Ρευστή Λίστα

Οι λίστες είναι πολύ χρήσιμες. Αν τις κάνεις σωστά δεν ξεχνάς τίποτα από αυτά που πρέπει να προμηθευτείς από το σούπερ μάρκετ, ούτε τα απαραίτητα στις αποσκευές ενός ταξιδιού. Αυτές τις λίστες είναι σχετικά εύκολο να τις ετοιμάσεις. 'Η τουλάχιστον, με τον καιρό μαθαίνεις να τις καταρτίζεις με επιτυχία και χωρίς κενά.

Οι δύσκολες λίστες είναι αυτές που περιλαμβάνουν τα αγαπημένα/καλύτερα βιβλία, ταινίες, μουσικές. Έργα τέχνης γενικότερα. Αυτές οι λίστες είναι σχεδόν ακατόρθωτες. Βέβαια, στην προ ιστολογίων εποχή, κανένας κοινός θνητός δεν ήταν υποχρεωμένος να συντάξει μια ανάλογη λίστα· αυτό ήταν και είναι έργο αποκλειστικά των πνευματικών -εντός κι εκτός εισαγωγικών- ταγών. Έργο που τους αναθέτουν συνήθως έντυπα που στη συνέχεια κυκλοφορούν με τίτλους: “Τα 20, τα 100, τα 1000 καλύτερα...”

Στις μέρες μας όμως και οι ιστολόγιοι μετά από προσκλήσεις/ προκλήσεις συναδέλφων τους, σύρονται άσπλαχνα στην εκπόνηση αυτού του δύσκολου και οδυνηρού, αλλά τελικά χρήσιμου για ευνόητους λόγους έργου: της κατάρτισης μιας λίστας, έστω κι αν εμφανίζεται υπό το γενικό τίτλο “η ανάγνωση δεν χωράει σε λίστες” .

Αλλά ας δούμε συνοπτικά μερικές από τις δυσκολίες που παρουσιάζει αυτή η διαδικασία. Πρώτα απ΄ όλα, γιατί πρέπει ο αριθμός των αναγραφομένων σε μια λίστα βιβλίων να είναι στρογγυλός; Γιατί είκοσι όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση και όχι δεκαεπτά ή εικοσιτρία; Κι έπειτα πώς κρίνει κανείς; Πώς ζυγίζει λογοτεχνία, ποίηση και πώς βρίσκει τα πιο “βαριά” ώστε να τα παρουσιάσει στη συνέχεια στοιχημένα, το ένα κάτω από το άλλο; Με ποια κριτήρια; Με ποσοστώσεις κατά είδος, εποχή, φύλο του συγγραφέα; Πώς..Θα μπορούσα να συνεχίζω για πολύ, να αραδιάζω ανάλογα ερωτήματα, αλλά δε θα το κάνω.

Θα παρουσιάσω τη δική μου λίστα -όχι τελικά όπως θα ήθελα, μιλώντας αναλυτικά για το κάθε ένα από τα έργα που περιλαμβάνει και για τους λόγους που κατέχει μια θέση ανάμεσα στα 22 που συμπεριέλαβα αντί των 20 συμφωνηθέντων- ξεκαθαρίζοντας ότι είναι καρπός μεγάλης αγωνίας και παιδεμού, αν και περιορίστηκα σε έργα που γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα από την Ομηρική εποχή μέχρι τις μέρες μας.

Μερικά από αυτά είναι παρόντα γιατί την περίοδο που τα διάβασα ήταν καταλυτική η επίδρασή τους. Άλλα, γιατί επανέρχομαι συχνά και τα ξαναδιαβάζω ολόκληρα ή αποσπασματικά με την ίδια και ίσως περισσότερη από την πρώτη ανάγνωση ηδονή. Για μερικά από αυτά -όπως η Χρονογραφία του Ψελλού, η Αυτοβιογραφία της Μαρτινέγκου, η Μητριά Πατρίδα του Γκανά και το Να ακούω καλά τ` ονομά σου του Δημητρίου- εδώ και πολύ καιρό σκέφτομαι να ετοιμάσω ξεχωριστές αναρτήσεις, πράγμα που διαρκώς αναβάλλω.

Παρά το παίδεμα και την αγωνία, πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές κι ενώ με περιτριγυρίζουν  καμιά σαρανταριά βιβλία που ανεπαισθήτως γύρω μου έκτισαν τείχη, δεν έχω καταλήξει. Βάζω και βγάζω και μού φαίνεται ότι θα συνεχίσω να το κάνω και μετά τη δημοσίευση της ανάρτησης, διεκδικώντας επάξια τον τίτλο της πιο ρευστής λίστας.

Ομήρου, Ιλιάδα – Οδύσσεια

Αριστοφάνη, Όρνιθες

Ευριπίδη, Βάκχες

Μιχαήλ Ψελλού, Χρονογραφία

Δημοτικό Τραγούδι, Παραλογές

Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινέγκου, Αυτοβιογραφία

Παπαδιαμάντη Αλέξανδρου, Φόνισσα

Βυιζηνού Γεωργίου, Το αμάρτημα της μητρός μου

Σολωμού Διονυσίου, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Στρατή Μυριβήλη: Η ζωή εν τάφω

Καβάφη Κωνσταντίνου, Ποιήματα

Σωτηρίου Διδώ: Ματωμένα Χώματα

Μπεράτη Γιάννη, Πλατύ Ποτάμι

Καραγάτση Μ, Η μεγάλη χίμαιρα

Καμπανέλη Ιάκωβου, Μαουτχάουζεν

Ταχτσή Κώστας, Το τρίτο στεφάνι

Μάτεση Παύλου, Η μητέρα του σκύλου

Ζηράννα Ζατέλη, Με το φως του λύκου επανέρχονται

Μίσσιου Χρόνη, Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς

Δημητρίου Σωτήρη, Να ακούω καλά τ` όνομά σου

Γκανά Μιχάλη, Μητριά Πατρίδα

Πατρίκιου Τίτου, Υμνώ το σώμα

Το ποστ είναι η συμμετοχή του Τσαλαπετεινού στο δι-ιστολογικό αφιέρωμα με τίτλο “Η ανάγνωση δεν χωράει σε λίστες”

Συμμετέχουν οι εκλεκτοί συνάδελφοι:

Αναγεννημένη

Lemon

Ποδηλάτισσα

Kizilkum

Ερυθρό Καγκουρώ

Σημειωματάριο

Ο ήχος του ανέμου

Kospanti
Rubies and Clouds/"Ανώνυμος"
Rubies and Clouds/Nefosis
Rubies and Clouds/RubinakiM

Σημειωματάριο

Βιβλιοθηκάριος
Κυνοκέφαλοι/Γρηγόρης
Κυνοκέφαλοι/Γιώργος Μπουλακάκης