Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Ώρα Μεσαίωνα

Παλιά είχα την εξωφρενική συνήθεια να τοποθετώ τα βιβλία στα ράφια κατά εκδοτικό οίκο. Η αρχειοθέτηση, κατά είδος πρώτα και στη συνέχεια κατά συγγραφέα είχε πέσει θύμα της υψηλής αισθητικής. Και ήταν όντως πιο ωραία έτσι: βιβλία του ιδίου ύψους, με ράχες ομοιόμορφες, που είχαν αρμονικές αποχρώσεις, βρισκόταν εν σειρά στα ράφια. Το είχα συνηθίσει αυτό, το έξω από κάθε λογική σύστημα και μπορούσα άνετα να βρω αν πάσα στιγμή το βιβλίο που έψαχνα. Ακόμα και βιβλία συγγραφέων που είχαν μετοικίσει πολλές φορές από τον ένα εκδοτικό οίκο σε άλλους.

Μετά από  μετακόμιση κι ενώ ακόμα τα βιβλία ήταν σε κούτες αποφάσισα να σοβαρευτώ. Βγάζοντάς τα, άρχισα πρώτα να τα ξεχωρίζω κατά είδος σε στοίβες. Ιστορία, λογοτεχνία, ποίηση, τέχνη. Καθώς ψήλωναν οι στοίβες, κατάλαβα ότι έπρεπε να προχωρήσω και σε άλλες διακρίσεις. Έτσι η λογοτεχνία χωρίστηκε σε ελληνική και ξένη. Η ξένη στη συνέχεια, χωρίστηκε σε ευρωπαϊκή -οι μεγάλοι Ρώσοι μπήκαν στη δική τους στοίβα- σε ισπανόφωνη -με Μάρκες και Γιόσα να διεκδικούν την μερίδα του λέοντος σε μήκος ραφιών- και σε αμερικάνικη. Μετά, η τέχνη διαχωρίστηκε σε θέατρο, ζωγραφική, κινηματογράφο, θέατρο, φωτογραφία. Πήρε αρκετές μέρες αυτή η διαδικασία, ήταν εξαιρετικά κουραστική αλλά τελικά τα κατάφερα.

Μόνο μια σειρά από μικρά βιβλιαράκια ακολούθησε το παλιό σύστημα “αρχειοθέτησης”. Ήταν της Εστίας, από τη “Σειρά εκλεκτών έργων της νεοελληνικής λογοτεχνίας” που δημιούργησε ο Κωνσταντίνος Σαραντόπουλος και συγκέντρωσε στους μικρούς τόμους της την περίφημη γενιά του `30. Τα βιβλία αυτά τοποθετήθηκαν μαζί αναγκαστικά γιατί στην καινούρια βιβλιοθήκη που μόλις είχα αποκτήσει, υπήρχε ένα χαμηλό σε ύψος και μικρό σε έκταση ράφι που τα έπαιρνε μια χαρά.

Από χθες που έμαθα ότι το βιβλιοπωλείο της Εστίας έκλεισε μετά από 128 συνεχή έτη λειτουργίας, παρ` όλο που και σε άλλα ράφια υπάρχουν σκόρπια βιβλία της Εστίας, το μάτι μου συνέχεια πάει σε αυτό το ράφι. Σήμερα έβγαλα τη φωτογραφία και στρώθηκα να ετοιμάσω ποστ. Θα έγραφα τα αυτονόητα: για τα βιβλιοπωλεία που κλείνουν ενώ την ίδια στιγμή πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς αμοιβάδας τα ενεχυροδανειστήρια. Για το κενό που θα αφήσει αυτό το λουκέτο, για τους υπαλλήλους του εκδοτικού οίκου που προστίθενται στην ατέλειωτη στρατιά των ανέργων. Ίσως μάλιστα να έφτανα στο ακραίο σημείο να γράψω διάφορα λαϊκίστικα όπως: “τη στιγμή που διασώζονται πάση θυσία τράπεζες, ιστορικοί εκδοτικοί οίκοι αφήνονται να σβήσουν στη δύνη της κρίσης.”

Αν τελικά δεν το έκανα ήταν γιατί τελευταία στιγμή έπεσε το μάτι μου σε μια άλλη, σημερινή είδηση που έλεγε: “Σοκαρισμένοι από το θέαμα ακόμα και οι αστυνομικοί της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηλείας που βρήκαν έναν 22χρονο δεμένο με αλυσίδα από το πόδι, σε μεταλλικό πάσσαλο θερμοκηπίου, για να μην το σκάσει. Η επιχείρηση των αστυνομικών εκτυλίχθηκε το απόγευμα του Σαββάτου, όταν ενημερώθηκαν οι Αρχές από ομοεθνείς 22χρονου Μπαγκλαντέζου πως κρατείται όμηρος σε θερμοκήπιο..."*

Μετά και από αυτή την είδηση, με ασήκωτη την αλυσίδα στο πόδι του ανέστιου και πένητος τάλανος δίπλα και πάνω από το βαρύ λουκέτο στην πόρτα της Εστίας, το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν να δημοσιεύσω βιαστικά, σχεδόν διεκπεραιωτικά  το ποστ και να αρχίσω να γυρίζω τα ρολόγια. Όχι μια ώρα πίσω, στη θερινή, μα σε ώρα μεσαίωνα.




9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

gather8

Yannis Tsal είπε...

Μόνη παρηγορία ότι και ο Μεσαίωνας ως ιστορική εποχή είχε τη γοητεία του... Θυμήσου το "Όνομα του Ρόδου".

Evi Voulgaraki είπε...

Ο Μεσαίωνας σε κάποιες περιόδους του είχε πολύ φωτεινές όψεις... Σήμερα ζούμε σκοτεινό Μεσαίωνα, μια περίοδο που δεν δουλεύει κανείς θεσμός... Για την Εστία, κι ας το γνωρίζουμε καιρό οι του κλάδου, μόνο να κλάψω θέλω... Ειλικρινά...

Σελιτσάνος είπε...

:(

Τσαλαπετεινός είπε...


Ανώνυμος: θενκς!

Τσαλαπετεινός είπε...


Yannis Tsal: Ήταν λάθος να χρησιμοποιήσω τη λέξη “Μεσαίωνας” -έστω και με την “αγοραία” της σημασία. Λάθος γιατί έτσι διαιωνίζεται μια λαθεμένη εντύπωση που έχει σχεδόν επικρατήσει και γιατί στεναχώρησα τον φίλο μου τον Ρογήρο...

Τσαλαπετεινός είπε...


Εύη Βουλγαράκη-Πισίνα: Το λέω και στον Γιάννη πιο πάνω: μέγα λάθος η χρήση της λέξη “Μεσαίωνας” κατ αυτόν το τρόπο.
Το λουκέτο στο βιβλιοπωλείο της Εστίας, από τα σημάδια των καιρών μας....

Τσαλαπετεινός είπε...


Σελιτσάνος: Αυτό ακριβώς

Evi Voulgaraki είπε...

Επειδή κι εγώ είμαι λάτρης του Μεσαίωνα, η πρόθεσή μου ήταν μάλλον αντίθετη από αυτό που τελικώς είπα. Όντως κακώς μεταχειρίστηκα τον όρο έτσι, ακολουθώντας μερικώς και τον τίτλο αλλά και την τρέχουσα διαδεδομένη παρανόηση, για λόγους συνεννόησης. Κακώς όμως, γιατί όντως πρέπει να κάνουμε αυστηρότερη χρήση των όρων και να μην αποδεχόμαστε την παγίωση αδόκιμων εκφράσεων. Απλώς ήθελα να τονίσω ότι ο Μεσαίωνας δεν είναι αυτό που φανταζόμαστε, και βέβαια δεν ήταν ένα ενιαίο πράγμα. Δυστυχώς, η σημερινή εποχή πάσχει σοβαρά όχι μόνο στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής που παράγει αυτά τα αποτελέσματα, αλλά και σε επίπεδο λειτουργίας των θεσμών. Είναι πολύ σκοτεινή. Ελπίζω να το διόρθωσα :) Καλημέρα!