε ο Άγιος και δεν ήταν θέμα περικοπών- οπότε αρκέστηκα στη δίτομη Χρονογραφία του Μιχαήλ Ψελλού. Μετά πήρα και το Λούσια του Χουλιαρά, που ήθελα να ξαναδιαβάσω αλλά δεν βρήκα το βιβλίο στο σπίτι όσο κι αν έψαξα, γιατί προφανώς σε κάποιον είχα το δανείσει και φυσικά δεν μού το επέστρεψε. Συνέχισα ακάθεκτος μέχρι που η στοίβα στο ταμείο και αυτά που είχε φέρει τις προάλλες ο Άγιος κούριερ Βασίλης υπολόγισα ότι θα ήταν επιτέλους υψηλότερη από αυτή του βιβλιοθηκάριου. Για να μη χάνω χρόνο έβγαλα εκεί μια φωτογραφία. Γύρισα βιαστικά στο σπίτι, μπήκα στο facebook και την ώρα που ετοιμαζόμουν να ανεβάσω τη φωτογραφία εμφανίστηκε ένα σχόλιο του φίλου μου Γρηγόρη Στ κάτω από τη φωτογραφία του βιβλιοθηκάριου. Έλεγε: “ και το αρκουδάκι, τρόπαιο κι αυτό;” 


Τότε και μόνο τότε πρόσεξα για πρώτη φορά ότι εκτός από τα βιβλία στην εικόνα, σε δεύτερο πλάνο υπήρχε ένα αρκουδάκι! Δηλαδή εκείνος εκτός από βιβλία, πήρε δώρο στις γιορτές ΚΑΙ παιχνίδι. Ήταν πλέον αργά, τα μαγαζιά είχαν κλείσει αλλά και ανοιχτά να ήταν οι οικονομίες μου είχαν εξανεμιστεί, οπότε θα ήταν αδύνατον να αποκτήσω κι εγώ αρκουδάκι. Απελπίστηκα, αλλά σύντομα βρήκα λύση στο ζήτημα που προέκυψε τελευταία στιγμή. Μετά από λίγο, χτύπησα την πόρτα κάποιων φίλων που μένουν κοντά. Μου άνοιξαν κι ήταν με τις πιτζάμες τους. Με πολύ σοβαρό ύφος τους ζήτησα να μου δανείσουν για λίγο τον μεγάλο αρκούδο του γιου τους. Έτσι που τους έπιασα λίγο πριν τον ύπνο αλλά κυρίως το ύφος μου που έδειχνε ότι υπήρχε “απόλυτη ανάγκη” δεν τους άφησε περιθώρια για περιττές ερωτήσεις. Το δίχρονο κοιμόταν κι έτσι δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Πήρα αγκαλιά τον υπερμεγέθη αρκούδο και με κίνδυνο να με δει έτσι η γειτονιά να γυρίζω μέσα στη νύχτα, επέστρεψα στο σπίτι κι έστησα αυτή την εικόνα που βλέπετε παρακάτω. Τώρα θα την ανεβάσω στο facebook και θα γράψω: “Τρόπαια των γιορτών, με τον τρόπο του Βιβλιοθηκάριου” 


31 σχόλια:

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Τελικά κάποιοι γίνονται πάλι παιδιά χωρίς να παλιμπαιδίζουν (!!!).

Φίλε τα υπόλοιπα στα είπα στο fb. Σε ευχαριστώ για τις εμπνεύσεις σου και που μου προκάλεσες ένα πονηρό χαμόγελο και ένα ανοιχτόκαρδο γέλιο.

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Εσύ έβαλες το μπαρούτι κι ο Γρηγόρης άναψε το φιτίλι την κατάλληλη στιγμή.

Ζηλεύω που γελάς δίπλα σε μεγάλες στοίβες βιβλίων.

;-)

SoDurck είπε...

κοντράρεις; κοντράρεις; αλλά επειδή είμαι πολύ καλός άνθρωπος και επειδή σε απόλαυσα όσο δε φαντάζεσαι, δεν θα σου δείξω φωτογραφίες απ τα δικά μου!!! και ευτυχώς για σένα δεν έχω και φουμπου!

(μεταξύ μας...ζήλεψα και γώ αυτά που πήρατε και σύ κι ο άλλος. κοιτάω όμως τον Hobsbawm που με κοιτάει λάγνα και θα καταπιώ τη ζήλια μου)

gasireu είπε...

Να διβάσετε τα ποιήματα και να μου πείτε. :)

δύτης των νιπτήρων είπε...

tee hee hee

Τσαλαπετεινός είπε...

SoDurck : Λυπάμαι που στο λέω αλλά με αναγκάζεις. Όσες στοίβες κι αν φωτογραφήσεις, όσο ψηλές κι αν είναι, όσο ενδιαφέροντα βιβλία και να τις αποτελούν, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να βρεις μεγαλύτερο λούτρινο αρκούδο να βάλεις να ποζάρει δίπλα στα βιβλία.

Εκτός αν πας στο Νυμφαίο, την άνοιξη και καταφέρεις μια αληθινή. ;-)

SoDurck είπε...

με καταρράκωσες! με τσάκισες! κι άντε να τη βρώ την αληθινή. πως τη στήνω δίπλα στα βιβλία ακίνητη και χαμογελαστή;

με πέθανες! πάω να κρυφτώ στη σπηλιά μου....

Τσαλαπετεινός είπε...

gasireu : Μετά την τρίτη επανάληψη θα μιλήσω. Πρέπει να κατακαθίσουν πρώτα.

Τσαλαπετεινός είπε...

δύτης των νιπτήρων: Και τι δε θα έδινα για αφιέρωση στην πρώτη σελίδα...

Τσαλαπετεινός είπε...

SoDurck : Ίσως γίνεται πιο εύκολα τώρα που είναι σε χειμέρια νάρκη. Αλλά άντε να κουβαλήσεις τα βιβλία στο δάσος. Άσε που μπορεί να σε φάει η αγωνία ότι μπορεί να ξυπνήσει ξαφνικά, την ώρα της φωτογράφησης.

;-)

M είπε...

Ακόμα δεν τελείωσα με το remake του έργου που επέλεξα και βλέπω με βάζετε και σε άλλο τρυπάκι. Δεν ξέρω γιατί πηγαίνω σε μαθήματα φωτογραφίας. Εδώ σε εσάς ήδη αρκετές ασκήσεις βρίσκω :-)

υ.γ.: Εντάξει, το αρκουδάκι το έχετε...θα σκεφτώ κάτι άλλο.

υ.γ.2: Πολύ εκτιμώ την παιδικότητα στους ανθρώπους ;-)

Σταυρούλα είπε...

Μη με βάζετε σε πειρασμό! :P Αρκουδάκι έχω, δώρο μαθήτριάς μου πριν χρόνια. ;)

Theorema είπε...

Αχ βρε εξωτικό! Πάλι με κάνατε να ονειροπολήσω...
Μα τι τοπία μας δείξατε ξανά, τι τοπία...

Τσαλαπετεινός είπε...

Μ: Για αυτό το ποστ οι ευθύνες βαραίνουν τον κύριο Κατσαμάκη και τον Γρηγόρη. ;-)

υ.γ 1. Θα το επιστρέψω σύντομα
υ.γ 2. tee hee hee που λέει κι ο Δύτης

Ανώνυμος είπε...

Κάποια από το ιστορικο αρχαιολογικο, καποια απο το φιλολογικο τμημα, τα εχω κι εγω αυτα τα βιβλιαρακια! αρα δε ζηλευω!

αν θες κατι εξτρα μου το ζητας!

το δανειζω ευχαριστως....αρκει να τα διαβαζεις και οχι μονο να τα στοιβαζεις για φωτο!

φιλια πολλα


χαρηκα για τα κοινα μας αναγνωσματα!!

Τσαλαπετεινός είπε...

renata: Συγκρατήσου!
(Το ξαναλέω:Αποκλείεται να είναι μεγαλύτερος ο αρκούδος που σου έκαναν δώρο από αυτόν εδώ)

Τσαλαπετεινός είπε...

Theorema: Σας έδειξα τα σκοτεινά τοπία μιας βαθιάς κι αφόρητης ζήλιας

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Coula: Θα τα διαβάσω όλα κυρία, σας το υπόσχομαι κι όταν τελειώσω μπορείτε να μου κάνετε ερωτήσεις για να δείτε τι κατάλαβα.

(είδες πόσο εύκολα μπαίνω από το ρόλο του δασκάλου στο ρόλο του μαθητή;)

Σταυρούλα είπε...

Συγκρατούμαι, αν και χρωστάω ένα ποστ στον Κατσαμάκη με τα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό. χμ...
Ο αρκούδος μπορεί να μην είναι μεγάλος αλλά είναι ΔΩΡΟ κι όχι ΔΑΝΕΙΚΟΣ. Tee hee hee!

Τσαλαπετεινός είπε...

renata: Να το ετοιμάσεις σύντομα γιατί διαφορετικά θα αρχίσει να γκρινιάζει.

Θα γράψω ένα δακρύβρεχτο ποστ ότι τάχα δεν μπορώ να αποχωριστώ τον αρκούδο και να δεις που θα με λυπηθούν οι φίλοι μου και θα μού στείλουν ΔΩΡΟ έναν πιο όμορφο από τον δικό σου.

N. Ago είπε...

Έβαλες και άλλους στο παιχνίδι. Καλή (μας) ανάγνωση. :)

Τσαλαπετεινός είπε...

N. Ago: Πολύ χαίρομαι! Και για το παιχνίδι και για το διάβασμα.

καλό σου βράδυ!

(το λευκό αρκουδάκι πολύ όμορφο)

Σταυρούλα είπε...

Τελικά όλοι γινόμαστε παιδιά με μια καλή αφορμή :)

Margo είπε...

Απίστευτο post!!!!!
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο το χάρηκα όλο αυτό:-)))

Yannis Tsal είπε...

Είδες τελικά που γκρίνιαζες χωρίς λόγο; Γούρικη σου βγήκε η Παρασκευή και 13!
Άσε που είναι πιθανό ο κούριερ να ήταν ορθόδοξος αδερφός εξ αλλοδαπής, οπόταν μια χαρά εμπρόθεσμα ήταν τα δώρα του αφού ήρθαν... παραμονή του Αϊ Βασιλιού, με το παλαιό ημερολόγιο!

Για τον αρκούδο τι να πω; Θα απαντήσει άραγε ο Βιβλιοθηκάριος με αρκούδο Κινγκ Κονγκ; :)

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Εγώ το χάρηκα και μάλιστα διπλά. Περιττό να σου πω ότι μέχρι να επιστρέψω τον αρκούδο τον τάραξα στις φωτογραφίες. Υλικό άφθονο για το μέλλον. Ε, δεν μπορώ βλέπεις κάθε τρεις και λίγο να χτυπάω την πόρτα των γειτόνων!

Τσαλαπετεινός είπε...

Yannis Tsal: Αυτό είναι! Απορώ πώς δεν το είχα σκεφτεί πριν! Ήταν παλιοημερολογίτης ο Αγιος Βασίλης!


Πολύ φοβάμαι την αντίδραση του Κατσαμάκη. Έμαθα ότι πήγε πρόσφατα στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, τάχα για τα παιδιά, αλλά είμαι βέβαιος ότι κουβαλούσε βιβλία μαζί του και παρακαλούσε τα ζωάκια- ειδικά τα μεγαλόσωμα- να ποζάρουν.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Tsal και Τσαλαπετεινέ μπορώ να κάνω τώρα το βαθύτατα πολιτικό μου σχόλιο: το μέγεθος δεν μετράει...

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Τις απαντήσεις στα πολιτικά σχόλια τις έχω αναθέσει στον αδελφό μου tsal.

;-)

ολα θα πανε καλα... είπε...

Εγώ πήγα δύο φορές στα βιβλιοπωλεία,μου πήρα κανά δυό στοίβες βιβλία για δώρο Χριστουγέννων και ξεμπέρδεψα(με τον Αη-Βασίλη δε μιλάμε ανέκαθεν).
Καλό διάβασμα,καλά να περάσεις διαβάζοντάς τα!Και εύχομαι,του χρόνου,να έρθουν κι άλλα,πολλά!

Καλή χρονιά κι από μένα,εδώ,γιατί νομίζω πως ακόμα δε σου είχα στείλει ευχές!

Τσαλαπετεινός είπε...

ολα θα πανε καλα... : Θα με συγχωρήσεις που άργησα τόσο να απαντήσω;

Μια που περάσαμε πια και τη μέση του Μάρτη να σου ευχηθώ να περάσεις μια όμορφη άνοιξη!

;-)