Του πυρετού

Τεσσάρι το `δινε Αθήνα, νοτιοδυτικό μα είναι πολύ παραπάνω. Τρελός νοτιάς, απρόβλεπτος· κοπάζει για λίγο σαν να μαζεύει δυνάμεις κι ύστερα πάλι λυσσομανά. Στο δρόμο ένα κλαδί λεμονιάς άγρια σπασμένο, σκουπίδια που στροβιλίζονται κι άνθρωποι σκυφτοί, να κοντράρουν στον καιρό. Εγώ πάλι, με το βάλς του Μελισσοκόμου στα αυτιά, κοιτάζω ψηλά. Η πρώτη υπόθεση που ανέλαβε φίλος δικηγόρος ήταν πτώση πιάτου δορυφορικής από ταράτσα που ήρθε καπέλο σε διερχόμενο. Από τότε που το έμαθα, με δυνατό αέρα προσέχω.

Προσέχω το ποσό που απέμεινε στο λογαριασμό μου στην τράπεζα. Μικρό σαν χαρτζιλίκι άλλων εποχών. “Για τη σύνταξη...” ψιθυρίζει σχεδόν με ντροπή η επόμενη δίνοντας το βιβλιάριο. “Στις 31 μπαίνει...” λέει ο ταμίας “..του Φεβρουαρίου όμως θα μπει στις 28. Τέλος του μήνα πάντα”. Εκείνη δεν απαντά, βλέπω μόνο τα χέρια της που διστάζουν για λίγο κι ύστερα, παίρνουν πίσω το βιβλιάριο. Δεν γυρίζω να την κοιτάξω· το ξέρω το βλέμμα που μετράει κενό σα πορτοφόλι τις μέρες που απομένουν μέχρι το τέλος του μήνα.

Κλεισμένος στην κάψουλα και μού χτυπάει υπάλληλος της τράπεζας. Διαβάζω τα χείλη της να λένε ολοκόκκινα “Κύριε Αττικέ ελάτε!” Μη σε ξαφνιάζει. Στις υπηρεσίες και στις τράπεζες εμφανίζομαι επίσημα, ως Έποψ ο Αττικός. Στις εφορίες δεν εμφανίζομαι καθόλου. Ξαναμπαίνω. Την ακολουθώ και κάθομαι απέναντί της. “... αν μεταφέρετε τα ποσά που έχετε σε άλλες τράπεζες στη δική μας, θα...” μού λέει σε τόνο σιροπιαστό σαν το βαλσάκι που συνεχίζει να παίζει στο μυαλό μου. “Και ποιος σας λέει ότι έχω ποσά σε άλλες τράπεζες;” τη ρωτάω σε ανάλογο τόνο. “Το λέω, γιατί έχετε πολύ λίγα σε μας και...”. Όχι δεν είναι αναίσθητη σκέφτομαι, δεν είναι εκτός τόπου και χρόνου, τους πιέζουν, τους μαστιγώνουν για να είναι αποδοτικοί. Και αρχίζω να γελάω. Ένα γέλιο δυνατό, τρελό σαν τον αέρα. Λύτρωση, μέχρι τη στιγμή που με πιάνει βήχας.

Για το βήχα, σιρόπι με εκχύλισμα φύλλων κισσού, αντιπυρετικό των 500 σε αναβράζοντα και αποσυμφορητικό του ρινικού βλεννογόνου, βγαίνω από το φαρμακείο ανάλαφρος κατά εννέα ευρώ και τριάντα λεπτά, τα πόνεσα, για αυτό και ολογράφως το ποσό. Αλλιώς αριθμό θα έβαζα. Βγαίνω και ο αέρας κοντεύει να με σηκώσει, σηκώνω τα μάτια ψηλά για το δορυφορικό πιάτο που λέγαμε. Τίποτα, μόνο  σύννεφα μαζεύει. Αντί να τα πάρει όλα και να τα σηκώσει να καθαρίσουμε μια και καλή. “Ο ἀέρας ὡστόσο ἤξερε να καγχάζει καλύτερα και να ἐπιβάλλει με τον τρόπο του τις δικές του ἀλήθειες.”(1)

“Αλήθεια έχεις αντιληφθεί πολλαπλασιαστικά τα μεγέθη;” ακούω να λέει περαστικός λυσίκομος και μουσάτος στη γυναίκα του -αυτή με δεμένα μαλλιά- που τον κοιτάζει ανέκφραστη. Ωραία που θα το χόρευαν αυτοί οι δυο το βαλς της Καραΐνδρου! Με κοστούμια του `30 όμως, όχι με τζην και μπουφάν. Σε μια ανεμοδαρμένη παραλία και όχι στο δρόμο. Σταματάω και βγάζω μπλοκάκι. “Αυτή είναι φράση για ποστ. Για απόψε..“ σκέφτομαι και σημειώνω αμέσως: “Αλήθεια έχεις αντιληφθεί πολλαπλασιαστικά τα μεγέθη;” Σημειώνω γιατί σίγουρα θα την ξεχάσω ανάμεσα σε  επιστρατεύσεις, αναλήψεις ευθυνών και χαλαζόπτωση. 

Άγρια ελευθερία αυτή: να αφήνεις στην άκρη το ποστ που ετοίμαζες για τον Καλιγούλα -δολοφονήθηκε σαν σήμερα, το 41 μ.Χ- και να φεύγεις γι αλλού με τον αέρα, με το δρόμο, με τον πυρετό. Αδιαμαρτύρητα ποδαράτος. Για όσο χρειαστεί. Σε κανονικό παραλήρημα. Παραλήρημα; Μα τότε γιατί στην άκρη ο Καλιγούλας; Κι αυτός μέσα.

  “...ο Χαιρέας ήρθε από πίσω του και με το ξίφος τού κατάφερε ένα βαρύ πλήγμα στον τράχηλο κι εν συνεχεία ο Κορνήλιος Σαβίνος, ο έτερος των συνωμοτών, ήρθε κατά πάνω του και του τρύπησε το στήθος...και καθώς ο Γάιος κοίταζε γύρω του με ένα χτύπημα του έσχισε το σαγόνι. Καθώς βρισκόταν ξαπλωμένος στη γη και τα μέλη του σφάδαζαν, τους φώναξε ότι ήταν ζωντανός, και τότε οι άλλοι τον αποτελείωσαν με τριάντα χτυπήματα...μερικοί μάλιστα βύθισαν το ξίφος τους ακόμα και στα γεννητικά του όργανα”(2) 

Μέσα τώρα και τα ρεβύθια στο νερό, να μουλιάζουν για αύριο. Τραχανάς καυτός για απόψε, με φέτα και μπόλικο πιπέρι. Μετά, αντιπυρετικό και σιρόπι για το βήχα. Ανοίγω τηλεόραση για τις ειδήσεις των εννιά. Κλείνω τον ήχο της και δυναμώνω το βαλσάκι του Μελισσοκόμου. Τέρμα. 

1.Ζηράννα Ζατέλη, Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Έρεβους, εκδόσεις Καστανιώτη 2001

2.Σουητώνιος, Οι βίοι των Καισάρων β τόμος, Γάιος Καλιγούλας LVIII, 2,3 μετάφραση Νικος Πετρόχειλος, εκδόσεις ΜΙΕΤ 

η φωτο από εδώ