Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Μαγειρέματα


Η εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης για τη μαγειρική και τη γαστρονομία έχει γίνει γνωστή ως μοριακή γαστρονομία. Αυτή είναι υποτομέας της επιστήμης των τροφίμων. Σημαντικές συνεισφορές έχουν γίνει από τους επιστήμονες και συγγραφείς όπως ο Σελιτσάνος (επίτιμος γευσιγνώστης, αποτυχημένος φροϋδιστής) η Theorema (ερευνήτρια, αρχιτέκτων ψυχικών δομικών έργων) και ο Τσαλαπετεινός (ψυχοερευνητής, ιπτάμενος καλλιτέχνης). Ανθολογίσαμε δείγματα της δουλειάς των τριών σοφών, ευελπιστώντας να συμβάλουμε στην επιτυχία των επερχόμενων εορταστικών γευμάτων και τραπεζωμάτων.


(ΣΣ. Αν μετά την ακριβή εκτέλεση των συνταγών το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό, διαθέτομεν επαρκή λίστα ικανότατων ψυχιάτρων να σας βοηθήσουν)












Την βλέπω που ανακατεύει το νερό και μου' ρχεται να φωνάξω. Ούτε βραστό αυγό δεν ξέρει να φτιάχνει η άχρηστη, και μου καμώνεται για μαγείρισσα περιωπής με ένα πάκο τορτελίνια. Σκίζει το χαρτί του Knorr και πετάει τον κύβο στην κατσαρόλα. Μετά ανακατεύει ξανά να πάει παντού η μυρωδιά, έτσι λέει. Δεν αντέχω πια, δε γίνεται άλλο, έσκασα, απόψε θα της το πω. Να ξεμπερδεύω.
«Μύρισε να δεις τι ωραία που ευωδιάζει το φαΐ», λέει και μου δείχνει με την κουτάλα το βραστό νερό με τα πρασινοκόκκινα ίχνη.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Πλησιάζω και τραβάω μια μυτιά σα να ρούφαγα κόκα. Τους σιχαίνομαι τους κύβους Knorr, μου φέρνουν αναγούλα.
«Ωραίο», της λέω ο δειλός και της χαμογελάω κι από πάνω.
Πρέπει να τελειώνω με όλα αυτά. Να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και να φερθώ σαν άντρας. Ωραία, έγινε. Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είμαι που ερωτεύεται άλλη. Έγκλημα έκανα στην τελική ή μήπως το κυνήγησα κιόλας; Τόσα χρόνια είμαστε μαζί, αδέρφια γίναμε! Ίδιο αίμα. Πηδιέσαι όμως με την αδερφή σου; Είναι ποτέ δυνατόν; Όχι πως με τη Σοφία έμπλεξα μόνο για το σεξ, εννοείται. Τα βλέπω όλα σοβαρά, έρωτας βαρβάτος. Στην αρχή ήταν μια γλυκιά ιδέα, ένα καλό κρεββάτι, λίγη παρέα τις ώρες της μοναξιάς. Σιγά σιγά άρχισα να κολλάω μαζί της. Την σκεφτόμουν συνεχώς, έκανα δέκα ρεηφρές την ώρα στο κινητό, δεν κοιμόμουν τις νύχτες. Οδηγούσα και της αφιέρωνα τραγούδια ενώ δεν ήταν εκεί, μιλάγαμε, της έλεγα και μου απαντούσε, στο μυαλό μου πανικός. Μια δεύτερη ζωή μες το κεφάλι μου, ακόμα πιο ζωντανή από την πρώτη. Και οι κλεμμένες μας στιγμές, ευτυχία...
«Τα τορτελίνια επιπλέουν. Λες να έγιναν; Έτσι γράφει στο πακέτο», με ρωτάει και με κοιτάζει σα να ξέρει τι σκέφτομαι. Σα να με διαβάζει.
«Σβήσε τη φωτιά και σούρωσέ τα», της απαντώ και την ίδια στιγμή σκέφτομαι πως θέλω να της φέρω την κατσαρόλα στο κεφάλι. Ή να χώσω μέσα το κεφάλι μου εγώ. Καλύτερη ιδέα.
«Η κρέμα γάλακτος με το ροκφόρ πόση ώρα πρέπει να βράσει; Να τρίψω σκόρδο τώρα ή μετά;», ρωτάει με φωνή αναζητήσεων του Ερυθρού Σταυρού και με πιάνει ζαλάδα.
«Λιώσε στην κρέμα το τυρί, ανακάτεψέ τα κάνα τέταρτο σε σιγανή φωτιά με ξύλινο κουτάλι, ρίξε μανιτάρια, μπέικον, αλατοπίπερο και στο τέλος λίγο βούτυρο και μια πρέζα σκόρδο», απαγγέλλω τη συνταγή που υποτίθεται πως είχε αναλάβει να μαγειρέψει.
Παρόλα αυτά δεν την μισώ. Απλώς τώρα πια την βρίσκω αδιάφορη, κρύα, εκνευριστική, ασέξουαλ. Κάποτε την ερωτεύτηκα μέχρι θανάτου, σήμερα απλώς την ανέχομαι και μελαγχολώ. Μπορεί και αυτή το ίδιο. 
Η Σοφία περιμένει να περάσουμε μαζί τα Χριστούγεννα.
«Αν της το πεις επιτέλους», μου ξεκαθάρισε, «μπορούμε να μείνουμε μαζί από το ίδιο βράδυ. Αν διστάσεις ξανά, θα πάω πίσω στο νησί και μη με ψάξεις».
Να μην την ψάξω...
«Έλα λίγο μωρέ να δεις τη σάλτσα», με φωνάζει και σπεύδω σαν κουρδισμένο ρομπότ.
Η σάλτσα έχει δέσει, τα υλικά έχουν γίνει ένα μεταξύ τους, οι μυρωδιές έχουν συγχωνευτεί. Όπως κι εμείς οι ίδιοι τελικά. Όπως και οι ζωές μας.
Την κοιτάζω που σερβίρει στην κουζίνα μας. Με τα γνωστά μαχαιροπίρουνα, τα οικεία πιάτα, τα παλιά ποτήρια. Σκέφτομαι το βόλεμα των γυαλικών μέσα στα ντουλάπια. Των σεντονιών στο συρτάρι. Των ρούχων στις κρεμάστρες. Των βιβλίων στα ράφια. Το δικό μου δίπλα της, μέσα στο σπίτι αυτό. Το βόλεμά μας. Τεράστιο μαρτύριο το ξεβόλεμα αυτό, σκέτη αγωνία ανασφάλεια του άλλου. Κι αν η Σοφία με παρατήσει και καταρρεύσω μετά; Αν στραβώσει κάτι;
Τουλάχιστον τώρα ξέρω πως η ζωή μου είναι στρωμένη, άνετη. Αν με τη Σοφία δεν τα βρούμε στη συγκατοίκηση, στα οικονομικά, τις διακοπές ή όπου, τι κάνω εγώ μετά; Πάτησα τα πενήντα πια. Παρόλο τον έρωτα και το ωραίο σεξ, παρόλη την καύλα, είμαι τώρα για νεανικές περιπέτειες και δοκιμές ζωής;...
«Τρώμε, αγάπη μου», φωνάζει δυνατά και τότε ξέρω μέσα μου πως ούτε και φέτος θα χωρίσω.
















Θεώνη! Τί κάνεις στο παράθυρο πάλι; Στη ρέμβη το έριξες τώρα που έπρεπε να βγάλεις φτερά στα πόδια σου; Σάλευε! Πρώτα στον μπουφέ· τα ασημένια μαχαιροπίρουνα θέλουν γυάλισμα με σόδα. Θέλω να βλέπω το πρόσωπό μου στα κουτάλια. Και ύστερα πιάσε να πλύνεις το καλό σερβίτσιο. Τι θα πει είναι καθαρό; Όχι κύριε, δε φωνάζω. Οδηγίες δίνω στη Θεώνη. Και τα κρυστάλλινα ποτήρια θέλουν φρεσκάρισμα. Το άσπρο τραπεζομάντηλο, κολλαριστό, θα στρωθεί αύριο και μεθαύριο, την παραμονή θα μπούνε τα σερβίτσια. Να εδώ, στην κορυφή, στη θέση του μακαρίτη, θα καθίσει ο θείος Χαρίλαος κι απέναντι ο κουνιάδος μου ο βουλευτής. Τρομάρα του. Σαράντα στρέμματα έδωσε μπιρ παρά για να εκλεγεί. Τα είκοσι ποτιστικά. Μακριά οι δυο τους, γιατί θα αρπαχτούν πάλι για τα πολιτικά, χρονιάρες μέρες. Μπορώ να ξεχάσω τι έγινε τα Χριστούγεννα του `53; Όχι το `55 ήταν, γιατί εκείνη τη χρονιά είχαμε πάρει το πικ απ. Grundig, παρακαλώ. Εξαίρετος ήχος. Ακούγαμε “Λίγες καρδιές αγαπούνε, όταν ήρθαν στα χέρια. Είδαμε και πάθαμε να τους χωρίσουμε. Κι ότι είχαμε αρχίσει να χορεύουμε. “...οι πιο πολλές σε ξεχούνε, μόλις περάσει η βραδιά...” Ω! Με συγχωρείτε κύριε, αλλά με το τραγούδι παρασύρομαι, δίκαιο έχετε, πιο σιγά...Μακριά λοιπόν! Μακριά για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Οι άλλοι θα βολευτούμε. Πέντε από τη μια μεριά, πέντε από την άλλη. Δώδεκα μόνο φέτος -ζωή να έχουμε- άνετα θα είμαστε. Να αγιάσει η ψυχή της μανούλας μου που διάλεξε αυτό το τραπέζι. “Μεγάλο κόρη μου” έλεγε και ξανάλεγε, “να χωράνε όλοι στις γιορτάδες”. Εγώ βλέπεις δεν το ήθελα τόσο μεγάλο γιατί...


Χτυπάνε Θεώνη! Κουφή είσαι και δεν ακούς; Τρέχα γρήγορα να ανοίξεις. Ο παραγιός του χασάπη θα είναι. Αλλά πρόσεξε: όχι πολλά πολλά μαζί του. Ξέρω πολύ καλά τι λέω εγώ. Σουσουράδα. Τον έχω δει που κόβει βόλτες συνέχεια έξω από το σπίτι. Σοβαρή σοβαρή να του ανοίξεις και να δεις αν τα έφερε όλα. Κιμά -δυο οκάδες χοιρινό, μια οκά μοσχάρι, για τη γέμιση και τα γιαπράκια- τη γαλοπούλα και το κεφάλι με τα ποδαράκια για την πηχτή. Αν δεν είναι διπλοκομμένος ο κιμάς, να του πεις να τον πάρει πίσω και να τον περάσει δεύτερη φορά στη μηχανή. Ύστερα βάλε την κεφαλή του χοίρου στο νερό να λευκανθεί και να καψαλίσεις καλά το πουλερικό. Θεώνη στάσου!!! Να την προλάβω ήθελα κύριε, γι αυτό φώναξα, να της δώσω το μπουρμπουάρ του παραγιού. Καλά, καλά αφού επιμένετε θα του τα δώσω ιδιοχείρως όταν περάσω να πληρώσω το χασάπη. Αλλά αφήστε με τώρα. Πρέπει να δω τη συνταγή του μπακλαβα γιατί δεν την ενθυμούμαι καλώς. Διπλή δόση θα κάνω φέτος. Να στείλω και μια πιατέλα στην εξαδέλφη μου. Πέντε χρόνια και το κρατάει ακόμα το πένθος. Υπόδειγμα συζύγου η Χαρίκλεια. Να ο Τσελεμεντές, τα γυαλιά μου όμως πού τα άφησα; Εγώ στα τρία ξεπένθησα, ήμουν βεβαίως πολύ νεότερη, α τα φοράω! Πνιγόμουν με τα μαύρα, το ευρετήριο είναι στο τέλος, αλλά δεν ξανάφτιαξα τη ζωή μου, ευρετήριο, ευρετήριο και μου έκαναν δύο προξενιά. Μ...μ... Μπακλάβας! Σελίδα 339. Ο ένας ήταν καλός. Άνθρωπος του κόσμου, θα έχανα όμως τη σύνταξη. Σελίδα 337, στην επόμενη. Να! Τον βρήκα. “Διακόσια δράμια ψίχα αμυγδάλων”. Όχι, εγώ βάζω εκατό δράμια αμύγδαλα, εκατό καρύδια. Έτσι του άρεσε του μακαρίτη. Έτσι τον έφτιαχνε η πεθερά μου δηλαδή κι έτσι είχε συνηθίσει. Ανάμεικτα. Ορίστε, το έχω σημειώσει εδώ, στο τέλος της συνταγής, εδώ που λέει: “Θέτομεν δε αυτόν να ψηθή εις μέτριο φούρνον επί μίαν και ημίσειαν ώρα”.


Όταν έρθει η Θεώνη, θα της πω να κοπανίσει και κανελλογαρύφαλλα, τριάντα δράμια για τη διπλή δόση. Να πιάσει μετά να καθαρίσει και τα κάστανα για τη γέμιση, να βγάλει τα κοτσάνια και να πλύνει τη σταφίδα. Όταν μπαίνω στην κουζίνα  θέλω όλα τα υλικά έτοιμα και τη σακοράφα, εκεί  για το ράψιμο της γαλοπούλας. Με την κλωστή περασμένη. Διπλή πάντα για να αντέχει. Αλλά το πιπέρι και το μπαχάρι θα το τρίψει εκείνη τη στιγμή, όχι πριν. Αλλιώς χάνουν τη μυρωδιά τους. Τι μυρίζει; Πω πω τι άσχημη μυρωδιά είναι αυτή; Να δεις που καψαλίζει τη γαλοπούλα στην κουζίνα. Η τσαπατσούλα! Θεώνη!!! Δεν της κόβει να βγει στην αυλή. Πρέπει να τη σταματήσω. Αφήστε με. Θα βρωμίσει όλο το σπίτι και περιμένω κόσμο. Αφήστε με σας λέω. Θεώνη!!! Πού είσαι; Ορίστε κατάστασις! Άφησε την πόρτα της κουζίνας ανοιχτή και τα κρέατα πάνω στο τραπέζι. Θεώνη!!! Δεν είναι. Έφυγε. Το έσκασε το παλιοθήλυκο με τον παραγιό του χασάπη. Το `ξερα. Αυτόν περίμενε στο παράθυρο. Αφήστε με! Μη με τραβάτε, χήρα γυναίκα! Αφήστε με! Αμάν! Μπήκε γάτα. Να την! Μα δεν τη βλέπετε; Διώξτε την! Θα πάει στα κρέατα! Ξουτ! Ξουτ! Παλιοθήλυκο κι εσύ. Θα μου τα μαγαρίσει! Αχ Θεώνη τί μού έκανες! Παλιόγατο, άστο κάτω το κεφάλι. Αφήστε με! Μη με κρατάτε. Τι είναι αυτό; Ένεση; Δεν θέλω ένεση. Δε θέλω να ηρεμήσω. Να κοιμηθώ; Γιατί να κοιμηθώ; Περιμένω κόσμο για το ρεβεγιόν. Έχω ετοιμασίες. Καταλαβαίνετε; Μη! Με πονάτε. Θα ενημερώσω τον κουνιάδο μου για τη συμπεριφορά σας. Είναι βουλευτής ξέρετε. Του κυβερνώντος κόμματος. Όχι κύριε, όχι. Μη μου κάνετε ένεση... Αααχ! Δεν πρέπει να κοιμηθώ γιατρέ. Έφυγε η Θεώνη, και... πρέπει να τα ετοιμάσω όλα μόνη μου... Με τον παραγιό του χασάπη... Έχω να μαγειρέ...














«Όχι, όχι δεν είναι που δεν θέλω να κάνω έρωτα μαζί σου» σκέφτηκε καθώς έσπαγε τα τέσσερα αυγά, χωρίζοντας τους κρόκους απ’ τ’ ασπράδια. «Θέλω.Θέλω πολύ. Σαν τρελός.» Έβαλε τους κρόκους σ’ ένα μπολ κι έριξε τ’ ασπράδια στο μίξερ. Το άνοιξε σε μεγάλη ταχύτητα να χτυπηθούν μαρέγκα. «Είναι που δεν πρέπει. Εγώ είμαι ένας γεροσαλιάρης κι εσύ μια γυναίκα που ανθίζει. Θα μπορούσε να ήσουν κόρη μου.» Άναψε τον φούρνο στους διακόσιους βαθμούς. Πήρε ένα μέτριο ταψί, έριξε μέσα ένα ολόκληρο πακέτο βιταμ, μια κούπα ζάχαρη άχνη και μια κουταλιά της σούπας σορωτή φρεσκοτριμμένη κανέλλα. Το έβαλε στο φούρνο. «Δεν είναι ούτε αυτό όμως. Δεν έχω τέτοια κολλήματα.» Έπιασε ν’ ασχολείται με τα μήλα. Πρώτα να βγάλει τα κουκούτσια με το ειδικό εργαλείο. Κοίταξε με κλειστό το ένα μάτι μέσα από τη σήραγγα που έκανε στο φρούτο, χαμογελώντας στην ιδέα ότι, κατά τον Πουανκαρέ, του πρόσθεσε μία ακόμη διάσταση. Έβγαλε τα κουκούτσια απ’ όλα τα μήλα κι έπιασε να τα ξεφλουδίζει. «Είναι που όλον αυτόν τον καιρό σε παρατηρώ και σε πλάθω στο μυαλό μου.» Έριξε τους κρόκους στην μαρέγκα και άφησε το μίξερ να τ’ ανακατέψει καλά. Έβγαλε το ταψί απ’ το φούρνο. Ανακάτεψε καλά το μείγμα βιτάμ, άχνης, κανέλλας να γίνει ομοιγενές. Έκοψε τα μήλα σε ισοπαχείς ροδέλες και τις έστρωσε μες στο ταψί με το καστανό σιρόπι. Μέσα σε κάθε τρύπα, που πριν φιλοξενούσε τα κουκούτσια, έβαλε από ένα κομμάτι καρυδόψυχα. Έβαλε πάλι το ταψί στο φούρνο. «Δεν ξέρω καν πώς είσαι γυμνή. Αν καυλώνεις μ’ ένα βλέμμα,μ’ ένα άγγιγμα ή χρειάζεσαι περισσότερα.» Έρριξε μες τη μαρέγκα μία κούπα ζάχαρη άχνη, μια βανίλλια κι ένα ρακοπότηρο Grand Marnier κίτρινο. Τ’ άφησε ν’ ανακατευτούν καλά. «Αν ανατριχιάσεις από ηδονή όταν αγγίξω τον λαιμό ή τη μέση σου.» Έριξε στο μίξερ μια κούπα αλέυρι που φουσκώνει μόνο του. Πέντε λεπτά. Όχι μόνο ν’ ανακατευτεί καλά αλλά να «πάρει αέρα» το μείγμα. Έβγαλε το ταψί από τον φούρνο με τα μήλα που είχαν πια μελώσει. «Αν νιώσεις να λιώνεις όταν γλείψω το αυτάκι σου.» Άδειασε το περιεχόμενο του μίξερ πάνω στα μήλα προσέχοντας να καλυφθούν ισοπαχώς. Έβαλε το ταψί στο φούρνο. Είκοσι λεπτά. «Εγώ όμως μέσα στο κεφάλι μου έχω αποφασίσει για όλ’ αυτά. Ξέρω ότι μόλις σε κοιτάξω βαθιά στα μάτια, θ’ αγκιστρώσω το βλέμμα σου. Μόλις σε πιάσω από τη μέση θα νιώσεις μια αντριχίλα να σε διαπερνά. Μόλις αγγίξω  με τα χείλη μου το λαιμό σου θα κρεμαστείς επάνω μου, σα να φοβάσαι ότι θα σωριαστείς. Όταν θ’ αρχίσω να σε γδύνω αργά αργά, καθυστερώντας να γευτώ το κάθε καινούργιο κομμάτι του κορμιού σου που αποκαλύπτεται, δεν θα πατάμε πια στη γη αλλά λαχανιασμένοι θ’ ανεβαίνουμε την κλίμακα της ηδονής. Και όταν θά ‘ρθει  η στιγμή της μέθεξης, δεν θα υπάρχει ανθρώπινη λέξη να περιγράψει την έκρηξη, τον απειρισμό του οργασμού. Γι’ αυτό σου λέω.»
Είκοσι λεπτά. Άνοιξε τον φούρνο, πήρε ένα μαχαίρι και το βύθισε στο ψηλότερο σημείο του παντεσπανιού. Το έβγαλε. Πεντακάθαρο. Έτοιμο λοιπόν. Πήρε μια πιατέλα, ελαφρώς μεγαλύτερη απ’ το ταψί, το καπάκωσε μ’ αυτήν και τα γύρισε μαζί ανάποδα. Η μηλόπιτα στάθηκε περήφανα με το σιρόπι της ν’ αργοτρέχει στα πλαϊνά της. Κοίταξε ικανοποιημένος τα μελωμένα μήλα , τα καρύδια που στραφτάλιζαν καραμελωμένα. Για τι παντεσπάνι ήταν σίγουρος. Ήξερε ότι αν φαντασιωνόταν ερωτικά όταν έφτιαχνε μηλόπιτα, η επιτυχία ήταν εξασφαλισμένη.




Χριστουγεννιάτικο κουίζ

Βρείτε ποιος έγραψε ποιο κείμενο 
και κερδίστε πλούσια δώρα!
Καλά Χριστούγεννα!


40 σχόλια:

SoDurck είπε...

Αφου εκφράσω και σε σας τα συχαρίκια μου για την καταπληκτική ιδέα και για την εξαιρετική εκτέλεση θα μαντέψω πως η πρώτη ιστορία είναι η δική σας!

Η δεύτερη του κ. Σελτιτσάνου

και τη τρίτη της Theorema...

Τα Σέβη μου...

SoDurck είπε...

Είναι σίγουρο πως ένα άτομο έγραψε την κάθε ιστορία ε;

αν όχι, θα μπορούσα – έτσι για παιχνίδι – να απομονώσω τα κομμάτια από κάθε ιστορία και να υποθέσω ποιος τα έγραψε. ίσως το κάνω και θα σας παρουσιάσω τα αποτελέσματα, μετά την αποκάλυψη…

(και για να μην θεωρηθεί εκ των υστέρων βεβαιότητα, ίσως βρώ τρόπο να τα στείλω και στους τρεις σας).

Τσαλαπετεινός είπε...

SoDurck : Όλες οι συμμετοχές/ μαντεψιές, θα κατατεθούν σε γνωστό συμβολαιογράφο στις Βρυξέλλες. Όταν θα φτάσει η ώρα, θα τις ανοίξουμε, θα τις μελετήσουμε, θα βρούμε τους νικητές και τότε θα ανακοινωθούν επίσημα τα ονόματά τους και τα πλούσια δώρα που κερδίζουν.

Καλή σου μέρα και καλές γιορτές!

Τσαλαπετεινός είπε...

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δύο διαδικτυακούς φίλους μου Θεώρημα και Σελιτσάνο, για τη χαρά που μου έδωσαν στο στήσιμο αυτού του συλλογικού ποστ/παιχνιδιού.

Ειδικά στη Θεώρημα, που το όλο εγχείρημα ήταν δική της ιδέα στέλνω ένα φιλί και την ευχαριστώ διπλά που μας παρέσυρε.

Τσαλαπετεινός είπε...

SoDurck : Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα! Να το κάνεις. Το περιμένουμε!

[Πάντως πρέπει να πω ότι το κάθε κείμενο είναι γραμμένο από έναν μπλογκερ]

M είπε...

Το πρώτο είναι του κυρίου Σελιτσάνου, το δεύτερο της Theorema και το τρίτο δικό σας (?) Και τα 3 ήταν υπέροχα! Καλές γιορτές!

Τσαλαπετεινός είπε...

Μ: Το μόνο που μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή -δε με αφήνουν οι άλλοι βλέπετε, αλλιώς εγώ δεν θα κρατιόμουν- είναι:

Καλά Χριστούγεννα!

Margo είπε...

Το πρώτο λέω πως είναι του Σελιτσάνου. Στα επόμενα δύο τώρα έχω αμφιβολίες κι ας έχω ήδη απαντήσει στο blog του Σελιτσάνου...
Χμμ θα το αλλάξω.. κάτι μου λέει πως το δεύτερο έχει γραφτεί από γυναίκα, άρα μου μένει το τρίτο για σένα.. μόνο ένα μικρό ορθογραφικό λαθάκι με κάνει να αμφιβάλω και εσύ δεν τα συνηθίζεις;-)

Εξαιρετικά και τα τρία πάντως όπως και η ιδέα!

Καλό απόγευμα τσαλαπετεινέ μου και καλές γιορτές!!!

υ.γ. μια πληροφορία που έδωσες εδώ με έκανε να σιγουρέψω την αρχική αίσθηση που είχα όταν τα πρωτοδιάβασα. Στην δεύτερη ανάγνωση ήταν που μπερδεύτηκα;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo:Με ένα σπάνιο σύστημα που χρησιμοποιούμε σήμερα στα 3 μπλογκς για πρώτη φορά τα σχόλια αυτόματα μεταφέρονται και καταχωρούνται στο φάκελλο Μαγειρέματα του Βέλγου συμβολαιογράφου. Ακόμα κι αυτά που έχουν κάποιες αμφιβολίες για το ποιος έγραψε τι.

Καλό απόγευμα Margo μου
και καλά Χριστούγεννα!

Σελιτσάνος είπε...

Κύριε Τσαλαπετεινέ,
Δεν σας το είπα ιδιωτικώς και κρατήθηκα για να το δηλώσω δημοσίως:το κείμενό σας είναι απίστευτο.(Δεν λέω περισσότερα μην προδώσω το μυστικό.)Πάντως η συνεργασία αυτή ήταν φώς μες στο γκρίζο σκηνικό.Ευχαριστώ.

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Δόξα τω Θεώ!

Η άρνησή σας να σχολιάσετε το πόνημά μου ιδιωτικώς με έκανε ξημερωθώ βυθισμένος στις αμφιβολίες. Δεν ήξερα αν έπρεπε να το διορθώσω ή να γράψω άλλο από την αρχή.

Και εις άλλα με υγεία

M είπε...

Αγαπητέ Τσαλαπετεινέ,

Ευχαριστώ για τις ευχές. Μην ανησυχείτε, μπορώ να περιμένω...

Η μη ζαβολιάρα Μ (κι αυτό γιατί μόνο στον τοίχο σας έγραψα αυτό που πραγματικά πιστεύω)

Τσαλαπετεινός είπε...

M : Στη Θεώρημα αφήσατε άλλη σειρά. Θα πεταχτώ και στον κύριο Σελιτσάνο να δω τι έχετε γράψει κι εκεί. Αν είναι μια τρίτη εκδοχή, τότε κερδίζετε το βραβείο της πιο ζαβολιάρας αναγνώστριας!

Theorema είπε...

Εξωτικό μου πουλάκι,

σας ευχαριστώ γι αυτό το υπέροχο χριστουγεννιάτικο δώρο που μου κάνατε, να παίξουμε μαζί ένα τόσο ωραίο παιχνίδι.
Κάνατε το κάθε βήμα απολαυστικό.
Βρήκατε μουσική, εικόνες, μας βοηθήσατε να στήσουμε το ποστ - δείνατε ιώβεια υπομονή (στην περίπτωσή μου), με τα ωράρια, τις συνεννοήσεις τα χαράματα, την άγνοια τεχνικών λεπτομερειών χωρίς εσάς τίποτα δεν θα γινόταν.
Είστε υπέροχο!

Σας ευχαριστώ για το ιπτάμενο φιλί και σας ανταποδίδω μια τρεχάτη, χειμωνιάτικη καλησπέρα :)

(βρήκα συμβολαιογράφο!)

Τσαλαπετεινός είπε...

Theorema: Μας βάλατε στην κουζίνα των ιστολογίων μας και μας στρώσατε στη δουλειά και στα Μαγειρέματα. Είσαστε λοιπόν όχι μόνο η αφορμή γι αυτό το παιχνίδι -που ήταν ότι χρειαζόταν αυτή τη στιγμή- αλλά και μεγάλη πηγή έμπνευσης.

Σας ευχαριστώ λοιπόν για την πρόσκληση και αναμένω την επόμενη!

(ο συμβολαιογράφος λέει ότι κλείνει το γραφείο του αύριο για να κάνει Χριστούγεννα ο άνθρωπος οπότε τα αποτελέσματα, οι νικητές και τα δώρα, φαντάζομαι ότι δεν θα ανακοινωθούν πριν τη Δευτέρα)

Theorema είπε...

Ναι, εξωτικό μου.
Από Δευτέρα που θα ξαναπιάσει δουλειά, θα μας κόψει εισιτήριο και θα περιμένουμε τη σειρά μας ;))

Αξίζει όμως, είναι σωστός και ξέρει καλά τη δουλειά του. Ολα θα μας τα μετρήσει!

Ευχαριστώ ξανά για κάθε δευτερόλεπτο και για κάθε λέξη!

ippoliti_ippoliti είπε...

Μπαίνω στον πειρασμό γιατίμου άρεσαν πολύ και οι τρείς ιστορίες.
Ντρέπομαι, αλλά ομολογώ ότιτον Σελιτσάνο και τη Τheorema τους διαβάζω μόνο μέσα από εσένα. ,
Θα αποπειραθώ λοιπόν να πώ ότι " το τορτελίνι αλά κρέμ είναιτης Τheorema, το χριστουγεννιάτικο τραπέζι δικό σου, και η μηλόπιτα του Σελιτσάνου.
Μία ερώτηση προς τους τρείς σας:
Μία συμμετοχή για τον καθένα; 2η ανάγνωση /απόπειρα συμμετοχής
Καλό βράδυ και στους τρείς σας και μου έρχεται να σας στείλω φιλιά πολλά

Μπράβο στη Theorema που το σκέφτηκε και σε σας που
παρασυρθήκατε

M είπε...

Αν και το να αφήσω σχόλιο στον τοίχο του κυρίου Σελιτσάνου, δεν μου φάνηκε και ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση, ωστόσο τα κατάφερα και ... παραλαμβάνω το τιμητικό βραβείο με μεγάλη χαρά!!!! Σας ευχαριστώ πολύ! (Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τη μητέρα μου, και τον άντρα μου και τα παιδιά μου για την υποστήριξη που μου παρέχουν όλα αυτά τα χρόνια :-))Γ.: Τα παιχνίδια των ενηλίκων τελικά, έχουν μεγάλη γοητεία :-)))Να είστε καλά!

Theorema είπε...

χαχαχα... Μ!!!!!
Τι τρελάρα! Γι αυτό βρίσκεστε και εδώ, θα μου πείτε, ανάμεσά μας...;)

Ατιμούτσικο! :)

M είπε...

Αυτό το τρελάρα Theorema, θα το εκλάβω ως κοπλιμέντο :-)

Σταυρούλα είπε...

Έχω σχεδόν καταλήξει. Όμως ακόμα επιφυλάσσομαι :)
Εξαιρετικά και τα 3! Μπράβο σας :)

agrampelli είπε...

Δεν μπορώ να διαλέξω·τα θέλω όλα.Και τα τρία.Τόσο νόστιμα μαγειρεμένα με δελεάζουν και με προκαλούν.Ξέρω. Και εκτός θέματος είμαι.Μα σας λέω,αδύνατον να διαλέξω...τόσο χορταστικό πόστ;-)


(Μια φωνή που μου φωνάζει:"και ποιος σου ζήτησε να διαλέξεις;" κάνω πως δεν την ακούω...βλέπεις μόλις σήμερα γνώρισα τους 2 από τους 3...αν μπορούν ας μη μου το κρατήσουν·έτσι και αλλιώς το ξέρουν πως είναι εξαίσιοι... :))

Τσαλαπετεινός είπε...

 ippoliti_ippoliti  : Πήραμε τα φιλιά, τα μοιράσαμε ακριβοδίκαια και καταχωρήσαμε τη συμμετοχή σας στο μεγάλο παιχνίδι! Τουλάχιστον μέχρι τη Δευτέρα το μεσημέρι μπορείτε να ξαναπεράσετε και να αλλάξετε τη σειρά όσες φορές θέλετε. Το τελευταίο μόνο θα μετρήσει. Εντάξει θα κουραστεί βέβαια λίγο ο συμβολαιογράφος αλλά αφού ανέλαβε θα φέρει εις πέρας το έργο του.
Σε ευχαριστούμε και οι τρεις

Καλή σου νύχτα!

Τσαλαπετεινός είπε...

M : όντως υπάρχει δυσκολία και πολύ γραφειοκρατία για να αφήσει κανείς σχόλιο στου κυρίου Σελιτσάνου και μάλιστα σκέφτεται μήπως δώσει κάρτες σε αυτούς που συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι είτε με κείμενα είτε με σχόλια ώστε να μπαίνουν αυτόματα στο μπλογκ του παρακάμπτοντας αυτή τη χρονοβόρα διαδικασία.

Την ώρα που λέτε τις ευχαριστίες σας στους δικούς σας ανθρώπους παρακαλώ να κοιτάζετε την κεντρική κάμερα για να σας έχουμε αμφάς. Οι άλλες δύο κάμερες δεν λειτουργούν. Τις έχουμε απλώς για να φαίνεται ότι είναι μεγάλη η παραγωγή.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

renata: Ρενάτα δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που αντιμετωπίζεις σοβαρά το παιχνίδι και δε βιάζεσαι να απαντήσεις παρ` όλο που έχεις βρει τη σωστή απάντηση. Για αυτό το τελευταίο είμαι σίγουρος. Τόσο που αν δεν είχα υποσχεθεί ότι θα τηρήσω με θρησκευτική ευλάβεια τους κανονισμούς θα σου έδινα αμέσως το πρώτο βραβείο. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

agrampelli: “Μα ποιός σου ζήτησε να διαλέξεις;” είπε ο τσαλαπετεινός μιμούμενος τη φωνή που σου φώναζε κι εσύ δεν καταδέχτηκες ούτε να γυρίσεις να κοιτάξεις ποιος ήταν.

Δες το σαν δώρο, σαν εορταστική προσφορά. Έρχεσαι από εδώ για να βρεις ένα ποστ. Εντάξει; Έλα όμως που πλησιάζουν Χριστούγεννα. Ένα ποστ θα είχαμε μόνο; Όχι βέβαια!
Τρία ποστ λοιπόν σε συσκευασία ενός και επί πλέον δώρο ένα παιχνίδι!

Αλλά δεν είδα να επιχειρείς να μαντέψεις...Μέχρι τη Δευτέρα κανόνισε να αποφασίσεις ποιός έγραψε τι.

Ανώνυμος είπε...

κοινό σχόλιο σε όλους :

για το μόνο που είμαι βέβαιος είναι πως ο Τσαλ ποτέ δεν θα έγραφε κάτι σαν "απειρισμό του οργασμού"

κατά τα άλλα αναμένω την ετυμηγορία

υ.γ. να το ξακανάνετε

ΚΚΜ

Τσαλαπετεινός είπε...

Κύριε κκμοίρη,

η ετυμηγορία από βδομάδα ;-)

Σας εύχομαι ο, τι καλύτερο για τις γιορτές και μπόλικες εμπνεύσεις στη ζωή σας.

Χάρηκα που σας είδα, και σας ευχαριστώ που περάσατε.
Καλές γιορτές, πολύ καλά να περάσετε και εις άλλα με υγεία

υ.γ Θα θέλαμε να συμμετέχετε κι εσεις την επόμενη φορά αλλά φοβάμαι ότι θα είστε τόσο αναγνωρίσιμος που θα χαλάσει η έκπληξη. Γιατί Τσαλαπετεινός-σαν, είναι εύκολο,ΚΚΜ-σαν αδύνατο.

Theodota είπε...

δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εσύ παλιόπουλο έγραψες το δεύτερο! κερδίζω 1/3 του δώρου;

happypepper είπε...

Πάντα απολαυστικό το ποστ. Εύγε σου.
Σε είχα στο μυαλό μου τελευταία, αλήθεια, αλλά δεν είχα καθόλου κέφια και έτσι δεν έκανα τίποτα με τις σκέψεις μου.
Σου εύχομαι τα καλύτερα, να είσαι πάντα έτσι σούπερ.
Την καλύτερη διάθεσή μου.

Yannis Tsal είπε...

Ως λιτοδίαιτος και εγκρατής δεν βιάστηκα να κοπιάσω στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Επιπλέον ως άπειρος γευσιγνώστης δεν θα διακινδυνεύσω να μαντέψω ποιανού σεφ σπεσιαλιτέ είναι καθεμιά. Γι' αυτό, διπλωματικά, θα αποφανθώ ότι και η μαγειρική, όπως και τα υπόλοιπα μεγάλα επιτεύγματα του πολιτισμού, είναι... συλλογικά έργα.

Καλή όρεξη και καλές γιορτές σε όλους.

loulou είπε...

Απ'οτι φαίνεται...ειναι οικογενειακή υπόθεση,δεν θα ανακατευτώ.
Καλά χριστούγεννα!!

Σοφια...

antinetrino είπε...

XΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και καλα χριστούγεννα φίλε!

Τσαλαπετεινός είπε...

Theodota: Δεν ξέρω αν το βρήκες -δεν θυμάμαι πια τι έγραψα- ούτε αν και τι κερδίζεις. Ο συμβολαιογράφος ακόμα να μας στείλει τον κανονισμό. Άκου “παλιόπουλο... ;-)

Καλές γιορτές Θεοδότα!

Τσαλαπετεινός είπε...

Happypepper: Δε θα μπορούσε να λείπει από ένα ποστ με τίτλο Μαγειρέματα, η χαρούμενη πιπεριά! Χάρηκα πολύ που πέρασες μα περισσότερο για την καλή σου διάθεση.

Πολλά φιλιά και πολλές ευχές ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Yannis Tsal: Μα βέβαια η μαγειρική είναι συλλογικό έργο. Αν όχι στο στάδιο της παρασκευής, σίγουρα στο τελικό στάδιο της κατανάλωσης. Κρίμα πάντως που δε διακινδυνεύεις...Χάνεις την πιθανότητα να κερδίσεις. Είπαμε, έχει πλούσια δώρα!

Καλές γιορτές αδελφέ μου!

Τσαλαπετεινός είπε...

Loulou: Προλαβαίνεις να ανακατευτείς στην οικογενειακή υπόθεση! Αύριο θα έχουμε τα αποτελέσματα, οπότε έχεις χρόνο να μαντέψεις.

Τσαλαπετεινός είπε...

Antinetrino: Φίλε μου καλέ! Χρόνια Πολλά. Να περάσεις όμορφα αυτές τις μέρες.

Υ.Γ. Γιατί δεν παίζεις;

loulou είπε...

Αντε για το καλό μια μανεψιά...
Λοιπόν,απο το ύφος της γραφής, το όλο σκηνικό, δεν ξέρω γιατι μου λέει οτι το πρώτο κείμενο ειναι το δικό σου.
΄Θα δούμε. φιλάκια.
Καλό απόγευμα. Loulou

Τσαλαπετεινός είπε...

loulou: Έχασες!!!

http://tsalapetinos.blogspot.com/2011/12/thebrusselsconnection.html


Η σειρά είναι Θεώρημα-Τσαλαπετεινός- Σελιτσάνος.

Πολλά φιλιά και καλό απόγευμα