Τηλεοπτική λεύκανση

Το τελευταίο ποστ του Βυτίου μού θύμισε ένα άρθρο του Παντελή Μπουκάλα που είχα διαβάσει πριν από καιρό. Το βρήκα, αναγνώρισα τη δίστομη όρασή* του και σκέφτηκα ότι αξίζει να το ξαναδιαβάσουμε. Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 13 Μαρτίου 2009. 

Ωστε λοιπόν «τον τελευταίο ενάμιση χρόνο το ΛΑΟΣ έχει βάλει νερό στο κρασί του». Μάλιστα. Για να το λέει αυτό ο κ. Τραγάκης, ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., κάτι περισσότερο θα ξέρει από εμάς τους κοινούς θνητούς - ή μάλλον κάτι περισσότερο θα θέλει, κάτι θα έχει στο μυαλό του, όπως άλλωστε και ο κ. Ψωμιάδης, που απαιτεί τη συνεργασία των «δύο κομμάτων της παράταξης». Κάτι θα ξέρει επίσης ο κ. Πρετεντέρης που, σαν αυθεντικός εκφραστής της κοινής γνώμης, διαβεβαίωσε από τηλεοράσεως τον κ. Καρατζαφέρη ότι ο πολύς κόσμος δεν βλέπει πια το κόμμα του σαν ακραίο. Το ότι η συνεχής και άνευ κριτικής τηλεοπτική προβολή του ΛΑΟΣ, του αρχηγού του και των ανθυπασπιστών του, διευκόλυνε καίρια την «εξομάλυνση» της εικόνας του εν λόγω κόμματος δεν περνάει βέβαια από το μυαλό κανενός τηλεταγού· η δουλειά τους άλλωστε δεν είναι τόσο να παράγουν σκέψη όσο να ρυθμίζουν τη σκέψη των άλλων, των καταναλωτών τους.

Με τέτοια καλά λόγια λοιπόν που ακούει τώρα τελευταία ο κ. Καρατζαφέρης, μάλλον θα έχει ξεχάσει ότι λίγα χρόνια πριν απειλούσε με μηνύσεις όποιον χαρακτήριζε ακροδεξιό το κόμμα του, δανειζόμενος αυτή τη λογοκριτική «στρατηγική» από τον Λεπέν. Από τότε, με την «πολιτική της ατάκας» την οποία συστηματικά υπηρετεί ο ίδιος και οι υπαρχηγοί του (τηλεοπτικά προϊόντα εν πολλοίς και αυτοί), με τα λογοπαίγνια και τα ανεκδοτάκια, κατάφερε να κερδίσει διπλάσιο τηλεοπτικό χρόνο από το χρόνο που αποσπούν από κοινού τα κόμματα της Αριστεράς. Οποια ώρα κι αν μπεις στον τηλεοπτικό κόσμο, πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, μεσάνυχτα, και όποιου περιεχομένου κι αν είναι η εκπομπή (ενημερωτική, λαϊφστυλίστικη, «αποκαλυπτική», κουτσομπολίστικη), θα πέσεις σε κάποιον του ΛΑΟΣ που προσπαθεί να παραστήσει το χαριτωμένο, τον ευφυολόγο, τον «εαυτό του».

Καλαμπουράκι στο καλαμπουράκι, κουτσομπολιό στο κουτσομπολιό, «μπουμπουκολογία» στην «μπουμπουκολογία», κατασκευάστηκε και διακινείται προς μαζική κατανάλωση ένα είδωλο του ΛΑΟΣ, όπου το κόμμα αυτό εμφανίζεται σαν μια παρέα ιδεολογικώς άοσμων, άρα ακίνδυνων ατακαδόρων, και όχι σαν ένα αγρίως λαϊκιστικό κόμμα στις τάξεις του οποίου περιλαμβάνονται χουντόφιλοι, βασιλόφρονες, εβραιοφάγοι, κυνηγοί μεταναστών, νοσταλγοί του χιτλερισμού, που θεωρούν το Ολοκαύτωμα «σιωνιστικό ψεύδος» καθώς και κατά φαντασίαν απελευθερωτές της Πόλης, που όπου να ’ναι θα την ανακτήσουμε και θα υποχρεώσουμε τους Τούρκους να πληρώσουν νοίκι· αυτό τουλάχιστον κηρύσσει εθνοπρεπώς ωρυόμενος ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης σαν βιβλιέμπορος στην εκπομπή του, στο κανάλι του αρχηγού του. Η τηλεοπτική λεύκανση δεν αρκεί για να αμβλύνει τα βαθύτερα γνωρίσματα ενός κομματικού χώρου. Αρκεί πάντως να του αλλάξει προσωρινά την εικόνα, να τη θολώσει, ώστε να διευκολυνθούν τα σενάρια συνεργασίας. Στις κοινωνίες του θεάματος άλλωστε τίποτε δεν θεωρείται ακραίο· ακόμα και το μαύρο μπορεί να αποδοθεί με παλ αποχρώσεις.

* "Τότε ήταν που άρχισα να βλέπω. Βαθιά να βλέπω, σε δίστομη όραση θητεύοντας. Το πίσω απ' την εικόνα, το έξω, κι ό,τι οι θεοί είχανε τάξει της σκιάς..."   Από τον ποιητικό μονόλογο του Π. Μπουκάλα Ο μάντης, εκδόσεις Άγρα 1994 

Μουσική: Quixote By Brian Eno