Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Ο δρόμος των μπαχαρικών (μου)



Χθες βρήκα τα μπαχάρια. Οι περυσινές προμήθειες από το Misir Carsisi, την Αιγυπτιακή αγορά της Πόλης, πέταξαν από το Atatürk Havalimanı στο Ελ. Βενιζέλος, έφτασαν ασφαλείς στο σπίτι αλλά έκτοτε δεν τις ξανάδα. Όσο κι αν έψαξα, δεν κατάφερα επί ένα χρόνο να τις ανακαλύψω. Ομολογουμένως ήταν μια μυστηριώδης εξαφάνιση που με είχε κάνει να πιστεύω ότι λογικά, πρέπει να εισέβαλε στο σπίτι διαρρήκτης, να απέσπασε τα πολύτιμα μπαχάρια μου και να διέφυγε χωρίς να αφήσει κανένα απολύτως ίχνος. Το σενάριο της κλοπής  σταματούσε πάντα εκεί,  στον διαρρήκτη που φεύγει βιαστικά μέσα στη νύχτα, πιθανόν γιατί δεν άντεχα την επόμενη σκηνή:  αυτή που εκείνος ο αχρείος μαγειρεύει χρησιμοποιώντας τα μπαχαρικά μου. Το ενδεχόμενο να τα είχε "σκοτώσει" σε κλεπταποδόχο το απέκλεισα εξ αρχής· δεν είναι δυνατόν να ριψοκινδυνεύει κανείς  τόσο, παρά μόνο για την απόλαυση και όχι για το κέρδος. 


Τελικά, βρέθηκαν χθες μέσα σε ένα παλιό μεταλλικό κουτί, στο βάθος ενός ντουλαπιού που σπάνια ανοίγω. Το κουτί γράφει με κόκκινα γράμματα ΜΕΖΑΠ Χαλβᾱς Πολυτελείας στο καπάκι και στο πλάι του, Θεσσαλονίκη Ἀφροδίτης 9.  Τηλ 36 90. Τετραψήφιο. Το είχα βρει πριν από χρόνια στο πατάρι της γιαγιάς μου. Ήταν σκονισμένο κι ασήκωτο. Είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο να ήταν γεμάτο λίρες, ή κάτι άλλο εξίσου πολύτιμο. Θυμάμαι μάλιστα ότι καθυστέρησα να το ανοίξω γιατί ήθελα πρώτα να αποφασίσω τι θα έκανα με αυτόν τον αναπάντεχο θησαυρό που είχα στα χέρια μου. Κάτι άστραψε στο ημίφως του παταριού όταν έβγαλα το καπάκι μα δεν ήταν παρά τα στρας που διακοσμούσαν μερικά από τα εκατοντάδες κουμπιά που περιείχε. Πέταξα τα κουμπιά και κράτησα το κουτί με την παρήγορη σκέψη ότι δεν είχε φτάσει ακόμα η στιγμή που θα έβρισκα το θησαυρό.


Προφανώς πέρυσι έκανα τον απλό συνειρμό “πολύτιμα μπαχαρικά/ κουτί του παρ` ολίγο θησαυρού” και τα έβαλα εκεί προσωρινά, έτσι όπως ήταν συσκευασμένα στα σακουλάκια τους από τον πωλητή του Misir Carsisi. Άνοιξα ένα-ένα τα σακουλάκια, τα μύρισα και διαπίστωσα ότι δεν έχουν χάσει τη αψάδα τους. Με το μύλο έτριψα λίγο πράσινο πιπέρι πάνω στη μακαρονάδα με σάλτσα μελιτζάνας κι άλλων ζαρζαβατικών. Δεύτερης μέρας φαγητό κι η γεύση του, με μόλις λίγα τρίμματα πιπεριού, απογειώθηκε. 

Τελικά τα μπαχαρικά μου βρήκαν αισίως, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση,  το δρόμο τους στο πιάτο μου, όπως ακριβώς συνέβαινε σε άλλες εποχές που η μεταφορά τους γινόταν με καραβάνια. Αυτή η σκέψη με οδήγησε  στην απόφαση  να προμηθευτώ άμεσα το βιβλίο του Τζάιλς Μίλτον, «Ο δρόμος των μπαχαρικών» που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις Περίπλους.  

στη Μαρία Μ.




Μουσική: Ağıt  (Θρήνος) από το συγκρότημα τουρκικό Yansımalar



31 σχόλια:

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Τα μπαχαρικά σου παραστρατούν Τσαλάπετεινέ: όχι στις οθόνες μας, αλλά στα πιάτα μας έπρεπε να είναι, με φαγητά απ' τα χέρια σου βεβαίως-βεβαίως....

Σταυρούλα είπε...

Με τα μπαχαρικά πήρε άλλο άρωμα η αρχή της εβδομάδας. :)

Ασφαλώς και γι τη θεία σου ήταν πολύτιμα τα κουμπιά της, οπότε έπρεπε να έχεις κάνει το συνειρμό νωρίτερα. ;)

Μακαρονάδα με σάλτσα λαχανικών διάβασα και τρέξανε τα σάλια μου. :)

kovo voltes... είπε...

Μοσχοβόλισε ο τόπος και οι μνήμες ταξιδεύουν στο χωροχρόνο...;)
Ωραίος θησαυρός...

Theorema είπε...

Εξωτικό πουλάκι, μία λέξη θα σας πω:

ΖΗΛΕΥΩ!!! :)

(από το κουτί μέχρι τον τελευταίο κόκκο του θησαυρού σας...)

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Καλή ιδέα και την πάω ένα βήμα παραπέρα μέχρι την Κυριακάτικη παραλία και το τσιμπούσι του Σάιλεντ.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

renata: Ρενάτα, Ρενάτα απρόσεκτη! Της γιαγιάς ήταν το κουτί κι όχι της θείας! Λυπάμαι αλλά πρέπει να ξαναδιαβάσεις το ποστ...

;-)

(Μελιτζάνες, κολοκυθάκια καρότα και μανιτάρια είχε η σάλτσα.)

Τσαλαπετεινός είπε...

kovo voltes...: Ωραίος θησαυρός δεν λες τίποτα. Ξέρεις τι είναι να ψάχνεις ένα χρόνο και να μην τα βρίσκεις;

καλό απομεσήμερο

Σταυρούλα είπε...

Το διάβασα προσεκτικά, αλλά την ώρα που έγραφα το σχόλιο με είχε αποπροσανατολίσει η σάλτσα ! Μιαμ! ;)

silia είπε...

Θα κάνω ένα σχόλιο , άσχετο με τα ... μπαχαρικά :
Δεν έπρεπε να πετάξεις τα κουμπιά της γιαγιάς ... Οι γιαγιάδες όλου του κόσμου , στιβιάζουν τα κουμπιά τους σε κάποιο κουτί και είναι γι αυτές ο ... "θησαυρός" τους . Το ανοίγουν που και που και τα κοιτούν και τα αγγίζουν , ή και τα χαϊδεύουν ακόμη ... ανάλογα με το τί (ευχάριστο ή δυσάρεστο) τις έκανε να ανοίξουν το κουτί με τα κουμπιά ... Γιατί το κουτί με τα κουμπιά , δεν είναι μόνο για να ... αποθηκεύει τα κουμπιά , αλλά είναι και το μικρό φετίχ της κάθε γιαγιάς ... εκεί όπου απευθύνεται για να "ακουμπήσει" τις μικρές καθημερινές θλίψεις , τις μικρές ανεπαίσθητες ευχάριστες εκπλήξεις και τις σκόρπιες αναπάντεχες αναμνήσεις , όταν κανείς δεν έχει ώρα (=διάθεση) να ακούει πια τις ... "γιαγιάδες" ...
Κρίμα ... Δεν έπρεπε να τα πετάξεις . Θα μπορούσες να βάλεις τα μπαχαρικά σου στο κουτί (θα το εκτιμούσε ιδιαίτερα η γιαγιά το ότι έβαλες κάτι πολύτιμο για σένα εκεί μέσα) , αλλά τα κουμπιά της έπρεπε να τα κρατήσεις ... κάπου ... δεν ξέρω ... Κάπου .
Συγγνώμη αν σε γεμίζω ενοχές , αλλά ψιλοχαλάστηκα ... Έχω τόσα πολλά αγαπημένα μικροαντικείμενα ... χώρια που μπορεί σύντομα να γίνω και γιαγιά (δηλ. γιαγιά , είμαι , αλλά ... τέλος πάντων) , που ... ψιλοχαλάστηκα .
---------------------------
Ας κάνω όμως και ένα σχόλιο για τα μπαχαρικά :
Στο τελευταίο μου ταξίδι στην Πόλη , σε μια βόλτα στο kapalı çarşı (σκεπαστή αγορά) σε ένα τσουβάλι με μια κατακόκκινη σκόνη που μύριζε έντονα ... τσιμένι (του παστουρμά) είδα την επιγραφή "baharatlı Viagra" (=καυτερό Viagra" ... 'Εμεινα να το κοιτάζω και ο μαγαζάτορας (καλά ... μου είναι αδύνατον να σου τον περιγράψω εδώ ... Ίσως θα πρέπει να το κάνω ξεχωριστό ποστ) μου πρότεινε :
- Hanım güzel ... satın aldı (=πάρ' το , όμορφη κυρία)
- Neden ? Ben gerek ? (=Γιατί ? μοιάζω να το χρειάζομαι ? ) του αντέτεινα θρασύτατα
- Tüm kadınlar ihtiyacı (=όλες οι γυναίκες το χρειάζονται) μου χαμογέλασε ...
... και έτσι με έκανε να αγοράσω μια ποσότητα , που θα ... κάψει τα λαρύγγια και των τρισεγγόνων μου ...
----------------------
Πολλά είπα ...

Τσαλαπετεινός είπε...

Theorema: Φαντάζομαι πόσο θα ζηλέψετε τώρα που θα σας πω ότι δεν πέταξα όλα τα κουμπιά. Κράτησα εκείνα που διέκρινα ότι υπήρχαν σε ρούχα που φορούσε η γιαγιά -κι όχι η θεία- σε παλιές φωτογραφίες. Δεν το ανέφερα, γιατί όπως καταλαβαίνετε αυτό είναι θέμα άλλου ποστ και πρέπει να κάνουμε οικονομία στις πρώτες ύλες ώστε να μην ξεμείνουμε.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

renata: Πρώτη φορά ακούω δικαιολογία ότι για μια απροσεξία έφταιγε η σάλτσα!

(την έσβησα με ούζο και μάλλον αυτό θα έφταιγε)

Τσαλαπετεινός είπε...

silia: Την ώρα που εγώ ομολογούσα ότι τελικά κράτησα τα κουμπιά -μη με κάνετε τώρα να ανέβω στο πατάρι να κατεβάσω τα δύο σακουλάκια -ένα με τα αναγνωρισμένα κι ένα με τα άγνωστα κουμπιά- αλλά για λόγους οικονομίας σε αυτό το ποστ ξεμπέρδεψα με ένα "τα πέταξα", εσείς αφήνατε το σχόλιο που με μαλώνατε.

Αυτά παθαίνει τελικά όποιος λέει ψέμματα, έστω κι αν έχει μια καλή δικαιολογία.

Η μικρή σας ιστορία -çok güzel- με το baharatlı Viagra είναι έτοιμο ποστ. Περιμένω να το ανεβάσετε και μάλιστα δίγλωσσο. ;-)

γρηγόρης στ. είπε...

Αν χρειαστείς κανένα μπαχαρικό, αν σου τελείωσε ή δε το βρίσκεις στο κουτάκι σου, πες μου για να σου στείλω!

Τσαλαπετεινός είπε...

γρηγόρης στ. : Πού να το ήξερα ένα χρόνο τώρα που περιορίστηκα σε πιπέρια συσκευασμένα από σούπερ μάρκετ!

Σε ευχαριστώ πολύ και να είσαι σίγουρος ότι αυτό τουλάχιστον δεν θα το ξεχάσω όπως ξέχασα την κρυψώνα των μπαχαρικών μου. ;-)

Ανώνυμος είπε...

Ε, λοιπόν μου αρέσει πολύ που σιγά σιγά επιστρέφουμε όλοι μας στα απλά. Σαν να συνερχόμαστε από μία κρίση πανικού που κράτησε καιρό. Κοίτα κι εγώ:

http://silentcrossing.wordpress.com/2010/08/17/the-istanbul-sessions-ii-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CF%81%CE%B9/

Χαμένο Επεισόδιο είπε...

Συμφωνώ με τον silent. Τα ντουλάπια μας κρύβουν μικρές δόσεις χαράς τελικά. :-)

Τσαλαπετεινός είπε...

silentcrossing: Δεν έφταναν οι μυρωδιές από τα μπαχάρια μου, ήρθαν τώρα να τις συμπληρώσουν, τα λουκούμια σου, τα σαπούνια και τα τσάγια από το ποστ σου.


Με πανικόβαλε η ποσότητα του υλικού που είχα μαζέψει από την Πόλη και περιορίστηκα στο Εισαγωγικό:
http://tsalapetinos.blogspot.com/2010/12/blog-post_21.html

Πρέπει να ξαναπάω σύντομα...για αυτά τα απλά της Πόλης τα πολύτιμα. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Χαμένο Επεισόδιο: Μα ναι! Ειδικά αν έχεις πολύ καιρό να τα ανοίξεις και έχεις ξεχάσει τί έχουν μέσα. Και βέβαια να μην μιλήσουμε για τα πατάρια...

Καλό σου απόγευμα

Ανώνυμος είπε...

Φωτογραφίες; Δεν θα μας δείξεις φωτογραφίες;

Τσαλαπετεινός είπε...

silentcrossing: Μπαγιάτικες; Ποτέ!
Θα πρέπει να ξαναπάω για να βγάλω φρέσκιες...
;-)

logia είπε...

τι υπέροχη ανάρτηση, γεμάτη χρώματα, μνήμες, μυρωδιές!!!
αλλά εκείνα τα κουμπάκια που τα πέταξες,μου τρύπησες την καρδιά...
δεν τα έβγαζες πραμμάτεια στην μπλογκογειτονιά;
θα σου τα παίρναμε σίγουρα, να τα βάλουμε παρέα με τα δικά μας εκατοντάδες, πολύχρωμα κουμπάκια της γιαγιάς, πηγή έμπνευσης για την θυγατέρα μου, αλλά και υλικά γα όμορφα κοσμήματα...
την καληνύχτα μου!

Yannis Tsal είπε...

Περίμενα να διαβάσω για το ταξίδι του Κολόμβου ή του Μαγγελάνου, αλλά σημασία έχει που τα μπαχαρικά αποκτήθηκαν και έφτασαν στο τραπέζι. Μην το γελάς καθόλου πάντως το ενδεχόμενο ληστείας με κλοπιμαία... τρόφιμα. Έχουν αναφερθεί ήδη αρκετές περιπτώσεις!

Τσαλαπετεινός είπε...

logia : Μα τι πάθατε όλες με τα κουμπιά της γιαγιά μου; Δεν τα πέταξα λέμε! Στο πατάρι είναι, χωριστά, σε μια σακούλα αυτά που αναγνώρισα σε φωτογραφίες και σε μια άλλη, τα "ανώνυμα". Για οικονομία στο κείμενο το είπα... ;-)

Καλή σου νύχτα.

Margo είπε...

Θα σου έλεγα και εγώ για τα κουμπιά αλλά η Silia με κάλυψε πλήρως.. αφού δεν τα πέταξες όμως όλα
καλά:-)

Κάποτε είχα έναν καλό φίλο που μετά από ταξίδι του στη Συρία είχε φέρει μπαχαρικά. Μου τα παρουσίασε σαν να είχε φέρει μαζί του πραγματικό θησαυρό. Μαγείρευε πάντα με εκείνα και μιλούσε συνέχεια για τον χαρακτήρα και τις ιδιότητές τους.

Φαντάζομαι την χαρά σου που τα βρήκες. Καλά μαγειρέματα λοιπόν:-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Yannis Tsal: Ένα σου λέω αδελφέ μου: από χθες που βρήκα τα μπαχαρικά διπλοκλειδώνω τα βράδια. ;-)

Κολόμβος, Μαγγελάνος...μμμ καλή ιδέα αλλά εσύ θα το έγραφες καλύτερα ένα τέτοιο ποστ. Εγώ όπως πάντα θα χανόμουν στη βιβλιογραφία.

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Μα αν σκεφτείς πόσο διαφορετικό, πόσο πιο νόστιμο γίνεται ένα φαγητό με την προσθήκη μπαχαρικών, είναι φυσικό να θεωρούνται πολύτιμα. Γι αυτό κι όχι γιατί μερικά από αυτά είναι πράγματι πολύ ακριβά.

Καλή σου νύχτα Margo μου.

(για τα κουμπιά δεν λέω κουβέντα ;-)

Thalassenia είπε...

Μεγάλη χαρά όταν ανακαλύπτουμε χαμένα αντικείμενα. Δεν μιλώ για χαμένο θησαυρό μπαχαρικών, τότε είναι ευτυχία και ευδαιμονία.

Μύρισε σπιρτάδα πιπεριού:)

Thalassenia είπε...

Κοίτα σε τι μπαχάρια έπεσα αμέσως μετά.

Καλό ξημέρωμα

Σελιτσάνος είπε...

Αν δεν δώ τον αυθεντικό χάρτη του Long John Silver,δεν πιστεύω τίποτα.

Τσαλαπετεινός είπε...

Thalassenia: Αυτές οι μικρές χαρές που γευόμαστε όταν ξαναβρίσκουμε χαμένα αντικείμενα, τελικά είναι από τις πιο μεγάλες!


Ωραία τα μπαχάρια της Έδεσσας. Υπέροχα χρώματα!

καλό σου απόγευμα

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος : Για τον χάρτη μην ανησυχείτε! Και να μη βρεθεί, είμαι έτοιμος για μια ακόμα φωτοσοπιά.

Αυτός που θέλω να βρεθεί είναι ο παπαγάλος του.
;-)