Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Παρασκευάς, 16



Από νωρίς το πρωί γυρίζει και ρωτάει αν υπάρχει καμιά δουλειά. Αν βρει, στρώνεται όλη μέρα χωρίς να πάρει ανάσα. Για 10-15 ευρώ το πολύ. “Όσα θες” λέει στο τέλος για την αμοιβή του, στο αφεντικό της μέρας. Όσα του δώσουν τα παίρνει, τα βάζει στην τσέπη χωρίς να τα δει και λέει “ευχαριστώ”. Ύστερα τρέχει στο σπίτι, κάνει ένα μπάνιο, αλλάζει ρούχα και πάει στο εσπερινό Γυμνάσιο. Πάντα αδιάβαστος, ακόμα και τώρα στις εξετάσεις.

Τις προάλλες μού είπε ότι θα έγραφαν Όμηρο, Οδύσσεια. Τον ρώτησα, δε θυμόταν τίποτα. Κάτι γενικά μόνο για ένα τύπο που γύριζε από δω κι από κει με τους φίλους του αλλά ήθελε να πάει πίσω στο χωριό του, μα όλο έβρισκε δυσκολίες στο δρόμο του. Αυτός ο τύπος ήταν τόσο όμορφος που τον ερωτευόταν όλες οι γυναίκες που συναντούσε. Μια μάλιστα ήθελε να τον κρατήσει για πάντα κοντά της. Αυτός όμως δεν έμεινε, αν και περούσε καλά μαζί της, γιατί έπρεπε να γυρίσει οπωσδήποτε σπίτι που τον περίμενε η γυναίκα του.

Ο Παρασκευάς όταν δε βρίσκει δουλειά – τις περισσότερες μέρες- πάει με το ποδήλατο στο δασάκι. Έχει κάνει πατέντα: κόλλησε πάνω από τη πίσω ρόδα ένα λοξό σίδερο και εκεί στερεώνει και κουβαλάει ξύλα για το σπίτι. Ό,τι βρει. Ψιλά για προσάναμμα, κούτσουρα που θα λαμπαδιάσουν τη σόμπα. Από τώρα για τον επόμενο χειμώνα. Τον φετινό πάγωσαν. Τα ξύλα τους έφτασαν μέχρι το Φλεβάρη και να σκεφτείς ότι ακόμα και τώρα -Ιούνη μήνα- εδώ, τα βράδια πρέπει να ανάψεις φωτιά για να φύγει η υγρασία.

Αυτό το ποστ κανονικά θα τέλειωνε σε αυτό το σημείο, με την πίκρα: ένα παιδί δεκάξι χρονών έχει την έννοια να μαζέψει ξύλα για του χρόνου το χειμώνα. Όμως σήμερα που τον είδα πάλι στο δρόμο, μού είπε πως πριν από τέσσερα χρόνια, στα δώδεκα, δούλευε για ένα θείο του που τον έβαζε κι έσκαβε  “γούβες για τους πεθαμένους στο νεκροταφείο”. Δεν τού έδινε καν χαρτζιλίκι. Μόνο μια μπουγάτσα με κρέμα στο τέλος. “Αλλά είχε μπόλικη άχνη”, διευκρίνισε κι έφυγε σφαίρα με το ποδήλατο για το δασάκι. 


14 σχόλια:

Dead Posts Society είπε...

Οδύσσεια ζει και ο μικρός, ύπο μίαν έννοια -- όμορφη φιγουρα, όμως!

Ανώνυμος είπε...

...που είσαι νιότη που ΄λεγες πως θα γινόμουν άλλος....

kovo voltes... είπε...

Άνθρωποι που μπορούν να διακρίνουν μέσα στα σκοτάδια έστω και ένα φωτάκι, δηλαδή την άλλη όψη του νομίσματος, είναι ευτυχισμένοι και ας μοιάζουν στα μάτια των...κοινών θνητών αλλοπαρμένοι...
Να'ξερες πόσο βάλσαμο μου στάλαξε αυτή η ιστορία...Να'σαι καλά...

γρηγόρης στ. είπε...

1.Ο Παρασκευάς ήταν ένα παιδί που στη ζωή του ταλαιπωρήθηκε πολύ. Δούλευε πολύ και ο θείος του του έδινε μόνο να φάει. Όμως το χειμώνα που έκανε κρύο αναγκαζόταν να μάσει ξύλα με το ποδήλατό του που τον προηγούμενο χειμώνα δεν του έφτασαν. Αυτό το παιδί όταν μεγαλώσει θα γίνει ένα καλό παιδί γιατί ξέρει τι έχει τραβήξει και πως βγαίνουν τα έξοδα για αν ζήσει, πως είναι να μεγαλώσεις χωρίς να έχεις γονείς, να είσαι μόνος. Εγώ ακόμα που γράφω νοιώθω σαν να είμαι αυτό το παιδί.
Afrim, 42 χρονών.

2.Η ιστορία αυτή είναι αληθινή. Πως ένα μικρό παιδί σκέφτεται για το σπίτι του μαζεύει ξύλα για το χειμώνα. Μεγαλώνοντας χωρίς γονείς με πολύ δυσκολία, που και ο θείος του τον εκμεταλευόταν βάζοντας σε πολύ δύσκολη δουλειά, για ένα μικρό παιδί.
Αυτή η ιστορία μας γεμίζει, μας συγκλονίζει. Αυτό το παιδί όταν θα μεγαλώσει θα γίνει πολύ άξιος.
Zyberi, 41 χρονών.

3.Με αυτή την ιστορία εγώ πειράχτηκα από μέσα μου. Και ένοιωσα κάτι παραπάνω από μια ιστορία. Θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια λίγο πολύ. Αυτή η ιστορία είναι μια πραγματικά αληθινή. Δυστυχώς στη ζωή υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπέτειες για πάρα πολλά παιδιά. Πραγματικά από τέτοιες ιστορίες μπορούμε να βγάλουμε πάρα πολλά συμπεράσματα. Μαθαίνουμε πολλά πράγματα. Και από αυτά τα τα παιδιά που περνάνε τόσο δύσκολα, είανι δύσκολα να χάνεται κανείς γιατί παίρνουνε τη ζωή στα χέρια από νωρίς. Αυτό το παιδί έμαθε να μην το βάζει κάτω και στη συνέχεια με πολλή αδικία βρίσκει κουράγιο για να τα βγάζει πέρα μόνος του.
Και θέλω να ευχαριστήσω τον συγγραφέα για αυτή την ιστορία. Γιατί σε έναν άνθρωπο που έχει τραβήξει πολλά στη ζωή του δεν του έχουν τελειωμό οι λέξεις.
Martin, 35 χρονών.

4. Από την ιστορία που διαβάσαμε για το αγόρι η γνώμη μου είναι η εξής. Είναι αληθινή που συμβαίνει τακτικά σήμερα, άμα είναι παιδί χωρίς γονείς. Μπορεί να γίνει πολύ καλός όταν θα μεγαλώσει γιατί στα 12 χρόνια του έπρεπε να δουλεύει για μια μπουκιά ψωμί. Πάλευε με το κρύο. Παρόλα αυτά βρήκε ευκαιρία διάβαζε βιβλία. Εύχομαι ο Θεός να το βοηθήσει πάντα να έχει αυτό το κουράγιο στη ζωή του.
Για το συγγραφέα συγχαρητήρια που ασχολείται με τέτοια περίπτωση σε μια τέτοια εποχή που είμαστε σήμερα και εμείς οι μεγάλοι πρέπει να παίρνουμε θάρρος, εύχομαι.
Vezire, 52 χρονών.

5. Σήμερα ο δάσκαλος μας διάβασε μια συγκινητική ιστορία η οποία μιλούσε για ένα παιδί 16 χρονών, πολύ φτωχό, άτυχο, αλλά με μια θέληση εξαιρετική για τη ζωή. Ήθελε πολύ να δουλέψει, αλλά δεν έβρισκε δουλειά. Ήθελε να μάθει, αλλά δεν μπορούσε επειδή ήταν κουρασμένος. Έκανε ότι μπορούσε για να κρατήσει το «σπίτι» του.
Το παιδί αυτό μου θύμησε τα παιδικά μας χρόνια που όλοι μας παλέψαμε για μια καλύτερη ζωή, που δυστυχώς δε τη βρήκαμε στην πατρίδα μας αλλά με πολλές προσπάθειες το αποχτήσαμε εδώ στην Ελλάδα.
Bujar, 47 χρόνων.

[και για την αντιγραφή Γρηγόρης].

Σταυρούλα είπε...

Αχ γμτ

ippoliti_ippoliti είπε...

Καλημέρα Τσαλαπετεινέ.
Μπορείς με έναν τρόπο να μας στείλεις σημεία επικοινωνίας μαζί του;
είτε εάν υπάρχει κάποιο μεροκάματο πχ καθαρίζουμε τον κήπο, είτε να τον βοηθήσουμε στο διάβασμα είτε δεν ξέρω ...
Είναι ορφανός; χωρίς αδέλφια;
ΥΓ Γαμώ την άδικη ζωή και τα μνημόνιά τους.

Τσαλαπετεινός είπε...

Dead Posts Society: Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες τους συναντά κάθε μέρα και καθόλου δε φοβάται.

Τσαλαπετεινός είπε...

Άνεργοι Δημοσιογράφοι: “Αυτό το παιδί όταν θα μεγαλώσει θα γίνει πολύ άξιος.” όπως είπε κι ο Zyberi

Τσαλαπετεινός είπε...

kovo voltes...: Το βάλσαμο για μένα ήρθε με το σχόλιο του Γρηγόρη. Να μαστε όλοι καλά ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

γρηγόρης στ. : Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το σχόλιό σου και δε βρίσκω λόγια να σε ευχαριστήσω. Θα ήταν μισό το ποστ χωρίς αυτό. Στα παιδιά -όταν τα ξαναδείς- θέλω να πεις ότι ο pupëzen συγκινήθηκε πολύ με αυτά που έγραψαν για τον Παρασκευά και ότι τους στέλνει χαιρετίσματα και τις ευχές του για καλή πρόοδο.

Τσαλαπετεινός είπε...

Σταυρούλα : Αχ δε λες τίποτα!

Τσαλαπετεινός είπε...

ippoliti_ippoliti : Ο Παρασκευάς δε μένει στην Αθήνα. Για ευνόητους λόγους δε θέλω να αποκαλύψω δημόσια άλλα στοιχεία για την οικογενειακή του κατάσταση. Αν θέλεις επικοινωνούμε με μεηλ -δε βρήκα το δικό σου. Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον που έδειξες.
Καλό σου βράδυ

Χαμένο Επεισόδιο είπε...

Ένα αχ και από εμένα.

Τσαλαπετεινός είπε...

Χαμένο Επεισόδιο: Ήταν σιγανό το αχ σου και μού πήρε μέρες να το ακούσω

;-)