Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Μόνο Πέτρα

Τις τελευταίες μέρες κάθε προσπάθεια για νέα ανάρτηση ήταν μια παταγώδης αποτυχία. Αυτή η παρατεταμένη δυστοκία δεν με ανησύχησε· συμβαίνει άλλωστε και στους καλύτερους μπλογκερς. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα μπορούσα να ζητήσω βοήθεια από τους φίλους μου. 

Έτσι ετοίμασα μια σειρά φωτογραφιών από τη Ζάκυνθο, μόνο πέτρα, και τις έστειλα στον ειδικό, Thomas Xomeritis με την παράκληση να γράψει ωραίες και μεγάλες λεζάντες, επιστημονικού περιεχομένου για τα πετρώματα που είχα φωτογραφήσει. Οι μέρες περνούσαν κι εκείνος δήλωνε ότι δεν είχε έμπνευση. Άλλαξα την παραγγελία και του είπα: “Ας είναι ποιητικού περιεχομένου οι λεζάντες, ας είναι θρησκευτικού, ας είναι οτιδήποτε, μόνο γράψε κάτι!”. Η απάντηση ήταν όμως και πάλι “δεν έχω έμπνευση”

Αφού είδα και απόειδα, στράφηκα στη νέα γενιά των ιστολόγων που έκανε χθες δυναμικά την εμφάνισή της στο πατρικό μπλογκ. Παρακάλεσα λοιπόν τον βιβλιοθηκάριο -δίνοντάς του λευκή επιταγή “ότι μού ζητήσει ο μικρός θα του το δώσω”- να ζητήσει από το γιό του να γράψει μια ιστορία για τον τσαλαπετεινό. Η απάντηση που ήρθε από τον πατέρα-διαπραγματευτή και μεσάζοντα, δεν ήταν πολύ ενθαρρυντική: Έποπα δεν ξέρω.... θα δω.... είναι κάπως δύσκολος στα παζάρια.... δεν ξέρω και τι να του υποσχεθώ από μέρους σου για να σου γράψει ιστορία.... τέλος πάντων κάτι θα προσπαθήσω να του πω...” 

Έτσι,  χθες βράδυ απογοητευμένος μια που φως δε φαινόταν από πουθενά, κατάλαβα ότι έπρεπε να στρωθώ και να γράψω κάτι μόνος μου. Στο μεταξύ παραπονιόμουν στον Old Boy: Πρέπει να γράψω ποστ, πρέπει να γράψω ποστ, πρέπει να γράψω ποστ...αλλά βαριέμαι”. Ο σοφός μπλογκερ με την πολυετή εμπειρία, με την απάντησή του μού έδωσε πρώτης τάξεως δικαιολογία για να τα παρατήσω και να πάω για ύπνο χωρίς να έχω ετοιμάσει απολύτως τίποτα. “Το καλό με τα ποστ είναι ότι δεν "πρέπει" να τα γράφουμε. οπότε αν βαριέσαι άστο”. 

Σήμερα το πρωί είδα ότι ο Tomas είχε δεχτεί επιτέλους την πολυπόθητη επιφοίτηση -όχι για όλες, αλλά για μια από τις φωτογραφίες, αυτή με την κάπαρη στο βράχο- και είχε ετοιμάσει ποστ με soundtrack, όπου λέει ρητά να αντιγράψω το κείμενο και να δημοσιεύσω μαζί με αυτό, όλη τη σειρά των φωτογραφιών πράγμα που έσπευσα να κάνω. 




Για τον πολιτικό μηχανικό, βράχος, πέτρωμα είναι κάθε σκληρή και συμπαγής μάζα στην οποία μερικές φορές είναι αναγκαίο να θεμελιωθεί κάποιο φορτίο· να το στηρίξει.  Αντίθετα, σε αρκετές περιπτώσεις, η μάζα αποτελεί εμπόδιο στο έργο, πρέπει ν’ απομακρυνθεί με κάθε μέσο, κυρίως με ανατίναξη.

Για τον γεωλόγο, πέτρωμα είναι κάθε συνάθροιση ορυκτού υλικού, είτε ενός τύπου ορυκτού, είτε διαφόρων, είτε συμπαγής, είτε όχι, που αποτελεί μέρος του φλοιού της γης.

Για τον πιστό, βράχος είναι ο Θεός, ο οποίος αποτελεί το θεμέλιο των πάντων, την ασφάλεια των πάντων, όπως διαπίστωσε και ο Δαβίδ: Ο Κύριος είναι πέτρα μου και φρούριόν μου και ελευθερωτής μου· ο Θεός είναι ο βράχος μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει· η ασπίς μου και το κέρας της σωτηρίας μου, ο υψηλός πύργος μου και η καταφυγή μου, ο σωτήρ μου· συ έσωσάς με εκ της αδικίας (Β Σαμουήλ 22).  Κάπου στην έρημο πρέπει να το διαπίστωσε, στην έρημο δεν διαπιστώνονται τα πάντα;

Πολλά πετρώματα αποτελούν μαρτυρία της ζωής που πέρασε, μέσα από αιώνες αιώνων.  Ο Σκοτσέζος James Hutton, ο οποίος συσχέτισε τη δημιουργία των πετρωμάτων στο παρελθόν με τις αργές, φυσικές διαδικασίες που παρατηρούμε στο παρόν, έγραψε στον επίλογο του συγγράμματός του «Θεωρία της Γης» (1788): έχουμε την ικανοποίηση να δούμε ότι στη φύση υπάρχει σοφία, σύστημα και συνέπεια, καταλήγοντας στο ότι το αποτέλεσμα της παρούσας αναζήτησης, είναι ότι δεν βρίσκουμε ίχνος αρχής, - ούτε προοπτική τέλους.
Νo vestige of a beginning, - no prospect of an end.

Μόλις 100 χρόνια πριν τον Hutton, το 1681, ο αιδεσιμότατος Thomas Burnet υποστήριξε στο σύγγραμμά του «Ιερή Θεωρία της Γης», ότι οι Γραφές συνιστούν την ιστορική αφήγηση ενός κόσμου όπου δρουν φυσικοί νόμοι, ακριβείς όπως ρολόι που ξεκίνησε στην αρχή της Θείας Δημιουργίας, καταλήγοντας ότι η Γη έχει ηλικία 6.000 χρόνων.”

Extra Bonus

Silence! And preserve respectful distance.
For I perceive approaching
The Rock. Who will perhaps answer our doubtings.
The Rock. The Watcher. The Stranger.
He who has seen what has happened
And who sees what is to happen.
The Witness. The Critic. The Stranger.
The God-shaken, in whom is the truth inborn.

(T.S. Eliot, απόσπασμα από το “The Rock”)







16 σχόλια:

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Πρώτη φορά διαβάζω τόσο ωραίο κείμενο σε αυτό το blog.... Μπράβο, μπράβο... σε όλους που βοήθησαν... Καλή Ανάσταση Τσαλαπετεινέ

Margo είπε...

Μόνο πέτρα ήταν αυτό το post?
Έβαλες στο "χορό" και τόσο μπλοκοκόσμο;-)

Πανέμορφες φωτογραφίες!!!

Πριν λίγες μέρες καθώς ερχόμουν στο σπίτι βλέπω έξω από την πόρτα έναν τσαλαπετεινό που έψαχνε σποράκια μέσα στο χώμα. Σταματώ το αυτοκίνητο και λέω, να θέμα για post, ευκαιρία να ξεαραχνιάσει κι αυτό το κακόμοιρο που το έχω παραμελημένο. Μα δεν είχα μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή. Κάτι έκανα με το κινητό αλλά ήμουν μακριά και δεν ήθελα να τον τρομάξω. Τα πειστήρια όταν αξιωθώ να μεταφέρω την φωτογραφία στο pc;-)

Να αφήσω και τις ευχές μου για καλή Ανάσταση!

Καλό μεσημέρι τσαλαπετεινέ μου

karagiozaki είπε...

φωτογραφίες και κείμενο, υπέροχα. έτσι, να πάει το μυαλό σε ομορφιές.

καλό Πάσχα, τσαλαπετεινέ.

Σελιτσάνος είπε...

Βράχο βράχο τον καημό μου.

Καλή Ανάσταση Τσαλ,σε σένα και στην παρέα.

(Όχι ότι δεν ζηλεύω τις φωτό.)

Σταυρούλα είπε...

Συγχαρητήρια για το ποστ και τις υπέροχες φωτο. :) Η τελευταία έγινε wallpaper ;)

Yannis Tsal είπε...

Άσε τις προσχηματικές δικαιολογίες, σε ξέρω καλά, περίμενες να οριστικοποιηθούν οι... εκλογές για να αναρτήσεις! Μάλλον δεν περιμενες την σύλληψη του Άκη όμως μέσα στο όλο μομέντουμ. Πέτρινη κομματική πειθαρχία το λοιπόν και πιστοί στο ραντεβού με τις... κάλτσες!

new-girl-on-the-blog είπε...

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Α όλα!!!
Οι φωτογραφίες σου μ΄έκαναν να φανταστώ ιστορίες!
(χμ...ίσως μια μέρα "κλέψω" μια φωτό απ΄αυτές και γράψω την ιστορία της..!)

Βεβαίως το κείμενο κι η μουσική επένδυση του κ. Ξωμερίτη, καθώς και η ιστορία του υιού του κ. βιβλιοθηκάριου είναι απόλαυση!

Μπράβο γενικώς και ειδικώς!

Καλή Ανάσταση, Τσαλαπετεινέ μας, με έμπνευση και ωραίες παρέες!

:-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης : Είμαι ευτυχής που επιτέλους κατάφερα να ικανοποιήσω τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.

Τώρα άσε τα μπράβο και κοίταξε να πείσεις τον Κωστή να στρωθεί και να γράψει ένα ποστ για μένα. Τώρα που έχει διακοπές είναι ευκαιρία.

Καλό Πάσχα φίλε μου.

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Δε λες καλύτερα ότι βγήκα ζητιανεύοντας ένα ποστ.

Μακάρι ο τσαλαπετεινός που είδες να ήμουν εγώ. Θα καθόμουν υπομονετικά και θα περίμενα να φέρεις τη φωτογραφική μηχανή και μετά θα πόζαρα κανονικά. Οπότε ο τίτλος του ποστ που θα ετοίμαζες μάλλον θα ήταν “ο τσαλαπετεινός του διπλανού μπλογκ”

Καλό Πάσχα Margo μου. Να περάσετε υπέροχα!

Τσαλαπετεινός είπε...

Karagiozaki: Νομίζω ότι το χρειαζόμασταν λίγο να ξεφύγει το μυαλό μας.
Ακόμα κι αν φαίνεται ελάχιστα η θάλασσα και λίγο ουρανός, το φως προδίδει άνοιξη και δίνει μια ανάσα.
Καλή Ανάσταση καραγκιοζάκι

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Ακριβώς αυτό ήταν το τραγούδι που είχα στο μυαλό μου!

Καλό Πάσχα να έχουμε.

(φωτο υπάρχουν)

Τσαλαπετεινός είπε...

 renata: Το ποστ θα ήταν καλύτερο αν είχα κείμενο του Κωστή. Όταν θα τον δεις να του το πεις γιατί στον πατέρα του δεν έχω εμπιστοσύνη. Θα το ξεχάσει σκοπίμως ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Yannis Tsal: Θα πιστέψω ότι οριστικοποιήθηκαν οι εκλογές μόνο όταν δω το ψηφοδέλτιο που επέλεξα κι έβαλα μέσα στο φάκελο να πέφτει στην κάλπη.
Μετά τη σύλληψη του Εφραίμ παραμονές Χριστουγέννων, να σου πω την αλήθεια περίμενα και μια σύλληψη πριν το Πάσχα.

Τσαλαπετεινός είπε...

new-girl-on-the-blog: Επειδή δεν έχω βάλει συναγερμό στο μπλογκ, όταν κλέψεις φωτογραφία και γράψεις ιστορία, πέταξε μου ένα πετραδάκι στο τζάμι για να έρθω να τη δω.
;-)

Καλή Ανάσταση!

katabran είπε...

Μίλα.
Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε.
Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία.
Διάλεξε ἔστω κάποια λέξη,
ποὺ νὰ σὲ δένει πιὸ σφιχτὰ
μὲ τὴν ἀοριστία.
Πές:
«ἄδικα»,
«δέντρο»,
«γυμνό».
Πές:
«θὰ δοῦμε»,
«ἀστάθμητο»,
«βάρος».
Ὑπάρχουν τόσες λέξεις ποὺ ὀνειρεύονται
μιὰ σύντομη, ἄδετη, ζωὴ μὲ τὴ φωνή σου.

Μίλα.
Ἔχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Ἐκεῖ ποὺ τελειώνουμε ἐμεῖς
ἀρχίζει ἡ θάλασσα.
Πὲς κάτι.
Πὲς «κῦμα», ποὺ δὲν στέκεται.
Πὲς «βάρκα», ποὺ βουλιάζει
ἂν τὴν παραφορτώσεις μὲ προθέσεις.

Πὲς «στιγμή»,
ποὺ φωνάζει βοήθεια ὅτι πνίγεται,
μὴν τὴ σῴζεις,
πὲς
«δὲν ἄκουσα».

Μίλα.
Οἱ λέξεις ἔχουν ἔχθρες μεταξύ τους,
ἔχουν τοὺς ἀνταγωνισμούς:
ἂν κάποια ἀπ᾿ αὐτὲς σὲ αἰχμαλωτίσει,
σ᾿ ἐλευθερώνει ἄλλη.
Τράβα μία λέξη ἀπ᾿ τὴ νύχτα
στὴν τύχη.
Ὁλόκληρη νύχτα στὴν τύχη.
Μὴ λὲς «ὁλόκληρη»,
πὲς «ἐλάχιστη»,
ποὺ σ᾿ ἀφήνει νὰ φύγεις.
Ἐλάχιστη
αἴσθηση,
λύπη
ὁλόκληρη
δική μου.
Ὁλόκληρη νύχτα.

Μίλα.
Πὲς «ἀστέρι», ποὺ σβήνει.
Δὲν λιγοστεύει ἡ σιωπὴ μὲ μιὰ λέξη.
Πὲς «πέτρα»,
ποὺ εἶναι ἄσπαστη λέξη.
Ἔτσι, ἴσα ἴσα,
νὰ βάλω ἕναν τίτλο
σ᾿ αὐτὴ τὴ βόλτα τὴν παραθαλάσσια.

Κ.Δημουλά
...
και κάτι από μας
http://katabran.wordpress.com/2012/03/24/%CF%87%CF%8E%CE%BC%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85/
...
αναστηθώμεν καλώς,Τσαλαπετεινέ

new-girl-on-the-blog είπε...

..πετραδάκι δε βρήκα (φαίνεται τα μάζεψες όλα για τη φωτογράφιση!), ήρθα όμως να σημάνω σιωπηλό συναγερμό..έτοιμη η ιστορία μου, νάτην, εδώ!

..την καλησπέρα μου!
:-)