Λευκά
Κίτρινα
Κάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη, κάθε Μάη
Μύριζει ο κόσμος γιασεμί
Ένας ευαίσθητος Απρίλης
πορτοκαλί
Η ΑΝΟΙΞΗ
Όσα λουλούδια έχει η άνοιξη
Απάνω στην τριανταφυλλιά
Λουλουδάκι μου
Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου
Ροζ
Μυγδαλιά
Κάθε κήπος
Μαραμενα τα γιουλια και οι βιολες
Ήρθες σαν την άνοιξη
μοβ
Άνοιξη μπαίνει
Γεια σου κύριε μενεξέ
Το Γιασεμί
κόκκινα
Μηλίτσα
La Primavera Allegro
ΑΝΟΙΞΗ
Η
φωτογράφηση έγινε την Παρασκευή 20 και
την Κυριακή 22 Απριλίου στην αυλή μου.
Τα άνθη που παρουσιάζονται είναι: η
αγέρωχη κάλα, οι σοβαροί και υπεύθυνοι
πανσέδες, η πολυανθούσα λαντάνα που
κρύβει κάποιο μυστικό, η τελευταία φρέζα
που διατηρήθηκε επιμελώς στη σκιά για τις ανάγκες της ανάρτησης, μια
τρελή παρέα από μαργαρίτες διαφορετικών χωμάτων και μορφής που όμως τα βρίσκουν μια χαρά μεταξύ τους, οι ανέμελες
πετούνιες που επεκτείνονται ακάθεκτες,
ένα αλεξανδρινός που επιζεί από τα
Χριστούγεννα φιλοδοξώντας να δει και τα επόμενα, μια εύοσμη τριανταφυλλιά
και μια λεπτεπίλεπτη μίνι, ένα δειλό μπούζι σε πολύ
κοντινό πλάνο, το κίτρινο γιασεμί που
έχει ιστορία για ποστ, η λεπτεπίλεπτη
φελίτσια που αφιερώνεται στον βιβλιοθηκάριο
που γιορτάζει σήμερα, δύο εκτυφλωτικές
καζάνιες και το μοναδικό για την ώρα
σκυλάκι που προτιμώ να αποκαλώ με το
ιταλικό του όνομα, Bocca
di leone.
Αξίζει
να σημειωθεί ότι στη φωτογράφιση δε
συμμετείχε στυλίστας. Η επόμενη, θα λάβει
χώρα όταν ανθίσουν οι ιβίσκοι, η γαρδένια,
το ριχόσπερμα, το αγιόκλημα οι ντάλιες,
οι αμαρυλλίδες, οι γλαδιόλες και οι
κρίνοι.
Νομίζω ότι είναι περιττό να αναφέρω ότι το παρόν ποστ, είναι βαθύτατα πολιτικό, αλλά πρέπει να υπενθυμίσω ότι καλό θα ήταν να αποφύγουμε τα λευκά. Και τα άκυρα.
32 σχόλια:
Αφερίμ. Οι μουσικές, υπέροχες. Οι φωτογραφίες, καλές. Το μήνυμα, το μήνυμα, σαφές
Γιώργος Κατσαμάκης: Άμα περνάει το κρυφό μήνυμα, όλα θα πάνε καλά.
Χρόνια σου Πολλά φίλε μου!
Τα άνθη του Καλού-όντως πολιτικό ποστ.
Σελιτσάνος: Μα, ψέμματα θα έλεγα και μάλιστα στον τίτλο;
Πολύ έξυπνο και ταξιδιάρικο ποστ !
Το μήνυμα ελήφθη. Το διαβάζω χρωματιστά, το κατανοώ μυρωδάτα!
με γυμνές πατούσες: Μόνο αν το περπατήσεις με γυμνές πατούσες
;-)
Καλό σου απόγευμα
γρηγόρης στ. : Ελπίζω να το άκουσες και πολυφωνικά.
(ΟΣΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΕΧΕΙ Η ΑΝΟΙΞΗ)
τα σέβη μου!
Δεν ξέρω ποια ομορφιά οπτική η ηχητική να πρωτοξεχωρίσω :)
Ελπιδοφόρο :)
renata: Εγώ πάντως ξεχωρίζω τη μικρή τριανταφυλλιά. Την πορτοκαλί. Και το Κάθε κήπος...(ειδικά εκεί που λέει "μια φωλιά για τα πουλιά")
καλό απόγευμα Ρενάτα
Εξαιρετικοί οι χαρακτήρες που βρήκες να μας κάνουν παρέα...Απο αυτούς που θες να δεις να οδηγούν ένα καράβι στη φουρτούνα, γιατί θα ήσουν σίγουρος ότι με τόσο χρώμα- και παρέα τις νότες- θα το οδηγούσαν ασφαλές στο λιμάνι...
*αρμονία...
Περιμένω τις γαρδένιες, είναι οι αγαπημένες μου.
Η αλήθεια είναι πως το λευκό το λατρεύω. Μου αρέσει παντού εκτός από την κάλπη. ;)
καλησπέρα :)
μια χαρά κι όλη δική σου!
φχαριστώ για το μοίρασμα ομορφιάς! ...
επέτρεψέ μου μια μουσική συνεισφορά και μια συμβουλή από τον ...ποιητή
http://www.youtube.com/watch?v=tjEB8vf43Dw
...
με αφορμή τους κήπους, μου θύμισες και κάτι από Υβ Λε Μανάκ, το οποίο και αντιγράφω ολόκληρο, ζητώντας να με συγχωρέσεις για την κατάληψη του χώρου σου
“Παντού σ’ ολόκληρο τον πλανήτη ο Κήπος μοιάζει να είναι μια οικουμενική ανθρώπινη αξία, μια κραυγή για σύναξη.
Θλιβερά κηπάρια των βορείων προαστίων. Κήποι των μοναστηριών. Κήποι εγκαταλελειμμένοι και μυστηριώδεις, που τους ξανακυρίευσε η άγρια φύση. Πορτοκαλεώνες της Βόρειας Αφρικής. Σκαλωτοί κήποι με τις ξερολιθιές στ’ απόκρημνα βουνά. Ακόμα και στην καρδιά της ζούγκλας του Αμαζονίου, οι Ινδιάνοι καλλιεργούν τα μποστάνια τους.
Όταν κατοικείς στην πόλη, σπάνια έχεις την τύχη να έχεις το δικό σου οικογενειακό κήπο. Τότε που ήμασταν παιδιά, πηγαίναμε να παίξουμε στην πλατεία Comaille ή στους κήπους του Λουξεμβούργου. Σαν μεγαλώσαμε, παίζαμε στο Βοτανικό κήπο ή στις Αρένες της Lutece. Δεν ήμασταν κι απ’ τους πιο άτυχους.
Οι άνθρωποι της γενιάς του 1936 κέρδισαν τις πληρωμένες αργίες, τις ώρες της αναψυχής και της κατανάλωσης. Αγόρασαν ποδήλατα ή μοτοσικλέτες και ρίχτηκαν στους δρόμους των διακοπών. Δεν δίστασαν να δουλεύουν παραπανίσιες ώρες προκειμένου ν’ απολαύσουν την τηλεόραση ή το ηλεκτρικό ψυγείο. Ξεπούλησαν την αλληλεγγύη με αντάλλαγμα ένα αυτοκίνητο και κάποιες σύγχρονες συσκευές.
Όταν όμως ήρθε η ώρα να βγουν στη σύνταξη, οι περισσότεροι από αυτούς προσπάθησαν να βρούνε κάπου ένα μικρό κηπάκι για να γεμίσουν το λυκόφως της ζωής τους. Όλη τους τη ζωή δηλαδή κρατούσαν μυστικό στα τρίσβαθα της καρδιάς τους το όνειρο ενός Κήπου.
Και δεν μας έλεγαν τίποτα γι’ αυτό! Δεν έλεγαν ψέματα μόνο σ’ εμάς, τα παιδιά τους, αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό.”
Υβ Λε Μανάκ – Ο Κήπος (η δικαιοσύνη, τα κορίτσια και η αιωνιότητα)
Είδα το post, δεν το άκουσα δυστυχώς (έχω κάκιστο net).
Όπως έβλεπα τα όμορφα λουλούδια σου θυμήθηκα την ατάκα του πατέρα μου όποτε φύτευα λουλούδια. Τρώγονται; Όχι, ε τότε γιατί τα φυτεύεις, ξέρεις πόσο νερό χρειάζονται;
Το πολιτικό υπονοούμενο είναι με πολύ ψιλά γράμματα.. ύποπτο! ;-)
Καλό βραδάκι!
υ.γ. φαντάζομαι τις μυρωδιές στο κήπο σου αυτή την εποχή....
Σου βγάζω το λουλουδιαστό και θαλασσένιο καπέλο μου.
Τα σέβη μου στον κηπουρό!!
Ξεκάθαρο το μήνυμα....ελήφθη.
υγ.Τσαλαπετεινέ μου ο περσυνός μου επισκέπτης, φέτος έρχεται συχνότερα, σήμερα έφερε και την παρέα του.
Ένα ζευγάρι τσαλαπετεινών μου έκανε την τιμή να ποζάρει στην αυλή μου και δεν έχασα την ευκαιρία να τους φωτογραφίσω και να σε θυμηθώ.
Λείπει μόνο η... μαύρη τουλίπα. Για πολιτικούς λόγους προφανώς.
Δεν κρατήθηκες 2 μέρες ακόμα, για να συνέπιπτε η ανάρτηση με την Επανάσταση των Γαρυφάλλων του δον Οτέλο!
Πολιτικό πολυφωνικό μανιφέστο είναι!
kovo voltes...: Απέφυγα να συμπεριλάβω τα φυτά της αυλής μου που δεν έχουν καλούς χαρακτήρες, όπως τον κισσό με τις άγρια επεκτατικές διαθέσεις του ή κάποια αναρριχόμενα που ψηλώνουν εις βάρος των άλλων. Επέλεξα μόνο τα άνθη του καλού. ;-)
karagiozaki: Μαζί με τις γαρδένιες θα ανθίσουν και οι λευκοί κρίνοι και το ντελικάτο Convallaria Majalis που είναι επίσης γνωστό σαν κρίνο της κοιλάδας και σαν "Δάκρυ της Παναγίας". (μιγκέ)
Ναι στο λευκό, παντού εκτός της κάλπης. ;-)
katabran:Στη μουσική συνεισφορά θα απαντήσω με αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=ABS5FiZlKcU
Όσο για το απόσπασμα που αντέγραψες και πραγματικά άξιζε τον κόπο σε ευχαριστούμε πολύ. Με ενθουσίασε τόσο, που αν και ήδη έκανα το περασμένο Σάββατο τις μαζικές εαρινές αγορές μου, γι αυτό το βιβλίο δε θα περιμένω τις επόμενες, αλλά θα πάω σήμερα να το αγοράσω. Και πάλι σε ευχαριστώ!
Margο: Τα τραγούδια θα μείνουν εδώ, όποτε μπορείς θέλεις και έχεις καλύτερη σύνδεση να τα ακούσεις.
Το πρόβλημα της έλλειψης νερού είναι πολύ σοβαρό και δεν είχε άδικο ο πατέρας σου. Μα πάντα βρίσκει κανείς τρόπους να εξασφαλίσει λίγο νερό για το πότισμα των λουλουδιών.
Υ.Γ. Το πιο ωραίο άρωμα είναι του άνθους του εχίνου -σίγουρα θυμάσαι μια παλιά ανάρτηση με τίτλο “ο εχίνος της υπομονής”- που δεν έχει ανθίσει ακόμα. Όταν φτάσει η ώρα του, πάλι θα περάσω μια μέρα – όσο κρατάει το άνθος- να το μυρίζω.
Thalassenia:Επιτέλους είπε και κάποιος μια καλή κουβέντα για τον κηπουρό!!! Σε ευχαριστώ πολύ
υ.γ. Τι μαθαίνω; Ζευγάρωσε ο ξάδελφος; όταν ξαναδείς το ζεύγος να τους δώσεις τις ευχές και τα χαιρετίσματά μου. ;-)
Yannis Tsal: Είχα αγοράσει παλιότερα βολβούς μαύρης τουλίπας από την Ολλανδία. Για 2-3 χρονιές άνθισαν και ήταν εντυπωσιακοί μα μετά χάθηκαν. Πρέπει να ξαναπρομηθευτώ κυρίως για πολιτικούς λόγους.
Revolução dos Cravos αύριο ε;
Με αφορμή το σχόλιο, ανακάλυψα και την παλιά σου ανάρτηση για την επανάσταση των γαρυφάλλων.
γρηγόρης στ.: Πο.Πο. Πο.Μα
(Πολύχρωμο Πολιτικό Πολυφωνικό Μανιφέστο.)
μα επιτέλους χρώματα και αρώματα!
ας παραδειγματιστούμε από την φύση και τουλάχιστον να χαμογελάμε. :)
κατά τα άλλα η λαντάνα θέλει ή δεν θέλει νερό;
μία (μόνο) έχει πιάσει που έχει αναρριχηθεί σε ένα δέντρο και ανθίζει στα κλαδιά του. μάλλον επειδή βλέπει ήλιο εκεί ε; :) όλες οι άλλες που έχω δοκιμάσει να βάλω αντέξανε ελάχιστα.
πανέμορφη μοιάζει η αυλή σου. εύγε!
και εδώ καλά κρατεί. κάθε χρόνο τόσο ίδια και τόσο διαφορετική από την προηγούμενη χρονιά.
πολύ καλό σου απόγευμα!
Εξωτικό πουλάκι, ως εδώ φτάσανε οι μυρωδιές σας :) Στην ξένη, άστοργη γη!
ο επιμονος κηπουρος της μπλογκοσφαιρας!
υ.γ.
καλα που μενεις; αστεγος σε κανα βοτανικο κηπο εισαι;
μουργος
Βαθιά πολιτικό αποδίδει την αρμονία που δυστυχώς χάθηκε προσωρινά
b|a|s|n\i/a: Μα ναι! Νομίζω ότι είναι το πιο εμπριμέ ποστ που έχω ανεβάσει.
Η λαντάνα είναι από τα “εύκολα” φυτά. Θέλει ήλιο, μέτρια υγρασία αλλά δεν αντέχει τις παγωνιές. Αναπτύσσεται σε έκταση κι όχι σε ύψος γι αυτό απορώ που η δικιά σου έχει αναρριχηθεί. Τη δικιά μου, λόγω άγνοιας, την κλάδευα έτσι που τελικά απέκτησε εμφάνιση δέντρου ενώ από τη φύση της είναι θάμνος. Δε λέω περισσότερα -μόλις φουντώσει και είναι έτοιμη για συνολική εικόνα, θα ετοιμάσω ποστ για αυτή γιατί κρύβει ένα μεγάλο μυστικό.
Καλό απόγευμα και καλή ανθοφορία στον κήπο σου.
Theorema: Αποστέλλω άμεσα στην άστοργη και ξένη γη που σας φιλοξενεί το ωραιότερο λουλούδι του κήπου μου που τυχαίνει να διαθέτει και την καλύτερη ευωδιά. Πρέπει να χώσει κανείς τη μύτη του ή το ράμφος του μέσα για να το μυρίσει. Οι πιο τυχερές, είναι οι μέλισσες που εισβάλουν κανονικά.
Laspistasteria: Έχε χάρη Μούργο που το ποστ ήταν (βαθύτατα) πολιτικό και δεν πήγε από την άλλη μεριά, γιατί τότε να είσαι σίγουρος ότι θα σε είχα βομβαρδίσει με μέηλ για βοήθεια.
Πώς μπορεί να είμαι άστεγος σε ένα κήπο; Δε θυμάσαι το τραγούδι που λέει “κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά” ;
Δράττομαι της ευκαιρίας να επαναλάβω τον διακαή πόθο μου να εργαστώ στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου ή στον Εθνικό Κήπο, μπας και το ακούσει κάποιος αρμόδιος, μέρες που είναι και κάνει το ρουσφέτι του. Επίσης δηλώνω ότι θα ήθελα πολύ να παίξω το ρόλο του Μόγλη στο Βοτανικό κήπο του Μπρούκλιν. (έβδομη εικόνα)
So_Far: Χαίρομαι που αναγνωρίζετε τον σαφή πολιτικό προσανατολισμό του ποστ και με το σχόλιο σας διατυπώνετε ξεκάθαρα μια λεπτή του υφή και το υπόγειο μήνυμά του. ;-)
Buenas tardes Venzouela και καλό Σαββατοκύριακο!
Δημοσίευση σχολίου