Γράμματα από το Κιότο.

Έκανα τις προάλλες εκτεταμένη blog–ό-τσαρκα*. Μετά από αλλεπάλληλα κλικ στο «Επόμενο Ιστολόγιο» και μικρές στάσεις σε αρκετά από τα ιστολόγια που συνάντησα τυχαία, βρέθηκα στο Α.d.F. Είχαν κουραστεί τα μάτια μου από χρώματα, εικόνες και το μυαλό μου από κείμενα, τίτλους όταν ξαφνικά βρέθηκα μια όαση λιτότητας: λευκό φόντο και αυτοί οι υπέροχοι χαρακτήρες. Γιαπωνέζικα προφανώς. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σκέφτηκα αμέσως ένα πάλλευκο τοίχο κι απάνω του αυτά τα στοιχεία τεράστια, ένα -ένα ζωγραφισμένα με το χέρι.

Αντί να το φυλάξω στα Αγαπημένα το προσέθεσα στη λίστα με τα ιστολόγια που παρακολουθώ, με πονηρό ομολογουμένως σκοπό: αφ` ενός ήθελα να ξαφνιάσω τους δικούς μου επισκέπτες που θα το άνοιγαν και θα αναρωτιόταν αν ξέρω γιαπωνέζικα, αφ` ετέρου ήθελα να ‘δω’ τις αντιδράσεις του/της άγνωστου/ης blogger.

Την επόμενη μέρα στον παγκόσμιο χάρτη των επισκεπτών ένα αστεράκι άρχισε να αναβοσβήνει στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα στο Κιότο.

Φαντάστηκα την έκπληξη που θα ένοιωσε βλέποντας αρχικά από πού προερχόταν ο νέος αναγνώστης του/της και στη συνέχεια με τους …εξωτικούς ελληνικούς χαρακτήρες. Ίσως να φαντάστηκε όπως και εγώ ένα λευκό τοίχο με ζωγραφισμένα πάνω του αυτά τα ‘υπέροχα στοιχεία’. Ίσως να αναζήτησε πληροφορίες για την Ελλάδα, όπως κι εγώ για το Κιότο, ίσως να ανέφερε το γεγονός στους φίλους του/της, ίσως...

Έκτοτε τον/την επισκέπτομαι συχνά. Χαζεύω τις φωτογραφίες κι από αυτές μαθαίνω ότι είχαν χιόνια εκεί αλλά τώρα πια μάλλον λιώνουν αφήνοντας ενδιαφέρουσες μορφές στο τραπεζάκι του κήπου- μορφές στις οποίες επεμβαίνει με το δείκτη του χεριού χαρίζοντάς τους ένα θλιμμένο πρόσωπο. Βλέπω το ενδιαφέρον του/της για την ιστορία μέσα από τις γκραβούρες της Simoda μιας μικρής πόλης στον κόλπο Yedo, τις φωτογραφίες από ένα ταξίδι στο Sydney, φωτογραφίες από πιάτα έτοιμα προς κατανάλωση, από το εσωτερικό ενός σπιτιού…

Αν κάποιος ξέρει ιαπωνικά τον παρακαλώ πολύ να μη μου μεταφράσει τα κείμενα αυτού του blog. Δε θέλω να ξέρω. Δε με νοιάζει το φύλο- σκέφτομαι μόνο ότι αν είναι άντρας τον λένε Tadao κι αν είναι γυναίκα τη λένε Yoko –δε με νοιάζει η ηλικία ή το επάγγελμα του/της άγνωστου/ης blogger. Μου αρκεί πότε –πότε να του/ της κάνω μια επίσκεψη και να χαζεύω αυτά τα υπέροχα γράμματα από το Κιότο...

*Τσάρκα: (τούρκικη λέξη cark- με μια απόστροφο κάτω από το c- στην περίπτωση που διαβάζει αυτό το ιστολόγιο ο Γιάννης Ξανθούλης ή ο Πέτρος Μάρκαρης) επιδρομή για αρπαγή ζώων, συνώνυμα: σεργιάνι (επίσης τούρκικη seyran) σουλάτσο (ιταλική sollazzzo).