Το κίτρινο σακάκι

Μια σοπράνο τραγουδά συνοδεία εκκλησιαστικού οργάνου το Ave Maria τη στιγμή που ο Charley Partanna γυρίζει τυχαία και κοιτάζει ψηλά. Το βλέμμα του πέφτει πάνω μια εκθαμβωτική άγνωστη και το ύφος του δεν αφήνει καμία αμφιβολία: κεραυνοβόλος έρωτας με την πρώτη ματιά. Τη δεύτερη φορά που γυρίζει από το στασίδι του για να τη δει, εκείνη αντιλαμβάνεται το ενδιαφέρον του και η στάση της είναι ενδεικτική για το αμοιβαίο του πράγματος.

Στο τέλος της γαμήλιας τελετής ο Charley αρχίζει να την αναζητά απεγνωσμένα. Το ίδιο και στη δεξίωση που ακολουθεί. Την εντοπίζει τελικά σε ένα από τα ακριανά τραπέζια και πάει προς το μέρος της με κίνηση αγριμιού που ετοιμάζεται να επιτεθεί στη λεία του. Εκείνη που τον έχει αντιληφθεί, περιμένει ατάραχη την προσέγγισή του κι όταν της ζητάει να χορέψουν την ταραντέλα που ήδη παίζει η ορχήστρα, απαντά καταφατικά και του χαρίζει ένα απαστράπτον χαμόγελο.

 Ο χορός τους όμως πολύ σύντομα διακόπτεται· ένα αγόρι της λέει ότι τη ζητάνε στο τηλέφωνο. Φεύγει πριν καν προλάβουν να συστηθούν και δεν επιστρέφει. Ο Charley Partanna αργότερα στο σπίτι του κάνει ό τι μπορεί για να μάθει τουλάχιστον το όνομα της άγνωστης: επικοινωνεί με φωτογράφο που ήταν στο γάμο και, ναι, την έχει φωτογραφίσει όμως δεν ξέρει ποιά είναι. Τηλεφωνεί ξημερώματα, με την ελπίδα να μάθει κάτι, ακόμα και στην πρώην του, την Maerose που ήταν κι εκείνη στο γάμο,  αλλά όπως ήταν αναμενόμενο η Maerose τον διαολοστέλνει και το κλείνει.

Τη στιγμή που φαίνεται ότι ο Charley έχει πλέον απελπιστεί, χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι η Irene Walker, η άγνωστη της εκκλησίας και της δεξίωσης που του ζητάει συγνώμη για την εξαφάνισή της. Εκείνος δεν χρονοτριβεί καθόλου: της ζητάει να συναντηθούν αμέσως. “Επέστρεψα ήδη στην Καλιφόρνια” του απαντά μα εκείνος δεν πτοείται και κανονίζει να γευματίσουν εκεί την επόμενη μέρα.

Στη σκηνή που ακολουθεί στην ταινία Prizzi's Honor ένα αεροπλάνο διασχίζει την οθόνη από δεξιά που είναι η Νέα Υόρκη, προς τα αριστερά που βρίσκεται η Καλιφόρνια κι αμέσως μετά βλέπουμε το εσωτερικό του Bel Age Hotel στο West Hollywood. H Irene κομψή και λαμπερή βαδίζει προς την πρώτη συνάντησή τους και τότε σηκώνεται από το τραπέζι που ήδη περιμένει ο Charley. Με κατακίτρινο σακάκι!

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο John Huston είχε στήσει με μαεστρία την αρχή ενός love story και στο 25ο λεπτό της ταινίας, αποφασίζει να τινάξει όλη την ρομαντική ατμόσφαιρα στον αέρα. Παρακολουθώντας την ταινία την πρώτη φορά, ενθουσιάστηκα με το κίτρινο σακάκι. Πίστεψα ότι ήταν ένα κορυφαίο εύρημα του Donald Lee Feld, του ενδυματολόγου της ταινίας, που πέτυχε να σαρκάσει  την ερωτική ιστορία και βέβαια να τονίσει τη διαφορά ανάμεσα στον μπρουτάλ χαρακτήρα που ενσάρκωνε ο Jack Nicholson και στην αδιαμφισβήτητη κομψότητα της Irene που υποδυόταν η Kathleen Turner.

Μερικά χρόνια αργότερα κι έχοντας δει στο μεταξύ την ταινία 2-3 φορές ακόμα, έπεσε στα χέρια μου ένα αθλητικό περιοδικό. Ξεφυλλίζοντάς το στάθηκα σε μια καταπληκτική φωτογραφία: ο Nicholson, βρισκόταν σε μια κατάμεστη κερκίδα σε κάποιον αγώνα των Lakers του Los Angeles, ομάδα της οποίας ως γνωστόν είναι φανατικός οπαδός, φορώντας το ίδιο ακριβώς κίτρινο σακάκι! 

Από τότε μέχρι και σήμερα που έτυχε να ξαναδώ την ταινία, αναρωτιέμαι αν ο ίδιος ο Nicholson είχε επιβάλει στον ενδυματολόγο της Τιμής των Πρίτζι το σακάκι που είχε το χρώμα της ομάδας του ή αν μετά τα γυρίσματα της ταινίας το κράτησε ώστε να το φοράει στους αγώνες των Lakers που συνεχίζει με φανατισμό να παρακολουθεί.

Η πρώτη εικόνα από το γήπεδο βρέθηκε εδώ, ενώ η δεύτερη εκεί.

Εδώ θα βρείτε την ταινία.

Bonus: Το Ave Maria και TarantellaNapolitana από τον Νονό.