Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Από τί ζουν οι άνθρωποι;

 Στη μακρινή Ρωσία
λένε μια ιστορία
τώρα θα σας την πω

δεν έχει άγρια θηρία
ούτε δράκο κακό
πρίγκιπες νεράιδες

μάγους και βασιλιάδες
δεν θα τους βρείτε εδώ 
 
τη λεν στα παραμύθια
στη μακρινή Ρωσία
τις νύχτες στα παιδιά


αν έγινε στα αλήθεια
δεν ξέρω μη ρωτάτε

μα κάποια παραμύθια
βγαίνουν αληθινά


Κάπως έτσι, με αυτό το τραγούδι αρχίζει η παράσταση “Από τί ζουν οι άνθρωποι”. Όταν τελειώσει, κι ενώ έχει απαντηθεί το ερώτημα του τίτλου, οι θεατές για λίγο, διστάζουν να σηκωθούν από τις θέσεις τους· σαν να ελπίζουν ότι τα φώτα θα χαμηλώσουν, οι ηθοποιοί θα επανέλθουν στους ρόλους τους και η μαγεία θα κατακλύσει και πάλι την αίθουσα.
 

Όλα ξεκίνησαν όταν η Όλια Λαζαρίδου, διάβασε το ομώνυμο διήγημα του ρώσου συγγραφέα. Την ενθουσίασε και διέκρινε ξεκάθαρα τη φλόγα που κρύβει μέσα αυτή η μεγάλη ψυχή που είναι ο Τολστόι.” Η ιστορία του μια παραβολή, απλή και δυνατή σαν παραμύθι που καταλήγει στην ουσία της ίδιας της ζωής.
 
Πρώτη και βασική ύλη για την παράσταση λοιπόν, στάθηκε το διήγημα του Τολστόι με ήρωες τον τσαγκάρη Συμεών, τη γυναίκα του τη Ματριόσα και τον ξένο, τον Μιχαήλ που έφτασε εξ ουρανού, στο κατώφλι τους μια κρύα νύχτα του χειμώνα. Τον ανέστιο που βρήκε εστία και θαλπωρή στο φτωχικό σπίτι του ζεύγους και η παρουσία του άλλαξε τη ζωή τους.
 

Το διήγημα διασκευάστηκε σε θεατρικό από την ίδια και τους δύο άλλους συντελεστές της παράστασης, τον Γιώργο Νανούρη και τον Ηλία Κουνέλα, που παίζουν τους ρόλους του Συμεών και του Μιχαήλ αντίστοιχα, όμως προστέθηκαν κι άλλα άκρως ενδιαφέροντα συστατικά: εμβόλημα κείμενα της Λαζαρίδου -μικρές καθημερινές ιστορίες από την Αθήνα της κρίσης, σε πρώτο πρόσωπο- καθώς κι ένας ακόμα ήρωας: μια μαργιονέτα “ενσάρκωση” της σκιάς και alter ego της ηθοποιού που κατασκεύασε η Μάρθα Φωκά.


Οι τρεις παλιές ντουλάπες που αποτέλεσαν το λιτό σκηνικό της Κατερίνας- Χριστίνας Μανωλάκου μεταμορφώθηκαν σε σπίτια, δωμάτια, κρεβάτια κι όταν μετακινήθηκαν, το κενό μεταξύ τους, έδωσε στους θεατές την αίσθηση του δρόμου. Η δε μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα, έδεσε σαν καταλύτης το σύνολο.


Με απλά υλικά που όμως έδεσε σαν καταλύτης το πάθος της δημιουργίας καθώς και η διάθεση των συντελεστών να αρθρώσουν το δικό τους λόγο -μια χαμηλόφωνη πλην όμως ουσιαστική απάντηση στην κρίση- στήθηκε μια ονειρική παράσταση για μικρούς και μεγάλους, που χωρίς υπερβολή από κριτικούς και κοινό χαρακτηρίστηκε “βάλσαμο”. 

 H TAYTOTHTA THΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Από τι ζουν οι άνθρωποι» Λέων Τολστόι
Διασκευή - Σκηνοθεσία - Ερμηνεία: Όλια Λαζαρίδου - Γιώργος Νανούρης - Ηλίας Κουνέλας
Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα
Σκηνικά - κοστούμια: Κατερίνα-Χριστίνα Μανωλάκου
Κατασκευή κούκλας: Μάρθα Φωκά
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αννα Μαρία Πασχάλη
Συμπαραγωγή: Λυκόφως - Κέντρο Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος"

 «ΘΕΑΤΡΟΝ», Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» - Αίθουσα Ιφιγένεια (Πειραιώς 254, Ταύρος, τηλ. 212 2540.300)
Παραστάσεις κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 15.00   -ως το τέλος Μαρτίου.
Εισιτήρια: 16 - 12 - 10 €  



*αναδημοσίευση: toportal

4 σχόλια:

silia είπε...

Λένε, πως το να ζεις σε μια μικρή ήσυχη επαρχιακή πόλη, μακριά από την πολύβουη Αθήνα, είναι τύχη, ίσως-ίσως και ευτυχία. Δεν αντιλέγω, όμως...
...όμως υπάρχουν φορές, που νιώθω άτυχη, που ζω σε μια τέτοια πόλη. Καλή ώρα, όταν καταλαβαίνω, πως δεν θα μπορέσω να απολαύσω κάτι τόσο όμορφο, σαν αυτό, που ανάρτησες σήμερα...

Ανώνυμος είπε...

τις αγάπησα αυτές τις ντουλάπες. και το παιχνίδι με τις σκιές. υπέροχη παράσταση!

Τσαλαπετεινός είπε...

silia: Πριν από 2-3 χρόνια είχε πει κάτι ανάλογο ο κύριος Σελιτσάνος για το ποστ μιας συναυλίας (του Parker πρέπει να ήταν). Ε, από τότε προσπαθώ για ό,τι βλέπω και αξίζει βέβαια, να ετοιμάζω χορταστικά ποστ για τους φίλους που ζουν σε ήσυχες μικρές επαρχιακές πόλεις.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

kizilkum: Χαίρομαι και που είδες την παράσταση και που σού άρεσε. Εγώ περιμένω να ανατυπωθεί το διηγημα του Τολστόι - από τις εκδόσεις Μαϊστρος- για να το διαβάσω.

(Οι ντουλάπες ήταν πολύ ωραίο εύρημα της σκηνογράφου!)