Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Σύγχρονοι Ημεροδρόμοι- Σπάρταθλο 2009



Ο John Foden, σμήναρχος της RAF, δρομέας μεγάλων αποστάσεων και λάτρης της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, προφανώς πέρασε πολλά βράδια πάνω στην Ἱστοριῶν ἕκτη ἐπιγραφομένη Ἐρατώ του Ηροδότου, στο σημείο όπου ο ιστορικός αναφέρει : «…καὶ πρῶτα μὲν ἐόντες ἔτι ἐν τῷ ἄστεϊ οἱ στρατηγοὶ ἀποπέμπουσι ἐς Σπάρτην κήρυκα Φειδιππίδην Ἀθηναῖον μὲν ἄνδρα, ἄλλως δὲ ἡμεροδρόμην τε καὶ τοῦτο μελετῶντα·»

Το 492π.Χ. ο Μαρδόνιος είχε υποτάξει Θράκη και Μακεδονία ενώ την επόμενη χρονιά ο Δαρείος ζήτησε από τις Ελληνικές πόλεις «γη και ύδωρ». Οι κήρυκες που μετέφεραν την απαίτηση του μεγάλου Βασιλιά σε Αθήνα και Σπάρτη λέγεται ότι θανατώθηκαν. Το 490 π.Χ. η στρατιά των Περσών έφτανε δια θαλάσσης στο Μαραθώνα έχοντας καταλάβει τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου και ισοπεδώσει την Ερέτρια. Εκείνες τις κρίσιμες ώρες ως γνωστόν οι Αθηναίοι στρατηγοί έστειλαν τον Φειδιππίδη (Φιλιππίδη;) στη Σπάρτη ζητώντας ενισχύσεις.

Ο άθλος του περίφημου ημεροδρόμου* «ός χίλια πεντακόσια στάδια ήνυσε δια μιάς νυκτός και ἡμέρας, προς Λακεδαιμονίους ἀφικόμενος» - όπως αναφέρει το Λεξικό Σουίδα στο λήμμα Φειδιππίδης- αποτέλεσε πρόκληση για το Βρετανό σμήναρχο που το φθινόπωρο του 1982 μαζί με άλλους τέσσερεις συναδέλφους του, επίσης δρομείς απέδειξαν του λόγου το αληθές διανύοντας την διαδρομή του Φειδιππίδη όπως την σχεδίασαν βασισμένοι στην περιγραφή του Ηροδότου. Έφτασαν στην Σπάρτη μετά από 36 ώρες.

Όμως ο John Foden δε σταματάει στην επίτευξη του αρχικού του στόχου. Ονειρεύεται την καθιέρωση διεθνούς αγώνα στα χνάρια του αρχαίου ημεροδρόμου με δρομείς μεγάλων αποστάσεων από όλον τον κόσμο. Την επόμενη χρονιά το όνειρό του αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά με την πραγματοποίηση του πρώτου Διεθνούς Σπάρταθλου υπό την εποπτεία του ΣΕΓΑΣ με τη συμμετοχή 45 αθλητών από 11 χώρες.

Χρόνο με το χρόνο ο αριθμός των αθλητών μεγαλώνει: φέτος στην 27η διοργάνωση του αγώνα στην εκκίνηση -που όπως πάντα δόθηκε κάτω από το βράχο της Ακρόπολης την τελευταία Παρασκευή του Σεπτεμβρίου (25/9) στις 7 το πρωί –σημειώθηκε ρεκόρ συμμετοχής αφού βρισκόταν εκεί 350 δρομείς από 33 διαφορετικές χώρες, ηλικίας από 24 έως 70 χρόνων. Ανάμεσά τους 36 γυναίκες.

Το Σπάρταθλο είναι ίσως ο δυσκολότερος αγώνας παγκοσμίως -όπως και ο Μαραθώνιος της Σαχάρας (Marathon des sables)-όχι μόνο λόγω της απόστασης -246 χιλιόμετρα-που ισοδυναμεί με 6,2 Μαραθώνιους αλλά και λόγω του ότι οι αθλητές έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλες υψομετρικές διαφορές- από το επίπεδο της θάλασσας ανεβαίνουν στα 1200 μέτρα-εναλλασσόμενες καιρικές συνθήκες και ποικιλία των εδαφών που πρέπει να διανύσουν: από την άσφαλτο της εθνικής και τους επαρχιακούς χωματόδρομους, πρέπει, όχι απλώς να διασχίσουν δύσβατα μονοπάτια αλλά να σχεδόν να αναρριχηθούν μέσα στη νύχτα στο Παρθένο όρος. Εκεί που σύμφωνα πάντα με τον Ηρόδοτο, ο Φειδιππίδης συνάντησε τον θεό Πάνα που προέβλεψε την νίκη των Αθηναίων.

Με το πρώτο φως της μέρας οι δρομείς κατηφορίζουν προς την Σπάρτη όπου στον τερματισμό τους περιμένει το έπαθλο: μια κούπα νερό από τον Ευρώτα κι ένα στεφάνι ελιάς. Είναι αρκετά. Σε αυτό τον αγώνα κύριος στόχος δεν είναι ο συναγωνισμός, και οι καλές επιδόσεις**, αλλά η συμμετοχή και ο τερματισμός. Ο κάθε αθλητής δεν έχει να αναμετρηθεί με αντιπάλους αλλά με τα δικά του ανθρώπινα όρια που πρέπει να υπερβεί για να συνεχίσει. Κι αυτό είναι που γεννά μαγικές στιγμές στη διάρκεια της ατελείωτης διαδρομής. Στιγμές αλληλεγγύης ανάμεσα στους αθλητές που ο ένας παρακινεί τον άλλο να συνεχίσει, εκεί που οι δυνάμεις αρχίζουν να τους εγκαταλείπουν.

Δεν είναι λίγες οι φορές που στα τελευταία μέτρα πριν από τον τερματισμό οι συγκεντρωμένοι Σπαρτιάτες είδαν βουρκωμένοι, αθλητές διαφορετικών εθνικοτήτων, λίγο πριν την κατάρρευση, να προχωράνε αγκαλιασμένοι στηρίζοντας ο ένας τον άλλο και να ακουμπάνε συγχρόνως τα χέρια τους στη βάση του αγάλματος του Λεωνίδα- το νήμα αυτού του άθλου- ώστε να καταχωρηθεί ο ίδιος χρόνος σε όλους.

Ο Παναγιώτης Κοτρωνάρος στον τερματισμό

Είχα την τύχη να ζήσω από πολύ κοντά το Σπάρταθλο του 1997 . Ακολούθησα τους δρομείς με μηχανή, από την εκκίνηση μέχρι τον τερματισμό- εκτός βέβαια της διαδρομής στο Παρθένο όρος όπου φαντάζομαι ότι βρίσκονται αυτή τη στιγμή που γράφω -τρεις τα ξημερώματα του Σαββάτου- οι αθλητές της 27ης διοργάνωσης.

Συμμετείχε ένας καλός φίλος, ο Παναγιώτης Κοτρωνάρος, ο ορειβάτης που κατέκτησε με την ελληνική ομάδα την κορυφή του Έβερεστ το Μάιο του 2004. Ήταν η πέμπτη φορά που επιχειρούσε το Σπάρταθλο- τις τέσσερεις προηγούμενες είχε εγκαταλείψει «στα 160 , στα 155, και 185 και στα 198 χιλιόμετρα» όπως έλεγε μέχρι τότε απογοητευμένος. Εκείνη τη φορά τερμάτισε το απόγευμα του Σαββάτου αρκετές ώρες μετά τον πρώτο αθλητή που ήταν ο Κώστας Ρέππος. Το βράδυ της ίδιας μέρας τον ρώτησα: «Πώς γίνεται

Ήταν εξαντλημένος από την υπερπροσπάθεια, κατάμαυρος από τον ήλιο και αδυνατισμένος, αλλά φανερά ικανοποιημένος. Θυμάμαι ακόμα, δώδεκα χρόνια αργότερα, κατά λέξη την απάντηση που μου έδωσε τότε: «Στην αρχή προχωράς με το σώμα. Κάποια στιγμή όμως κουράζεται, παραιτείται και σταματά. Για να συνεχίσεις, πρέπει να αναλάβει δράση η ψυχή, το πείσμα…το τσαγανό, που λέμε. Αλλά και αυτά εξαντλούνται κάποτε. Τότε έρχεται το πνεύμα για να συνεχίσει την προσπάθεια, οπότε δεν υπάρχουν πια όρια.»


* ο Λίβιος αναφέρει «Οι έλληνες ονομάζουν ημεροδρόμους αυτούς που μέσα σε μια μέρα καλύπτουν τρέχοντας τεράστιες αποστάσεις»

**Ο
Γιάννης Κούρος, που τερμάτισε πρώτος το 1983 κατέχει το ρεκόρ ανδρών με 20:25. Ο έλληνας υπερμαραθωνοδρόμος κέρδισε επίσης την πρώτη θέση το 1983, 1984, 1986 και το 1990. Οι επιδόσεις του είναι οι τέσσερις καλύτερες που έχουν επιτευχθεί ποτέ σε αγώνες Σπάρταθλου. Το 2005 αποφάσισε να επαναλάβει τον πλήρη άθλο του Φειδιππίδη τρέχοντας τη διαδρομή Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα σε 53 ώρες και 43 λεπτά.

Μια εξαιρετική γεύση : Spartathlon2007 !!!

οι τερματίσαντες του 2009 και το δελτίο τύπου


Ενημέρωση : Πρώτος τερμάτισε ο 42χρονος Γιαπωνέζος SEKIYA RYOICHI με χρόνο 23:48:24 . Πρώτη από τις γυναίκες η επίσης γιαπωνέζα INAGAKI SUMIE σε 27:39:49 , 14η στη γενική κατάταξη και αμέσως μετά 15ος ο Δημήτρης Πετρογιάλης – πρώτος από τους έλληνες αθλητές με χρόνο 28:01:33

@ Ο Πολωνός αθλητής Πιότρ Κουρίλιο που έχει πολλές συμμετοχές στο Σπάρταθλο- θα τον δείτε να τερματίζει δεύτερος στο ντοκιμαντέρ Spartathlon2007 - συνηθίζει να έρχεται από την χώρα του …με τα πόδια! Διανύει τα 3.000 χιλιόμετρα περίπου σε 3 βδομάδες.


Μουσική: Metamorphosis Two, σύνθεση του Philip Glass από το άλμπουμ Solo Piano του 1989



...και μερικές φωτογραφίες από το Σπάρταθλο του 1997


Λίγο πριν την εκκίνηση κάτω από την Ακρόπολη.


Ο κόσμος εμψυχώνει τους αθλητές στη εθνική οδό.

Αθλητής διασχίζει τον Ισμθό της Κορίνθου.



Ο εβδομηντάχρονος γάλλος πρωταθλητής υπεραποστάσεων,
Ζακ Κουρτιλόν σε στάση για φαγητό




Στις γραμμές του τραίνου.



Αθλητής τερματίζει στο άγαλμα του Λεωνίδα.




Ο Κώστα Ρέππος στην τελική ευθεία.






21 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

είναι απλά συγκλονιστική αυτή η προσπάθεια και αναζήτηση των σωματικών, ψυχικών, πνευματικών δυνάμεων και ορίων αυτών των ανθρώπων.
μία προσπάθεια και αναζήτηση που σχεδόν όλοι οι έχοντες την εξουσία έχουν καιρό ξεχάσει. ίσως θα έπρεπε να τους βάλουν να κάνουν έναν μίνι μαραθώνιο και αυτοί που θα τερματήσουν να είναι οι καταλληλότεροι ;)
οι φωτογραφίες και ο ήχος απλά εκπληκτικά. καλημέρα σου!

demetrat είπε...

θα πρέπει νάναι συγλονιστικό .
δ

Τσαλαπετεινός είπε...

b|a|s|n\i/a : Δυστυχώς δε μπορείς να περιγράψεις με λόγια ή με εικόνες ή και με τα δύο την προσπάθεια που καταβάλουν οι αθλητές να υπερβούν τα ανθρώπινα όρια και να τερματίσουν. Σχεδόν πάντα αυτή η διαδικασία σε κάνει καλύτερο σε όλα τα επίπεδα. Γι αυτό η δοκιμασία του μίνι μαραθώνιου που προτείνεις θα έπρεπε να επιβληθεί στους υποψήφιους πολιτευτές.


demetrat : Καλώς ήρθες! Ναι ήταν ανεπανάληπτη εμπειρία. Αν έχεις χρόνο να δεις το ντοκιμαντέρ – που είναι εξαιρετικό- θα πάρεις μια γεύση. Είναι πάντως κρίμα που δεν είναι και τόσο γνωστό, εντός συνόρων όσο είναι εκτός.

ippoliti_ippoliti είπε...

Να ομολογήσω την άγνοιά μου πέρασα να πώ. Εξαιρετικά όπως πάντα κατατοπιστικό. Και τι να πώ για τα λόγια του καλού σας φίλου Πατρονάρου. Συγκινήθηκα. Ποτέ δεν είχα αντιληφθεί έτσι τον αθλητισμό.
Καλό βράδυ

maximus είπε...

Το πάτε από δω το φέρνετε από κει.. Πως γίνεται το ύφος σας να αγγίζει την αισθαντικότητά μας, μα κάθε φορά!

Freedom είπε...

Καλλιτέχνη μου
Ομολογώ ότι το είχα ακουστά αλλά δεν ήξερα ότι πρόκειται για τέτοια απόσταση, νόμιζα ότι ήταν κάτι τοπικό και πιο... mini. Κακώς που δεν είναι ευρύτερα γνωστό και ακόμα χειρότερα που δεν προβάλλεται! Η εναλλαγή των φυσικών τοπίων και των πηγών αντοχής του αθλητή νομίζω ότι θα κρατούσε πολύ κόσμο καθηλωμένο. Είναι συγκλονιστικό, όπως είπαν και οι προλαλήσαντες και όντως, πάλι βρήκες κάτι να μας αγγίξει και να μας συνεπάρει...
Φιλιά...

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

Αυτά συμβαίνουν όταν η Ψυχή γράφεται με "Ψ" Κεφαλαίο! Συγχαρητήρια σε όλους τους Σπρταθλητές, τερματίσαντες και μη!

συκοφάγος είπε...

Πολύ ωραιο ποστ, πετεινότατε.

Εκπληκτική η αντοχή της θέλησης. Κι ούτε σημείο στίξης δεν θα άλλαζα απο τα λόγια του καλού σου φίλου.

Σκέφτομαι τώρα όμως πόσο δυσκολίες έχει και η μέσα διαδρομή. Εν τέλει "ο δρόμος περνά απο μέσα".

Φοβερή η συλλογή σου από φωτό και στιγμές...

ELvA είπε...

Γεια σου Τσαλ μας

Πολυ μου αρεσει η λογικη του 'κάθε αθλητή που δεν έχει να αναμετρηθεί με αντιπάλους, αλλά με τα δικά του ανθρώπινα όρια που πρέπει να υπερβεί για να συνεχίσει,και με
αλληλεγγύη ανάμεσα στους αθλητές' Mακαρι να βλεπαμε τετοια νοοτροπια σε ολους τους αγωνες...Ετσι μονο πια θυμομαστε και το αληθινο νοημα των αγωνων...


Κram från Stockholm

Τσαλαπετεινός είπε...

ippoliti_ippoliti : Δικαιολογημένη η άγνοια. Υπήρξαν λίγα δημοσιεύματα αυτές τις μέρες – τα περισσότερα αντιγραφές του δελτίου τύπου- όσο για την τηλεόραση αγνόησε το γεγονός. Μόνη εξαίρεση η εκπομπή ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ της ΝΕΤ που είχε στις 7 το πρωί της Παρασκευής, σε απευθείας μετάδοση την εκκίνηση. Ωστόσο από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε το θέμα ίσως θα ήταν καλύτερα να μην είχαν ασχοληθεί καθόλου. Η ρεπόρτερ πέραν του ανεκδιήγητου «αρχίζει η εκκίνηση» που ξεστόμισε, δεν είχε πάρει μυρωδιά τι ήταν το θέμα που κάλυπτε με αποτέλεσμα να το αντιμετωπίζει σαν ένα πανηγύρι τρελών- σε αυτό βέβαια την βοήθησαν αρκούντως και οι οικοδεσπότες της εκπομπής που πετούσαν το ένα σαχλό σχόλιο μετά το άλλο – α κοίτα τι καπελάκια φοράνε, αν έτρεχαν υποψήφιοι βουλευτές θα μαζεύανε αρκετές ψήφους- για να περάσουν στο επόμενο θέμα βιαστικά και άτσαλα, με ύφος όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω.

Για τον τερματισμό βέβαια δεν είδα τίποτα σε κανένα δελτίο. Μακάρι να μου διέφυγε και να είχαν αφιερώσει έστω ένα λεπτό σε αυτό το θέμα.

Τσαλαπετεινός είπε...

MAXIMUS: Απλώς μας συγκινούν τα ίδια θέματα. Κάθε φορά. ;-) Ανησυχώ όμως γιατί αυτή τη φορά πέρασες και δεν άκουσες το adagio!

Freedom : Για την προβολή του θέματος ρίξε μια ματιά πιο πάνω στην απάντηση που έγραψα για την ippoliti_ippoliti. Να συμπληρώσω εδώ ότι το βράδυ της Παρασκευής το δελτίο του Mega αφιέρωσε χορταστικό ρεπορτάζ για τη ΣΑΚΑ LIGA- το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των αποφοίτων του κολλεγίου Αθηνών και φυσικά ούτε αναφέρθηκε το Σπάρταθλο, γεγονός που με εξόργισε. Του χρόνου συμπληρώνονται 2500 χρόνια από την εποχή που ο Φειδιππίδης έτρεξε μέχρι τη Σπάρτη, μια βδομάδα πριν από τη Μάχη του Μαραθώνα για να ζητήσει βοήθεια. Βάζω στοίχημα ότι και πάλι τα ΜΜΕ θα αγνοήσουν την επέτειο γιατί θα έχουν πιο σημαντικά θέματα να καλύψουν. Το λέω και σε σένα: αν βρεις λίγο χρόνο δες το ντοκιμαντέρ που προτείνω. Φυσικά και δεν είναι ελληνικό.

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ : Καλά το λες! Συγχαρητήρια αξίζουν σε όλους τερματίσαντες και μη. Και σε όλους τους εθελοντές που δούλεψαν γι αυτή τη διοργάνωση.

Τσαλαπετεινός είπε...

sikofagos : Έτσι είναι οι μεγάλες κουβέντες, δε μπορείς να αλλάξεις ούτε ένα σημείο στίξης και τις θυμάσαι όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Η ‘μέσα διαδρομή’ είναι η δυσκολότερη και μερικές φορές πιο δύσβατη κι από το Παρθένο όρος. Θέλει πολύ προπόνηση και πολύ αγώνα. Αλλά δίνει κι αυτή μοναδικές στιγμές όπως κάθε διαδρομή.


Elva : Αυτή η λογική δε μπορεί να υπάρξει σε αγώνες που παίζουν εκατομμύρια από εταιρίες που οι αθλητές προβάλουν τα προϊόντα τους και φυσικά ντοπάρονται για να κερδίσουν την πρωτιά.

Φιλιά από ηλιόλουστη åθήνå

maximus είπε...

Έτσι.. για να μην ανησυχείς :-)

Yannis Tsal είπε...

Εξαιρετικό "εγκυκλοπαιδικό" ποστ, πλούσιο σε πληροφοριές αλλά και συναίσθημα. Επίτρεψε μου μια μικρή πολιτική προέκταση. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να αυξηθεί σημαντικά η δύναμή μας στη Λακωνία, που παραμένει δυστυχώς προπύργιο της δεξιάς. Αυτό θα ήταν ένα πολιτικό Σπάρταθλο!

k είπε...

Τα λόγια του αθλητή είναι σαν να περιγράφουν τον κύκλο της ζωής. Ή καλύτερα όπως αντιλαμβάνονται κάποιοι την πορεία τους μέσα σ'αυτήν. Ο αθλητισμός είναι μεγάλο σχολείο. Οι μάχες με τον εαυτό σου είναι συνεχείς θες δε θες. Εξαιρετικά διαφωτιστική ανάρτηση και απόλυτα ταιριαστή μουσική επιλογή. Ευχαριστώ Τσαλαπετεινέ μου!

Τσαλαπετεινός είπε...

MAXIMUS : Δόξα τω Θεώ! (το καινούριο σ` αρέσει;)


tsalapeteinos : Μπήκαμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές και βλέπω ότι διατηρείς ακμαίες τις δυνάμεις για το σπριντ της τελευταίας εβδομάδας. ;-)

kayadesigner : Ωραία η παρατήρησή σου για τα λόγια του φίλου μου. Να σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Ό,τι και να γράψεις ,Τσαλαπετεινέ,μας θυμίζεις την υγεία της σκέψης και δικαιώνεις τη λειτουργία των blogs όσων αντιστέκονται στην τρέχουσα ειδησεογραφία.
Meli

Τσαλαπετεινός είπε...

Meli: Μα απο την τρέχουσα ειδησεογραφία προέρχεται το θέμα- απλώς το ξεκίνησα απο την αρχή που απέχει από το σήμερα μόλις 2499 χρόνια.

bakasvag είπε...

Πολυ σπουδαιο το spot μολλις το διαβασα και πειρα λιγο μυρουδια απο αυτα που ισως νιωσω και εγω στην φετινη παρθενικη συμμετοχη μου.Ελπιζω να αξιωθω να αγγιξω το ποδι του Λεωνιδα. Ευχαριστω για την εμπνευση!

Βαγγελης Μπακας

Τσαλαπετεινός είπε...

bakasvag: Καλή επιτυχία! Και να θυμάσαι: «Στην αρχή προχωράς με το σώμα. Κάποια στιγμή όμως κουράζεται, παραιτείται και σταματά. Για να συνεχίσεις, πρέπει να αναλάβει δράση η ψυχή, το πείσμα…το τσαγανό, που λέμε. Αλλά και αυτά εξαντλούνται κάποτε. Τότε έρχεται το πνεύμα για να συνεχίσει την προσπάθεια, οπότε δεν υπάρχουν πια όρια.»

habilis είπε...

Εξαιρετική ανάρτηση !!!