"Ωραίο
το μπλογκ σου, περνάω καθημερινά...”
άρχισε να μού λέει τις προάλλες φίλος
και πριν προλάβω να χαρώ, συνέχισε:
“...αλλά δε
σε διαβάζω.”
Τον κοίταξα με απορία κι εκείνος μού
εξήγησε: “
Γράφεις πολλά βρε αδελφέ. Κατεβατά
ολόκληρα, σεντόνια υπέρδιπλα και εγώ
βαριέμαι. Καημό το `χω να μπω μια φορά
και να έχεις ένα μικρό ποστ. Να το διαβάσω
σε ένα λεπτό και να φύγω ευχαριστημένος.
Όπως τα ποστ της ou
ming. Αυτή
μάλιστα· αυτή δεν είναι μπλόγκερ, είναι
θεά!” Δεν
μπορούσα παρά να συμφωνήσω κι αμέσως
είπαμε ενθουσιασμένοι εν χορώ: “Η
ou ming είναι
θεά”. Εκείνη
τη στιγμή είχα ήδη αποφασίσει ότι αφού
δεν μπορώ να γράψω όπως εκείνη, τουλάχιστον
να ανεβάσω άμεσα ένα μικρό ποστ, μπας και
με διαβάσει ο φίλος μου. Εκατόν τριάντα
μια λέξεις, στοπ.
18 σχόλια:
Ε, ναι, σαν την Ου δεν είναι κανείς μας...
Ο καθείς και το στυλ του,αδελφέ.Εν μέρει μπορεί να είναι αλήθεια τα λεγόμενα "σεντόνια" αλλά υπάρχουν εκείνα τα απαράμιλλα της Πειραϊκής-Πατραϊκής,που δυστυχώς εκλείπουν από την αγορά,υπάρχουν κι αυτά της σειράς,φθηνά,βολικά αλλά όχι και τόσο ποιοτικά - if you know what I mean...Δεν υπονοώ φυσικά τίποτα για το blog της λεγόμενης "θεάς",ειλικρινά δεν έχω ιδέαν.Μπορεί όντως έτσι να είναι - θα περάσω από περιέργεια.Αλλά,θέλω να πω,εγώ σε διαβάζω σχεδόν ανελλιπώς κι ο λόγος του γιατί τις περισσότερες φορές δε γράφω δεν έχει να κάνει με την έκταση του κειμένου.
Αυτό,ας πούμε,είναι το πρώτο μου σχόλιο σε blogger έπειτα από μήνες ηθελημένης αποχής - απόδειξη του πόσο μου αρέσει η γραφή σου.
Καλό απόγευμα.
Με σένα , φίλε του Έποπα, συμφωνώ και διαφωνώ.
Ναι, η Ου Μινγκ είναι θεά.
Όχι, χάνεις που δε διαβάζεις τα "σεντόνια " του φίλου σου. (24)
Ο καθένα σας έχει τη χάρη του. Μικρά έξυπνα και περιεκτικά τα post της Θεάς, μέτρια (δεν θα τα έλεγα μεγάλα), καλογραμμένα, πάντα ενδιαφέροντα χωρίς ποτέ να κάνουν κοιλιά τα δικά σου. Άρα, Θεά Τσαλαπετεινός σημειώσατε Χ ;-)
θεά! και λίγα λές...
δύτης των νιπτήρων: Ε, ναι, αυτό λέμε!
(Στο μεταξύ διαπιστώνω ότι σε λίγο κλείνει μήνας που δεν έχεις ανεβάσει ποστ. Άντε...)
ολα θα πανε καλα...: Χαίρομαι που αυτό το ποστ έγινε αφορμή να σπάσεις την αποχή που μάλιστα κρατάει μήνες, αλλά πιο πολύ χαίρομαι που θα περάσεις και θα γνωρίσεις την οu ming. Θα δεις ότι κι ο φίλος μου κι εγώ έχουμε δίκαιο.
Σε ευχαριστώ!
Σταυρούλα: Σκέφτομαι ότι μάλλον θα συνεχίσω τα σεντόνια -τα διπλά, λευκά από αιγυπτιακό βαμβάκι που λέγαμε- και στο τέλος ή στην αρχή θα προσθέτω περίληψη για τους βιαστικούς. Κάτι σαν τρέιλερ του ποστ ας πούμε.
;-)
Margo: Δεν τίθεται θέμα ισοπαλίας, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει αγώνας αλλά γιατί δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης. Δεν συγκρίνεις καρπούζι με λωτό. Εγώ είμαι το καρπούζι και ξέρεις καλά πόσο μού αρέσουν οι λωτοί.
;-)
Soduck: Το “είναι θεά” το επαναλάβαμε αρκετές φορές με το φίλο μου - αναφέραμε μάλιστα και τα ποστ της που μας άρεσαν. (Πρέπει να βούιζαν τα αυτιά της εκείνη τη μέρα) Αν όμως τα έγραφα κι αυτά, με τον δικό μου τρόπο, θα γινόταν το ποστ σεντόνι, πράγμα που έπρεπε να αποφύγω με κάθε τρόπο. Τουλάχιστον αυτή τη φορά.
;-)
μα, γράφεις για να σε διαβάζουν;
:)
το "και λίγα λες" πήγαινε και στα "σεντόνια" σου πάντως. γράφε γράφε
Εν καιρώ κρίσης, φειδώς και στα πόστα - αυτή είναι η τάση!
μα τί ωραίο το καρπούζι!
Αγαπητέ τσαλαπετεινέ.
να πεις του φίλου σου ότι
(κάπου εδώ κόλλησα - αντί για "άναυδος",θα πώ "άγραφος")
Χαμογελάω όμως τρελά.
Προσωπικά, απολαμβάνω τη διαφορετική (αλλά πάντα υψηλή) ποιότητα των διαφόρων μπλόγκς.
και το όλο εγχείρημα το βρίσκω ιδιαίτερα "εν-διαφέρον" !!!
(τε και θαυμαστόν με την Πλατωνική έννοια). Την εκτίμησή μου, τσαλαπετεινέ!
Εγώ που μπήκα σήμερα το χάρηκα πολύ που διάβασα μικρό και περιεκτικό κειμενάκι. Θα πάω όμως να ρίξω και μια ματιά στις προηγούμενες αναρτήσεις σου.
Έλα κι εσύ αν θέλεις στο
www.texnistories.blogspot.com
Yannis Tsal: Λέξεις ευτυχώς υπάρχουν - αν πρέπει από δω και πέρα να τις τσιγκουνευόμαστε είναι από τον φόβο της ενδεχόμενης φορολόγησής τους. Τα έχουμε ξαναπεί... ;-)
Happypepper: Θα του το πω οπωσδήποτε. Γιατί αν βαριέται να διαβάσει τα μεγάλα ποστ, δεν τον βλέπω να κάθεται να διαβάζει τα σχόλια.
Προσωπικά, παρασύρομαι και οφείλω να ομολογήσω ότι πολλές φορές συμβαίνει να ετοιμάζω ποστ, να διακόπτω για να διαβάσω ποστ που ανέβασε συνάδελφος και έπειτα να επιστρέφω στο δικό μου, να πετάω ό τι έχω γράψει μέχρι στιγμής και να αρχίζω από την αρχή.
Καλό Σαββατοκύριακο
FLORA GIA: Τα πιο μεγάλα πάντως τα έχω σκάσει σε 3 συνέχειες. Αν αντέξεις να διαβάσεις τα μεγάλα, θα είσαι πολύ γενναία.
Θα περάσω!
Δημοσίευση σχολίου