Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

wörter angst


Σκόρπιες αναφορές χθες από παραλίες πεντηκοστής και απο αγανακτισμένες πλατείες, με sms, mail, σχόλια, τηλεφωνήματα, με όλους γενικά τους δυνατούς τρόπους εκτός των φρυκτωριών που μάλλον λόγω της βροχής -μεγαλειώδης, δεν μπορείς να πεις- δεν θα είχαν ούτως ή άλλως σήμα εντός της επικράτειας, γιατί άντε να συναγωνιστείς τον τσαντίλα εκεί πάνω με τους κεραυνούς που εξαπέλυσε εγκαίρως κι ύστερα ξεθύμανε για να στεγνώσουν οι πλατείες και οι σκηνές που μούλιασαν και στις πλατείες και στις παραλίες, όχι, εγώ δεν το κούνησα ρούπι, με έχωσαν για τα καλά οι e-φίλοι, ξέρεις τώρα, πετάνε μια ιδέα και μετά εξαφανίζονται, δεν τους βλέπεις πράσινους στο chat για να πάρεις κουράγιο όπως τότε με τις εξετάσεις που ήξερες ότι και οι άλλοι είναι εκεί, ζορίζονται όσο και εσύ με την ίδια ύλη, τις ίδιες προθεσμίες, το ίδιο άγχος, εδώ σαν έκθεση ένα πράγμα, σου δίνουν ευρύχωρο θέμα κι εξαφανίζονται και εσύ κάθεσαι σπασικλάκι να διαβάζεις, να σκανάρεις το ένα “προοπτικόν σχέδιον” μετά το άλλο, να ξαναδιαβάζεις και να στίβεις το μυαλό που δεν έτυχε καμίας επιφοίτησης, να βρεις έναν έξυπνο τρόπο να πασάρεις το ποστ να μην είναι ξερό και άγευστο, να είναι σοβαρό, αλλά να έχει και την τσαχπινιά του, να μην έχει λάθη, να έχει τα λινκ του, να έχει τη βιβλιογραφία του και δεν μπορείς να ξεφύγεις, με ένα “δε βαριέσαι ποιός θα προσέξει” , γιατί τη στιγμή που βρέχεις τη μούρη σου για να ξυπνήσεις λίγο, κοιτάζεις το νερό που στροβιλίζεται στο σιφόνι κι αντί να θυμηθείς την κακομοίρα τη Μάριον σκέφτεσαι ότι μπορεί κάποιος να ξεπεταχτεί από τον νιπτήρα, να δει το λάθος σου και ακόμα κι αν δεν πει τίποτα δημοσίως, να δεις εσύ στα μάτια του ένα επιτιμητικά αβάσταχτο “δεν το περίμενα αυτό από σένα..” και να ξέρεις ακόμα ότι την ύστατη στιγμή, θα ζητιανεύεις πάλι ένα καλό τίτλο από το βετεράνο στα βόρεια, ένα τίτλο πιασάρικο να τον βάλεις καπάκι πάνω στο ποστ για να κλείσει το θέμα στην ώρα του, να βγεις μαζί με τους άλλους, όχι την επόμενη μέρα, για αυτό σου λέω, χθες δεν είχε ούτε πλατεία, ούτε παραλία, μόνο αργά το απόγευμα μετά τη βροχή βγήκα για λίγο, άφησα πίσω στην ανοιχτή οθόνη να περιμένει ένα άσπιλο word που πρέπει οπωσδήποτε μέχρι αύριο να γεμίσει λέξεις, περπάτησα γρήγορα μέσα τις μυρωδιές που ξύπνησε η βροχή προσπαθώντας να αδειάσω το κεφάλι έστω και για λίγο και δεν άδειαζε με τίποτα έτσι όπως έχουν στριμωχτεί όλα εκεί μέσα, αναλύσεις επί αναλύσεων, δυσοίωνες προβλέψεις, συνθήματα πάνω, ψηφίσματα κάτω, επαπειλούμενες πτωχεύσεις παντού, δέκα εκατομμύρια σενάρια, περισσότερα ίσως κι από τον τελικό αριθμό που θα βγάλει η απογραφή πληθυσμού του σωτηρίου έτους 2011, εμένα μη με ρωτάς αν θα είναι σωτήριο το τρέχον έτος ή το επόμενο ή η σωτηρία -που είναι πολύ μεγάλο πράγμα- εντάσσεται στο κινηματογραφικά ακόμα μακρινό 2046, δεν ξέρω τίποτα, θέλω χρόνο -περισσότερο από τους άλλους- θέλω απόσταση και πάλι ίσως ούτε τότε, δεν θα έχω απαντήσεις, μόνο ερωτήματα, ναι ερωτήματα υπάρχουν, αλλά για μια στιγμή πατώντας κάτι μαλακό τα ξεχνάω όλα, αυτά τα ώριμα μούρα που έριξε η βροχή και έκαναν σύχρηστο το πεζοδρόμιο με κάνουν να δω ψηλά και να ξεχωρίσω ανάμεσα στα φύλλα κι άλλα μούρα να αστράφτουν φρεσκοπλυμμένα στα φώτα του δρόμου που εκείνη τη στιγμή άναψαν για να με διευκολύνουν να σκαρφαλώσω στο μουσκεμένο δέντρο, όχι γιατί δεν έφτανα να τα κόψω αλλά γιατί σου όπως σου έχω ξαναπεί και σίγουρα δεν το θυμάσαι “οι περαστικοί με κοιτάζουν πάντα παραξενεμένοι, όταν στέκομαι και τσιμπολογάω κατευθείαν από δέντρα· οι άνθρωποι της πόλης φαίνεται να αγνοούν ότι οι καρποί πριν βρεθούν συσκευασμένοι και τιμολογημένοι στα ράφια των καταστημάτων κρέμονταν σε ένα κλαδί”, στο κλαδί κι εγώ κρεμασμένος/κρυμμένος τρύγησα κανονικά, “βοσκήθηκα” θα σου έλεγα αλλά μετά θα με ρωτούσες τί είναι αυτό το ρήμα κι εγώ ή θα αναγκαζόμουν να σου πω μισό ποστ που φυλάω για τον Αύγουστο ή θα έκοβα μαχαίρι την κουβέντα όπως κόβω κι αυτό το ποστ για να πιάσω το άλλο, ενώ εσύ με βλέπεις ακόμα σκαρφαλωμένο στα σκοτάδια να καταβροχθίζω μαύρα μούρα

20 σχόλια:

Roadartist είπε...

Δεν ήμουν μόνο εγώ πηγμένη εδώ στην Αθήνα; Και γεμάτη άγχος, πίεση, γραψίματα; Για το άλλο θέμα δεν έχω δυστυχώς γράψει ούτε λέξη ακόμη..

Τσαλαπετεινός είπε...

Roadartist: Μα τότε πρέπει να ζητήσουμε παράταση για την επόμενη... εξεταστική.
Εγώ πάλι έχω γράψει μια λέξη: λυσίκομος...

Ανώνυμος είπε...

Τελικά η χθεσινή βροχή με έναν τρόπο περίεργο μας έδωσε και μια μικρή λύτρωση-δώρο - όχι τίποτα τρομερό, έστω και με την μορφή πλυμένων μούρων. :-)

Τσαλαπετεινός είπε...

taxamenaepeisodia :

Καλώς ήρθατε Χαμένα Επεισόδια.
Κι εγώ την ίδια αίσθηση είχα χθες ειδικά με τα αστραπόβροντα: ήταν λυτρωτική αυτή η βροχή.

καλό σας απόγευμα

Σταυρούλα είπε...

Έχω χρόνια να φάω μούρα κι απόψε με κολάσατε. Πού θα βρω τώρα?

Κι άλλοι την ίδια αγωνία περνάνε, μην ανησυχείς. Στρώσου τώρα σαν καλό παιδί :P

Thalassenia είπε...

Εάν υποψιαστώ ότι στην Αθήνα τρώτε μούρα από μουριές στο δρόμο, πρέπει να κρυφτώ για ένα μήνα εδώ στο χωριό.
Που εξαφανίστηκαν όλες οι μουριές, γιατί... έκαναν λέει βρωμιά.
Που μου μιλάω η έξυπνη ενώ δεν έχω φυτέψει μία τόσα χρόνια.
Παρεπιπτόντως, η Αγία Παρασκευή όπου ήμουν εχθές την ώρα της βροχής, ήταν επίσης ένας φυστικεώνας πρίν μερικά χρόνια.

Καλό βράδυ.

Thalassenia είπε...

Εάν δε το μούρο ταξίδευε, θα ήταν το ακριβότερο φρούτο.
Και του χρόνου.

Τσαλαπετεινός είπε...

renata : Έχω χαρτογραφήσει τις αδέσποτες μουριές της περιοχής μου αλλά στην περιοχή σας δεν ξέρω τι γίνεται για να σας δώσω στίγμα ώριμων μούρων.

Οι άλλοι το μόνο που περνάνε αυτή την ώρα το πολύ πολύ να είναι τα διόδια στην επιστροφή τους από το τριήμερο. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Thalassenia : Δέντρα υπάρχουν. Οι συλλέκτες καρπών εξαφανίστηκαν γι αυτό τα δέντρα "βρωμίζουν" τα πεζοδρόμια και πάνε μετά και τα κόβουν: ο απόλυτος παραλογισμός.

Για φιστίκια πάντως πηγαίνω στο Νέο Ψυχικό. ;-)

Καλό σου βράδυ ;-)

sophisticated είπε...

να πάτε και προς Θησείο
οι πιπεριές είναι κατάφορες με τσαμπιά πιπέρι
καληνύχτα

Yannis Tsal είπε...

Τουλάχιστο απο αύριο μπορείς να... ξυριστείς πολυπράγμονα αδερφούλη! Όσο για τη "δημόσια ανάθεση" που δυσκολεύεσαι να φέρεις εις πέρας, να τους πεις την επόμενη φορά να προκηρυχθεί ανοιχτός και διαφανής διαγωνισμός, κάτι που είναι σύμφωνο και με τις επιταγές - ελπίζουμε όχι ακάλυπτες - των δανειστών μας!

Margo είπε...

Είναι αλλιώς όταν τρως το φρούτο κατευθείαν από το δέντρο. Έχει άλλη γεύση, δεν προλαβαίνει να παλιώσει ούτε στιγμή. Είναι και η αίσθηση πως η φύση μας παρέχει ότι χρειαζόμαστε και πολύ συχνά χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Μέσα στις ρεματιές, επάνω στα βουνά, μέσα στις θάλασσες μπορούμε να βρούμε τροφή, φτάνει να μάθουμε πώς.
Το τελευταίο μέρος της ανάρτησή σου με έκανε να ξεχάσω επίσης.. ας ήταν και στιγμιαία καλά ήταν:)

Καλή βδομάδα να έχουμε

Ανώνυμος είπε...

....οι λέξεις πελαγοδρομούν τη σκέψη....
''ο καθένας με το ''''διγαβρέ ''' του...απαντά.
αν με ρωτήσει κανείς τι θα πει ''διγαβρές'' ?
..?.κάτι ανάμεσα σε νταλκά σε...βάσανο να το πείς?....σε ό.τι ...τελικά...αντιπροσωπεύει...για τον λαό της Κρήτης......
μια σκέψη...θολοξεκάθαρη....έφερε στα ακροδάχτυλα του νου μου...η ανάρτησή σας...
τόσο ....
μα
τόσο....
απλή....!!!!
μαρμελάδα.....από κόκκινα μούρα.!
άντε...και γλυκό του κουταλιού...!
είναι αργά δε λέω....για μαρμελάδες ή κοκκινόγλυκα γλυκάκια....
μα να!
θέλω να πιστεύω.....
ότι η γεύση...η αίσθηση της γεύσης....σ' αυτές τις ......τις λιγες.στιγμές ..της ψυχής τ' ανθρώπου που γεννήθηκε στη γη ...είναι
....κάτι ανάμσα σε κοκκινόμαυρα μούρα γλύκό του κουταλιού και μαρμελάδα...
......ανάσα ζωής .....της βροχερής ανάρτησή σας...ο απόηχος.
.....''με το ''''διγαβρέ του''''....
ο όποιος σχολιαστής.
Σίρο Ρεδόνδο.

Ανώνυμος είπε...

δεν σου φτάνουν τα άλλα ψυχοφθόρα, βάζεις και deadlines στην πλάτη σου

ΚΚΜ

Σελιτσάνος είπε...

Το "σύχριστος" γράφεται με ιώτα
(tee hee hee)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Προφανώς, όπως έχει πει και κάποιος σοφός "Ανάμεσα σε μια σκισμένη και σε μια άγραφη σελίδα υπάρχει πάντα μια αποτυχημένη απόπειρα να μιλήσεις."

Εγώ σε αυτό σου το ποστ θα σχολιάσω μόνο το εξής: Πολύ ωραίο το κείμενό σου στο επόμενο ποστ που θα γράψεις με καθυστέρηση. Ωραίο και ιδρωμένο...

Τσαλαπετεινός είπε...

sophisticated : Για να το λέτε, κάτι θα ξέρετε εσείς.


tsalapeteinos: Το ξύρισμα αναβάλεται επ` αόριστον!
Δυσκολεύτηκα αδελφέ μου να φέρω εις πέρας την “ανάθεση” γιατί ήταν ο Κατσαμάκης που χτυπούσε κάθε τρεις και λίγο για να ρωτήσει αν τελείωσα και δε με άφηνε να συγκεντρωθώ στα Απομνομονεύματα του στρατηγού.

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo : Λένε πως η επαρχία Bahia της Βραζιλίας είναι επίγειος παράδεισος γιατί όλο το χρόνο μπορεί να βρει κανείς φρούτα στα δέντρα και να ψαρέψει στον ωκεανό. Αν και βαριέμαι το ψάρεμα νομίζω ότι κεί θα καταλήξω ως τροφοσυλλέκτης.

;-)

Σίρο Ρεδόνδο. : Μαρμελάδα βατόμουρο; Καλή ιδέα, αν και προτιμώ την επί τόπου κατανάλωση.

Τσαλαπετεινός είπε...

ΚΚΜ : Τέτοιου είδους deadlines σε αποσπούν από τα άλλα, τα ψυχοφθόρα μια χαρά.

 Σελιτσάνος : Με γιώτα το είχα, αλλά έλαβα μεηλ απο την επίτιμη διορθώτρια του βλογ -βλέπε Ρίσκι- που επέμενε για ήτα.

Μήπως θα μπορούσατε να συζητήσετε το θέμα που προέκυψε μαζί της;
Θα δεχτώ οποιαδήποτε κοινή απόφαση.

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης : Χαίρομαι που την κουβέντα αυτού του σοφού ανθρώπου τη βάζεις σε εισαγωγικά· το λέω γιατί μερικοί μερικοί δεν το κάνουν.

Στο επόμενο δια-βλογικό αφιέρωμα να μην μου πεις την κανονική μέρα ανάρτησης, αλλά την προηγούμενη. Μόνο έτσι θα τελειώσω στην ώρα μου. ;- )