Με ποιό τρόπο κυρίεψες την ψυχή μου; Μήπως με τα μάτια, που μόνο απ` αυτά η ομορφιά εισχωρεί μέσα μας; Γιατί, όπως οι τύραννοι κυριεύουν τις ακροπόλεις και τα οχυρά οι βασιλιάδες και τις βουνοκορφές οι θεοί, έτσι κι ο έρωτας, αφού οχύρωσε την ακρόπολη των ματιών όχι με ξύλα και πλίνθους αλλά μόνο με τα βλέφαρα, εισχωρεί στην ψυχή αθόρυβα και λίγο λίγο, γρήγορα επειδή είναι φτερωτός, ανεμπόδιστα επειδή είναι γυμνός, ακαταμάχητος επειδή είναι τοξότης. Αφού λοιπόν τα μάτια πρώτα αντιλαμβάνονται την ομορφιά, γι αυτό καίγονται, επειδή κάποιος θεός νομίζω θέλησε να έχουν αυτά το ίδιο μονοπάτι και για την ηδονή της όρασης και για την αφορμή του πόνου. Γιατί, κακοί δαδούχοι του έρωτα και περίεργοι μάρτυρες της ομορφιάς του σώματος, πρώτοι επισημάνατε σε μας την ομορφιά, πρώτοι διάδαξατε την ψυχή να θυμάται τις έξωθεν επιρροές και πρώτοι την αναγκάσατε να εγκαταλείψει τον ήλιο και να εξυμνεί ξένη φλόγα. Γι αυτό λοιπόν αγρυπνείτε και καίγεστε μη μπορώντας να γλυτώσετε απ` αυτό που διαλέξατε. Ευτυχισμένοι είναι, ω θεοί, όσοι γεννήθηκαν τυφλοί και δεν διαθέτουν μονοπάτι για να διαβεί ο έρωτας.
Από το βιβλίο “Φιλοστάτου Επιστολαί ερωτικαί, 1984
εκδόσεις Αδελφών Τολίδη, μετάφραση Ελένη Γαρίδη.
Ο Φιλόστρατος ο Φλάβιος, γεννήθηκε γύρω στο 170 π.Χ στην Λήμνο, έζησε και σπούδασε στην Αθήνα- γι αυτό ήθελε να θεωρείται Αθηναίος. Ταξιδεψε στη Ρώμη, όπου έμεινε πολλά χρόνια και συνδέθηκε με τη σύζυγο του αυτοκράτορα Σέπτιου Σεβήρου, Ιουλία Δόμνα, γυναίκα με σπάνια μόρφωση και αδυναμία στη σοφιστική και τις φιλοσοφικές θεωρίες. Εκείνη τον παρακίνησε να γράψει την βιογραφία του Απολλώνιου του Τυανέως. Στο Φιλόστρατο επίσης αποδίδονται και οι “Βίοι σοφιστών”.
Φωτογραφία: Το έργο του Γιώργου Ρόρρη, “Ξαπλωμένη Γιάννα” 2004, λάδι σε μουσαμά, από την έκθεση «Σύγχρονη ελληνική ζωγραφική από την Συλλογή του Σωτήρη Φέλιου» στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη τον περασμένο Δεκέμβριο. (2 Νοεμβρίου-12 Δεκεμβρίου 2010)
14 σχόλια:
Εκείνο το "ευτυχισμένοι" στο τέλος μου το χάλασε όλο.
Και ήταν τόσο μα τόσο όμορφο...
Καλημέρα
Το πιο σημαντικό, το πιο αιώνιο πράγμα στον κόσμο, είναι ο έρωτας! Και δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό.. Μακάρι να τον τιμούσαμε κάθε μέρα.. με το να τον ζούμε όπως θα έπρεπε και θα (μας) άξιζε.. Καλή εβδομάδα!
Να σας ενημερώσω επίσης ότι σαν σήμερα έφυγαν από τη ζωή οι:
869 - Άγιος Κύριλλος
1405 - Ταμερλάνος
1779 - Τζέιμς Κουκ
1943 - Ντάβιντ Χίλμπερτ
1987 - Κάρολος Κουν
2003 - Ντόλυ, το πρώτο κλωνοποιημένο πρόβατο.
(Μια και μιλάμε για επετείους...)
e-παίτειοι επίτιμε, e-παίτειοι, με το χέρι απλωμένο είμαστε..
Κ.Κ.Μ.
Σελιτσάνε επίσης σαν σήμερα γεννήθηκε ένας κοινός μας φίλος! :)
Γεια σου Τσαλαπετεινέ!
@ Σελιτσάνε
Του χρόνου τέτοια μέρα η ιστορία θα μνημονεύει ακόμα μια απώλεια. Σημερινή. Τις παπαρούνες.
ALICE : Αυτό το “ευτυχισμένοι” που σε χάλασε μπορώ να το αλλάξω σε “μακάριοι”. Μήπως θα είναι καλύτερα έτσι;
Καλό απόγευμα Alice...
Roadartist: Ως γνωστόν, τα πιό σημαντικά τα βάζουμε την άκρη για όλα τα άλλα τα δευτερεύοντα. Έτσι δεν τα ζούμε όπως αξίζει, οπότε μάλλον δεν μας αξίζει.
Καλό σου απόγευμα. ;-)
Σελιτσάνος : Ο προγραμματισμός του ιστολογίου για σήμερα έλεγε "Κάρολος Κουν", αλλά με πρόλαβε η Roadartist, οπότε άφησα το αφιέρωμα για τον ερχόμενο Σεπτέμβρη στις 13 που είναι η επέτειος γέννησής του και άλλαξα ρότα προς τα εύκολα, μια που ο Άγιος Κύριλλος και ο Τζέιμς Κουκ θα είχαν πολλή δουλειά.
υ.γ.Κι εγώ που περίμενα ότι θα σας άρεσε ο Ρόρρης και το Σισμανόγλειο...αφήστε που αδιαφορήσατε για το Εύρηκα και τον ΚΚΜ που βγαίνει και σε (από) φουντούκι.
Κ.Κ.Μ. : Κάπου διάβασα ότι: “Τα αγόρια δεν έχουν αλλάξει και πολύ σε όλη τη διάρκεια του Καινοζωικού Αιώνα (για τους αδιάβαστους θυμίζω ότι ξεκίνησε 65 εκατομμύρια χρόνια πριν και ο διαιτητής δεν σφύριξε λήξη ακόμη), ούτε με κόκκινα συγκινούνται, ούτε με χρώματα, ούτε με αρώματα. Κάθε μέρα (και του Αγίου Βαλεντίνου το ίδιο, ούτε κρύο ούτε ζέστη) θέλουν το δώρο τους που από την πρώτη μέρα εμφάνισής του στον πλανήτη παραμένει ανατομικά ίδιο. “
Кроткая: Χρόνια Πολλά Κροτ!
(για το φίλο που έχει γενεθλια)
Όπως βλέπω, συνεχίζεις στο πνεύμα της Ημέρας του Φόβου, απλώς αυτή τη φορά βάζεις μπροστά αρχαία απειλητικά σημειώματα.
Εγώ όμως δεν φοβάμαι Τσαλαπετεινέ... Είμαι παλικάρι.
Τελευταία στιγμή απέφυγα την παγίδα που τόσο έξυπνα στήσαστε με τον Ρόρρη και το Σισμανόγλειο.Έκανα την καρδιά μου πέτρα και κράτησα χαρακτήρα.
Το Εύρηκα έπεσε πάνω στο ρεπό μου-και ομολογώ στενοχωρήθηκα.
Riski: Μην το βλέπεις έτσι βρε παλικάρι! Δες το σαν ένα παλιό ραβασάκι. 'Ενα κάπως εκτενές sms του 2ου μ.Χ αιώνα. Αν είχε σωθεί η απάντηση και τα βάζαμε μαζί θα ήταν κάτι σαν τσατ...
Σελιτσάνος: Η εγκράτειά σας είναι υποδειγματική και παρά την καλοστημένη παγίδα επιδείξατε για άλλη μια φορά τον αδαμάντινο χαρακτήρα σας.
Όσο για το Εύρηκα...τι να πω; Πρέπει να υπολογίζω και τα ρεπό σας από δω και πέρα- αν θέλω να κάνω σωστή δουλειά.
Ναι, καλά...
Εμένα δε μ' αφήνεις ποτέ να γράφω τόσα πολλά μαζί χωρίς να με διακόψεις.
Riski: Άλλοι καιροί, άλλα ήθη.
Δημοσίευση σχολίου