Τέλος
της Άνοιξης πριν από αρκετά χρόνια, μετά
από ξαφνική μπόρα είχε πάρει να ξανοίγει
ο ουρανός. Ένα επτάχρονο γυφτάκι βάδιζε
αφηρημένο στο τέλος της οδού Τσακάλωφ.
Βάδιζε και παραμιλούσε. Ξυπόλυτο. Από
τις κινήσεις του, τα χαμόγελα που
εναλλασσόταν με κατσουφιάσματα και
μορφασμούς, φαινόταν ότι είχε αρχίσει
να διηγείται στον εαυτό του μια ιστορία
που γινόταν ολοένα και πιο συναρπαστική.
Ξαφνικά
σταμάτησε μπροστά σε ένα κατάστημα με
παιδικά ρούχα. Ένα κοραλλένιο φόρεμα
της τράβηξε την προσοχή περισσότερο
από όλα τα άλλα. Πλησίασε και κόλλησε
τα χέρια και το πρόσωπο στη βιτρίνα. Θα
έμενε εκεί για ώρα θολώνοντας με την
ανάσα της το τζάμι αν από μέσα μια κυρία,
δεν της έκανε νόημα -ένα ξουτ ξουτ με
το χέρι- να φύγει.
Το
κοριτσάκι έκανε δυο βήματα πίσω και
στάθηκε εκεί κοιτάζοντας το φόρεμα.
Ύστερα τεντώθηκε στις μύτες των ποδιών.
Σήκωσε τα χέρια της ψηλά σαν να κρατούσε
πάνω από το κεφάλι ένα τεράστιο αόρατο
μπαλόνι κι άρχισε, σωστή πρίμα μπαλαρίνα,
να στροβιλίζεται. Έτσι και την πρόσεχες,
χανόταν η κοντή φούστα που φορούσε πάνω
από παντελόνι και το παράταιρο μπλουζάκι.
Έβλεπες μόνο στις στροφές της να ανεμίζει
το κοραλλένιο φόρεμα της βιτρίνας. Κι
ας της έλειπαν οι πουέντ.
Η
εικόνα ασπρόμαυρη, από την Έκθεση
Εικαστικής Κούκλας "Tilda"
12 σχόλια:
Μια τέτοια Άνοιξη δεν έχει τέλος.
Tι υπέροχο κείμενο...
Μη σου πω πως κάπως ταυτίστηκα...
Άνοιξη όπως ανάταση ψυχής με την εικόνα που μας μετέφερες :)
Τέτοια γράφετε και απειλείτε τον φορμαλισμό μας.Ασύγγνωστα.Έλεος.
Μουσική, κείμενο και φωτογραφία όλα ταιριαστά. Το όνειρο έχει σημασία. Και αυτό δε φοράει ρούχα και παπούτσια...
Σαν εκείνα τα μουσικά κουτιά που τα άνοιγες και στριφογύριζε η μπαλαρίνα!
Καλημέρες!
γρηγόρης στ.: Αν σκεφτείς ότι κουβαλάω αυτή την σκηνή χρόνια τώρα και δεν έχει ξεθωριάσει, ναι η άνοιξή της δεν έχει τέλος. ;-)
FLORA GIA : Μα τότε πρέπει να χορεύεις ωραία!
Σταυρούλα: Μας χρειάζεται πότε πότε η ανάταση. Δε μας χρειάζεται;
Σελιτσάνος: Τέτοια γράφετε με κάνετε να πιάσω το πολεμικό ρεπορτάζ. Αλλά εγώ σας συγχωρώ.
kovo voltes... : Η εικόνα που βρήκα τυχαία μου θύμισε την ιστορία. Η μουσική δεν μπορούσε να είναι παρά αυτή. ;-)
Πιγκουίνος: Έτσι ξυπόλυτη που στεκόταν στις μύτες και στριφογύριζε, μού θύμισε αμέσως τις μπαλαρίνες στα μουσικά κουτιά .
;-)
Δημοσίευση σχολίου