Μόνο Πέτρα

Τις τελευταίες μέρες κάθε προσπάθεια για νέα ανάρτηση ήταν μια παταγώδης αποτυχία. Αυτή η παρατεταμένη δυστοκία δεν με ανησύχησε· συμβαίνει άλλωστε και στους καλύτερους μπλογκερς. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα μπορούσα να ζητήσω βοήθεια από τους φίλους μου. 

Έτσι ετοίμασα μια σειρά φωτογραφιών από τη Ζάκυνθο, μόνο πέτρα, και τις έστειλα στον ειδικό, Thomas Xomeritis με την παράκληση να γράψει ωραίες και μεγάλες λεζάντες, επιστημονικού περιεχομένου για τα πετρώματα που είχα φωτογραφήσει. Οι μέρες περνούσαν κι εκείνος δήλωνε ότι δεν είχε έμπνευση. Άλλαξα την παραγγελία και του είπα: “Ας είναι ποιητικού περιεχομένου οι λεζάντες, ας είναι θρησκευτικού, ας είναι οτιδήποτε, μόνο γράψε κάτι!”. Η απάντηση ήταν όμως και πάλι “δεν έχω έμπνευση”. 

Αφού είδα και απόειδα, στράφηκα στη νέα γενιά των ιστολόγων που έκανε χθες δυναμικά την εμφάνισή της στο πατρικό μπλογκ. Παρακάλεσα λοιπόν τον βιβλιοθηκάριο -δίνοντάς του λευκή επιταγή “ότι μού ζητήσει ο μικρός θα του το δώσω”- να ζητήσει από το γιό του να γράψει μια ιστορία για τον τσαλαπετεινό. Η απάντηση που ήρθε από τον πατέρα-διαπραγματευτή και μεσάζοντα, δεν ήταν πολύ ενθαρρυντική: “Έποπα δεν ξέρω.... θα δω.... είναι κάπως δύσκολος στα παζάρια.... δεν ξέρω και τι να του υποσχεθώ από μέρους σου για να σου γράψει ιστορία.... τέλος πάντων κάτι θα προσπαθήσω να του πω...” 

Έτσι,  χθες βράδυ απογοητευμένος μια που φως δε φαινόταν από πουθενά, κατάλαβα ότι έπρεπε να στρωθώ και να γράψω κάτι μόνος μου. Στο μεταξύ παραπονιόμουν στον Old Boy: “Πρέπει να γράψω ποστ, πρέπει να γράψω ποστ, πρέπει να γράψω ποστ...αλλά βαριέμαι”. Ο σοφός μπλογκερ με την πολυετή εμπειρία, με την απάντησή του μού έδωσε πρώτης τάξεως δικαιολογία για να τα παρατήσω και να πάω για ύπνο χωρίς να έχω ετοιμάσει απολύτως τίποτα. “Το καλό με τα ποστ είναι ότι δεν "πρέπει" να τα γράφουμε. οπότε αν βαριέσαι άστο”. 

Σήμερα το πρωί είδα ότι ο Tomas είχε δεχτεί επιτέλους την πολυπόθητη επιφοίτηση -όχι για όλες, αλλά για μια από τις φωτογραφίες, αυτή με την κάπαρη στο βράχο- και είχε ετοιμάσει ποστ με soundtrack, όπου λέει ρητά να αντιγράψω το κείμενο και να δημοσιεύσω μαζί με αυτό, όλη τη σειρά των φωτογραφιών πράγμα που έσπευσα να κάνω. 

“Για τον πολιτικό μηχανικό, βράχος, πέτρωμα είναι κάθε σκληρή και συμπαγής μάζα στην οποία μερικές φορές είναι αναγκαίο να θεμελιωθεί κάποιο φορτίο· να το στηρίξει.  Αντίθετα, σε αρκετές περιπτώσεις, η μάζα αποτελεί εμπόδιο στο έργο, πρέπει ν’ απομακρυνθεί με κάθε μέσο, κυρίως με ανατίναξη.

Για τον γεωλόγο, πέτρωμα είναι κάθε συνάθροιση ορυκτού υλικού, είτε ενός τύπου ορυκτού, είτε διαφόρων, είτε συμπαγής, είτε όχι, που αποτελεί μέρος του φλοιού της γης.

Για τον πιστό, βράχος είναι ο Θεός, ο οποίος αποτελεί το θεμέλιο των πάντων, την ασφάλεια των πάντων, όπως διαπίστωσε και ο Δαβίδ: Ο Κύριος είναι πέτρα μου και φρούριόν μου και ελευθερωτής μου· ο Θεός είναι ο βράχος μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει· η ασπίς μου και το κέρας της σωτηρίας μου, ο υψηλός πύργος μου και η καταφυγή μου, ο σωτήρ μου· συ έσωσάς με εκ της αδικίας (Β Σαμουήλ 22).  Κάπου στην έρημο πρέπει να το διαπίστωσε, στην έρημο δεν διαπιστώνονται τα πάντα;

Πολλά πετρώματα αποτελούν μαρτυρία της ζωής που πέρασε, μέσα από αιώνες αιώνων.  Ο Σκοτσέζος James Hutton, ο οποίος συσχέτισε τη δημιουργία των πετρωμάτων στο παρελθόν με τις αργές, φυσικές διαδικασίες που παρατηρούμε στο παρόν, έγραψε στον επίλογο του συγγράμματός του «Θεωρία της Γης» (1788): έχουμε την ικανοποίηση να δούμε ότι στη φύση υπάρχει σοφία, σύστημα και συνέπεια, καταλήγοντας στο ότι το αποτέλεσμα της παρούσας αναζήτησης, είναι ότι δεν βρίσκουμε ίχνος αρχής, - ούτε προοπτική τέλους.

Νo vestige of a beginning, - no prospect of an end.

Μόλις 100 χρόνια πριν τον Hutton, το 1681, ο αιδεσιμότατος Thomas Burnet υποστήριξε στο σύγγραμμά του «Ιερή Θεωρία της Γης», ότι οι Γραφές συνιστούν την ιστορική αφήγηση ενός κόσμου όπου δρουν φυσικοί νόμοι, ακριβείς όπως ρολόι που ξεκίνησε στην αρχή της Θείας Δημιουργίας, καταλήγοντας ότι η Γη έχει ηλικία 6.000 χρόνων.”

Extra Bonus

Silence! And preserve respectful distance.

For I perceive approaching

The Rock. Who will perhaps answer our doubtings.

The Rock. The Watcher. The Stranger.

He who has seen what has happened

And who sees what is to happen.

The Witness. The Critic. The Stranger.

The God-shaken, in whom is the truth inborn.

(T.S. Eliot, απόσπασμα από το “The Rock”)