Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Ανέλπιστη Χορογραφία






Είχαμε πάει βόλτα στη παραλία.

Πόσο σου άρεσε η θάλασσα! Γοργόνα τα καλοκαίρια χανόσουν, ξεμάκραινες από την ακτή, τόσο που λαχταρούσα κάθε που το κύμα έκρυβε το κεφάλι σου. Όταν βούταγες στους βυθούς κρατούσα την ανάσα μου μέχρι να αναδυθείς και πάλι στον αφρό. Τους χειμώνες κούρνιαζες κουβάρι στις υγρές αμμουδιές, ασάλευτη, ώρες ατέλειωτες.

Εκείνη τη μέρα στάθηκες για λίγο κι έπειτα γύρισες, χαμογέλασες κι άρχισες να ξεντύνεσαι μέσα στο κρύο. Όσο μεγάλωνε η έκπληξή μου τόσο πιο περιπαικτικό γινόταν το χαμόγελό σου. Γύρισα ανήσυχος να σιγουρευτώ ότι δεν ήταν κανείς τριγύρω. Σάρωσα τα θαλερά αλμυρίκια, τους αμμόλοφους, μέχρι πέρα το χωματόδρομο κοίταξα κι όταν γύρισα έτρεχες γυμνή στη θάλασσα. «Τρελή μου, Μάρτη μήνα θα βουτήξεις!» σκέφτηκα κι ανατρίχιασα.

Σα δούλος με τα λουτρικά σε περίμενα. Πεσκίρι, ένα άσπρο σεντόνι απλωμένο στα χέρια μου φτεροκοπούσε όμοια με τη λαχτάρα μου να γυρίσεις. Επιτέλους! Βγήκες αργά κι ήταν σα να ερχόσουνα από τα πέρατα του Πόντου, από μακρινούς αιώνες, άγουρη Κύπριδα σ` αυτή τη γωνιά του Αιγαίου. Κίνησα να σε σκεπάσω. Με νεύμα Άνασσας με σταμάτησες. Τράβηξες απ` τα χέρια μου το σεντόνι.

Κι ύστερα…

Ύστερα, λαμπιρίζοντας ξεχύθηκες στην άμμο χορεύοντας αγνώριστη από την έκσταση. Έγινε μαΐστρα το σεντόνι στον άνεμο, ο κορμός σου ευλύγιστο κατάρτι, τα μέλη σου ρευστά μάζευαν κι απλώνανε μεταμορφώνοντας το άσπρο πανί σε πάλλουσα οπτασία. Ένας μπάσος σορόκος μακρινός, σιγόνταρε τον παφλασμό κι έφτανε στα αυτιά μου σαν την αυτονόητη μουσική της ανέλπιστης χορογραφίας.

Λυσιμελής μέθεξη. Δεν κατάλαβα πότε γονάτισα. Πλάνταξα στην ομορφιά που αξιώθηκα εγώ ο θνητός να αντικρίσω και προσκυνητής γεύτηκα με κλειστά μάτια άμμο. «Έλα! Πάμε…» είπες χαϊδεύοντας την πλάτη μου. Σήκωσα το κεφάλι κι είδα ότι είχες ντυθεί. Τα μαλλιά σου ήταν ακόμα βρεγμένα. Στα βλέφαρά σου, άσπριζε αλισάχνη. Σε όλη την αμμουδιά ξεχώριζα τα ίχνη από τις γυμνές σου πατούσες δίπλα σε αυτά των γλάρων.



Αχ Μάρτα! Θυμάσαι άραγε; Ήταν σαν σήμερα, πρώτη μέρα του Μάρτη.




Ανταποκρινόμενος στο δίκαιο αίτημα του
αδελφού μου του tsalapeteinou που κατατέθηκε υπό μορφή σχολίου στις 24/1/10 και έλεγε «Αναμένω στις επόμενες αναρτήσεις να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίτημα για... ευνοϊκότερη ποσόστωση φύλων των μηνών, με τις σενιορίτες Μάρτα, Μάγια και Χούλια!» ο μήνας Μάρτιος πήρε τη μορφή γυναίκας.



Καλό μας Μήνα.


Μουσική: Oltremare σύνθεση του Ludovico Einaudi
από το άλπμουμ Divenire του 2007

13 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

μάρτα γδάρτα και κακιά παλουκοκαύτρα; να της πείτε να είναι πάντα ζεστή και ανθισμένη και χαμογελαστή.
πολύ καλό σου μήνα! :)

Margo είπε...

Μπράβο Tsalapeteine που έβαλες τον ιδέα της γυναικείας παρουσίας για τον Μάρτη στον Τσαλαπετεινό!

Νομίζω ότι οι γυναικείες παρουσίες στους μήνες θα πρέπει να είναι παραπάνω από τρεις.. σε εμπνέει η γυναίκα Τσαλαπετεινέ.. εκτός αν βοήθησε η αναφορά στην Θεά Αφροδίτη από το προηγούμενο post..

Καλημέρα και έναν όμορφο μήνα σου εύχομαι.. όπως τον φαντάστηκες:)

logia είπε...

Λατρεύω αυτές τις υπέροχες ιστορίες σου για τους μήνες!!!!
καλημέρα

vague είπε...

Κρυμμένοι καθώς είναι στο σεντόνι οι καρποί της Μάρτα, δεν μπορώ να δω αν φοράει μάρτη.
Αν και μαντεύω, γιατί το βρίσκω λίγο απίθανο να την άφησες να γδυθεί (για να μην πω να βγει απ' το σπίτι) πριν της τον περάσεις στο χέρι.

DonnaBella είπε...

aaaa! o Marths/Marta einai poly tou goustou mou! (akou lysimelhs methexh...einai se metafrash mallon autos o stixos poulikakou pou leie mwro mou, otan m aggizeis me ta akrodaxtyla sou h raxokokaliua mou ginetai meli... e?;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

b|a|s|n\i/a : Καλό!!! Τελικά με το Μάρτα ακούγεται καλύτερα η παροιμία που με φοβίζει καθώς αν επιβεβαιωθεί θα μου κάψει τα ζαρζαβατικά και κυρίως τα λουλούδια μου. Έτοιμος ο κήπος! Εσύ τελείωσες με την κηπουρική;



Margo : Πώς με καταλαβαίνεις! Η ιδέα ήρθε από τον αδελφό μου αλλά βοήθησε κι θεά της προηγούμενης ανάρτησης. Συν Αφροδίτη…

Το 25% συμμετοχής των γυναικών στο ημερολόγιο δεν είναι ευκαταφρόνητο- τουλάχιστον για πρώτη χρονιά. Του χρόνου βλέπουμε…

Καλό μήνα και σε σένα Margo μου!

Τσαλαπετεινός είπε...

logia : Μεταξύ μας: αυτές οι ιστορίες με τους μήνες μου βγάζουν την ψυχή, όταν τελειώνουν όμως τις χαίρομαι. Καλό Μήνα!



Riski : Μα έχει ανάγκη η Μάρτα από Μάρτη;
Νομίζω πάντως ότι με θεωρείς καταπιεστικό. Εντάξει! Τώρα που το καλοσκέφτομαι ίσως για το Μάρτη να έχεις δίκαιο….

Τσαλαπετεινός είπε...

DonnaBella : Ελπίζω και υπόλοιποι επτά μήνες- αρσενικοί θηλυκοί δεν ξέρω ακόμα- που μου απομένουν για κλείσω το ημερολόγιο του μπλογκ να σου αρέσουν.

Η «λυσιμελής μέθεξη» πάντως προέρχεται από τον Λυσιμελή Πόθο του Τίτου Πατρίκιου.

μ είπε...

Λυσιμελής μέθεξη;;

Ρε τούτος είναι μορφωμένος...

;)

καλό μήνα Τσαλ!

Σελιτσάνος είπε...

Αν γράφετε τέτοια πράγματα για τον μήνα τον αφιερωμένο στον θεό του πολέμου,αναρωτιέμαι τι θα γράψετε για τους άλλους.(Ελπίζω να μη μου ανεβάσετε τον ζάχαρο!)

Yannis Tsal είπε...

Χαιρετίζω την ιστορική σημερινή ανάρτηση, που εκτός ότι σηματοδοτεί την απαρχή της υλοποίησης της ποσόστωσης φύλων για αφιερώματα μηνών, αποτελεί και φόρο τιμής στην Μάρτα Χαρνεκέρ, κορυφαία μαρξίστρια κοινωνιολόγο, συνοδοιπόρο της Κουβανικής και Μπολιβαριανής Επανάστασης και χήρα του επικεφαλής της κουβανικής αντικατασκοπίας, Μανουέλ Πινιέρο Λοσάδα (γνωστού και ως… Μπαρμπαρόχα). Από τα πιο γνωστά βιβλία της που κυκλοφορεί και στα ελληνικά, Πραγματοποιώντας το αδύνατο: Η αριστερά στο κατώφλι του 20ου αιώνα. Σε μετάφραση… Δ. Κουφοντίνα.

Τσαλαπετεινός είπε...

Μανος : Όχι βρε Μάνο! Κλεμμένες λέξεις χρησιμοποιώ…

;-)



Σελιτσάνος : Αγαπητέ κύριε Σελιτσιάνε,
Αφού θέτετε ζήτημα υγείας, σας υπόσχομαι ότι στο μέλλον θα είμαι πολύ πιο προσεκτικός. Ωστόσο πρέπει να σας θυμίσω ότι ο έρωτας κι ο πόλεμος έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Άρα δικαιολογημένα τον μήνα του οποίου το όνομα προέρχεται από τον θεό του πολέμου τον αφιέρωσα στην Κύπριδα Μάρτα.

Τσαλαπετεινός είπε...

tsalapeteinos : Αδελφέ μου δεν έχεις παράπονο ε; Το ζήτησες και το έκανα!
Ήδη έχω αρχίσει να σκέφτομαι τις σενορίτες Maya και Julia. Μόνο που θα πρέπει να είναι πιο σεμνές αναρτήσεις γιατί όπως είδες παραπάνω οι γυναικείες παρουσίες ενδέχεται να ανεβάσουν το ζάχαρο του κυρίου Σελιτσιάνου.

Κι άλλη βιβλιογραφία; Δεν προλαβαίνω αδελφέ μου!!!