Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Στα Εξάρχεια


Οι κεντρικοί δρόμοι παράδοξα πηγμένοι. Η ανέμελη Αλεξάνδρας, η σοβαρή Ιπποκράτους ακόμα και η τρυφερή Ζωοδόχου Πηγής. Απόγευμα Κυριακής, μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα. Δεκέμβριος. Χειμώνας σου λέει. Υγρός και ράθυμος, ενώ το περασμένο καλοκαίρι δε λέει να ξεψυχήσει εντός σου, ως όφειλε εδώ και καιρό. Αντιστέκεται ακόμα και στα λαμπιόνια που μέρες τώρα φωτίζουν περιοδικά, ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους.

Στην άλλη όχθη της Ιπποκράτους, αυτή των Εξαρχείων δεν έχει Χριστούγεννα. Δεν έχει κίνηση. Τα κτίρια γερασμένα από το χρόνο και τις ασέλγειες. Οι δρόμοι βουβοί, με τις γωνιές τους να σηματοδοτούν γεγονότα που σήματα εξευτελίζουν. Αντίπαλες φιγούρες στέκονται ακίνητες, ράθυμες κι αυτές σα το χειμώνα, με θολό ή αυθάδικο βλέμμα. Στιγμιαία αδήλωτη ανακωχή μέχρι το επόμενο ξέσπασμα, δίπλα σε σωρούς σκουπιδιών.

Η μιζέρια που αναδύεται αποπροσανατολίζει. Αναζητώ μάταια πρώην οικείους δρόμους, φέρνοντας άσκοπους κύκλους. Κι ύστερα η μνήμη αρχίζει να ορίζει με τον τρόπο της το χώρο. Πριν από αιώνες το αδέξιο φιλί ενός έρωτα στην εκκίνηση, που δεν έκοψε ποτέ το νήμα, στα παγκάκια της Τοσίτσα. Τέτοια εποχή, αλλά με πολύ κρύο. Στο βάθος της αναγκαστικά ασπρόμαυρης εικόνας διακρίνονται μετά βίας μικρά φωτάκια ενός στολισμένου δέντρου.

Η γωνία Μπενάκη και Τζαβέλα, σκηνικός χώρος ενός σπαρακτικού χωρισμού με τον ίδιο ακριβώς καιρό να μπερδεύει στα πρόσωπά μας δάκρια με βροχή. Το ελάχιστο μαρμαράκι σε ένα περβάζι, σημείο κατάρρευσης υπάρχει ακόμα να θυμίζει την στιγμή που το απόλυτο ‘εμείς’ διασπάστηκε σε ένα άβολο, σα ξένο ρούχο, αφόρητο ‘εγώ’ , την ώρα που οι ρόδες ενός αυτοκινήτου έπεφταν σε λακκούβα κι εκτόξευαν πάνω μου λυτρωτικά λασπόνερα.

Κι αν η πόρτα της εισόδου αυτής της θλιβερής πολυκατοικίας στη Θεμιστοκλέους ήταν ανοιχτή θα έβρισκα σίγουρα πάνω, στο τέλος του κλιμακοστασίου, δίπλα στην πόρτα της ταράτσας- ξεκλείδωτη κι αυτή τότε- ξεβαμμένες από το χρόνο, δυο λέξεις και μια ημερομηνία ακριβώς πάνω από το σημείο που βρήκε καταφύγιο ένας ανυπόμονος έρωτας, μέσα στις ιαχές των φιλάθλων που πανηγύριζαν στα γύρω μπαλκόνια ένα γκολ κάποιου Μουντιάλ.

Οι σπαρμένοι στο χώρο έρωτες δείχνουν το δρόμο, σαν τα πετραδάκια στο παραμύθι.

Στο γυρισμό βρέχει δυνατά. Η κίνηση όμως έχει καταλαγιάσει και η Τρικούπη ανηφορίζει σκοτεινή. Τα σουβλάκια από τον Κάβουρα μέχρι το σπίτι θα έχουν κρυώσει και δε θα θυμίζουν καθόλου αυτά που τρώγαμε, αργά το απόγευμα μετά το μάθημα, με τα κάρβουνα της ψησταριάς ακόμα στις φλόγες να καίνε τις πίτες και τον γύρο να γυρίζει άθικτος γύρω από τον άξονά του.

Θα φάω, θα αλλάξω μουσική κι ύστερα μάλλον θα στολίσω το δέντρο.





Μουσική: Blue In Green , σύνθεση του Miles Davis από το άλμπουμ Kind of Blue.

33 σχόλια:

the elf at bay είπε...

Ωραία περιγραφή και η αλήθεια του κειμένου συγκλονιστική. Τι να πω...

Τσαλαπετεινός είπε...

the elf at bay : Ανάγνωση του αστικού ιστού με εργαλείο τις αναμνήσεις.

maximus είπε...

Δεν είχα ποτέ φανταστεί πόσο ερωτικά μπορούν να γίνουν τα σουβλάκια από τον Κάβουρα (!) τα οποία έχω τιμήσει πολλές φορές στο παρελθόν.. κι εκείνο το τζουκ μποξ πίσω και η αυλίτσα το καλοκαίρι, τι γέλιο.. Θα σταθώ και στη Ζωοδόχου Πηγής όχι γιατί την βρίσκω ερωτική αλλά γιατί έμενε μια φίλη και θυμάμαι κάθε φορά γύριζα γύρω γύρω από ένα σούπερ μάρκετ για να βρω παρκάρισμα. Ένα βράδυ αργά έφυγα και χωρίς καθρέφτη..

Όμορφη η περιγραφή σας με γλυκόπικρες αναμνήσεις..

Καλό βράδυ να έχετε

ELvA είπε...

Αγαπητε Τσαλ, πες μας πως τα καταφερνεις παντα και μας συγκινεις, στο τελος, με τις διηγησεις σου;

Y.Γ
1. Τι μου θυμισες τωρα... Τα σουβλακια του Καβουρα ηταν το κλασσικο στεκι πριν, ή μετα τα μπαρακια...
Βρε, Τσαλ, μπας και σε ηξερα απο καμμια παρεα, τοτε; ;)


Φιλια απο τη χιονισμενη Στοκχολμη!

Ανώνυμος είπε...

εξαίσιο , εξαίσιο...

Κ.Κ.Μ.

b|a|s|n\i/a είπε...

πόση δύναμη θα είχε η σκοτεινιά αν παντού φωτεισμένα ήταν;
καλησπέρα σου!

DonnaBella είπε...

exw adynamia sta exarheia. me filoxenhse mia filh meta apo xwrismo, enas agaphmenos sta taxidia mou apo to ydatino nhsi sth xwra tou hliou. ta diasxizw ama katevainw me ta podia apo tis theies mou (gkyzh) sto kentro, kai auton ton augousto pou emeina athina timhsa pali ta kafe kai ta cinema. me ta roz gyalia ths metoikou, vlepw ligotero th mizeria tou xwrou, kai perissotero th zwntania(logiko na apeikonizei thn orgh tou ellhna entonotera apo alles perioxes),thn (sygkritika)elleipsh dithen, th zestasia kai th geitonistikh aisthisi. isws paraeimai romantikh. btw, o kabouras sta exarheia thymamai na exei 2 b?

apos είπε...

Και του χρόνου. Στο arbolito αναφέρομαι.

(Κάβουρας ε;)

mermyblue είπε...

τελικά ο έρωτας είναι ο μεγαλύτερος ζωγράφος


...ωστόσο για μένα τα Εξάρχεια πάντα έχουν αυτό το "κάτι". Και ακόμα και τώρα, που τα έχουν αφήσει εντελώς στην τύχη τους ή μάλλον τα έχουν αφήσει στο έλεος κάθε τυχόν σύγκρουσης, ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου...

μπορεί να φταίει ότι πολλοί έρωτες γεννήθηκαν εκεί και έχουν αφήσει το στίγμα τους .

στόλισες δέντρο τελικά; :)

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Δεν ειμαι Αθηναια...κοντολογίς δεν εχω ζησει παρα ευκαιριακα στην Αθηνα...εχω ομως το "κακο ελάττωμα"να διαβαζω πολυ, και δη κλασικους....
Οταν λοιπον διαβάζω πχ Ξενόπουλο, Παπαδιαμάντη, κ.α αναραωτιέμαι:
Που ειναι αυτη η Αθήνα;;;;;;
ΠΟυ ειναι αυτη η Ιπποκράτους , η Θεμιστοκλέως, η Ζωοδόχου Πηγής, και ολοι αυτοί οι δρόμοι που περιγράφουν στα κειμενα τους;;;

logia είπε...

Τζαβέλα και Μπενάκη
Ο Ηράκλειτος
στη γωνία καφενείο που έπαιζε Πουλόπουλο

Θεμιστοκλέους Ο Κάβουρας
και κείνο το ρεμπετάδικο, πώς το λέγανε γμτ;

Αραχώβης το σπίτι του Άσημου
Απέναντι το σπίτι του Στάθη...

Θεμιστοκλέους και Αραχώβης
ΤΟ Εστιατόριο, εξαργυρώναμε κουπόνια σε μακαρονάδες...

Απέναντι το Βοξ

Πλατεία
τα κάλαντα με τον Ασημο
καφέδες
καυγάς τρεις μέρες πριν το γάμο
οι γνωστές φοβίες...
να το κάνω ή όχι...


μα βαλτός είσαι τώρα???????

vague είπε...

Πρώτα διάβασα μια φορά το κείμενο. Μετά περίμενα να τελειώσει ο Miles Davis. Μετά το ξαναδιάβασα, ακούγοντας το τσάρλεστον και (όπως το είχα φανταστεί), το κείμενο μεταμορφώθηκε μέσα μου. Αυτό που διάβαζα πλέον, ήταν η απόδειξη ότι η μελαγχολική νοσταλγία που συνοδεύει τις αναμνήσεις, μπορεί να μετατραπεί σε πανηγύρι αποδοχής.

Ωραία βόλτα όμως, όπως πάντα (στις βόλτες άλλωστε είσαι σπέσιαλιστ)!
Όλοι οι Αθηναίοι, ίδιοι είμαστε.

Prokopis Doukas είπε...

"Ερωτευμένοι στα Εξάρχεια". Θα έχει μεγάλη επιτυχία. Αυτοβιογραφικό δράμα με πρωταγωνιστές τους... ;-)

ippoliti_ippoliti είπε...

τι δυνατότητα είναι αυτή που έχεις να "πυροδοτείς" και να ανασύρεις συναισθήματα.
Δεν θα μπορούσα να μην μπώ, ως κάτοικος και των Εξαρχείων, κάπως ένιωσα μ'αυτή σου την ανάρτηση. Κάνω την "παρατυπία" να μπώ από το γραφείο γιατί φεύγω πάλι.
Να'σαι καλά

Margo είπε...

Τσαλαπετεινέ, κατάφερες με αυτό το υπέροχο κείμενο να μας ταξιδέψεις πίσω στα χρόνια της δράσης.. στις γειτονιές της Αθήνας που περπατήσαμε, ερωτευτήκαμε, χτίσαμε το μέλλον μας.. τότε που το σπίτι το είχαμε μόνο για ύπνο.
Η ζωή μας ήταν έξω στον κόσμο.

Τώρα ας φάμε και ας στολίσουμε και το δέντρο :)

Αν και πολύ γκρίζα σου εύχομαι καλή μέρα!

theorema είπε...

Μα τι ποστ ήτανε τούτο?!?!...
Με ξεθεώσατε. Υποκλίνομαι σεμνά και σας ευχαριστώ γι' αυτή τη μαγική βόλτα.

Τσαλαπετεινός είπε...

MAXIMUS: Όλα μπορούν να πάρουν τη χροιά που τους αποδίδουμε ανάλογα με τη διάθεση μας. Έτσι η Ζωοδόχου Πηγής στην αρχής της- στο ύψος του Εκράν - είναι ερωτική, μετά γίνεται τρυφερή μέχρι την Καλλιδρομίου για να καταλήξει αμήχανη στην Ακαδημίας.

Το πικρό της περιγραφής οφείλεται αποκλειστικά στην εικόνες που αντίκρισα κι όχι στις αναμνήσεις. Η μνήμη έχει την ικανότητα να τακτοποιεί τα πάντα και να αμβλύνει τις εντάσεις.


Elva : Αρπάζομαι από τη χιονισμένη Στοκχόλμη, ξεχνάω Κάβουρα και σουβλάκια και αρχίζω να ζηλεύω. Το βασίλειο μου για ένα χιονάνθρωπο! Για λίγο χιονοπόλεμο…

Αν με είχες συναντήσει αποκλείεται να μη θυμόσουνα το λοφίο μου. ;-)


Κ.Κ.Μ. : Όλα διπλά, εκτός του Μ;

Τσαλαπετεινός είπε...

b|a|s|n\i/a : Ίσως για αυτό μας γοητεύουν τόσο τα φωτάκια του δέντρου που αναβοσβήνουν. Φως- σκοτάδι. Διαρκής εναλλαγή.


DonnaBella: Τα ροζ γυαλιά της μετοίκου! Τι ωραίο!
Η μιζέρια πάντως υπήρχε εκείνο το βράδυ. Το επόμενο που ξαναπέρασα ήταν ζωντανή η περιοχή. Όπως ήταν εξαιρετική η ινδική πίτα με κοτόπουλο που δοκίμασα στη Μεσολογγίου, κάνοντας μια μικρή απιστία στον Κάβουρα. Οι σωροί σκουπιδιών πάντως ήταν εκεί.


apos: Conoces que soy un marinero, entonces solo mi barco pequeno ya está listo, con las lucecitas. El arbol todavia no… Feliz Navidad!
Si, Cangrejo!

Τσαλαπετεινός είπε...

mermyblue : Για όλους η περιοχή έχει ‘κάτι’ το οποίο βέβαια διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κι είναι αυτό που μας κάνει να επιστρέφουμε, ή δε μας αφήνει να φύγουμε. Κι οι έρωτες τελικά αφήνουν το στίγμα τους στο χώρο, εκτός από τα εντός μας στίγματα.
Για την ώρα μόνο καραβάκι…


Ρίκη Ματαλλιωτάκη: Το ίδιο θα αναρωτιόταν κάποιοι άλλοι αν διάβαζαν για την οδό Καλοκαιρινού, για τη Ρούσου Χούρδου, την Ικάρου, τον πεζόδρομο της 25ης Αυγούστου. Ρίξε μια ματιά σε ένα παλιό ποστ που αναφέρεται στο Ηράκλειο:
http://tsalapetinos.blogspot.com/2009/04/blog-post_10.html



logia : Μα αυτό που ξεσήκωσα δεν ήταν κύμα αλλά τσουνάμι αναμνήσεων!
Τελικά φαντάζομαι ότι το τρομερό δίλλημα «να το κάνω ή όχι» έληξε πάνω άνθη λεμονιάς, βροχή από ρύζια και μπόλικα κουφέτα.
Πώς λέγανε το ρεμπετάδικο; Δε μπορώ να θυμηθώ…

Τσαλαπετεινός είπε...

Riski: Τι εννοείς όταν λες : «περίμενα να τελειώσει ο Miles Davis» ; Έχω χρονομετρήσει όπως πάντα, τη μουσική ώστε να κρατάει όσο η ανάγνωση του ποστ! Πού λάθεψα; Μήπως διαβάζεις πολύ γρήγορα; Μήπως πρέπει να αλλάξω μουσική; Ή να μεγαλώσω το κείμενο;

Καλησπέρα! ;-)


Prokopis Doukas: Ο έρωτας , μας ανεβάζει όλους στη σκηνή- από το Notting Hill μέχρι τα Εξάρχεια- και μας κάνει πρωταγωνιστές σε διαφορετικά σενάρια. Σε δράματα, κομεντί ή ακόμα και σε κωμωδίες.


ippoliti_ippoliti : Πολύ φοβάμαι ότι πρόκειται για αυτόματη ανάφλεξη, χωρίς καμία πιθανότητα ίασης. Πάλι ταξίδι; Τυχερή! Καλά να περάσεις ακόμα κι αν είναι για δουλειά.

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo : Αν το επιλέξεις τα χρόνια της δράσης δεν είναι πίσω αλλά μπροστά. Απλώς η δράση αλλάζει μορφή. Άλλωστε και το φαγητό και το στόλισμα του δέντρου μπορεί να αποκτήσει τη γοητεία μιας νύχτας που δεν επιστρέφεις στο σπίτι σου παρά όταν έχει χαράξει. Αρκεί να έχουμε τη διάθεση.
Η βροχή εδώ πάντως είναι υπέροχη!


theorema : Ανταλλάσουμε μαγικές βόλτες. Άλλος σε ‘ξεποδαριάζει’ στην πόλη κι άλλος σε αφήνει ξέπνοο στα χρώματα, με την τελευταία στάση στο μοναδικό εύρημα της ασφυξίας.

vague είπε...

Αν διάβαζα τέτοιου μεγέθους κείμενο σε χρόνο ίσο με τη διάρκεια του "blue in green", δεν θα είχα δουλειά, Ραμφότατε..

Τσαλαπετεινός είπε...

Riski : Μισή ώρα σου κλείνω το μάτι και εσύ παίρνεις την απάντησή μου στα σοβαρά; Ή μήπως εγώ πήρα τώρα τη δικιά σου στα σοβαρά, ενώ αστειευόσουνα; Ραμφότατε;

Μ` αρέσει!

vague είπε...

Τσ, τσ, τσ, τι ψαρωτική που γίνομαι καμιά φορά..
:))

Your featherness..
σε παίρνω τόσο στα σοβαρά, που δεν θα μπορούσα να σε πάρω ποτέ στα σοβαρά.

logia είπε...

όπως τα λες έληξε... και καλά κρατεί ακόμη...φτου σκόρδο μη και αυτοματιαστούμε...

μπας και το λέγαν "Καϊξής"???

μ είπε...

'Ολοι οι Αθηναίοι ίδιοι είσαστε, που λέει και η Ρίσκι ;)

Ωραία διήγηση, Τσαλ.

Και του χρόνου και καλές γιορτές λοιπόν...

:)

Coffeemug είπε...

Μαγική βόλτα με μαγική μουσική σε μια τόσο αλλοπρόσαλλα χρωματισμένη γειτονιά. Γεύσεις, μυρωδιές, εικόνες, αισθήσεις. Είναι χάρισμα να ζωγραφίζεις με τις λέξεις!

masquerade είπε...

'Έφυγα...'

xomeritis είπε...

Τώρα τι τα ήθελες τα σουβλάκια από τον Κάβουρα.

Χιόνι και τα πάντα κλειστά εδώ...

Yannis Tsal είπε...

Όμορφες εικόνες και αναμνήσεις από μια συνοικία την οποία καλώς ή κακώς οι περισσότεροι έχουμε συνδέσει με νεανικές αναζητήσεις και ανησυχίες. Μου αρέσει όπως εκθέτεις γεγονότα από το παρελθόν σου με τρόπο που θυμίζει φιλμ νουάρ ή αστυνομικό μυθιστόρημα. Το καινούριο διακοσάρικο μια βραδιά που παιζόταν ταινία του Αλμοδόβαρ, ένας ανυπόμονος έρωτας ένα καλοκαίρι με μουντιάλ - η στιγμή της κορύφωσης άραγε συγχρονισμένη με ένα εντυπωσιακό γκολ του Ροζέ Μιλά; :) Διατηρώ πάντα την επιφύλαξη βέβαια κάποια από τα στοιχεία να είναι... κόκκινες ρέγγες!

Τσαλαπετεινός είπε...

Riski : «Σε παίρνω τόσο στα σοβαρά, που δεν θα μπορούσα να σε πάρω ποτέ στα σοβαρά.» Αριστούργημα!!!



logia : Μπράβο! Και βεβαίως : φτου!!!
Δε μπορώ να θυμηθώ…


Μανος: Σ` ευχαριστώ Μάνο! Μπορώ τώρα και επισήμως να υπογράφω ως Έποψ ο Αττικός. Καλές γιορτές!


coffeemug : Είναι όλα τόσο έντονα- γεύσεις μυρωδιές και εικόνες- οπότε αναγκαστικά γίνονται χρωματική παλέτα.

Τσαλαπετεινός είπε...

masquerade: Χαίρομαι!


Thomas Xomeritis: Μην παραπονιέσαι! Πιστεύω ότι απόψε κι όλα θα φας σουβλάκια. Καλώς ήρθες Τομας!


tsalapeteinos : Vivir para contrala hermanito! Οι ρέγγες πάλι έγιναν κόκκινες με άρωμα Μουντιάλ και με πανηγυρισμούς Ροζέ Μιλά εξ αιτίας σου. Είπαμε οι καλές πάσες στην μεγάλη περιοχή δεν πρέπει να μένουν ανεκμετάλλευτες. ;-)

Ανώνυμος είπε...

We [url=http://www.casinovisa.com]no deposit bonus[/url] be subjected to a rotund library of unqualifiedly unsolicited casino games as a replacement for you to sport sensibly here in your browser. Whether you pine for to practice a provender encounter master plan or scarcely sample elsewhere a insufficient late slots first playing in the direction of unfeigned money, we procure you covered. These are the claim still and all games that you can with at true online casinos and you can play them all quest of free.