"Πού πάει η μουσική όταν δεν την ακούμε πια;”

Αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσε για πρώτη φορά το 1987 ο τίτλος της εκπομπής του Μενέλαου Καραμαγγιώλη από τη συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Η απάντηση ερχόταν κάθε φορά με παιδικές φωνές που βιαζόταν να απαντήσουν ναζιάρικα, με αφέλεια αλλά και με τη σιγουριά των παιδιών: “Παντού...πουθενά...όπου να `ναι”.

Καθώς η κρυψώνα της μουσικής είναι δυσεύρετη, οι ακροατές του Τρίτου περίμεναν κάθε βδομάδα επί δεκαετίες να ακούσουν την απάντηση σε αυτή την παλιά απορία του Φελίνι που ξέφυγε από τη μεγάλη οθόνη και έγινε μια μοναδική εκπομπή, απάγκιο στα δύσκολα κυριακάτικα απόβραδα.

Και υπήρχε πάντα μια διαφορετική απάντηση στο ερώτημα του τίτλου έτσι όπως το ένα τραγούδι ακολουθούσε το άλλο, φωτίζοντας το διαφορετικά. Έτσι όπως τα λόγια και οι στίχοι τους συνέθεταν από την αρχή καινούρια λόγια και στίχους ανακαλύπτοντας κάθε φορά μια νέα εκδοχή. Έτσι όπως έδεναν μουσική και λογοτεχνικά αποσπάσματα, για να δημιουργήσουν μια “κινηματογραφική” ταινία, χωρίς εικόνα βέβαια, μα με δυνατό σενάριο, έναν ήρωα αφηγητή και προπάντων ένα υπέροχο soundtrack

Αυτή η αναζήτηση αρχίζει και πάλι. Από σήμερα στις 6 στις συχνότητες του Τρίτου Προγράμματος (95,6 90,9 / 102,9 / 103,7) και μέχρι τις 7, "Πού πάει η μουσική όταν δεν την ακούμε πια;” με τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη

Και στο διαδίκτυο


Αναδημοσίευση στο tvxs