Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Μια στάση


Υπάρχει μια στάση από την οποία όλα φαντάζουν καλύτερα.

Ή έστω – για να μην είμαι υπερβολικός- όχι τόσο απελπιστικά. Δε λέω ότι είναι εύκολη. Απαιτεί αποφασιστικότητα, καλό συγχρονισμό των μελών, πλήρη έλεγχο για να επιτευχθεί η ισορροπία και βαθιά ανάσα. Όταν όμως τελικά βρεθείς σε αυτή τη στάση, με τις παλάμες να ακουμπάνε στην άμμο, στη σωστή απόσταση μεταξύ τους ώστε να σου παρέχουν όσο το δυνατόν πιο σταθερή βάση, τα χέρια τεντωμένα, τον κορμό τεντωμένο, τα πόδια τεντωμένα, καθώς τα μάτια σου ανοίγουν και βλέπουν τα πράσινα νερά κάτω, πιο πάνω τα άλλα, σε σχεδόν ευδιάκριτες ζώνες με κυμαινόμενες τις αποχρώσεις του μπλε και ψηλά την επιφάνεια να λάμπει στον ήλιο, αυτές τις στιγμές θα δεις τον αέρα της εκπνοής σου να ανεβαίνει σε τέλειες σφαίρες που σκάνε μόλις φτάσουν στην επιφάνεια, ίσως ακόμα να πέσει στην αντίληψή σου ένα μικρό κοπάδι αθερίνες που θα σε προσπεράσουν παγερά αδιάφορες, ή ακόμα μπορεί να παραρτηρήσεις ένα αστερία να σαλεύει δίπλα σου στο ρυθμό ενός αθέατου ρεύματος κι ίσως σε ένα βράχο λίγο πιο πέρα να αναγνωρίσεις με δυσκολία το σχήμα ενός αχινού που στέκει εκεί γαντζωμένος. 

Aυτές τις στιγμές λοιπόν, που θα βρεθεί το σώμα σου μισό μέσα, μισό έξω από το νερό, σε κατακόρυφο αναστροφή,  μπορεί να ξεχάσεις τα του έξω κόσμου.

Το μόνο κακό: αυτή η στάση δεν μπορεί παρά να είναι προσωρινή.  

22 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

με φιάλη οξυγόνου δεν γίνεται μονιμότερη; :)
και με ένα στρώμα και χωρίς αυτό,
στο μπλε της θάλασσας και του ουρανού
τα ξεχνάς όλα.
πολύ καλό σου απόγευμα!

Σελιτσάνος είπε...

Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.

The Thieving Magpie είπε...

Cher petit oiseau, το μόνο τεντωμένο στην παρούσα φάση νομίζω πως είναι τα νεύρα μας, όσον αφορά δε τας αθερίνας, ας γελάσω, μόλις μας μάζεψε ο αθερινολόγος του Μπεν, διότι είμεθα και νέαι με προίκαν, τουτέστιν περιζήτηται...

Τσαλαπετεινός είπε...

b|a|s|n\i/a : Με φιάλες οξυγόνου δεν κάνουμε κατακόρυφες αναστροφές στα ρηχά, φεύγουμε αμέσως για κάτι ωραίες σπηλιές. Εκεί ξεχνάς τα πάντα. Για όσο κρατάει το οξυγόνο.

Καλό σου βράδυ Βασίλη. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος : Αυτή η ρήση δεν ισχύει παρά μόνο σε μια περίπτωση: στο κράτημα της αναπνοής.


Το λέει κι ο Peter Greenaway:
http://tsalapetinos.blogspot.com/2009/11/blog-post_21.html

Τσαλαπετεινός είπε...

The thieving magpie: Ότι και να πείτε, όσο και να με προκαλέσετε με τα υπονοούμενά σας, εγώ ειδήσεις δεν βλέπω!

Καλό σας βράδυ ;-)

kovo voltes... είπε...

Δυστυχώς τα όμορφα και λυτρωτικά κρατάνε λίγο...Ή τελος πάντων τα περισσότερα. Σ'αυτή τη στάση πάντως σου έρχεται το αίμα στο κεφάλι απο ευχάριστο λόγο...χαχαχα

Σταυρούλα είπε...

Προσπαθώ να αποφασίσω τι ζηλεύω περισσότερο. Τη θάλασσα ή τη στάση?

Margo είπε...

Αν δεν βλέπεις ειδήσεις, το ίδιο όμορφα θα νιώθεις και όταν βγάλεις το κεφάλι από το νερό;-)

Κάνει κρύο πάντως, εκτός αν στο νησί που είσαι δε φυσά τόσο πολύ.
Καλή συνέχεια στις φθινοπωρινές βουτιές σου:-)

Thalassenia είπε...

Ακόμα καλύτερα ξεχνάς τα του έξω κόσμου όταν βουτήξει όλο το σώμα στο νερό, στα βαθιά. Όταν πλέεις ανάλαφρα, ελεύθερα, αβίαστα, ως τη στιγμή μηδέν.
Ήδη μου έλειψε αυτή η βουτιά.

The Thieving Magpie είπε...

Χα! ούτε κι εγώ βλέπω. Το κακό είναι ότι βλέπουν όλοι οι άλλοι γύρω μου και τις αναμεταδίδουν το πρωί. Μετά σχολιασμών...
Καλό βράδυ και σε σας αγαπητέ :)

apos είπε...

Αν και τους έχω ικανούς να έχουν βάλει την έκτακτη εισφορά σε αδιάβροχο σακουλάκι.

Ας είναι...

Yannis Tsal είπε...

Στάση Greg Luganis; Τον έχεις φωτογραφήσει κι αυτόν;

antinetrino είπε...

Πράγματι υπέροχη στάση!!

Yannis Tsal είπε...

Louganis (διόρθωση)

Tali είπε...

post ηταν αυτο στο φ μπ?? αργησα να το καταλαβω!::)ειμαι ομως σιγουρη πως εχει ξαναγινει σχετικη κουβεντα περι παρομοιας στασης, μεταξυ εσου και των ευχων, ισως να βλεπω και οραματα δε ξερω παντως η σταση ειναι αβολη και ο κυριος θελει λειζερ ..::))))

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Τελικά διαπιστώνω πως είσαι επικίνδυνα ανατρεπτικό στοιχείο: μία με την ιστορία με τα μυρμήγκια (που θεωρούσες δημιουργικό και χρήσιμο για την κοινωνία μας να τα χαζεύεις με τις ώρες) και τώρα με αυτό: "τα πάνω ήρθαν κάτω".....

ΥΓ: Τελικά δεν είμαι σίγουςρος ούτε για το μήνυμα του ποστακίου: η ανατροπές δημιουργούν ασφυξία;

Τσαλαπετεινός είπε...

kovo voltes...: Επί εδάφους, οφείλω να πω ότι μετά από παραμονή λίγων δευτερολέπτων σε αυτή τη στάση βλέπεις μέρα μεσημέρι αστεράκια να αναβοσβήνουν στον ουρανό μαζί με το καινούριο φεγγάρι. Κι αυτό δυστυχώς κρατάει λίγο. ;-)

renata : Καλύτερα τον συνδυασμό τους: αυτή τη στάση, σε αυτή τη θάλασσα. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Οι ειδήσεις είναι πολύ εκδικητικές: αν δεν τις παρακολουθείς, έρχονται μόνες τους να σε βρουν. Αδύνατον να τις αποφύγεις.
(δες το περυσινό http://tsalapetinos.blogspot.com/2010/09/blog-post.html )

Φυσάει το ίδιο και κάνει κρύο τα βράδια. Εξάρια, επτάρια και μπολικα προβατάκια. Από Δευτέρα όμως πέφτει ο αέρας και μάλλον θα πάει όλος ο Οκτώβρης με μπουνάτσες.

Τσαλαπετεινός είπε...

Thalassenia : Σε κάθε τέτοια βουτιά, ξεχνάω τα πάντα εκτός από ένα που με βασανίζει πολύ: γιατί να είμαι τσαλαπετεινός κι όχι ψάρι. Κι αυτό εδώ να ήταν το ιστολόγιο του (Τζακ) Σπάρου για παράδειγμα, ή έστω του (Μήτσου) του Σαργού...

 The thieving magpie: Οι “αναμεταδόσεις” και οι σχολιασμοί ειδήσεων που κάνουν φίλοι και γνωστοί έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τις ειδήσεις των μμε.
Καλό απόγευμα.

Τσαλαπετεινός είπε...

apos: Άσε! Κάθομαι κάτω από αλμυρίκι και τρέμω μήπως μου έρθει έκτακτη εισφορά για τη χρήση της σκιάς...

tsalapeteinos: Όχι αδελφέ μου! Δυστυχώς όχι...Μόνο τον Johnny Weissmuller πέτυχα, το 1928 στο Αμστερντάμ, όταν κέρδισε το χρυσό...Ωραία χρόνια!

Τσαλαπετεινός είπε...

antinetrino : Αρκεί να μην μπει νερό στη μύτη. ;-)

Talisker Stt.: Με τη σειρά μου...μπερδεύτηκα. Ευχές, λέιζερ, οράματα, παρόμοια στάση, σχετική κουβέντα φμπ.
Καλό απόγευμα!!!


Γιώργος Κατσαμάκης: Είσαι απίστευτος!!!

Υ.Γ. Μήπως διάβασες το αναστροφή, ανατροπή; Το ποστ πάντως μιλούσε για αναστροφή. Και δη κατακόρυφο...