Σύγχρονοι Ημεροδρόμοι- Σπάρταθλο 2009

Ο John Foden, σμήναρχος της RAF, δρομέας μεγάλων αποστάσεων και λάτρης της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, προφανώς πέρασε πολλά βράδια πάνω στην Ἱστοριῶν ἕκτη ἐπιγραφομένη Ἐρατώ του Ηροδότου, στο σημείο όπου ο ιστορικός αναφέρει : «…καὶ πρῶτα μὲν ἐόντες ἔτι ἐν τῷ ἄστεϊ οἱ στρατηγοὶ ἀποπέμπουσι ἐς Σπάρτην κήρυκα Φειδιππίδην Ἀθηναῖον μὲν ἄνδρα, ἄλλως δὲ ἡμεροδρόμην τε καὶ τοῦτο μελετῶντα·»

Το 492π.Χ. ο Μαρδόνιος είχε υποτάξει Θράκη και Μακεδονία ενώ την επόμενη χρονιά ο Δαρείος ζήτησε από τις Ελληνικές πόλεις «γη και ύδωρ». Οι κήρυκες που μετέφεραν την απαίτηση του μεγάλου Βασιλιά σε Αθήνα και Σπάρτη λέγεται ότι θανατώθηκαν. Το 490 π.Χ. η στρατιά των Περσών έφτανε δια θαλάσσης στο Μαραθώνα έχοντας καταλάβει τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου και ισοπεδώσει την Ερέτρια. Εκείνες τις κρίσιμες ώρες ως γνωστόν οι Αθηναίοι στρατηγοί έστειλαν τον Φειδιππίδη (Φιλιππίδη;) στη Σπάρτη ζητώντας ενισχύσεις.

Ο άθλος του περίφημου ημεροδρόμου* «ός χίλια πεντακόσια στάδια ήνυσε δια μιάς νυκτός και ἡμέρας, προς Λακεδαιμονίους ἀφικόμενος» - όπως αναφέρει το Λεξικό Σουίδα στο λήμμα Φειδιππίδης- αποτέλεσε πρόκληση για το Βρετανό σμήναρχο που το φθινόπωρο του 1982 μαζί με άλλους τέσσερεις συναδέλφους του, επίσης δρομείς απέδειξαν του λόγου το αληθές διανύοντας την διαδρομή του Φειδιππίδη όπως την σχεδίασαν βασισμένοι στην περιγραφή του Ηροδότου. Έφτασαν στην Σπάρτη μετά από 36 ώρες.

Όμως ο John Foden δε σταματάει στην επίτευξη του αρχικού του στόχου. Ονειρεύεται την καθιέρωση διεθνούς αγώνα στα χνάρια του αρχαίου ημεροδρόμου με δρομείς μεγάλων αποστάσεων από όλον τον κόσμο. Την επόμενη χρονιά το όνειρό του αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά με την πραγματοποίηση του πρώτου Διεθνούς Σπάρταθλου υπό την εποπτεία του ΣΕΓΑΣ με τη συμμετοχή 45 αθλητών από 11 χώρες.

Χρόνο με το χρόνο ο αριθμός των αθλητών μεγαλώνει: φέτος στην 27η διοργάνωση του αγώνα στην εκκίνηση -που όπως πάντα δόθηκε κάτω από το βράχο της Ακρόπολης την τελευταία Παρασκευή του Σεπτεμβρίου (25/9) στις 7 το πρωί –σημειώθηκε ρεκόρ συμμετοχής αφού βρισκόταν εκεί 350 δρομείς από 33 διαφορετικές χώρες, ηλικίας από 24 έως 70 χρόνων. Ανάμεσά τους 36 γυναίκες.

Το Σπάρταθλο είναι ίσως ο δυσκολότερος αγώνας παγκοσμίως -όπως και ο Μαραθώνιος της Σαχάρας (Marathon des sables)-όχι μόνο λόγω της απόστασης -246 χιλιόμετρα-που ισοδυναμεί με 6,2 Μαραθώνιους αλλά και λόγω του ότι οι αθλητές έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλες υψομετρικές διαφορές- από το επίπεδο της θάλασσας ανεβαίνουν στα 1200 μέτρα-εναλλασσόμενες καιρικές συνθήκες και ποικιλία των εδαφών που πρέπει να διανύσουν: από την άσφαλτο της εθνικής και τους επαρχιακούς χωματόδρομους, πρέπει, όχι απλώς να διασχίσουν δύσβατα μονοπάτια αλλά να σχεδόν να αναρριχηθούν μέσα στη νύχτα στο Παρθένο όρος. Εκεί που σύμφωνα πάντα με τον Ηρόδοτο, ο Φειδιππίδης συνάντησε τον θεό Πάνα που προέβλεψε την νίκη των Αθηναίων.

Με το πρώτο φως της μέρας οι δρομείς κατηφορίζουν προς την Σπάρτη όπου στον τερματισμό τους περιμένει το έπαθλο: μια κούπα νερό από τον Ευρώτα κι ένα στεφάνι ελιάς. Είναι αρκετά. Σε αυτό τον αγώνα κύριος στόχος δεν είναι ο συναγωνισμός, και οι καλές επιδόσεις**, αλλά η συμμετοχή και ο τερματισμός. Ο κάθε αθλητής δεν έχει να αναμετρηθεί με αντιπάλους αλλά με τα δικά του ανθρώπινα όρια που πρέπει να υπερβεί για να συνεχίσει. Κι αυτό είναι που γεννά μαγικές στιγμές στη διάρκεια της ατελείωτης διαδρομής. Στιγμές αλληλεγγύης ανάμεσα στους αθλητές που ο ένας παρακινεί τον άλλο να συνεχίσει, εκεί που οι δυνάμεις αρχίζουν να τους εγκαταλείπουν.

Δεν είναι λίγες οι φορές που στα τελευταία μέτρα πριν από τον τερματισμό οι συγκεντρωμένοι Σπαρτιάτες είδαν βουρκωμένοι, αθλητές διαφορετικών εθνικοτήτων, λίγο πριν την κατάρρευση, να προχωράνε αγκαλιασμένοι στηρίζοντας ο ένας τον άλλο και να ακουμπάνε συγχρόνως τα χέρια τους στη βάση του αγάλματος του Λεωνίδα- το νήμα αυτού του άθλου- ώστε να καταχωρηθεί ο ίδιος χρόνος σε όλους.

Ο Παναγιώτης Κοτρωνάρος στον τερματισμό

Είχα την τύχη να ζήσω από πολύ κοντά το Σπάρταθλο του 1997 . Ακολούθησα τους δρομείς με μηχανή, από την εκκίνηση μέχρι τον τερματισμό- εκτός βέβαια της διαδρομής στο Παρθένο όρος όπου φαντάζομαι ότι βρίσκονται αυτή τη στιγμή που γράφω -τρεις τα ξημερώματα του Σαββάτου- οι αθλητές της 27ης διοργάνωσης.

Συμμετείχε ένας καλός φίλος, ο Παναγιώτης Κοτρωνάρος, ο ορειβάτης που κατέκτησε με την ελληνική ομάδα την κορυφή του Έβερεστ το Μάιο του 2004. Ήταν η πέμπτη φορά που επιχειρούσε το Σπάρταθλο- τις τέσσερεις προηγούμενες είχε εγκαταλείψει «στα 160 , στα 155, και 185 και στα 198 χιλιόμετρα» όπως έλεγε μέχρι τότε απογοητευμένος. Εκείνη τη φορά τερμάτισε το απόγευμα του Σαββάτου αρκετές ώρες μετά τον πρώτο αθλητή που ήταν ο Κώστας Ρέππος. Το βράδυ της ίδιας μέρας τον ρώτησα: «Πώς γίνεται;»

Ήταν εξαντλημένος από την υπερπροσπάθεια, κατάμαυρος από τον ήλιο και αδυνατισμένος, αλλά φανερά ικανοποιημένος. Θυμάμαι ακόμα, δώδεκα χρόνια αργότερα, κατά λέξη την απάντηση που μου έδωσε τότε: «Στην αρχή προχωράς με το σώμα. Κάποια στιγμή όμως κουράζεται, παραιτείται και σταματά. Για να συνεχίσεις, πρέπει να αναλάβει δράση η ψυχή, το πείσμα…το τσαγανό, που λέμε. Αλλά και αυτά εξαντλούνται κάποτε. Τότε έρχεται το πνεύμα για να συνεχίσει την προσπάθεια, οπότε δεν υπάρχουν πια όρια.»


* ο Λίβιος αναφέρει «Οι έλληνες ονομάζουν ημεροδρόμους αυτούς που μέσα σε μια μέρα καλύπτουν τρέχοντας τεράστιες αποστάσεις»

**Ο Γιάννης Κούρος, που τερμάτισε πρώτος το 1983 κατέχει το ρεκόρ ανδρών με 20:25. Ο έλληνας υπερμαραθωνοδρόμος κέρδισε επίσης την πρώτη θέση το 1983, 1984, 1986 και το 1990. Οι επιδόσεις του είναι οι τέσσερις καλύτερες που έχουν επιτευχθεί ποτέ σε αγώνες Σπάρταθλου. Το 2005 αποφάσισε να επαναλάβει τον πλήρη άθλο του Φειδιππίδη τρέχοντας τη διαδρομή Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα σε 53 ώρες και 43 λεπτά.

Μια εξαιρετική γεύση : Spartathlon2007 !!!

οι τερματίσαντες του 2009 και το δελτίο τύπου

Ενημέρωση : Πρώτος τερμάτισε ο 42χρονος Γιαπωνέζος SEKIYA RYOICHI με χρόνο 23:48:24 . Πρώτη από τις γυναίκες η επίσης γιαπωνέζα INAGAKI SUMIE σε 27:39:49 , 14η στη γενική κατάταξη και αμέσως μετά 15ος ο Δημήτρης Πετρογιάλης – πρώτος από τους έλληνες αθλητές με χρόνο 28:01:33

@ Ο Πολωνός αθλητής Πιότρ Κουρίλιο που έχει πολλές συμμετοχές στο Σπάρταθλο- θα τον δείτε να τερματίζει δεύτερος στο ντοκιμαντέρ Spartathlon2007 - συνηθίζει να έρχεται από την χώρα του …με τα πόδια! Διανύει τα 3.000 χιλιόμετρα περίπου σε 3 βδομάδες.

Μουσική: Metamorphosis Two, σύνθεση του Philip Glass από το άλμπουμ Solo Piano του 1989

...και μερικές φωτογραφίες από το Σπάρταθλο του 1997

Λίγο πριν την εκκίνηση κάτω από την Ακρόπολη.

Ο κόσμος εμψυχώνει τους αθλητές στη εθνική οδό.

Αθλητής διασχίζει τον Ισμθό της Κορίνθου.



Ο εβδομηντάχρονος γάλλος πρωταθλητής υπεραποστάσεων,
Ζακ Κουρτιλόν σε στάση για φαγητό




Στις γραμμές του τραίνου.



Αθλητής τερματίζει στο άγαλμα του Λεωνίδα.




Ο Κώστα Ρέππος στην τελική ευθεία.