Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

All that meat and no potatoes



Είναι 3-4 τραγούδια που όσο χάλια  διάθεση κι αν έχω, μόλις τα ακούσω, φτιάχνει το κέφι μου. Μόνο ένα  πολύ γνωστό· τα άλλα είναι σχεδόν άγνωστα. Ένα από αυτά, τα άγνωστα τραγούδια είναι το All that meat and no potatoes”. Ήταν το πρώτο τραγούδι, στη πρώτη πλευρά ενός δίσκου βινυλίου, που αγόρασα  πριν από μερικά χρόνια. “Louis Armstrong & Velma Middleton” ο τίτλος του, “The unforgettable duets” ο υπότιτλος. 
 



Η πρώτη ακρόαση του τραγουδιού με έκανε να χαμογελάσω. Ο τίτλος, το θέμα και οι στίχοι του μού φάνηκαν χαριτωμένοι, αλλά αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν η θεατρικότητα που είχε η ερμηνεία του ντουέτου. Ο δραματοποιημένος διάλογος, και το παιχνιδιάρικο ύφος τους, με έκανε να φαντάζομαι τον Louis να γυρίζει πεινασμένος στο σπίτι μετά από σκληρή δουλειά και να βρίσκει τη γυναίκα του, την ευτραφή Velma στην κουζίνα να ανακατεύει το φαγητό σε μια κατσαρόλα που αχνίζει. Μάλιστα δεν ήταν μια οποιαδήποτε κουζίνα, αλλά μια με άφθονα μπακιρένια κατσαρολικά, ένα μεγάλο ξύλινο πάγκο με απλωμένα πάνω του διάφορα υλικά, κυρίως ζαρζαβάτια και μια τεράστια κουζίνα που δούλευε με γκάζι. Άσπρη  émaillé.

Έτσι την πρώτη φορά που το άκουσα, έμεινα με την εντύπωση ότι δεν ήταν παρά ένα εύθυμο τραγουδάκι μιας άλλης εποχής. Ξανακούγοντάς το όμως, έπιασα ότι κάτι -κάπως πονηρό- κρυβόταν πίσω από τους φαινομενικά απλούς στίχους, οπότε άρχισα την αναζήτηση, για να βρω μετά από λίγο ότι η φράση All that meat and no potatoes” στην αμερικάνικη αργκό σχολίαζε, με καυστικό είναι αλήθεια τρόπο, τα ανατομικά χαρακτηριστικά μιας ελκυστικής γυναίκας που είχε πληθωρικές καμπύλες (all that meat) αλλά υστερούσε πολύ στο μέγεθος του στήθους (potatoes). Η έκφραση αυτή ήταν σε χρήση στις αρχές της δεκαετίας του `40 και μάλλον ενισχύθηκε κατά πολύ με την κυκλοφορία του τραγουδιού που βασίστηκε σε αυτή την έκφραση και την υιοθέτησε σαν τίτλο. 



Το τραγούδι, ένα fox trot – σε στίχους του Ed Kirkeby- συνέθεσε το 1941 ο Fats Waller, ένας από τους σπουδαίους μουσικούς της Jazz. Καταπληκτικός πιανίστας και συνθέτης μεγάλων επιτυχιών, με έντονη προσωπικότητα που διακρινόταν για το έντονο ταμπεραμέντο του και τα κωμικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Λέγεται μάλιστα ότι η αφορμή γι αυτή την σύνθεση δεν ήταν παρά η διάθεσή του να πειράξει μια τραγουδίστρια που εκείνη την εποχή δούλευε μαζί της και προφανώς του άρεσε πολύ. Εκτός βέβαια από ένα, ή μάλλον δύο σημεία. Ίσως όμως να πρόσεξε την “ατέλειά” της μόνο όταν εκείνη δεν ενέδωσε στο κόρτε του – για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση εκείνης της εποχής.

Το τραγούδι στη συνέχεια έγινε πολύ γνωστό όταν το ερμήνευσε ο Louis Armstrong με την Middleton, αλλά ύστερα ξεχάστηκε. Ξεχάστηκε όμως κι η έκφραση all that meat and no potatoes, όπως διαπίστωσα ρωτώντας μερικούς Αμερικάνους φίλους: κανένας τους δεν ήξερε τί σημαίνει. Ίσως όμως να είναι λογικό, μια που έχουν περάσει περισσότερα από εβδομήντα χρόνια από εκείνη την εποχή.





Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να γράψω γι αυτό το τραγούδι που μού φτιάχνει την διάθεση κάθε φορά που το ακούω, αλλά δεν έβρισκα την κατάλληλη αφορμή. Αυτές τις μέρες όμως με τόσες πολλές πατάτες τριγύρω και λόγω Σαρακοστής, χωρίς καθόλου κρέας νομίζω ότι ήταν μοναδική ευκαιρία. ;-) 


 

28 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κι εγώ νόμιζα οτι ήθελες με τον τρόπο σου να σχολιάσεις την ανακοίνωση της συντρόφισσας Αλέκας (περί στρατηγικών αποθεμάτων) για την αυτοδιάθεση της πατάτας απο τους παραγωγούς...
Όντως εκπληκτικό άσμα και με τον Armstrong σε μεγάλα "κέφια"!!!

Ανώνυμος είπε...

Εκτός όμως από τις πατάτες υπάρχουν και οι μπανάνες!

http://www.youtube.com/watch?v=6Gd87JmkAkE

Σταυρούλα είπε...

Πολύ καλό το τραγούδι κι η ιστορία του έχει γέλιο! Είναι όντως το πιο επίκαιρο ;)

Margo είπε...

Όμορφα.. μου έφτιαξε και μένα η διάθεση;-)

Yannis Tsal είπε...

Ιστορικό δίδαγμα: Ένα... New Deal θα μας έσωζε και τώρα (όπως τότε), στον πλούτο αλλά και τα λοιπά ελέη :)

new-girl-on-the-blog είπε...

Πρόσφατα το ανακάλυψα κι εγώ και πράγματι είναι για χαρούμενες διαθέσεις!

Α...και τώρα (με τα κρέατα και τις πατατες) συνειδητοποίησα ότι έχετε καιρό να μαγειρέψετε για μας εδώ, αγαπητέ...αναμένουμε!!

:-)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Εμένα μου αρέσει και ο πουρές. Με σουτζουκάκια.

Τσαλαπετεινός είπε...

Άνεργοι Δημοσιογράφοι  : Μα πώς να σχολιάσω μια ανακοίνωση που διαβάζω και ξαναδιαβάζω μέρες τώρα και δεν μπορώ να καταλάβω;

Αλλά ευτυχώς υπάρχει κι ο Luis να μας φτιάχνει το κέφι, με το κέφι του.

Τσαλαπετεινός είπε...

Silentcrossing: Για όσο ακόμα, κάποιοι ψάχνουν τραγούδια παλιά και καινούρια, μη φοβάσαι: η ζωή μας δεν έχει μπει στο αλάρμ
;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

renata: Το τραγούδι επίκαιρο, η ιστορία του έχει γέλιο αλλά έχω να σου πω ότι με το ζόρι κρατήθηκα για να μην γράψω ποστ αποκλειστικά για τον Fats Waller το γιό του ιεροκήρυκα από το Χάρλεμ. Τρομερή βιογραφία...

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Χρόνια τώρα, χρησιμοποιώ αυτό το τραγούδι σα φάρμακο. Και πάντα είναι αποτελεσματικό. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Yannis Tsal: Κυρίως τα λοιπά ελέη αδελφέ μου, κυρίως αυτά!

Τσαλαπετεινός είπε...

New-girl-on-the-blog : Οπότε το τραγούδι κατοχυρώνεται ως το άσμα των ημερών της πατάτας που διανύουμε. ;-)

Τα μαγειρικά ποστ ανεβαίνουν αραιά γιατί είναι μπελαλίδικα. Προσπαθείς να κάνεις το νόστιμο φαγάκι σου και την ίδια στιγμή με λερωμένα από τις σάλτσες χέρια πρέπει να πιάνεις τη φωτογραφική μηχανή και το χειρότερο να προσπαθείς να εστιάσεις με μάτια βουρκωμένα από το καθάρισμα των κρεμμυδιών που προηγήθηκε...

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Πες πώς θέλεις τα σουτζουκάκια -τηγανιτά ή ψητά- γιατί ήδη έβγαλα τον κιμά από την κατάψυξη. Πουρέ πάντως, λέω να κάνω γλυκοπατάτας.

gasireu είπε...

:) κέφια...

Τσαλαπετεινός είπε...

gasireu: Ήμουν στη Βαρβάκειο μπροστά στη βιτρίνα με τα φαγητά και με έφερες άρον άρον πίσω ;-)

xtina είπε...

κλαπ-κλαπ-κλαπ!

Σελιτσάνος είπε...

Ο Λούις όντως απολαυστικός.Αν και στην κατάσταση που φτάσαμε δεν ξέρω αν πρέπει να ηρεμούμε με Λούις ή να παρολογάμε με διονυσιακούς ζουρνάδες.

Μαύρος Γάτος είπε...

Τα κατάφερες και μού την έφτιαξες κι εμένα, πτηνό! Σ;-)))

new-girl-on-the-blog είπε...

Σκεφτήκατε να προσλάβετε βοηθό (να σκουπιζει τα χέρια, να βγάζει φωτογραφίες);
;-)

Ανώνυμος είπε...

πολύ καλά έκανες που μας το γνώρισες!καλησπέρα:: :-)

Τσαλαπετεινός είπε...

xtina: Τόσο δυνατό χειροκρότημα δεν μπορεί παρά να είναι για τον Luis και τη Velma. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Μετά τον Λούις περνάμε στους ζουρνάδες μπας και μας ταρακουνήσουν και κάνουμε κάτι ουσιαστικό, κάτι που να φέρει αποτέλεσμα, ώστε μετά να επιστρέψουμε και πάλι στον Λούις για να τραγουδήσουμε ήσυχοι μαζί του :
http://www.youtube.com/watch?v=m5TwT69i1lU

Τσαλαπετεινός είπε...

Μαύρος Γάτος: Μα τι νομίζεις ότι προσπαθώ να κάνω εδώ μέσα;

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

new-girl-on-the-blog: Βέβαια το σκέφτηκα! Μόλις αρχίσουν να έρχονται οι επιδοτήσεις για τα μπλογκς θα το κάνω. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

mplahmplah@wordpress.com: Ε, τέτοια τραγούδια δεν τα κρατάς για να τα ακούς μόνος σου.

Καλώς μας ήρθες!

The Thieving Magpie είπε...

Μου λείψατε....
Εγώ φταίω βέβαια, όχι εσείς!
Πότε θα μας πείτε και τα άλλα τρία τραγούδια που σας φτιάχνουν το κέφι;

Τσαλαπετεινός είπε...

The thieving magpie: Μα που πας και χώνεσαι σε σκονισμένα ποστ. Ανέβα επάνω, τελευταία ανάρτηση που έχει 29 τραγούδια.

;-)