Οδηγίες Εαρινών Εργασιών

Πρώτα το σκάψιμο. Αλλού δυνατά με τσάπα, ἒνδον σκάπτε, με τον τρόπο του Αργύρη(1). Στα “χα” του κόπου σου, θα απαντάει η γη με τα “αχ” της ανακούφισης κι έτσι, κουβέντα στην κουβέντα, θα ανασαίνει εκείνη, θα ανασαίνεις κι εσύ μαζί της έτσι όπως θα γίνεστε ένα -χοῦς εἶ- εγκαίρως.

Αλλού πάλι, να σκάβεις προσεκτικά με το σκαλιστήρι γιατί το ξέρεις: Υπάρχει μνήμη στο κέντρο της γης(2). Με απαλές ντελικάτες κινήσεις γύρω από κορμούς, προσέχοντας να μην πληγώσεις τις ρίζες. Προσέχοντας τους θαμμένους βολβούς που πήραν να ξεμυτίζουν υποσχέσεις.

Με τα ζιζάνια να είσαι αμείλικτος. Αυτά πρέπει να τα βγάζεις από τη ρίζα όσο είναι μικρά. Πριν θεριέψουν -με την ορμή τους αρτεσιανή (3) -και αρχίζουν να επεκτείνονται. Μην λυπηθείς τα αδηφάγα. Μην παρασυρθείς από τη φρεσκάδα τους, μήτε να σε ξεγελάσουν πιθανά άνθη. Τώρα πλέον έχεις κατανοήσει (4) και δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίζεις τα ζιζάνια.

Ύστερα πιάσε τα κλαδέματα. Να ξαλαφρώσεις τα φυτά από τα ξερά που άφησε πίσω του ο χειμώνας. Να τα απαλλάξεις από τα λαίμαργα που ξεπετάγονται και σπαρταρούν πιασμένα στο αγκίστρι του ονόματός τους(5) . Να επέμβεις, μα μια ιδέα μόνο, στον ξέφρενο επεκτατισμό της φύσης. Να δώσεις σχήμα στην επιθυμία της. Όχι απόλυτα γεωμετρικό μήτε αυστηρά κανονικό· αυτή άλλωστε είναι η μόνη εφικτή τέχνη σου.

Έπειτα, πάνω σ᾿ ἀσβέστη κίτρινο ἀπ᾿ τὴν πολυκαιρία(6), στις μάντρες και στα παρτέρια, πέρασε νέο στρώμα υπομονής. Κι ακόμα ένα. Και τρίτο αν χρειαστεί, μέχρι να σβήσουν τα σημάδια του καιρού. Και ας ξέρεις καλά πια, παιδί του Σίσυφου, πως πάλι θα εμφανιστούν πάνω στο λευκό.

Μετά φύτεψε. Για σένα, μόνο μικρά, εποχιακά. Εσύ να αρκεστείς στα πρόσκαιρα, μα για τους επερχόμενους, φύτεψε δέντρα. Να κάθονται στη σκιά τους προσεχή καλοκαίρια, να τρυγούν καρπούς. Να ακούν ανάκουστο κελαϊδισμό και λιγοθυμισμένο (7) έτσι όπως θα μετατρέπονται σε οικοτροφεία και ξενώνες για της πλάσης τα στρουθιά (8). Και τους χειμώνες, καθώς με δέντρο δίχως φύλλωμα θα παρομοιωθείς(9) ευεργετημένοι οι επερχόμενοι θα μνημονεύουν την απουσία σου.

Στο τέλος, πάρε ανάσα. Ξεκουράσου. Μέτρα τους ρόζους στα χέρια σου. Μέτρα και τον ιδρώτα στο πρόσωπο. Ύστερα πότισε το χώμα τους υδρατμούς της ψυχής σου (10) και κοίτα ψηλά . Θα το δεις: Ἔρχεται ἔαρ ἀειπάρθενο(11)

1. Αργύρης Χιόνης, Τα τραγούδια της γης.

2. Μάρκος Μέσκος, Χαιρετισμοί

3. Θοδωρής Ρακόπουλος, Υδροφόρος ορίζοντας

4. Κλείτος Κύρου Το λίγο του χρόνου

5. Κώστας. Γ. Παπαγεωργίου, Παιδικό κουρείο

6. Μιχάλης Κατσαρός, Ὁ Δοῦλος

7. Μιχάλης Γκανάς, Τί βλέπει ο ποιητής στον αιώνα μας;

8. Μανώλης Πρατικάκης Τα δέντρα

9. Κώστας Καρυωτάκης, Άπαντα

10. Χρήστος Αγγελάκος, Τα φώτα απέναντι,

11. Νίκος Καροῦζος Ἡ ἔναστρη φωτεινότητα

η φωτο, κλεμμένη από το διαδίκτυο.