Το "πέρασμα" της Βουκουρεστίου

Δεν έχω πάει ποτέ για κυνήγι και βγήκα μόνο μια φορά για ψάρεμα· αστακών, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Έχω ακούσει όμως και ψαράδες και κυνηγούς μιλάνε για “περάσματα” τόσο θηραμάτων όσο και ψαριών. Αν τα ξέρεις, η δουλειά είναι πολύ εύκολη. Πας, στήνεις καρτέρι ή ρίχνεις τα δίχτυα σου και μετά από λίγο έχεις τελειώσει και επιστρέφεις φορτωμένος.

Είχα ένα μισάωρο στη διάθεσή μου αλλά καμία απολύτως διάθεση για τη συνάντηση και τη δουλειά που είχα μπροστά μου. Πεινούσα και νύσταζα. Πήρα ένα κουλούρι διπλό και έναν εσπρέσο σκέτο από το Σύνταγμα και προχώρησα προς τη Βουκουρεστίου. Ένα κομπρεσέρ δούλευε πιο πάνω αλλά δε με ενόχλησε καθόλου ο θόρυβος. Στο κατώφλι της άνοιξης, με ένα Μάρτη στο χέρι, οι αντοχές ανασταίνονται.

Κάθισα σε ένα παγκάκι στη λιακάδα, έφαγα το κουλούρι, και έστριψα τσιγάρο. Απολάμβανα τον καφέ μου με υπόκρουση την κίνηση της Σταδίου και του κομπρεσέρ που συνέχιζε ακάθεκτο να τρυπάει τον πεζόδρομο, χαζεύοντας περιστέρια και περαστικούς. Πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι η Βουκουρεστίου ήταν ένα καλό “πέρασμα” για φωτογραφίες.

Αντί για δεύτερο τσιγάρο, έβγαλα τη μηχανή και ανηφόρισα μέχρι το Παλλάς. Κάθισα στα σκαλοπάτια και άρχισα να σκοπεύω τους ανύποπτους περαστικούς. Οι βιαστικοί με δυσκόλευαν, οι άλλοι όμως που κοντοστέκονταν για ένα τηλεφώνημα ή καθόταν στα παγκάκια για ένα τσιγάρο ή περιμένοντας κάποιον, ήταν εύκολα “θηράματα”.

Η κάρτα μνήμης γέμιζε τόσο γρήγορα που σκέφτηκα “εδώ σε δέκα λεπτά μπορεί να βγάλω ποστ”, οπότε άρχισα παράλληλα με τα αλλεπάλληλα κλικ να αναζητώ τον τίτλο. Μέχρι τη στιγμή που έπρεπε να εγκαταλείψω το πόστο μου στο “πέρασμα” της Βουκουρεστίου και να φύγω για την προγραμματισμένη συνάντηση, δεν κατάφερα να βρω αλλά η "ψαριά" ήταν άκρως ικανοποιητική.

(κλικ στις εικόνες)

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

 19.

 20.

21.