Δυσθυμία. Αν χρειαζόταν μια λέξη για να περιγράψω τη διάθεση που είχα ανηφορίζοντας στην ΕΡΤ αργά χθες το βράδυ, αυτή θα ήταν η πλέον κατάλληλη. Όχι με την αρχαία της έννοια -αυτή της απόγνωσης- αλλά με τη σύγχρονη, τη νεοελληνική: κακοκεφιά, κακή ψυχική διάθεση.
Δε θα απαριθμήσω τις αυτονόητες αιτίες της δυσθυμίας μου. Μάλλιασε η γλώσσα μας να τα λέμε. Να τα ξαναλέμε. Και να τα ματαξαναλέμε. Μόνο στο κερασάκι θα αναφερθώ για το οποίο όμως φέρω ακέραια την ευθύνη. Καθυστέρησα να πάω με αποτέλεσμα να χάσω το Requiem του Mozart από τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Οικονόμου, για να παρακολουθήσω τις δηλώσεις των τριών μετά τη σύσκεψη. Καταρρίπτοντας έτσι το προσωπικό ρεκόρ αφέλειας.
Στα σκαλοπάτια του κτηρίου συνάντησα μια ηλικιωμένη κυρία που κατέβαινε με δυσκολία υποβασταζόμενη. Την είχα προσέξει κι ένα από τα προηγούμενα βράδια. Δέχτηκε να τη φωτογραφήσω, με αφοπλιστική προθυμία και αμέσως μετά μού είπε μια φράση που γύρισε αμέσως τη διάθεσή μου: “Κρατάτε γερά. Μην λυγίσετε.” Συμβουλή, παραίνεση κι ευχή. Όλα μαζί, χωρίς ένταση, χωρίς έμφαση, απλά και ξεκάθαρα. Έτσι όπως λέγονται, ή θα έπρεπε να λέγονται οι μεγάλες κουβέντες.
Ύστερα γύρισα το κεφάλι και πρώτα το βλέμμα κι ύστερα ο φακός έπιασαν ένα πλέριο χαμόγελο, ωδή στη Χαρά. Τότε σιγουρεύτηκα ότι δε υπάρχει περίπτωση να λυγίσουμε. Και μπήκα στο κτίριο...
Πέρασα πρώτα από το κυλικείο, όπου διέκρινα ανάμεσα στον κόσμο που συζητούσε έντονα, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Έντονη ήταν και η συζήτηση στο στούντιο των ειδήσεων.
Ή για να είμαστε ακριβείς, ιδιαίτερα ζωντανή.
Ζωή Κωνσταντοπούλου
Αγλαῒα Κυρίτση
Πετρόπουλος, Μεγγρέλης, Κυρίτση, Δούκας, Κωνσταντοπούλου.
Στην διακοπή που έγινε για τη σύνδεση με τον προαύλιο χώρο, βρήκα την ευκαιρία να βγω από το στούντιο και βρεθώ
μπροστά στη σκηνή όπου βρισκόταν ήδη και τραγουδούσε
η Ελένη Τσαλιγοπούλου.
αλλά φαινόταν να απολαμβάνει τη μουσική και τα τραγούδια.
Έπειτα τη σκυτάλη πήρε ο MC Ynika
και άρχισε με το Ταξίδεψέ με
4 σχόλια:
Ευχαριστούμε. Το αντικαταθλιπτικό μας επέδρασε.
περνάνε καλά, εκεί στην ΕΡΤ.............
Τι κρίμα, Τσαλαπετεινέ μου, που ακόμα δε βρεθήκαμε τόσες μέρες στην ΕΡΤ! Ωστόσο τίποτα, τελικά, δεν πάει χαμένο!
Λυπάμαι Τσαλαπετεινέ, αλλά δυστυχώς, η δυσθυμία παρέμεινε! Δε βλέπω τίποτα μπροστά μου, μόνο "μαύρο".
Δημοσίευση σχολίου