Ανέλπιστη Χορογραφία

Είχαμε πάει βόλτα στη παραλία.

Πόσο σου άρεσε η θάλασσα! Γοργόνα τα καλοκαίρια χανόσουν, ξεμάκραινες από την ακτή, τόσο που λαχταρούσα κάθε που το κύμα έκρυβε το κεφάλι σου. Όταν βούταγες στους βυθούς κρατούσα την ανάσα μου μέχρι να αναδυθείς και πάλι στον αφρό. Τους χειμώνες κούρνιαζες κουβάρι στις υγρές αμμουδιές, ασάλευτη, ώρες ατέλειωτες.

Εκείνη τη μέρα στάθηκες για λίγο κι έπειτα γύρισες, χαμογέλασες κι άρχισες να ξεντύνεσαι μέσα στο κρύο. Όσο μεγάλωνε η έκπληξή μου τόσο πιο περιπαικτικό γινόταν το χαμόγελό σου. Γύρισα ανήσυχος να σιγουρευτώ ότι δεν ήταν κανείς τριγύρω. Σάρωσα τα θαλερά αλμυρίκια, τους αμμόλοφους, μέχρι πέρα το χωματόδρομο κοίταξα κι όταν γύρισα έτρεχες γυμνή στη θάλασσα. «Τρελή μου, Μάρτη μήνα θα βουτήξεις!» σκέφτηκα κι ανατρίχιασα.

Σα δούλος με τα λουτρικά σε περίμενα. Πεσκίρι, ένα άσπρο σεντόνι απλωμένο στα χέρια μου φτεροκοπούσε όμοια με τη λαχτάρα μου να γυρίσεις. Επιτέλους! Βγήκες αργά κι ήταν σα να ερχόσουνα από τα πέρατα του Πόντου, από μακρινούς αιώνες, άγουρη Κύπριδα σ` αυτή τη γωνιά του Αιγαίου. Κίνησα να σε σκεπάσω. Με νεύμα Άνασσας με σταμάτησες. Τράβηξες απ` τα χέρια μου το σεντόνι.

Κι ύστερα…

Ύστερα, λαμπιρίζοντας ξεχύθηκες στην άμμο χορεύοντας αγνώριστη από την έκσταση. Έγινε μαΐστρα το σεντόνι στον άνεμο, ο κορμός σου ευλύγιστο κατάρτι, τα μέλη σου ρευστά μάζευαν κι απλώνανε μεταμορφώνοντας το άσπρο πανί σε πάλλουσα οπτασία. Ένας μπάσος σορόκος μακρινός, σιγόνταρε τον παφλασμό κι έφτανε στα αυτιά μου σαν την αυτονόητη μουσική της ανέλπιστης χορογραφίας.

Λυσιμελής μέθεξη. Δεν κατάλαβα πότε γονάτισα. Πλάνταξα στην ομορφιά που αξιώθηκα εγώ ο θνητός να αντικρίσω και προσκυνητής γεύτηκα με κλειστά μάτια άμμο. «Έλα! Πάμε…» είπες χαϊδεύοντας την πλάτη μου. Σήκωσα το κεφάλι κι είδα ότι είχες ντυθεί. Τα μαλλιά σου ήταν ακόμα βρεγμένα. Στα βλέφαρά σου, άσπριζε αλισάχνη. Σε όλη την αμμουδιά ξεχώριζα τα ίχνη από τις γυμνές σου πατούσες δίπλα σε αυτά των γλάρων.



Αχ Μάρτα! Θυμάσαι άραγε; Ήταν σαν σήμερα, πρώτη μέρα του Μάρτη.




Ανταποκρινόμενος στο δίκαιο αίτημα του αδελφού μου του tsalapeteinou που κατατέθηκε υπό μορφή σχολίου στις 24/1/10 και έλεγε «Αναμένω στις επόμενες αναρτήσεις να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίτημα για... ευνοϊκότερη ποσόστωση φύλων των μηνών, με τις σενιορίτες Μάρτα, Μάγια και Χούλια!» ο μήνας Μάρτιος πήρε τη μορφή γυναίκας.

Καλό μας Μήνα.


Μουσική: Oltremare σύνθεση του Ludovico Einaudi

από το άλπμουμ Divenire του 2007