Ο Αργύρης Κουνάδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1924. Μελέτησε πιάνο με τους Δ. Μαρή και Σ. Φαραντάτο στο Ωδείο Αθηνών (δίπλωμα πιάνου, 1952) ενώ πήρε μαθήματα θεωρητικών και σύνθεσης με τον Γιάννη Α. Παπαϊωάννου στο Ελληνικό Ωδείο (δίπλωμα σύνθεσης, 1956). Από το 1950 συνεργάστηκε με το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου μαζί με τον Μ. Χατζιδάκι και τον Μ. Θεοδωράκη. Το 1951 συνέπραξε με την ΚΟΑ ως σολίστ ενώ παράλληλα συνέθεσε μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ηταν από τους πρώτους συνθέτες που έδειξε ενδιαφέρον για το ρεμπέτικο τραγούδι. Το ρεμπέτικο μαζί με τον Στραβίνσκυ και τον Μπάρτοκ έχουν επηρεάσει τα πρώτα του έργα της περιόδου 1949 - 1957. Αργότερα αποκήρυξε τα περισσότερα από τα έργα της περιόδου αυτής. (Η συνέχεια της βιογραφίας του καθώς και αναλυτικός κατάλογος των έργων του συνθέτη εδώ...)
Ο Αργύρης Κουνάδης πέθανε χθες το βράδυ (21/11) στο Φράιμπουργκ, στην Νότια Γερμανία, όπου ζούσε από το 1959, σε ηλικία 87 ετών.
update:
Διαβάστε το εξαιρετικό άρθρο της Αυγής: Αργύρης Κουνάδης: Περπάτησε στους δρόμους της μουσικής και της αριστεράς...
Μετά από παράκληση φίλου θα ήθελα να συμπληρώσω, ότι ο συνθέτης είχε καταγωγή από την Κεφαλλονιά.
10 σχόλια:
γεια σου τσαλαπετεινέ
ευτυχώς που πετάς και στα *άλλα* κλαδιά εσύ πέρα απ' τα σκουπίδια που μάς έχουν σκεπάσει
θυμάμαι τη δουλειά τού κουνάδη με την βιτάλη
Δεν γνώριζα πως ήταν μαθητής του Παπαϊωάννου. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί σημαντικοί Έλληνες συνθέτες ήταν μαθητές του.
Όρτσα τα πανιά λοιπόν για τον Αργύρη Κουνάδη.. καλό του ταξίδι!
χαρη: Έτυχε να το μάθω από φίλη χθες νωρίς το απόγευμα από φίλη που γνωρίζει τον αδελφό του συνθέτη, τον ζωγράφο Κώστα Κουνάδη.
Και είχα δει πρόσφατα το Κορίτσι με τα μαύρα...
Να σαι καλά.
Margo: Δυστυχώς τέτοιες ειδήσεις γίνονται αφορμή να μάθουμε πράγματα που δεν θα έπρεπε να αγνοούμε. (Ο λίθος πάει πρώτα σε μένα που εκτός από τα τραγούδια που ανέβασα, αγνοούσα το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του συνθέτη.)
Καλό σου απόγευμα κι όρτσα τα πανιά- και γι αυτούς που έφυγαν και κυρίως για μας που μένουμε.
Χωρίς να είναι μέινστριμ ήταν πάντα στο προσκήνιο.Για τη δική μου γενιά ήταν ένας μικρούλης μύθος.Καλό του ταξίδι.
Δεν ήξερα πως ζούσε εκτός Ελλάδας ούτε πως ήταν τόσων ετών - νόμιζα πως ήταν νεώτερος,όμως μεγαλώνουμε όλοι!Καλό του ταξίδι και αξίζουν τα αφιερώματα για τέτοιους,σημαντικούς ανθρώπους.
Σελιτσάνος: Μα οι μικροί μύθοι δεν είναι αυτοί που τελικά σημαδεύουν τη ζωή μας; Οι μεγάλοι αργά ή γρήγορα καταπέφτουν.
ολα θα πανε καλα... : Μα είδες τι έγραψα πιο πάνω στη Margo; Ελάχιστα ξέρουμε συνήθως για τους πραγματικά σημαντικούς. Τα άλλα τα "ανακαλύπτουμε" την ώρα που φεύγουν.
@Τσαλαπετεινός:
Μεγάλη αλήθεια...
ολα θα πανε καλα...: :-)
Δημοσίευση σχολίου