All that meat and no potatoes

Είναι 3-4 τραγούδια που όσο χάλια  διάθεση κι αν έχω, μόλις τα ακούσω, φτιάχνει το κέφι μου. Μόνο ένα  πολύ γνωστό· τα άλλα είναι σχεδόν άγνωστα. Ένα από αυτά, τα άγνωστα τραγούδια είναι το “All that meat and no potatoes”. Ήταν το πρώτο τραγούδι, στη πρώτη πλευρά ενός δίσκου βινυλίου, που αγόρασα  πριν από μερικά χρόνια. “Louis Armstrong & Velma Middleton” ο τίτλος του, “The unforgettable duets” ο υπότιτλος. 

 

Η πρώτη ακρόαση του τραγουδιού με έκανε να χαμογελάσω. Ο τίτλος, το θέμα και οι στίχοι του μού φάνηκαν χαριτωμένοι, αλλά αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν η θεατρικότητα που είχε η ερμηνεία του ντουέτου. Ο δραματοποιημένος διάλογος, και το παιχνιδιάρικο ύφος τους, με έκανε να φαντάζομαι τον Louis να γυρίζει πεινασμένος στο σπίτι μετά από σκληρή δουλειά και να βρίσκει τη γυναίκα του, την ευτραφή Velma στην κουζίνα να ανακατεύει το φαγητό σε μια κατσαρόλα που αχνίζει. Μάλιστα δεν ήταν μια οποιαδήποτε κουζίνα, αλλά μια με άφθονα μπακιρένια κατσαρολικά, ένα μεγάλο ξύλινο πάγκο με απλωμένα πάνω του διάφορα υλικά, κυρίως ζαρζαβάτια και μια τεράστια κουζίνα που δούλευε με γκάζι. Άσπρη  émaillé.

Έτσι την πρώτη φορά που το άκουσα, έμεινα με την εντύπωση ότι δεν ήταν παρά ένα εύθυμο τραγουδάκι μιας άλλης εποχής. Ξανακούγοντάς το όμως, έπιασα ότι κάτι -κάπως πονηρό- κρυβόταν πίσω από τους φαινομενικά απλούς στίχους, οπότε άρχισα την αναζήτηση, για να βρω μετά από λίγο ότι η φράση “All that meat and no potatoes” στην αμερικάνικη αργκό σχολίαζε, με καυστικό είναι αλήθεια τρόπο, τα ανατομικά χαρακτηριστικά μιας ελκυστικής γυναίκας που είχε πληθωρικές καμπύλες (all that meat) αλλά υστερούσε πολύ στο μέγεθος του στήθους (potatoes). Η έκφραση αυτή ήταν σε χρήση στις αρχές της δεκαετίας του `40 και μάλλον ενισχύθηκε κατά πολύ με την κυκλοφορία του τραγουδιού που βασίστηκε σε αυτή την έκφραση και την υιοθέτησε σαν τίτλο. 

Το τραγούδι, ένα fox trot – σε στίχους του Ed Kirkeby- συνέθεσε το 1941 ο Fats Waller, ένας από τους σπουδαίους μουσικούς της Jazz. Καταπληκτικός πιανίστας και συνθέτης μεγάλων επιτυχιών, με έντονη προσωπικότητα που διακρινόταν για το έντονο ταμπεραμέντο του και τα κωμικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Λέγεται μάλιστα ότι η αφορμή γι αυτή την σύνθεση δεν ήταν παρά η διάθεσή του να πειράξει μια τραγουδίστρια που εκείνη την εποχή δούλευε μαζί της και προφανώς του άρεσε πολύ. Εκτός βέβαια από ένα, ή μάλλον δύο σημεία. Ίσως όμως να πρόσεξε την “ατέλειά” της μόνο όταν εκείνη δεν ενέδωσε στο κόρτε του – για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση εκείνης της εποχής.

Το τραγούδι στη συνέχεια έγινε πολύ γνωστό όταν το ερμήνευσε ο Louis Armstrong με την Middleton, αλλά ύστερα ξεχάστηκε. Ξεχάστηκε όμως κι η έκφραση all that meat and no potatoes, όπως διαπίστωσα ρωτώντας μερικούς Αμερικάνους φίλους: κανένας τους δεν ήξερε τί σημαίνει. Ίσως όμως να είναι λογικό, μια που έχουν περάσει περισσότερα από εβδομήντα χρόνια από εκείνη την εποχή.

Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να γράψω γι αυτό το τραγούδι που μού φτιάχνει την διάθεση κάθε φορά που το ακούω, αλλά δεν έβρισκα την κατάλληλη αφορμή. Αυτές τις μέρες όμως με τόσες πολλές πατάτες τριγύρω και λόγω Σαρακοστής, χωρίς καθόλου κρέας νομίζω ότι ήταν μοναδική ευκαιρία. ;-)