Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Οδηγίες Εαρινών Εργασιών


Πρώτα το σκάψιμο. Αλλού δυνατά με τσάπα, ἒνδον σκάπτε, με τον τρόπο του Αργύρη(1). Στα “χα” του κόπου σου, θα απαντάει η γη με τα “αχ” της ανακούφισης κι έτσι, κουβέντα στην κουβέντα, θα ανασαίνει εκείνη, θα ανασαίνεις κι εσύ μαζί της έτσι όπως θα γίνεστε ένα -χοῦς εἶ- εγκαίρως.

Αλλού πάλι, να σκάβεις προσεκτικά με το σκαλιστήρι γιατί το ξέρεις: Υπάρχει μνήμη στο κέντρο της γης(2). Με απαλές ντελικάτες κινήσεις γύρω από κορμούς, προσέχοντας να μην πληγώσεις τις ρίζες. Προσέχοντας τους θαμμένους βολβούς που πήραν να ξεμυτίζουν υποσχέσεις.

Με τα ζιζάνια να είσαι αμείλικτος. Αυτά πρέπει να τα βγάζεις από τη ρίζα όσο είναι μικρά. Πριν θεριέψουν -με την ορμή τους αρτεσιανή (3) -και αρχίζουν να επεκτείνονται. Μην λυπηθείς τα αδηφάγα. Μην παρασυρθείς από τη φρεσκάδα τους, μήτε να σε ξεγελάσουν πιθανά άνθη. Τώρα πλέον έχεις κατανοήσει (4) και δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίζεις τα ζιζάνια.

Ύστερα πιάσε τα κλαδέματα. Να ξαλαφρώσεις τα φυτά από τα ξερά που άφησε πίσω του ο χειμώνας. Να τα απαλλάξεις από τα λαίμαργα που ξεπετάγονται και σπαρταρούν πιασμένα στο αγκίστρι του ονόματός τους(5) . Να επέμβεις, μα μια ιδέα μόνο, στον ξέφρενο επεκτατισμό της φύσης. Να δώσεις σχήμα στην επιθυμία της. Όχι απόλυτα γεωμετρικό μήτε αυστηρά κανονικό· αυτή άλλωστε είναι η μόνη εφικτή τέχνη σου.

Έπειτα, πάνω σ᾿ ἀσβέστη κίτρινο ἀπ᾿ τὴν πολυκαιρία(6), στις μάντρες και στα παρτέρια, πέρασε νέο στρώμα υπομονής. Κι ακόμα ένα. Και τρίτο αν χρειαστεί, μέχρι να σβήσουν τα σημάδια του καιρού. Και ας ξέρεις καλά πια, παιδί του Σίσυφου, πως πάλι θα εμφανιστούν πάνω στο λευκό.

Μετά φύτεψε. Για σένα, μόνο μικρά, εποχιακά. Εσύ να αρκεστείς στα πρόσκαιρα, μα για τους επερχόμενους, φύτεψε δέντρα. Να κάθονται στη σκιά τους προσεχή καλοκαίρια, να τρυγούν καρπούς. Να ακούν ανάκουστο κελαϊδισμό και λιγοθυμισμένο (7) έτσι όπως θα μετατρέπονται σε οικοτροφεία και ξενώνες για της πλάσης τα στρουθιά (8). Και τους χειμώνες, καθώς με δέντρο δίχως φύλλωμα θα παρομοιωθείς(9) ευεργετημένοι οι επερχόμενοι θα μνημονεύουν την απουσία σου.

Στο τέλος, πάρε ανάσα. Ξεκουράσου. Μέτρα τους ρόζους στα χέρια σου. Μέτρα και τον ιδρώτα στο πρόσωπο. Ύστερα πότισε το χώμα τους υδρατμούς της ψυχής σου (10) και κοίτα ψηλά . Θα το δεις: Ἔρχεται ἔαρ ἀειπάρθενο(11)



1. Αργύρης Χιόνης, Τα τραγούδια της γης.
2. Μάρκος Μέσκος, Χαιρετισμοί
3. Θοδωρής Ρακόπουλος, Υδροφόρος ορίζοντας
4. Κλείτος Κύρου Το λίγο του χρόνου
5. Κώστας. Γ. Παπαγεωργίου, Παιδικό κουρείο
6. Μιχάλης Κατσαρός, Ὁ Δοῦλος
7. Μιχάλης Γκανάς, Τί βλέπει ο ποιητής στον αιώνα μας;
8. Μανώλης Πρατικάκης Τα δέντρα
9. Κώστας Καρυωτάκης, Άπαντα
10. Χρήστος Αγγελάκος, Τα φώτα απέναντι,
11. Νίκος Καροῦζος Ἡ ἔναστρη φωτεινότητα

η φωτο, κλεμμένη από το διαδίκτυο. 

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο.Μίλησε στην καρδιά και στο χέρι μου, που αύριο έχει σκοπό να σκάψει και να φυτέψει στις γλάστρες και στα παρτέρια στο μπαλκόνι μου. Κι εκείνο το "υπάρχει μνήμη στο κέντρο της γής" υπάρχει πάντα στο μυαλό μου όταν πιάνω το σκαλιστήρι. Ευχαριστώ.

Σελιτσάνος είπε...

Σπεύδω.

Τσαλαπετεινός είπε...

Ανωνυμος: Από τότε που διάβασα "Τα τραγούδια της γης" του Χιόνη, το σκάψιμο απέκτησε άλλη διάσταση.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Όταν λέτε "σπεύδω" δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν πάτε για κηπουρικές εργασίες ή για να μελετήσετε κάποια ποιητική συλλογή.

Ανώνυμος είπε...

Μήπως όταν διαβάζει κανείς Αργύρη Χιόνη, όλα βρίσκουν τη θέση τους και το νόημά τους;
Λιτά και απέριττα. Με σοφία περισσή.
(Όπως και διαβάζοντας ποίηση γενικά...)

ΥΓ. Συνδυάσατε εξαιρετικά τους στίχους των αγαπημένων ποιητών. Εύγε, πτηνό!

κ.κ.

Άστρια είπε...

Πανέμορφο εαρινό μάθημα!
Αυτές οι οδηγίες - καρποί για να συγκεντρωθούν ήθελαν μόχθο, αλλά και αγάπη που ρίζωνε στη γη.



υγ. Μπήκα πριν λίγο τυχαία από ένα άλλο ιστολόγιο: μου κίνησε την περιέργεια ο τίτλος. Όμως τελικά την ανάρτηση με τις παραπομπές της τη διάβασα πάνω από μία φορά.

Margo είπε...

Διαμάντι!!!!!!!
Φυλάσσεται για επανάληψη σε κάθε ξεκίνημα των κουραστικών εργασιών. Με άλλο αέρα κατεβαίνεις στον κήπο και την τσάπα κοιτάζεις με συμπάθεια ;-)

roadartist είπε...

Τώρα εμένα όλο αυτό μου θύμισε πόσο μου έχει λείψει η φύση. Ουφ. Πως γίνεται να συνδυαστεί η φύση με την πόλη; :Ρ

Unknown είπε...

Με συγκίνησε πολύ το κείμενο-διαμάντι...
Ανήκω κι εγώ σ΄αυτούς που το διάβασαν πάνω από δυο φορές...
Χθες το έδειξα στον πατέρα μου (συνταξιούχος, που τα τελευταία χρόνια ερωτεύτηκε τη γη κι έχει ένα μικρό μποστάνι..).
΄Οταν τέλειωσε την ανάγνωση, τον είδα που σήκωσε τα γυαλιά και σκούπιζε τα δάκρυα...
Να΄σαι καλά...
Καλημέρα και καλό μήνα...
**Αννιώ**

Τσαλαπετεινός είπε...

κ.κ. Στις μέρες μας που όλο και περισσότερο, χάνεται/ουμε το νόημα, η προσφυγή στην ποίηση, τελικά εκτός αναδεικνύεται σε πολιτική πράξη.

σας ευχαριστώ!

Τσαλαπετεινός είπε...

Άστρια: Καλωσορίζω την εαρινή σας άφιξη!

Αμφίδρομα τα μαθήματα ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Είδες Margo μου τί κάνει το πτηνό για να αλαφρώσει από τον κάματο της δουλειάς που απαιτείται αυτήν εποχή;

Τσαλαπετεινός είπε...

roadartist: Να σου προτείνω, μια που σού έχει λείψει η φύση, μια επίσκεψη στον ναό του Ηφαίστου. Ή στο μοναστήρι της Καισαριανής. Ακόμα και στον Εθνικό Κήπο μπορείς να πας. Μην ξεχάσεις όμως να πάρεις φωτογραφική μηχανή. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Tis Annios: Σε ευχαριστώ για την εικόνα που μετέφερες!
Να δώσεις χαιρετίσματα στον πατέρα σου και να του πεις ότι ο τσαλαπετεινός του στέλνει ευχές για καλή σοδειά!