Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Ο υδράργυρος

.

Τέλη Αυγούστου του 09 είχα ανεβάσει το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου Μη πολιτική πράξη. Λίγες μέρες πριν είχαν προκηρυχτεί εκλογές της 4ης Οκτωβρίου κι ο αέρας έφερνε τα αποκαϊδια από τις μεγάλες πυρκαγές κι εκείνου του καλοκαιριού. Η αηδία, η πρώτη λέξη του ποιήματος συνόψιζε την αίσθηση εκείνων των ημερών που δεν απέχουν πολύ από το σήμερα κι ας φαίνονται τόσο μακρινές.

Λίγες μέρες αργότερα συνάντησα τον ποιητή μαζί με ένα κοινό μας φίλο. Του ανέφερα την ανάρτηση του ποιήματος  και του έδειξα τα σχόλια που είχατε αφήσει. Τα διάβασε προσεκτικά και μας είπε πολύ συγκινημένος: “Δεν φανταζομουν ποτέ ότι ένα ποίημα που είχα γράψει πριν από τόσα χρόνια θα μπορούσε να εκφράσει το σήμερα και θα αγγίξει τόσους πολλούς.”

Στην συνέχεια άνοιξε ένα φάκελλο που είχε μαζί του, έβγαλε μερικές χειρόγραφες σελίδες και άρχισε να μας διαβαζει. Ήταν η σειρά μας να νοιώσουμε συγκινημένοι για αυτή την εξαιρετική τιμή, την εύνοια της τύχης να ακούμε εμείς  πρώτοι, τον ίδιο τον ποιητή να διαβάζει ποίηματα που μόλις είχε ολοκληρώσει και μέχρι εκείνη τη στιγμή κανείς άλλος δεν είχε διαβάσει .

Από τα ποίηματα που μας διάβασε κείνο το βράδυ είχα ξεχωρίσει Τον υδράργυρο για πολλούς λόγους αλλά χρειάστηκα πάνω από ένα χρόνο να βρω το κουράγιο να του ζητήσω το ποίημα χειρόγραφο για το μπλογκ. Μου το χάρισε πριν από ένα μήνα. Το φύλαξα για σήμερα που είναι ιδιαίτερη μέρα και με τη σειρά μου το χαρίζω σε σας.  





Ο υδράργυρος

Ο υδράργυρος με μάγευε
και μόνο με τ` ονομά του.
Πρώτα ήταν στο θεμόμετρο
τον έβλεπα ν` ανεβαίνει κι έλεγα
πότε επιτέλους θα κατέβει
να πέσει μαζί του ο πυρετός,
έτσι βεβαιωνόμουν πώς έγινα καλά.
Όταν έσπαγε το θερμόμετρο
πάσχιζα να πιάσω τις μπαλίτσες
που κύλαγαν υγρές και ασημένιες
κι ας μου φώναζαν πως είναι δηλητήριο,
δεν ήξερα ακόμη πως η άπιστη βασίλισσα
είχε σκοτώσει τον βασσιλιά Κλαύδιο
ρίχνοντας υδράργυρο στο αυτί του.
Αργότερα έμαθα πως οι καθρέφτες
φτιάχνονται με υδράργυρο απλωμένο
στο πίσω μέρος του γυαλιού
πάλι δεν μπόρεσα να τον αγγίξω
κι ας ήταν τώρα ακίνητος
όχι όμως εντελώς ακίνδυνος.
Εκεί με τρόμαζε πιό πολύ
καθώς άλλοτε μ` έδειχνε μ` ένα πρόσωπο
που δίχως να το θέλω έμενε διαρκώς το ίδιο
κι άλλοτε μ` έδειχνε μ` ένα άλλο πρόσωπο
βαθιά κι ανεπιθύμητα αλλοιωμένο.   



Μουσική: Preludio Triston σύνθεση του Αργεντινού Máximo Diego Pujol, κιθάρα Adam Khan

29 σχόλια:

Spy είπε...

Ένα θα σας πω μόνον:
Είστε πολύ τυχερός άνθρωπος!

Ανώνυμος είπε...

είτε κοινή είτε ιδιαίτερη μέρα, πάντα με εκπλήσσεις με τις γνωριμίες σου

Κ.Κ.Μ.

Roadartist είπε...

Mυσταγωγία!!!

σε ευχαριστούμε..

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Μεγάλο πράγμα νομίζω να συναντάς και να συνομιλείς με ένα ποιητή Τσαλαπετεινέ... κάπως σαν να ακούς ένα προφήτη ... αν τον ξαναδείς πες του σε παρακαλώ πως τον διαβάζουμε και πως τα ποιήματά του θα συνομιλούν με την αθανασία καθώς συνομιλούν με τον έρωτα και την πολιτική και τη μοναξιά μας.

Εύχομαι να μην νοιώθει πολύ μόνος

Ανώνυμος είπε...

....ξέρετε πόσο αγαπάω τις αναρτήσεις σας....
τον ποιητή στην ανάρτησή σας ...πολύ.
μα ...είμαι στα δύσκολά μου....
δύσκολες μέρες...να και η χρόνια βρογχίτιδα...το κερασάκι στην τούρτα της ζωής μου.....[και το τσιγάρο σταθερή ..αξία]...
θα 'ταν κακό να σας πώ?....
τι ..θέλατε...την ανάρτηση με την ποίηση τέτοια εποχή..τέτοια μέρα?
....τόσες μέρες ....με τα αχ..και βουχ μου,,,,ξορκίζω ..κάθε..και ό.τι...κάνει τις σκέψεις να δραπετεύουν....ξορκίζω και την επιθυμία....
και ...εσείς?
''ανάρτηση με ποίηση''
..
και μπορεί για τον μοναδικό αυτόν ποιητή....η ποίηση να παραμένει ένα μαγεικό κλειδί που οδηγεί στην αποκάλυψη της αλήθειας....
μα να!
δύσκολες μέρες και προσπαθώ να ξορκίσω τους στοχασμούς...ο νους δεν εξελίσσεται...δεν αμφιβάλλει..δεν αναθεωρεί...δεν υποψιάζεται...
είναι ...απλά σε ένα υπόστεγο...
μέχρι να ισάσει το στρατί..μέχρις να παψει η μπόρα...
''φωτογράφημα'' η ανάρτησή σας...
χρυσόδετο φωτογράφημα....
...και ας με βγάζει από το ''υπόστεγό''...ως ταραχοποιός...
να είστε καλά.
Σίρο Ρεδόνδο

Margo είπε...

Ευχαριστούμε Τσαλαπετεινέ είσαι τυχερός και σου αξίζει!
Το ποίημα είναι συγκλονιστικό!

Η ημέρα αυτή και να μην ήταν ιδιαίτερη για μας, έγινε.

Καλό σου βραδάκι:)

Ανώνυμος είπε...

To ξέρεις βέβαια ότι καθόλου δεν με πειράζει να επαναλαμβάνομαι και να επαναλαμβάνω.
Ε λοπόν....
είσαι πολύ τυχερός.

Καλό ξημέρωμα τυχερό πτηνό

apos είπε...

Mε κάλυψε ο πρώτος λαλήσας. Απόλυτα.

(τότε, σε εκείνη την ανάρτηση, με είχες εκπλήξει για τις γνώσεις σου. Σήμερα -μετά από τόσο καιρό- δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Μόνο σεβασμός)

Σελιτσάνος είπε...

Διαβάζοντας Πατρίκιο έχεις την αίσθηση ότι η ποίηση είναι πολύ απλό πράγμα.Διαβιβάστε του τα σέβη μου-κι ας μην με γνωρίζει.
Εύγε Τσαλαπετεινέ.

ippoliti_ippoliti είπε...

Καλησπέρα.
Είναι καιρός που είναι εμφανής σε όλους σου τους αναγνώστες η βαθιά σου παιδεία.
Αυτή τη φορά όμως εμένα μ'άρεσε πολύ μα πάρα πολύ κι η χρονική στιγμή που έκανες αυτήν την ανάρτηση και η προτίμησή σου.
Καλό βράδυ

kovo voltes... είπε...

Σεβασμός...
Σπάνια βρίσκουμε τέτοιους "δασκάλους" σήμερα...

logia είπε...

ένα δέος νιώθω, ένα δέος
όπως τότε που μου έλαχε και μένα να γνωρίσω ποιητή από κοντά! τον Βρεττάκο! και να τον ακούσω να απαγγέλει τα ποιήματά του...
σε ευχαριστούμε!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Και εγώ το Βρεττάκο logia, στην Πλούμιτσα.

Μαύρος Γάτος είπε...

Πετεινότατε και Τσαλαπετεινότατε όταν με το καλό ξαναδείτε τον Ποιητή, πείτε του σας παρακαλώ ότι εκτός από ανθρώπους, και Τσαλαπετεινούς, έχει και γάτους θαυμαστές...

http://mavrosgatos.blogspot.com/2010/08/blog-post_17.html

Τηρήματα είπε...

Σας καμαρώνω και σας ζηλεύω ταυτόχρονα "χωρίς ν'αγγίζω ούτε μια σκιά απ' το βήμα σας", εννοείται...
Καλή σας νύχτα

Τσαλαπετεινός είπε...

Spy: Ένα θα σας (ξανα)πω μόνον: Χαίρομαι που επιστρέψατε!


Κ.Κ.Μ. : Ξέρω και τον ΚΚΜοίρη.

Roadartist: Να σαι καλά Roadartist!

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης : Ξέρω ότι θα τον συγκινήσουν αυτά που λες. Γιατί πραγματικά σε δύο γραμμές καταφέρνεις να συνοψίσεις την ουσία της ποίησής του.

Σίρο Ρεδόνδο : Μα η ποίηση είναι ότι πρέπει για τα δύσκολα. Για όλα τα δύσκολα.

Margo: Να σαι καλά Margo μου. Χαίρομαι που σου άρεσε.

Τσαλαπετεινός είπε...

ALICE: Στο μεταξύ μια που δεν άκουσα ούτε ένα “φτου” κρέμασα και μερικά σκόρδα για το μάτι. (από τις 4:54 καλή ξημέρωμα;)


apos: Σε ευχαριστώ γιατί μου θύμησες ότι πρέπει να ξαναβάλω το Preludio Triston. ;-)


Σελιτσάνος: Κι εγώ την ίδια αίσθηση έχω.
Σκέφτομαι να τυπώσω τα σχόλια και να του τα δώσω.

Τσαλαπετεινός είπε...

ippoliti_ippoliti: Μάλλον οι στιγμές μας συμπέσανε.;-) Αλλά αυτό το “πάρα μα πάρα πολύ” τι να σημαίνει άραγε ;


kovo voltes...: Πέρα από την ποίησή του με συγκινεί ιδιαίτερα η στάση ζωής.


logia: Η γλυκύτητά του δεν αφήνει το αρχικό δέος να σε κυριεύσσει.

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης : Περιμένω σχετικό ποστ!

Μαύρος Γάτος: Ευχαρίστως και μάλιστα θα μεταφέρω και την εικόνα του ποστ σου.

Τηρίματα: "Χωρίς να σε βλέπω”, σε ευχαριστώ.

Θεία Θ είπε...

Σας αξίζει λοιπόν αναμφίβολα ο τίτλος σας Πετεινότατε, με τις πνευματικά υψηλές γνωριμίες.

Ώστε ο καθρέφτης είναι φτιαγμένος από ένα δηλητήριο με το οποίο μετράμε τον πυρετό; Πολύ συμβολικό.
(Με το ίδιο οφείλω να σας πω μετράμε και την πίεση- μεγάλη έμπνευση ο υδράργυρος- έχει δίκιο ο Ποιητής.

kovo voltes... είπε...

Μόλις είδα αναφορά στο όνομα σου στο "4ο Κουδούνι" του Σαρηγιάννη στα Νέα...Μου φαίνεται ότι θα βγούμε συνάδερφοι στο τέλος. Ιδιαιτέρως δικτυωμένος...;))

Niemandsrose είπε...

...

Τσαλαπετεινός είπε...

Θεία Θ: Ιδιαίτερες οι σκέψεις σας... Μεγάλη έμπνευση ο υδράγρυγος και κρύβει για όλους μας την κοινή ανάμνηση της μάταιης προσπάθειας να πιάσουμε τις μικρές ασημένιες μπάλιτσες του. Με απογοήτευση πρόσφατα έμαθα πως δεν κυκλοφορούν πλέον θερμόμετρα υδραδρύγου αλλά μόνο οινοπνεύματος.



kovo voltes...: Μα ούτως ή άλλως είμαστε συνάδελφοι- μπλόγκερς. ;-)
Στην ανάρτηση του Γκρηζ Ηλέβεν έχω προσθέσει δύο κριτικές που είχαν φωτογραφίες από αυτές που είχα ανεβάσει στο ποστ. Του Γ. Σαρηγιάννη και του Artfix. Και θα συμπληρώσω όσες κριτικές ακόμα εντοπίσω για την παράσταση.


NIEMANDSROSE : ;- )

vague είπε...

Δεν έχω και πολλά να πω.
Όμως αυτό, καμιά φορά είναι ωραίο. Δεν συμφωνείς;

Ανώνυμος είπε...

τώρα σώθηκες...μη το βάλεις στο CV σου αυτό, θα είναι η καταστροφή σου

Κ.Κ.Μ.

Γιώργος είπε...

Κάπου στο Λυκαβηττό σ ένα σπίτι λιτό και μαζί μεγαλοπρεπές από τη διαμπερή του θέα σε Ακρόπολη και Λυκαβηττό, γύρω από ένα στρωμένο,λιτά,τραπέζι να μας ευφραίνει με τις λιτές γεύσεις του...και μια μικρή παρέα γύρω από τον Τίτο Πατρίκιο...
Πώς θα μπορούσα να μην το θυμηθώ με αφορμή αυτή την ανάρτηση;
Να ακούς τον ποιητή να απαγγέλλει, μα κυρίως να στοχάζεται και να αμφιβάλλει...Να διαχέει την απλότητα, τη βιωμένη σοφία, τη διασταυρωμένη εμπειρία, την κριτική ματιά...Κι όλα αυτά με τον πιο φυσικό τρόπο, επί πολλές ώρες άοκνα, να μη φοβάται την έκθεση, να......θα μπορούσα να καταχραστώ πολύ από το χώρο σας....μιλώντας γι αυτή τη βραδιά.
Μα ναι, τελικά τους έχουμε ανάγκη τους ποιητές και χαίρομαι ιδιαιτέρως που παίρνουν τη θέση τους και στην μπλογκόσφαιρα, για να μεταδίδουν στον καθένα αυτά που τα σημαινόμενα της ποίησης και της ζωής μπορούν απλοχερα να διατρανώνουν!

Τσαλαπετεινός είπε...

Riski : Απολύτως.
(πώς τα καταφέραμε αυτή τη φορά να μην πούμε πολλά είναι ένα θαύμα)

ΚΚΜ: Θα το βάλω κι ας μου βγει σε κακό. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος: Μπορώ να φανταστώ τη σκηνή που περιγράφεις. Ο Πατρίκιος, να απαγγέλει, να θυμάται, να αμφσβητεί κι όλα αυτά με τη γνήσια απλότητά του που δείχνει το δρόμο.
Οξυγόνο οι ποιητές στην επιβαρυμένη με κάθε λογής ρύπους ατμόσφαιρα.