Εκατομμύρια

Ήμουν φορτωμένος και βιαζόμουν να επιστρέψω στο σπίτι. Κοντοστάθηκα για λίγο βλέποντας με τεράστια γράμματα “δεκαεπτά εκατομμύρια - τζακ ποτ”. Όχι ολογράφως- με αριθμό το δεκαεπτά. Συνέχισα το δρόμο μου, αλλά μετά από μερικά βήματα, άλλαξα γνώμη και γύρισα προς το πρακτορείο.

Δευτέρα αργά το μεσημέρι και ήταν άδειο. Ζήτησα ένα δελτίο και ο ιδιοκτήτης που φαινόταν κατάκοπος, μού είπε ότι είχαν εξαντληθεί και περίμενε να του φέρνουν το απόγευμα. Ήμουν στην πόρτα έτοιμος για να φύγω όταν με σταμάτησε λέγοντας ότι είχε ένα δελτίο -τον είδα να το σηκώνει από το καλάθι των αχρήστων-. που ήταν συμπληρωμένη η πρώτη στήλη. “Μπορώ να την ακυρώσω”, συμπλήρωσε.

Πήρα το δελτίο, ένα στυλό και συμπλήρωσα βιαστικά άλλες τρεις στήλες και τού το έδωσα. “Να ακυρώσω την πρώτη;” επέμεινε ο ιδιοκτήτης του πρακτορείου. “Όχι βέβαια” τού είπα δίνοντάς του δύο ευρώ, “αν υπάρχει μια πιθανότητα να κερδίσω, βρίσκεται σε αυτή την πρώτη στήλη”. Δεν του είπα όμως ότι ακόμα κι αν κέρδιζα, δε θα το μάθαινα, καθώς τις ελάχιστες φορές που παίζω ή αγοράζω λαχεία, αμελώ συνήθως να τσεκάρω τους αριθμούς μετά την κλήρωση.

Στην αρχή δε μού μιλούσε. Με κοίταζε ντροπαλά και μετά κατέβαζε το κεφάλι. Είχαμε μερικούς μήνες να βρεθούμε και μάλλον δε με θυμόταν. Μετά από ώρα άρχισε να ξεθαρρεύει, αρχής γενομένης από τη στιγμή που της έκανα τον κούκο. Μού ζήτησε να της πω ένα παραμύθι, αυτοσχεδίασα, κάτι βγήκε, αρκετά ενδιαφέρον, όχι τόσο δραματουργικά αλλά κυρίως λόγω των διαφορετικών φωνών που έκανα για τους ήρωες που μιλούσαν σε πρώτο πρόσωπο. Μετά παίξαμε.

Όταν βαρέθηκε, πήρε ένα σκαμνάκι, το έκανε γραφείο έβγαλε από το τσαντάκι της ένα μπλοκάκι και χρωματιστούς μαρκαδόρους, το σκέφτηκε λίγο κι έπειτα ρίχτηκε στη δουλειά. Την ακούγαμε που κάτι μουρμούριζε καθώς ζωγράφιζε. Όταν ολοκληρώθηκε το πρώτο έργο και γύρισε σελίδα για να συνεχίσει, άρχισε να λέει δυνατά πλέον: “εκατομμύρια ποντικάκια, εκατομμύρια ποντικάκια, εκατομμύρια...”

Μετά από αρκετή ώρα πυρετώδους δουλειάς, είχε μπροστά της καμιά εικοσαριά ζωγραφιές, χρωματικές παραλλαγές στο ίδιο θέμα: ένα ποντικάκι. Οκτώ από αυτές, τις έσκισε από το μπλοκάκι της και μού τις χάρισε την ώρα που με αποχαιρετούσε.

Είμαι σίγουρος ότι μια μέρα θα γίνω πολύ πλούσιος. Όχι γιατί θα κερδίσω τα εκατομμύρια κάποιου τζακ ποτ στο τζόκερ, αλλά γιατί η πεντάχρονη φίλη μου, η Ηχώ, όταν θα μεγαλώσει, θα γίνει διάσημη ζωγράφος και τότε θα μοσχοπουλήσω μερικές από τις παραλλαγές από τα “εκατομμύρια ποντικάκια” που μού χάρισε.

*τα "Εκατομμύρια" αναδημοσιεύτηκαν στο tvxs